حرف آخر قافیه

شماره ۱: آنکه دل در هوس روز وصال است او را

شماره ۲: از پیرهنت بویی آمد به گلستان‌ها

شماره ۳: از تو یک ساعت جدایی خوش نمی آید مرا

شماره ۴: از عاشقی همیشه جوان است پیر ما

شماره ۵: از باد مکش طره جانانه ما را

شماره ۶: ای خط تو سبزی خوان بلا

شماره ۷: ای روشنی از روی تو چشم نگران را

شماره ۸: ای زغمت دل به جفا مبتلا

شماره ۹: ای سراپرده سلطان خیالت دل ما

شماره ۱۰: ای غمت یار بی نوایی ها

شماره ۱۱: این چه مجلس چه بهشت این چه مقام است اینجا

شماره ۱۲: ایها العطشان فی الوادی الهوا

شماره ۱۳: بعد از امروز آشکارا دوست می‌دارم تو را

شماره ۱۴: بگذار در آن کوی من اشک فشان را

شماره ۱۵: بی غمت شاد مباد این دل غم پرور ما

شماره ۱۶: تو خود به گوش نیاری حدیث زاری ما

شماره ۱۷: جانا ز گرد دردت پر باد دامن ما

شماره ۱۸: جهانی پر ز مقصود است راهی روشن و پیدا

شماره ۱۹: چشمت از گوشه تقوا بدر آورد مرا

شماره ۲۰: چشمت به غمزه کشت من بیگناه را

شماره ۲۱: چشم تو از حد می برد با عاشقان بیداد را

شماره ۲۲: چشم و ابروی تو گویند که در مذهب ما

شماره ۲۳: چو زلف تو بود از تکبر دوتا

شماره ۲۴: چه رها کنی به شوخی سر زلف دلربا را

شماره ۲۵: حلال باد می خلد و حور زاهد را

شماره ۲۶: دام دلهاست زلف دلبر ما

شماره ۲۷: در چمن می رفت ذکر قامت دلدار ما

شماره ۲۸: دل بردی و دین رواست اینها

شماره ۲۹: دل چو رفت از دست گو دلبر بیا

شماره ۳۰: دلم رفت و گم شد در آن کو مرا

شماره ۳۱: دل می کشد به داغ تو هر لحظه سینه را

شماره ۳۲: دل و جان تا رهند از بند بگشا زلف مشکین را

شماره ۳۳: دوست می دارد دلم جور و جفای دوست را

شماره ۳۴: دوش از در میخانه بدیدیم حرم را

شماره ۳۵: دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب را

شماره ۳۶: سیری نبود از لب شیرین تو کس را

شماره ۳۷: شانه زد باد زلف یار مرا

شماره ۳۸: شب سوی ما هوس آمدن است آن مه را

شماره ۳۹: طاقت درد تو زین بیش ندارم یارا

شماره ۴۰: طبیب شهر چه نقدی میدهد ما را

شماره ۴۱: طریق عشق میورزی رها کن دین و دنیا را

شماره ۴۲: کردند ید آن زلف و رخ دلهای بی آرام را

شماره ۴۳: کعبه کویش مراد است این دل آواره را

شماره ۴۴: گر به جستن یافت گشتی یار ما

شماره ۴۵: گر بر در او سودمی رخسار گرد آلود را

شماره ۴۶: گر بری چون سر زلف این دل سودایی را

شماره ۴۷: ما را به عشق می کند ارشاد پیر ما

شماره ۴۸: مست عشقم ز خرابات میارید مرا

شماره ۴۹: مکش بر هر دلی تیر و مکش باز از حسد ما را

شماره ۵۰: یار بگزید بی وفایی را

شماره ۵۱: آن رخ نبینم ار نبری زلف پر ز تاب

شماره ۵۲: با رخ آن مه به دعوی کی برآید آفتاب

شماره ۵۳: جانب ما خوب می‌آید. که می آید؟ حبیب

شماره ۵۴: چو آفتاب نکند از رخ زمانه نقاب

شماره ۵۵: حال درد خود محب هرگز نگوید با طبیب

شماره ۵۶: دلم از شمع رخت در تب و تابست امشب

شماره ۵۷: دل مقیم کوی جانانست و من اینجا غریب

شماره ۵۸: دوش رسیدم به گوش از لب جانان خطاب

شماره ۵۹: رفتم از دست من بی سر و پا را دریاب

شماره ۶۰: عنبرست آن دام دل یا مشک ناب

شماره ۶۱: لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب

شماره ۶۲: مطلع انوار حسن است آن رخ چون آفتاب

شماره ۶۳: من طلب کردم وصالت روز و شب

شماره ۶۴: آبی کجاست کآتش عشقم جگر بسوخت

شماره ۶۵: آنچه از خدای خواست دل بنده باز یافت

شماره ۶۶: آن چشم نیمه مست جهانی خراب ساخت

شماره ۶۷: آن چه رویست که حسن همه عالم با اوست

شماره ۶۸: آن چه مروی است چه خوش رفتاری است

شماره ۶۹: آن رخ از مه خجسته فال تراست

شماره ۷۰: آن سرو که آمد بر ما از چمن کیست

شماره ۷۱: آن شوخ که رفت از بر ما باز کجا رفت

شماره ۷۲: آن گل نو از کدامین بوستان برخاسته است

شماره ۷۳: آن نور دیده یک نظر از من دریغ داشت

شماره ۷۴: آه که از حال من یب ندانست

شماره ۷۵: از آن لب شنیدن حکایت خوش است

شماره ۷۶: از پیش من آن شوخ چه تعجیل کنان رفت

شماره ۷۷: از حال دل به دوست نه امکان گفتن است

شماره ۷۸: از گریه مرا خانه چشم آب گرفته است

شماره ۷۹: از گلستان رخت حسن بتان یک ورق است

شماره ۸۰: امشب ز خیالش سر ما خواب دگر داشت

شماره ۸۱: ای ابتدای دردت هر درد را نهایت

شماره ۸۲: ای از تو بانواع مرا چشم رعایت

شماره ۸۳: ای به جان عاشقان خریدارت

شماره ۸۴: ای روی دردمندان بر خاک آستانت

شماره ۸۵: ای ز صد گلبرگ نازکتر تنت

شماره ۸۶: ای ز نوش شکرستان لبت رسته نبات

شماره ۸۷: ای گله گوشه حسن آمده بر فرق تو راست

شماره ۸۸: ای که از زلف توخون در جگر مشک ختاست

شماره ۸۹: اینچنین صورت مطبوع ز جان نتوان ساخت

شماره ۹۰: اینچنین مشک در همه چین نیست

شماره ۹۱: این چه خبر جستن و پرسیدن است

شماره ۹۲: این چه سرو قد چه رفتارست

شماره ۹۳: این میوه شیرین مگر از باغ بهشت است

شماره ۹۴: با چشم من این اشک روان را چه فتادست

شماره ۹۵: بازآ که در فراق تو جانم صبور نیست

شماره ۹۶: باز آتشی به سینه رسیدن گرفته است

شماره ۹۷: بازم بناز کشتی صد جان فدای نازت

شماره ۹۸: باز عقلم برد از سر کاکل مشکین دوست

شماره ۹۹: به چین زلف تو کان رشک صورت چین است

شماره ۱۰۰: به خوبان مهر ورزیدن چه کارست

شماره ۱۰۱: بر دو رخ من در جوی خون که روانست

شماره ۱۰۲: بر لب لعل خط سبز ترا پیروزی است

شماره ۱۰۳: به کویت دل غلام خانه زادست

شماره ۱۰۴: به مکر و حیله برای دسترس چه امکان است

شماره ۱۰۵: بنفشه دسته بر ارغوان است

شماره ۱۰۶: بنیاد وجودم ز تو ای دوست خراب است

شماره ۱۰۷: بی تو مرا چشم جهان‌بین تر است

شماره ۱۰۸: بی تو از دردم آرمیدن نیست

شماره ۱۰۹: بی توقف من از این شهر به در خواهم رفت

شماره ۱۱۰: بیخدمت تو کس به جهان عزتی نیافت

شماره ۱۱۱: بی درد دلی لذت درمان نتوان یافت

شماره ۱۱۲: ما بی به روی تو آهم ز ثریا بگذشت

شماره ۱۱۳: پای بوس چون منی حیف است گفتی بر زبانت

شماره ۱۱۴: تا خیالت را دلمه منزلگه است

شماره ۱۱۵: ترا با من سر باری نماندست

شماره ۱۱۶: ترا به یک دو خط مصطلح فضولی چیست؟

شماره ۱۱۷: تو‌را در کوی جانان خانه‌ای هست

شماره ۱۱۸: ترا دو رخ به دو خط فن دلبری آموخت

شماره ۱۱۹: چشم شوخ تو هر کرا کشته‌ست

شماره ۱۲۰: چشم غم دیده ما را نگرانی به شماست

شماره ۱۲۱: چشم مسلمان کش تو کافر مست است

شماره ۱۲۲: چشم ز خیال تو پر از نور تجلیست

شماره ۱۲۳: حسن پس، بار مرا، مهر و وفا گر نیست نیست

شماره ۱۲۴: حلقه بر در میزند هر دم خیال روی دوست

شماره ۱۲۵: خاک درت به چشم من از صد چمن به است

شماره ۱۲۶: خرابه دل من پر شد از محبت دوست

شماره ۱۲۷: خضرجان آب حیات از لب دلجوی نو یافت

شماره ۱۲۸: خطت چو خضر به آب حیات نزدیک است

شماره ۱۲۹: خطت سبز و لبت مشک و گلاب است

شماره ۱۳۰: خیال روی او در دیده نور است

شماره ۱۳۱: داغ عشقت بر رخ جانها نشان دولت است

شماره ۱۳۲: درآمد از در ارباب خرقه ناگه دوست

شماره ۱۳۳: درد تو زمان زمان فزون است

شماره ۱۳۴: درد تو به از دواست ای دوست

شماره ۱۳۵: درد کز دل خاست درمانیش نیست

شماره ۱۳۶: درد من گویید با یاران که درمان یافت نیست

شماره ۱۳۷: در سر از دود دلم شمع صفت سودایی است

شماره ۱۳۸: در سر زلف تو تنها به دل شیدا رفت

شماره ۱۳۹: در سر زنجیر زلف او دل دیوانه رفت

شماره ۱۴۰: در سینه مرا غیر تو همخانه کسی نیست

شماره ۱۴۱: در صف دلها غم تو صدرنشین است

شماره ۱۴۲: در علم محققان جدل نیست

شماره ۱۴۳: در کوی تو خون مژه خیلی است که سیلی است

شماره ۱۴۴: در گلستانها تماشائی به از روی تو نیست

شماره ۱۴۵: دل از آن غمزه بسی شاکر و بس خشنودست

شماره ۱۴۶: دل به از وصل رخت در جان تمنایی نیافت

شماره ۱۴۷: دل به یاد زلف او بر خویش پیچیدن گرفت

شماره ۱۴۸: دل در طلبت حیات جان یافت

شماره ۱۴۹: دل زان نست و دیده بدینم نزاع نیست

شماره ۱۵۰: دل ز دستم به طلبکاری یاری رفتست

شماره ۱۵۱: دل ز زلف و خال خوبان نیره و آشفته است

شماره ۱۵۲: دل زنده شد از بوی تو بوی تو مرا ساخت

شماره ۱۵۳: دل سختت به سندان سخت بارست

شماره ۱۵۴: دل صفه خال تو با زلف گفت

شماره ۱۵۵: دل قبله خود خاک سر کوی تو دانست

شماره ۱۵۶: دردل ما بردی و رفتی نه چنین می بایست

شماره ۱۵۷: دلم بدان که تو میخوانیش غلام خوش است

شماره ۱۵۸: دل ملک تو شد نوبت لطف است و عنایت

شماره ۱۵۹: دل هر که بیمار او شد خوش است

شماره ۱۶۰: دور از خداست خواجه مگر بی ارادت است

شماره ۱۶۱: دوستان گر کشت ما را دوست ما دانیم و دوست

شماره ۱۶۲: دوستان بار من و دلبر و دلدار من اوست

شماره ۱۶۳: دوست در جان و نیست خبرت

شماره ۱۶۴: دیده در عمری ز رویت با خیالی فائع است

شماره ۱۶۵: رخسار دلفروزت خورشید بیزوال است

شماره ۱۶۶: روز گاریست که هیچ نظری با ما نیست

شماره ۱۶۷: روزی که به من ناز و عتابت به حساب است

شماره ۱۶۸: روی تو قبله مناجات است

شماره ۱۶۹: زاهدان کمتر شناسند آنچه ما را در سرست

شماره ۱۷۰: ز عشقت بی کس و مسکینم ای دوست

شماره ۱۷۱: از کویت بفردوس اعلی دری است

شماره ۱۷۲: زلف تو از غالیه مشکین ترست

شماره ۱۷۳: زلف کمند افکنت اقلیم جان گرفت

شماره ۱۷۴: زلف معشوق سرکش افتادست

شماره ۱۷۵: ساقی لب تو این کرم از من دریغ داشت

شماره ۱۷۶: سر زلف تو دزد دل های ماست

شماره ۱۷۷: سرو پیش قد و بالای تو دیدم پست است

شماره ۱۷۸: سرو قدت روان لبت جان است

شماره ۱۷۹: سرو ما را قد و بالایی خوش است

شماره ۱۸۰: سروی ز باغ حسن به لطف قدت نخاست

شماره ۱۸۱: سری که پیش تو بر آستان خدمت نیست

شماره ۱۸۲: سگ کویش به من دربند باری است

شماره ۱۸۳: سؤال بوس که کردم مرا جواب فرست

شماره ۱۸۴: شادی نیافت هر که غم دلبری نداشت

شماره ۱۸۵: شوخ چشمی خان و مان ما به یغما برد و رفت

شماره ۱۸۶: شهید تیغ عشق آر بی گناه است

شماره ۱۸۷: صبا زعشوه پنهان دوست الله دوست

شماره ۱۸۸: صوفی که ز چشم تو برد جان به سلامت

شماره ۱۸۹: طبع لطیف داند لطف لب و دهانت

شماره ۱۹۰: عارف پنهان ز پیدا خوشتر است

شماره ۱۹۱: عاشقان دردش طلب دارم مرا همدرد کیست

شماره ۱۹۲: عاشق بی درد را بر در او بار نیست

شماره ۱۹۳: عاشقم بر تو ز عاشق کشتنت

شماره ۱۹۴: عاشقم بر دلبری با کس چرا گویم که کیست

شماره ۱۹۵: عجب آن دلبر جادو کجا رفت

شماره ۱۹۶: عشق از نام و از نشان یکتاست

شماره ۱۹۷: عشق آئین پارسایان نیست

شماره ۱۹۸: عشق تو سراسر همه سوز و همه دردست

شماره ۱۹۹: عشق تو و نوبه آبگینه و سنگ است

شماره ۲۰۰: عشق در طینت دلها نمک است

شماره ۲۰۱: عشق ورزیدن به جان نازنینان نازک است

شماره ۲۰۲: علم و تقوی سر به سر دعوی است معنی دیگر است

شماره ۲۰۳: عمریست که با او دل مسکین نگران است

شماره ۲۰۴: عهد تو سست و وعده ها خام است

شماره ۲۰۵: عید شد خواهیم دیدن ماه یعنی روی دوست

شماره ۲۰۶: غارت چشم تو ما را مفلس و بیچاره ساخت

شماره ۲۰۷: غمت دارم مرا شادی همین است

شماره ۲۰۸: غمت ریخت خونم شهادت همین است

شماره ۲۰۹: غم عشق را هیچ تدبیر نیست

شماره ۲۱۰: کاف کفر ما ز طاها بر ترست

شماره ۲۱۱: کدام دل که ز عشق تو پای در گل نیست

شماره ۲۱۲: کی چاره درد من بیچاره ندانست

شماره ۲۱۳: کسی که پرتو انوار لامکانی یافت

شماره ۲۱۴: گر جانب محب نظری با حبیب هست

شماره ۲۱۵: گرچه از باران دیده خاک آن کو پر گل است

شماره ۲۱۶: گر حال دل به دوست نه امکان گفتن است

شماره ۲۱۷: گر زاهد کم خواره محبت نچشیده است

شماره ۲۱۸: گر صورت چین با رخ خوب تو به دعواست

شماره ۲۱۹: گر عشق تو داغ جان‌گداز است

شماره ۲۲۰: گر قصد خون ماست پس از دل ربودنت

شماره ۲۲۱: گر کشندم به غمزه چشمانت

شماره ۲۲۲: گر کم شده ست با من اکنون ترا ارادت

شماره ۲۲۳: گر مرا از نظر انداختی این هم نظری است

شماره ۲۲۴: گر مرا سر رود اندر غم جانان غم نیست

شماره ۲۲۵: گر یار طبیب درد من نیست

شماره ۲۲۶: گر یار مرا با من مسکین نظری نیست

شماره ۲۲۷: گفتمت سنگدلی آمد ازین نکته گرانت

شماره ۲۲۸: گفتی از آن ماست دلت جان از آن کیست

شماره ۲۲۹: گفتی از پیشم برو بگذر ز جان گفتی و رفتی

شماره ۲۳۰: گل از پیراهنت بوئی شنیدست

شماره ۲۳۱: گل به صد لطف بدید آن بر و پنداشت تن است

شماره ۲۳۲: گل شکفت و باز نو شد عشق ما بر روی دوست

شماره ۲۳۳: گل لاف ن با رخ آن سرو قد زد است

شماره ۲۳۴: گلی چون سرو ما در هر چمن نیست

شماره ۲۳۵: گنجی و نرا بیطلبیدن نتوان یافت

شماره ۲۳۶: گو خلق بدانید که دلدار من این است

شماره ۲۳۷: لبت را هر که چون شگر مزیده است

شماره ۲۳۸: اب تو نقل حیاتم به کام جان انداخت

شماره ۲۳۹: لعل جان بخشت ز جان نازکتر است

شماره ۲۴۰: ما به کفر زلف او داریم ایمانی درست

شماره ۲۴۱: ما درین دیر فتادیم هم از روز الست

شماره ۲۴۲: ما دلی داریم و آن بر دلبری خواهیم بست

شماره ۲۴۳: ما را نه غم ننگ و نه اندیشه نام است

شماره ۲۴۴: ما عاشقیم و رند، خرابات کوی ماست

شماره ۲۴۵: ماه در حسن برخسار تو خویشاوند است

شماره ۲۴۶: مائیم و دلی پر خون بر خاک سر کویت

شماره ۲۴۷: مجلس معطرست و به آن وقت ما خوش است

شماره ۲۴۸: مرا با تو نقل و شراب آرزوست

شماره ۲۴۹: مرا از چشم تو نازی نیاز است

شماره ۲۵۰: مرا با زلف او گر دسترس نیست

شماره ۲۵۱: مرا بر رخ از دیده خون آمد است

شماره ۲۵۲: مرا دلیست که جز با غم تو سر خوش نیست

شماره ۲۵۳: مرا که ساغر چشم از غم تو پر خون است

شماره ۲۵۴: مرا بی محنت او راحتی نیست

شماره ۲۵۵: مرا گفتی برین در این فغان چیست؟

شماره ۲۵۶: مرد بی درد مرد این ره نیست

شماره ۲۵۷: مرد عشق تو به غم همدرد است

شماره ۲۵۸: هست آن چشمیم و باز آن چشم میجوئیم مست

شماره ۲۵۹: مشنو که مرا به ز تو بار دگری هست

شماره ۲۶۰: مطلع حسن جمال است آفتاب روی دوست

شماره ۲۶۱: مقام عشق تو هر چند منزل خطر است

شماره ۲۶۲: من به شطرنج غمت جان و جهان خواهم باخت

شماره ۲۶۳: من نخواهم ز کمند نو نجات

شماره ۲۶۴: مه را ز ثاب حسن تو هر شب قیامت است

شماره ۲۶۵: مه لاف حسن زد به نو زا رخ بر او گرفت

شماره ۲۶۶: میل دلم بروی تو هر دم زیادت است

شماره ۲۶۷: نیست غیر از تو دستگیر ای دوست

شماره ۲۶۸: نیست ما را بجز آن جان و جهان در یایست

شماره ۲۶۹: نیست مرا دوستر از دوست دوست

شماره ۲۷۰: نیست مسموع آنکه گفتی با تو ما را جنگ نیست

شماره ۲۷۱: وصل بتان خانه براندازم آرزوست

شماره ۲۷۲: وصل تو ما را بهشت و ناز نعیم است

شماره ۲۷۳: هر نیر که بر سینه ام آن فتنه گر انداخت

شماره ۲۷۴: هر که از درد تو محروم بود بیمار است

شماره ۲۷۵: هر که ترا بافت دولت در جهان بافت

شماره ۲۷۶: هر که در عالم کم از یک لحظه دور از بار زیست

شماره ۲۷۷: هر که را نقش خط و خال تو در خاطر نیست

شماره ۲۷۸: هرگز به درد دوست دل ما ز جا نرفت

شماره ۲۷۹: هرگز ز جان من غم سودای او نرفت

شماره ۲۸۰: هزار شکر که آن چشم پر خمارم کشت

شماره ۲۸۱: هوس بار گر آزار دل افگار است

شماره ۲۸۲: هیچ عقل خرده بین نقش دهانت در نیافت

شماره ۲۸۳: یاد بوس چون منی حیف است کآید بر زبانت

شماره ۲۸۴: بار از ستیزه کینه باران بجد گرفت

شماره ۲۸۵: بار بر خوان ملاحت نمک خوبان است

شماره ۲۸۶: یار نزدیک آمد و از خویش ما را دور ساخت

شماره ۲۸۷: دل که شد زآن زلف سودایی مزاج

شماره ۲۸۸: اگر آن غمزه خواهد ز ترکان خراج

شماره ۲۸۹: چو شمع روز برافروخت از نسیم صباح

شماره ۲۹۰: خطت که بر خط یاقوت بنهم ترجیح

شماره ۲۹۱: ز من که عاشق و رندم مجری زهد و صلاح

شماره ۲۹۲: ای صبا چند روی بر د جانان گستاخ

شماره ۲۹۳: آن پری وش که خطش گوشه مه می فرسود

شماره ۲۹۴: آنجا که وصف گیری آن دلربا کنند

شماره ۲۹۵: آن جگر گوشه ز خون دل ما بس نکند

شماره ۲۹۶: آنچه تو داری به حسن، ماه ندارد

شماره ۲۹۷: آنرا که بر زبان صفت روی او رود

شماره ۲۹۸: آن سرو قد نگر که چه آزاد می‌رود

شماره ۲۹۹: آن سرو ناز رفت بگلشن نظر کنید

شماره ۳۰۰: آن شوخه به ما جز سر بیداد ندارد

شماره ۳۰۱: آن شهسوار خویان بارب چه نام دارد

شماره ۳۰۲: آنکه هرگز سوی من چشم رضائی نگشاد

شماره ۳۰۳: آن به ز بتان گوی لطافت به ذقن

شماره ۳۰۴: آنها که لب چون شکرستان نو پابند

شماره ۳۰۵: آن بار که پیوسته به ما دل نگران بود

شماره ۳۰۶: آهنین‌جانی مرا کز غصه تابی می‌دهد

شماره ۳۰۷: از باد سر زلفت یک روز پریشان شد

شماره ۳۰۸: از پرده هرکه رویت یک روز دیده باشد

شماره ۳۰۹: از تو چشمم چو غطت کی طرف مه باشد

شماره ۳۱۰: از سر هوای وصل تو بیرون نمی‌رود

شماره ۳۱۱: از کوی دوست دوش نسیمی به من رسید

شماره ۳۱۲: از لب او سختی چون به زبان می‌آید

شماره ۳۱۳: از لیش هر گه که خواهم کام دشنام دهد

شماره ۳۱۴: از من ای اهل نظر علم نظر آموزید

شماره ۳۱۵: افتاد دل از پای و ندانم ز چه افتاد

شماره ۳۱۶: اگر تو فخر نداری به دلق گردآلود

شماره ۳۱۷: اگر وظیفة دردت زمان زمان نرسد

شماره ۳۱۸: امشب آن ماه دل افروز به مهمان که بود

شماره ۳۱۹: امشب آن به به وثاق که فرو می آید

شماره ۳۲۰: اهل دل زلف درازت رشته جان گفته‌اند

شماره ۳۲۱: ای آتش سودای توأم سوخته چون عود

شماره ۳۲۲: ای خوش آن دم کز نو بونی با دل انگاران رسد

شماره ۳۲۳: ای گل نو ز توام بوی کسی می‌آید

شماره ۳۲۴: ای مرا در هجر رویت چشم تر چون سر سفید

شماره ۳۲۵: رات اور دوسری باد گلریز شد و بر سر گل ژاله چکید

شماره ۳۲۶: بادی که نیست از سر کوی تو نیست باد

شماره ۳۲۷: باز این دل غمدیده به دام تو در افتاد

شماره ۳۲۸: باز تیر غمزه او بر دل ما کی رسد

شماره ۳۲۹: باز عید آمد و لب‌ها ز طرب خندان شد

شماره ۳۳۰: باز گل دامن به دست عاشقان خود نهاد

شماره ۳۳۱: با سرود و آه و ناله میرود اشکم چو رود

شماره ۳۳۲: با عارض تو زلف دم از نقشه چین زند

شماره ۳۳۳: با غم عشق تو دل کیست که محرم باشد

شماره ۳۳۴: با منت لطف جز ستم نبود

شماره ۳۳۵: با من درد کش سبو بدهید

شماره ۳۳۶: با باد لبت ساقی چون می به قدح ریزد

شماره ۳۳۷: بر افشان زلف تا دل را شب محنت به روز آید

شماره ۳۳۸: به حلقه که ز زلفت با خبر ببرد

شماره ۳۳۹: به خال لب خط سبزت قرابتی دارد

شماره ۳۴۰: به خانه ای که چنین میهمان فرود آید

شماره ۳۴۱: بر دل از غمزه خدنگی زدی آن هم گذرد

شماره ۳۴۲: بر عزیزان غمزه شوخ تو خواری می‌کند

شماره ۳۴۳: به روی دوست که رویش بچشم من نگرید

شماره ۳۴۴: بس شد ز توبه ما را با پیر ما که گوید

شماره ۳۴۵: بکوش تا به کف آری کلید گنج وجود

شماره ۳۴۶: بگو بگوشه نشینان که رو براه کنید

شماره ۳۴۷: به مجلسی که ز روی تو پرده برگیرند

شماره ۳۴۸: بوی خوشت چو همدم باد سحر شود

شماره ۳۴۹: بهار آمد خبر از می فرستید

شماره ۳۵۰: بی تو مرا زندگی بکار نیاید

شماره ۳۵۱: بیزارم از آن دل که در درد نباشد

شماره ۳۵۲: بی لبت در جگر تشنه لبان آب نماند

شماره ۳۵۳: بیمار ترا کس نتوانست دوا کرد

شماره ۳۵۴: بیمار عشق جز لب او آرزو نکرد

شماره ۳۵۵: بی باد تو عشاق دل شاد نیابند

شماره ۳۵۶: پری را دلبری چندین نباشد

شماره ۳۵۷: پیش از آندم که می و میکده در عالم بود

شماره ۳۵۸: پیش رخ نو دیده پری را نکو ندید

شماره ۳۵۹: پیش رویت صنما وصف قمر نتوان کرد

شماره ۳۶۰: پیش روی تو ماه را چه وجود

شماره ۳۶۱: پیوسته ابرویت دل این ناتوان کشد

شماره ۳۶۲: تا دلم نظاره ان قامت زیبا نکرد

شماره ۳۶۳: تا رخت روشنی دیده نشد

شماره ۳۶۴: ترا رحمی به آن چشمان اگر باشد عجب باشد

شماره ۳۶۵: ناز گلبرگ رخت سنبل تر می‌ریزد

شماره ۳۶۶: تشنه وصل ترا بی‌تو اگر خواب آمد

شماره ۳۶۷: جانا به نظر قد تو سرو چمن آمد

شماره ۳۶۸: جان را به غیر وصلت خوشدل نمی توان کرد

شماره ۳۶۹: جان و لبش از صبح ازل همنفسانند

شماره ۳۷۰: جمع باش ای دل که این وقت پریشان بگذرد

شماره ۳۷۱: جهان بخواب و دمی چشم من نیاساید

شماره ۳۷۲: به شیوه پسته و بادام تو یکی ز شکر

شماره ۳۷۳: چرا نسیم صبا خاک پاش میسپرد

شماره ۳۷۴: چشمت به سعی غمزه در فتنه باز کرد

شماره ۳۷۵: چشم تو التفات به مردم نمی‌کند

شماره ۳۷۶: چشم توام به غمزه خونخوار می‌کشد

شماره ۳۷۷: چشم تو که آرام دل خلق جهان برد

شماره ۳۷۸: چشم خوشت آندم که سر از خواب برآورد

شماره ۳۷۹: چشم شوخت دل عاشق به هوس می‌گیرد

شماره ۳۸۰: چشم مستت گو شمال نرگس پر خواب داد

شماره ۳۸۱: چشمش را عقل و مبه و جان زد

شماره ۳۸۲: چنین که سوز فراقم ز سینه دود برآورد

شماره ۳۸۳: چو آن شاخ گل از بستان بر آمد

شماره ۳۸۴: چو بار زیستن اهل درد نپسندید

شماره ۳۸۵: چه کم شود ز تو ای مه که برمنت گذر افتد

شماره ۳۸۶: حدیث حسن او چون گل به دفتر درنمی‌گنجد

شماره ۳۸۷: حلقه پیش رخ از طره آن به واشد

شماره ۳۸۸: خانه دیده ز دیدار تو روشن باشد

شماره ۳۸۹: خبری ز هیچ قاصد زه دیار من نیامد

شماره ۳۹۰: خط تر گرد لبه عمدا نباشد

شماره ۳۹۱: خوشا غمی که برویم ز روی او آید

شماره ۳۹۲: در راه عشق هر که بمن اقتدا کند

شماره ۳۹۳: در صحبت دوست جان نگنجد

شماره ۳۹۴: در عشق تو ترک سر چه باشد

شماره ۳۹۵: در غم دلدار کس را این دل انگاری مباد

شماره ۳۹۶: دزد دلهاست سر زلف تو زانش بستند

شماره ۳۹۷: دگر گفتی نجویم بر تو بیداد

شماره ۳۹۸: دلبرا چشم خوشت آفت مستان آمد

شماره ۳۹۹: دلبر چه زود خط برخ دلستان کشید

شماره ۴۰۰: دل چراغیست که نور از رخ دلبر گیرد

شماره ۴۰۱: دل چو در زلف تو پیچید روانش بستند

شماره ۴۰۲: دل در طلیت روی به صحرای غم آورد

شماره ۴۰۳: دل ز داروخانه دردت دوا دارد امید

شماره ۴۰۴: دل غمدیده شکایت ز غم او نکند

شماره ۴۰۵: دل کجا شد خبرش غمزه او می‌داند

شماره ۴۰۶: دل که از درد تو پر شد ناله را چون کم کند

شماره ۴۰۷: دل گرمم ز نو بر آتش غم سوخته باد

شماره ۴۰۸: دل مقیم در آن جان جهان می باشد

شماره ۴۰۹: دل من بار جنایه تو نه تنها بکشد

شماره ۴۱۰: دل من بی تو دگر دیده بینا چه کند

شماره ۴۱۱: دل من صحبت دلدار دگر می‌طلبد

شماره ۴۱۲: دوستانم سگ تو میخوانند

شماره ۴۱۳: دوش باد سحری زلف تو می افشانید

شماره ۴۱۴: دوش چشمم ز فراق تو به خون تر می‌شد

شماره ۴۱۵: دوش در خانه ما ماه فرود آمده بود

شماره ۴۱۶: دوشم خیال روی تو در سر فتاده بود

شماره ۴۱۷: دوشم دل از غم تو بر آتش همی‌تپید

شماره ۴۱۸: دوشم ز قبله روی بر آن آستانه بود

شماره ۴۱۹: دوشینه ازو کلبه ما شاه نشین بود

شماره ۴۲۰: دوشینه خیالت همه شب مونس ما بود

شماره ۴۲۱: دی خرامان برهی بار مرا پیش آمد

شماره ۴۲۲: دیدی که بار وعده خود را وفا نکرد

شماره ۴۲۳: ذکر مه کردم شبی روی توام آمد

شماره ۴۲۴: رخت گلبرگ خودرو می‌نماید

شماره ۴۲۵: رخ تو دیدم و زاهد نمی تواند دید

شماره ۴۲۶: رخ تو نور به ماه تمام می‌بخشد

شماره ۴۲۷: رخی چنین که تو داری کدام مو دارد

شماره ۴۲۸: رویت به چنین دیده تماشا نتوان کرد

شماره ۴۲۹: روی تو به جز آینه دیدن که تواند

شماره ۴۳۰: روی تو دیدم سخنم روی داد

شماره ۴۳۱: روی زیبای تو هر بار که در چشم تر آید

شماره ۴۳۲: را گشودند بار بر ببندید

شماره ۴۳۳: زاهد از روی تو تا چند مرا توبه دهد

شماره ۴۳۴: زاهد باریک‌بین لب‌های باریک تو دید

شماره ۴۳۵: از برگ گل که نسیم عبیر می‌آید

شماره ۴۳۶: زآن پیش که جان در تتق غیب نهان بود

شماره ۴۳۷: از آن میان هیچ اگر نشان باشد

شماره ۴۳۸: ز خوان وصل تو تا با من گدا چه رسد

شماره ۴۳۹: زان پیشتر که دیده جمال تو دیده بود

شماره ۴۴۰: از سوز جان من آن بیوفا چه غم دارد

شماره ۴۴۱: ز غمزه های نو چندانکه ناز میبارد

شماره ۴۴۲: زلفت که بر سمن گرهی عنبرین زند

شماره ۴۴۳: ز ماهتاب جمالت ز ماه تاب رود

شماره ۴۴۴: ز مستی چشم او هرگز به حال ما نمی‌افتد

شماره ۴۴۵: ساقی بیار باده که عید صیام شد

شماره ۴۴۶: سالها دل در هوایت بر سر هر کو دوید

شماره ۴۴۷: سر زلفت نمی خواهم که در دست صبا افتد

شماره ۴۴۸: سرو اگر زآن قدر رفتار به بالاست زیاد

شماره ۴۴۹: سر ما را نرسد اینکه به پای تو رسد

شماره ۴۵۰: سرو را هرکه راست می‌گوید

شماره ۴۵۱: سروسهی به بستان گر سال‌ها برآید

شماره ۴۵۲: سرو سهی در بوستان چندانکه بالا می‌کشد

شماره ۴۵۳: شب که در خلوتم آن شمع شکر لب باشد

شماره ۴۵۴: شبی که روی تو ما را چراغ مجلس شد

شماره ۴۵۵: شبی کز آتش عشق تو جانم سوختن گیرد

شماره ۴۵۶: شوخی از چشم تو عجب نبود

شماره ۴۵۷: صبا ز دوست پیامی بسوی ما آورد

شماره ۴۵۸: صوفی از رندان بپوشد می که در خلوت بنوشد

شماره ۴۵۹: عاشقانت بسحرها که دعا می گویند

شماره ۴۶۰: عاشقان خط تو را مشک ختا می‌گویند

شماره ۴۶۱: عاشقان درد ترا دولت افزون خوانند

شماره ۴۶۲: عاشقان را جور و نازیار می باید کشید

شماره ۴۶۳: عاشقان روی ترا نور مصور خوانند

شماره ۴۶۴: عاشقان طالب و صاحب نظران در کارند

شماره ۴۶۵: عاشقان قصه های نو شنوید

شماره ۴۶۶: عرفات عشق بازان سر کوی بار باشد

شماره ۴۶۷: عشق بر آتش بسوخت دفتر بود و نبود

شماره ۴۶۸: عکس رویت چون فتد در آب آب از خود رود

شماره ۴۶۹: عندلیبی می زند بر گل نوانی بشنوید

شماره ۴۷۰: عید می آید و مردم مه نو میطلبند

شماره ۴۷۱: غبار خاک در او چو در خیال آرید

شماره ۴۷۲: غم عشقت دل ما را همیشه شاد میدارد

شماره ۴۷۳: غنچه از رشک دهان نو دهان گرد آورد

شماره ۴۷۴: فرح به سینه پر غصه بی تو چون آید

شماره ۴۷۵: قدح بدور لیت پر ز خون دلی دارد

شماره ۴۷۶: قلم صحیفة شوق ار هزار باره نویسد

شماره ۴۷۷: کدام ناز و تنعم به ذوق آن برسد

شماره ۴۷۸: کسی که درد تو خواهد دلش دوا چه کند

شماره ۴۷۹: کمترین کاری مراکز دیده گریان فتاد

شماره ۴۸۰: گدای کوی ترا پادشاه میخوانند

شماره ۴۸۱: گر آن به در زکاة حسن مسکین تر گدا جوید

شماره ۴۸۲: گر به سنگ سنمم عشق تو دندان شکند

شماره ۴۸۳: گر بگذری سوی چمن سرو سهی از جا رود

شماره ۴۸۴: گر ترا از ستم و جور خدا توبه دهد

شماره ۴۸۵: گر تو از پرده به ما رخ بنمانی چه شود

شماره ۴۸۶: گرچه سرو چمن از آب روانی دارد

شماره ۴۸۷: اگر درد تو از حبیب باشد

شماره ۴۸۸: گر دل ز دسته زلف تو افغان کشیده بود

شماره ۴۸۹: گر دلم در زلف پنهان کرده‌ای پیدا شود

شماره ۴۹۰: گر دم زنم بی روی او شرم آیدم از روی خود

شماره ۴۹۱: گرفتار سر زلفت کجا در بند سر باشد

شماره ۴۹۲: گر قرار تو به دلها نه چنانست که بود

شماره ۴۹۳: گرمه به زمین باشد آن زهره جبین باشد

شماره ۴۹۴: گفتمش حال دل گمشده دانی چون شد

شماره ۴۹۵: گل را به دور روی تو کس بو نمی‌کند

شماره ۴۹۶: گیرم که از تو بر من مسکین جفا رود

شماره ۴۹۷: لب ار اینست و گفتار این شکر باری چه می گوید

شماره ۴۹۸: البش جان عاشق هوس میکند

شماره ۴۹۹: ما بساط نیکنامی باز طی خواهیم کرد

شماره ۵۰۰: ما بکوی یار خود بخود سفر خواهیم کرد

شماره ۵۰۱: مائیم دل و دین به تو در باخته ای چند

شماره ۵۰۲: ما را بپای بوسی تو گر دسترس بود

شماره ۵۰۳: ما را دگر بر آن در خواب شبان نباشد

شماره ۵۰۴: ما را شب فراق کجا خواب می‌برد

شماره ۵۰۵: ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند

شماره ۵۰۶: ما را هوس مسجد و سجاده نباشد

شماره ۵۰۷: مرا بی تو از دیده خون می رود

شماره ۵۰۸: مرا بی تو آسوده حالی نباشد

شماره ۵۰۹: مرا دلیست که از بار بار میطلبد

شماره ۵۱۰: مرا ز پیش براندی جفا همین باشد

شماره ۵۱۱: مرا ز خاک ره آن مه همیشه کم دارد

شماره ۵۱۲: مرا ز صحبت باران چه کار بگشاید

شماره ۵۱۳: مرا لطف گفتارش از راه برد

شماره ۵۱۴: مریض عشق بتان را بر طبیب نباشد

شماره ۵۱۵: مکن بیم که شمشیر رقیب ما بران باشد

شماره ۵۱۶: من به درد دل خوشم جان مرا صحت چه سود

شماره ۵۱۷: من بر سر آن کر بچه کارم همه دانند

شماره ۵۱۸: به با رخ تو خود را بوجه می ستای

شماره ۵۱۹: مهره روی تو نه در خورد من مسکین بود

شماره ۵۲۰: مهر قیامتی را هرگز زوال باشد

شماره ۵۲۱: مه طلعت ترا به تمامی غلام شد

شماره ۵۲۲: به من عید شد مبارک باد

شماره ۵۲۳: مه نامهربان من وفاداری نمیداند

شماره ۵۲۴: می برند از تو جفا بی سرو سامانی چند

شماره ۵۲۵: نام مه بردم شبی روی توام آمد به یاد

شماره ۵۲۶: نام به بردم شبی روی توام آمد به یاد

شماره ۵۲۷: نخل مدنی ثمر برآورد

شماره ۵۲۸: ندارد آن دهان گفتم نشان گفتا چنان باشد

شماره ۵۲۹: نقطه دایره لطف دهان تو بود

شماره ۵۳۰: نمی خواهم که کسی با آن شکر لب هم نفس باشد

شماره ۵۳۱: نوبهاران ز گلم بوی تو خوش می آید

شماره ۵۳۲: نور چشمی بر صاحب‌نظری می‌آید

شماره ۵۳۳: نور چشمی تو ما را نظری می‌باید

شماره ۵۳۴: ورق روی تو عشاق نکو می‌خوانند

شماره ۵۳۵: وصل او مانده چرا دولت دنیا طلبید

شماره ۵۳۶: وقتی مرید بود دل اکنون غلام شد

شماره ۵۳۷: هدایه خواندی و هیچت هدایتی نرسید

شماره ۵۳۸: هر سحر کز سر کوی تو صبا برخیزد

شماره ۵۳۹: هر شب که از تو سوخته آه بر کشد

شماره ۵۴۰: هر قطره خون که از مژه بر روی ما چکد

شماره ۵۴۱: هر کجا با باد آن لب مجلسی انگیختند

شماره ۵۴۲: هر کجا ذکری از آن ابروی پرخم می رود

شماره ۵۴۳: هر کسی در حرم عشق تو محرم نشود

شماره ۵۴۴: هر کسی در سر ازینگونه هوسها دارند

شماره ۵۴۵: هر که در راه تو اول قدم از خویش برید

شماره ۵۴۶: هرکه وصلش طلبد ترک سرش باید کرد

شماره ۵۴۷: هرگز به باد زلف خود آن مه رها نکرد

شماره ۵۴۸: هرگز ز زلف خویان بوی وفا نباید

شماره ۵۴۹: هرگزم روزی نداد آن طرفة بغداد داد

شماره ۵۵۰: هر گل که ز خاک من بروید

شماره ۵۵۱: هزار بار فزون ناز او گرم بکشد

شماره ۵۵۲: هزار سرو که در حد اعتدال برآید

شماره ۵۵۳: همه عمر از تو به من بوی وفائی نرسید

شماره ۵۵۴: همه کس را نظری از تو تمنا باشد

شماره ۵۵۵: هیچ آن دهان شیرین کس را عیان نباشد

شماره ۵۵۶: یاد روی تو چو در خاطر ما می گذرد

شماره ۵۵۷: یار اگر چاره گر عاشق بیچاره شود

شماره ۵۵۸: یارب آن شمع چگل دوش به مهمان که بود

شماره ۵۵۹: بار چندان که جفا جست و دل آزاری کرد

شماره ۵۶۰: بار در زیر لب چو خنده کند

شماره ۵۶۱: بار سر می‌خواهد از من خواهم گردن نهاد

شماره ۵۶۲: بار غروری به حسن خویش ندارد

شماره ۵۶۳: بار ما سرو بلند است بگوئیم بلند

شماره ۵۶۴: بار هر دم ز من خسته چرا می رنجد

شماره ۵۶۵: یک چشم زدن چشم تو بی ناز نباشد

شماره ۵۶۶: آن ترک مست بین که چها می کند دگر

شماره ۵۶۷: ای به زلف از شیروان عبارتر

شماره ۵۶۸: ای من غلام روی تو هر چه تمامتر

شماره ۵۶۹: با روی تو چیست جنت و هور

شماره ۵۷۰: بیاید بر آن دیده بگریست زار

شماره ۵۷۱: بر سر کوی تو گر بودی مرا راه گذر

شماره ۵۷۲: بر فروز امشب به طلعت مجلس ای ماه منیر

شماره ۵۷۳: تو آن شاخ گلی ای شوخ دلبر

شماره ۵۷۴: چراغ عمر ندارد فروغ بی رخ پار

شماره ۵۷۵: چشم تو که داشت خواب بسیار

شماره ۵۷۶: چندان بگریم بر در آن بیوفا شام و سحر

شماره ۵۷۷: چهره ام دیده چه حاصل که به خون کرد نگار

شماره ۵۷۸: خاک راه تر از آن روز که آمد به نظر

شماره ۵۷۹: خوش نسیمی است بوی صحبت یار

شماره ۵۸۰: دارم اندک روشنائی در بصر

شماره ۵۸۱: دردا که رفت عمر وه نکردیم هیچ کار

شماره ۵۸۲: دل دگر غم دارد از تو جان دگر

شماره ۵۸۳: دل رفت و نماند عقل و تدبیر

شماره ۵۸۴: دلی دارم ز چشمت ناتوان‌تر

شماره ۵۸۵: از سودای سر زلف چو زنجیر

شماره ۵۸۶: زهی چو کعبه ترا صد هزار سر بر در

شماره ۵۸۷: عاشق کند مشاهده حق بروی یار

شماره ۵۸۸: گر قبول نو فتد از من بیدل سیر و زر

شماره ۵۸۹: ما در این شهر ملولیم و از این قوم نغور

شماره ۵۹۰: مرا گونی بمیر از من چه تقصیر

شماره ۵۹۱: مگر ترک جفا و بکن جفای دگر

شماره ۵۹۲: من گریان چه کنم زآن مژه و غمزه حذر

شماره ۵۹۳: می خورد خونم به شوخی شاد و خندان آن پسر

شماره ۵۹۴: آرزو برده ام که چشم تو باز

شماره ۵۹۵: آنکه انداخت ز پایم چو سر زلف دراز

شماره ۵۹۶: ای خاک آستان تو شاهان سر فراز

شماره ۵۹۷: با چشم خوش ای شوخ مرا جنگ مینداز

شماره ۵۹۸: به دعوی قدت سرو سر افراز

شماره ۵۹۹: چو عشق آمد ای عقل خیز و گریز

شماره ۶۰۰: دریغ از جورت آمد وز جفا نیز

شماره ۶۰۱: رفت عمر و نشد آن شوخ به ما بار هنوز

شماره ۶۰۲: زاهد شهرم و صاحب نظر و شاهد باز

شماره ۶۰۳: سر من خاک پایت باد و جان نیز

شماره ۶۰۴: کشت چشم تو ام به شیوه و ناز

شماره ۶۰۵: گل رخسار ترا وقت تماشاست هنوز

شماره ۶۰۶: ما را بچه جرم از نظر انداخته باز

شماره ۶۰۷: ما سر فدای خاک رهت کرده ایم باز

شماره ۶۰۸: مجلس ما به حضور تو چنانست امروز

شماره ۶۰۹: مژه تیزست و غمزه نیز و تو نیز

شماره ۶۱۰: نیست از سوز تو جان را نه گریز

شماره ۶۱۱: بار بیرون نشد ز خانه هنوز

شماره ۶۱۲: از بار دین و دنیا باشد مراد هر کس

شماره ۶۱۳: تو زما وصف آن جمال مپرس

شماره ۶۱۴: خیال خال لبش می کنم به خواب هوس

شماره ۶۱۵: دارم من از جهان غم باری همین و بس

شماره ۶۱۶: دل من طلبکار بار است و بس

شماره ۶۱۷: ساقی به می بر افروز امشب چراغ مجلس

شماره ۶۱۸: گر به مسجد نروم قبله من روی تو بس

شماره ۶۱۹: گفتمش نام تو گفتا از مه تابان پرس

شماره ۶۲۰: من و دردت مرا دوا این بس

شماره ۶۲۱: آن غمزه چو از ریش دل آزرد سر نیش

شماره ۶۲۲: آنکه ز بی گنه کشی نیست دمی ندامتش

شماره ۶۲۳: آنکه می خوانند مردم مردم چشم منش

شماره ۶۲۴: به خواب آن لعل میگون دیده ام دوش

شماره ۶۲۵: به مطرب شبه چه خوش میگفت چنگش

شماره ۶۲۶: چه گفت با تو شنیدی رباب و عود به گوش

شماره ۶۲۷: دارد به سجده شبها به روی بر زمینی

شماره ۶۲۸: دال زلف و الف قامت و میم دهنش

شماره ۶۲۹: دلا نسیم عنایت وزید حاضر باش

شماره ۶۳۰: دل مسکین که می بینی ازینسان بی زر و زورش

شماره ۶۳۱: دل که دلداری ندارد دل نشاید خواندنش

شماره ۶۳۲: رفت بار من و بگذاشت مرا با دل ریش

شماره ۶۳۳: رفتی ز برم عاقبت ای شوخ جفا کیش

شماره ۶۳۴: زهی کشیده کمان ابروی تو تا بن گوش

شماره ۶۳۵: سرو دیوانه شدست از هوس بالایش

شماره ۶۳۶: شوخی که کشد عاشق نزدیک من آریدش

شماره ۶۳۷: کسی که دل طرف زلف یار میکشدش

شماره ۶۳۸: گر زلف دراز فکنی از طرف بناگوش

شماره ۶۳۹: گنه دیده گراینست که کردم نگهش

شماره ۶۴۰: لاابالی را اگر سامان نباشد گو مباش

شماره ۶۴۱: لب میگزد چو چشم گشایم بدیدنش

شماره ۶۴۲: ما به شادی جهانی نفروشیم

شماره ۶۴۳: ما به فریاد آمدیم از ناله شبهای خویش

شماره ۶۴۴: مرا بگفت کسان چون قلم مران از پیش

شماره ۶۴۵: من باده بخورم چکنم گو حرام باش

شماره ۶۴۶: می میرسد از باغ به خدمت برسیدش

شماره ۶۴۷: نشان شیروان دارد سر زلف پریشانش

شماره ۶۴۸: نیستم دسترسی آنکه ببوسم پایش

شماره ۶۴۹: یار خرمن سوز ما گو روی گندمگون بپوش

شماره ۶۵۰: به نینی که بر آن در بریم سجده خاص

شماره ۶۵۱: کجا کنند به تیغ از تو عاشقان اعراض

شماره ۶۵۲: داریم ساقیا هوس عشرت و نشاط

شماره ۶۵۳: کسی که دوست ندارد ز جان ندارد حظ

شماره ۶۵۴: دل چه کند سرو و تماشای باغ

شماره ۶۵۵: کنار آب و لب جویبار و گوشه باغ

شماره ۶۵۶: بار بنشست به مجلس بنشانید چراغ

شماره ۶۵۷: ای خطت خوب و عبارت نازک و لب‌ها لطیف

شماره ۶۵۸: در زورق حیات است جان رقیب خائف

شماره ۶۵۹: زهی بدایت حسن رخنه نهایت لطف

شماره ۶۶۰: به حسن خلق بستان دل ز عشاق

شماره ۶۶۱: به مسجد هفته از تو کجا یک سجده لایق

شماره ۶۶۲: طبیب عشق به خون گو بساز شربت عاشق

شماره ۶۶۳: هوای وصل تو دارد غریق بحر فراق

شماره ۶۶۴: ز حسرت خاک شد این چشم غمناک

شماره ۶۶۵: اگرچه دور بود از تو مه به صد فرسنگ

شماره ۶۶۶: نارگی می جنبدم در تن چو چنگ

شماره ۶۶۷: ز رویم وقت کشتن می رود رنگ

شماره ۶۶۸: ای رایت جمال تو نقش نگین دل

شماره ۶۶۹: ای ورق گل بهشت از رخ نازکت خجل

شماره ۶۷۰: به زلف و خال تو کردی خون خویش سبیل

شماره ۶۷۱: بی تو مرا خواب و خیال وصال

شماره ۶۷۲: پری به حسن و لطافت نداشت با همه حال

شماره ۶۷۳: زاهد شهرم ز رندی می کند هر دم سؤال

شماره ۶۷۴: مرو مایل به قد تست چه حاجت به دلیل

شماره ۶۷۵: عشق حرفی ست که دال است بر آیات کمال

شماره ۶۷۶: گر چشم شوخ نست به عاشق کشی مثل

شماره ۶۷۷: لاف رندی مزن ای زاهد پاکیزه خصال

شماره ۶۷۸: مرا سرگشته میدارد خیال زهد بی حاصل

شماره ۶۷۹: مرا گویند عاشق گرد و بیدل

شماره ۶۸۰: نیست جز درد سری زین دل غمگین حاصل

شماره ۶۸۱: نیست کس را به حسن روی تو قیل

شماره ۶۸۲: آن دهان را بدو لب قند مکرر گفتم

شماره ۶۸۳: از لب او تاخیری بافتیم

شماره ۶۸۴: از لب و زلف او نشان جستم و باز یافتم

شماره ۶۸۵: ای بخت بارینی که به باران رسانیم

شماره ۶۸۶: ای زنگیان زلف ترا شاه چین غلام

شماره ۶۸۷: با تو از دل نشانه یافته‌ام

شماره ۶۸۸: باز در آن کو گذری یافتم

شماره ۶۸۹: باز در عشق یکی دل به غلامی دادم

شماره ۶۹۰: باز می بیخودی بروی تو خوردیم

شماره ۶۹۱: بیوی خویش گردان زنده بازم

شماره ۶۹۲: بحمدالله که دیگر بار، روی دوستان دیدم

شماره ۶۹۳: به خالت نسبت مشک ختنا کردم خطا کردم

شماره ۶۹۴: به درد تو جز ناله همدم ندارم

شماره ۶۹۵: بر آمد جان ز شوق آن دهانم

شماره ۶۹۶: بسی درد از غم عشقت کشیدم

شماره ۶۹۷: بکش به ناز مرا ای به غمزه آفت مردم

شماره ۶۹۸: بگذار تا به گلشن روی تو بگذریم

شماره ۶۹۹: بیا ساقی که بیخ غم به دور گل براندازیم

شماره ۷۰۰: بی تو نفسی که زنده مانم

شماره ۷۰۱: پیش رخ نو مه را حسنی چنان ندیدم

شماره ۷۰۲: تا خانه دل جای تمنای تو کردیم

شماره ۷۰۳: تا دست به زلف یار بردیم

شماره ۷۰۴: ترا بر دیده من جاست گفتم

شماره ۷۰۵: ترا چون چشم خود دیگر به مردم دید نتوانم

شماره ۷۰۶: ترا در دل وفا باشد چه دانم

شماره ۷۰۷: ترا شوخ اندک وفا گفته ایم

شماره ۷۰۸: را که هست ز ساعد در آستین پرسیم

شماره ۷۰۹: ترا گر بی وفا گفتم چه گفتم

شماره ۷۱۰: جان دارم و دل دارم سر دارم و زر دارم

شماره ۷۱۱: چرا رنجید یار از من گناه خود نمی دانم

شماره ۷۱۲: چون روز روشن است که ما رند و عاشقیم

شماره ۷۱۳: چه بودی گر شبی در خواب رفتی چشم بیدارم

شماره ۷۱۴: چه خسته میکنی ای جان به غمزه خاطر مردم

شماره ۷۱۵: چه خوش بود آن شبی کز در در آمد یار مهرویم

شماره ۷۱۶: چه خوش‌تر دولتی زینم که دایم با تو بنشینم

شماره ۷۱۷: چه رنجم از تو گر کشتی به نازم

شماره ۷۱۸: حقوق ناز و عتاب حبیب من دانم

شماره ۷۱۹: خال ب نسته داغ جانم

شماره ۷۲۰: خیال چشم و ابرویت شبی در خواب می‌دیدم

شماره ۷۲۱: دارم آن سر که سر زلف نگاری گیرم

شماره ۷۲۲: در دست در درونم درمان آن ندانم

شماره ۷۲۳: درین زحمت که این نوبت من از ریش درون دارم

شماره ۷۲۴: دل برفت از دست ما تنها نه دل دلدار هم

شماره ۷۲۵: دل ز چشم او به نازی مست شد بی خویش هم

شماره ۷۲۶: دل گرفت از بتان به رویم

شماره ۷۲۷: دل نیست به دستم بر دلبر چه فرستم

شماره ۷۲۸: دوش آرزونی شکسته بودم

شماره ۷۲۹: دوش با خود ترانه می‌گفتم

شماره ۷۳۰: دوش بی روی تو روی از خون دل برداشتم

شماره ۷۳۱: رحمت آری و کنی چاره این درد نهانم

شماره ۷۳۲: رخ بپوشید و جگر میسوزدم

شماره ۷۳۳: رخت رشک قمر گفتیم گفتیم

شماره ۷۳۴: رفت از دست من آن زیبانگاری چون کنم

شماره ۷۳۵: روز عید است و من امروز بر آن در میرم *(منتسب به چند نفر)

شماره ۷۳۶: روز نشاطست و عیش باده بیارید و جام

شماره ۷۳۷: روز و شب از غم عشق تو در اندیشه درم

شماره ۷۳۸: رویت گل سیراب نگوییم چه گوییم

شماره ۷۳۹: ز ابرویت به محراب نیازم

شماره ۷۴۰: زیر لب قند مکرر سخنت را گفتم

شماره ۷۴۱: ساقی بیار شیشه می تا به هم خوریم

شماره ۷۴۲: سالها شد که در تک و پوییم

شماره ۷۴۳: سحر خروش کنان بر درت گذر کردیم

شماره ۷۴۴: سر بر در توأم بنگر سربلندیم

شماره ۷۴۵: سر زلف تو کرد آخر به سودایی گرفتارم

شماره ۷۴۶: سر که بر پای تو بنهادم از آن بردارم

شماره ۷۴۷: شاه مرغانم سوی تخت سلیمان می پرم

شماره ۷۴۸: شب که ز حسرت رخت چشم به ماه کرده ام

شماره ۷۴۹: شبی که بی رخ آن شمع مه جبین باشم

شماره ۷۵۰: شوخ چشمیم کشد دل که کشد از نازم

شماره ۷۵۱: صحبت عاشق و حبیب بهم

شماره ۷۵۲: صحبت یار بهشتی‌ست پر از ناز و نعیم

شماره ۷۵۳: صد جان ز لبت بوام گیرم

شماره ۷۵۴: صفت زلف کجت راست نباید به قلم

شماره ۷۵۵: عشق تو داغ بندگی باز کشیده بر دلم

شماره ۷۵۶: عمریست کز دیار تو محروم مانده ایم

شماره ۷۵۷: عمریست که از خلوته در میکده مسئوریم

شماره ۷۵۸: عید می آید و وقتست که در مه نگریم

شماره ۷۵۹: غم دوست من مغتنم می‌شمارم

شماره ۷۶۰: قدحی بیار ساقی که ز توبه شرمسارم

شماره ۷۶۱: قراری کرده‌ام با خود که چون در پیش یار افتم

شماره ۷۶۲: گر به میخانه حریف می و شاهد باشم

شماره ۷۶۳: گر بی تو یک دو دم من بیمار زیستم

شماره ۷۶۴: گر تو سر خواهی ز من سر با تو ببارم به چشم

شماره ۷۶۵: گر جان ز من دلشده خواهی بسپارم

شماره ۷۶۶: گر خود هزار سنگ ملامت به سر خورم

شماره ۷۶۷: گر دل طلبی از من جان هم به تو در بازم

شماره ۷۶۸: گر دهد دستم کز آن عارض نقابش بر کنم

شماره ۷۶۹: گر کام خود از لبت بگیرم

شماره ۷۷۰: گر گذاری که با تو در نگویم

شماره ۷۷۱: اگر من از عشق آن دو رخ میرم

شماره ۷۷۲: گفت دلدارم که از هجران دلت خون می‌کنم

شماره ۷۷۳: گفت یار از غیر ما پوشان نظر گفتم: به چشم!

شماره ۷۷۴: ما از نو سخنور جهانیم

شماره ۷۷۵: ما از شراب و شاهد صد بار توبه کردیم

شماره ۷۷۶: ما از لب تو کام ندیدیم و گذشتیم

شماره ۷۷۷: ما با غم تو خرم و آسوده‌خاطریم

شماره ۷۷۸: ما به سودای تو دامن ز جهان در چیدیم

شماره ۷۷۹: ما چو قطع نظر از روی نکو نتوانیم

شماره ۷۸۰: ما خانه دل جای تمنای تو کردیم

شماره ۷۸۱: ما در حریم مجلس عشاق محرمیم

شماره ۷۸۲: ما درین شهر به دام صنمی در بندیم

شماره ۷۸۳: ما را سر آنست که در پای تو افتیم

شماره ۷۸۴: ما رند و قلندر صفت و عاشق و مستیم

شماره ۷۸۵: ما ز سگان درت بیشتر و کمتریم

شماره ۷۸۶: ما لبت را نمک، شوان ملاحت خوانیم

شماره ۷۸۷: مرا گویند باران کیست بار تو چرا گویم

شماره ۷۸۸: مریض عشقم و درد تو دارم

شماره ۷۸۹: من ازین خرقه آلوده که در بر دارم

شماره ۷۹۰: من برین در بنده‌ام تا زنده‌ام

شماره ۷۹۱: من ترا مانده به هر بار کجا بار شوم

شماره ۷۹۲: من ترک زهد کرده و رندی گزیده‌ام

شماره ۷۹۳: من دل خسته به درد تو دوا یافته ام

شماره ۷۹۴: من ز بویش بی‌خود و دیوانه‌ام

شماره ۷۹۵: من ز جانان به جان گریخته‌ام

شماره ۷۹۶: من ز غمت خرم و به یاد تو شادم

شماره ۷۹۷: من ز مهرت هر سحر کز سوز دل دم می‌زنم

شماره ۷۹۸: من طاقت دوری ز رخ یار ندارم

شماره ۷۹۹: من که از وصل تو ای دوست جدا می باشم

شماره ۸۰۰: من و درد تو آنگه باد مرهم

شماره ۸۰۱: من همچو گردم در رهت زآن رو طلبکار توام

شماره ۸۰۲: مهی نشست خیال رخت به خانه چشم

شماره ۸۰۳: نام آن لب به خط سبز به جانی دیدم

شماره ۸۰۴: نرود نقش خیال تو زمانی ز ضمیرم

شماره ۸۰۵: نقد جان چیست که در دامن جانان ریزم

شماره ۸۰۶: نیست جز غم بینو خوردن دیگرم

شماره ۸۰۷: وصف دهن تنگ تو من هیچ نگویم

شماره ۸۰۸: هر شبی تا به سحر دست دعا بگشایم

شماره ۸۰۹: هر شبی خاک درت از گریه پرخون می‌کنم

شماره ۸۱۰: هرگاه که به ناکامی دور از لب بار افتم

شماره ۸۱۱: بار اشکم دید و شد بر من رحیم

شماره ۸۱۲: یار من بار دگر می طلبد دانستم

شماره ۸۱۳: بار هر چند به ناحق طلبه آزارم

شماره ۸۱۴: یک شب نسیم زلفت از حلقه شنودم

شماره ۸۱۵: آتش دوری دل ما بر نتابد بیش ازین

شماره ۸۱۶: آمد درون دل غمت دیگر نمی آید برون

شماره ۸۱۷: آمد لب تو باز بصد نازه در سخن

شماره ۸۱۸: امروز بحمدالله فارغ شدم از دشمن

شماره ۸۱۹: ای بدل نزدیک و دور از دیدن گریان من

شماره ۸۲۰: ای خوش آن باد که از کوی تو آید بر من

شماره ۸۲۱: ای عادت قدیمت دلهای ما شکستن

شماره ۸۲۲: ای غمت آرام جان عاشقان

شماره ۸۲۳: ای غمت فوت جان سوختگان

شماره ۸۲۴: ای لبت چون شکر و نقل دهان نیز چنان

شماره ۸۲۵: ای نهاده بار هجران بر دل پر درد من

شماره ۸۲۶: با درد تو آرمید نتوان

شماره ۸۲۷: بحر عشقت بحر بی پایاب گفتن میتوان

شماره ۸۲۸: بدیده سوی تو حیف آیدم گذر کردن

شماره ۸۲۹: برخ قدر گل و گلزار بشکن

شماره ۸۳۰: بر درت بی آب شد اشکم ز بسیار آمدن

شماره ۸۳۱: برگ گل خواندمش از لطف برنجید ز من

شماره ۸۳۲: تا رفتی از برم شده ام زار و ناتوان

شماره ۸۳۳: ترک دل گفت آن دو چشم و دل ز تیر غمزه خون

شماره ۸۳۴: چشم اگر اینست و ابرو این و ناز و شیوه این

شماره ۸۳۵: چو زلف یار ز خود لازم است ببریدن

شماره ۸۳۶: چه خوش است از تو بوس بخوشی نیاز کردن

شماره ۸۳۷: حدیث یار شیرین لب نگنجد در دهان من

شماره ۸۳۸: خاک پایت دوست دارد روی من

شماره ۸۳۹: خبری یافتم از یار مپرسید ز من

شماره ۸۴۰: خواجه چرا نشسته خیز که رفت کاروان

شماره ۸۴۱: خوشا در کوی دلبر آرمیدن

شماره ۸۴۲: خوش است بر لب معشوق مست بوسیدن

شماره ۸۴۳: خواهیم نقد جان و سر در پای جانان ریختن

شماره ۸۴۴: داری لب و دهانی شیرین ولی چه شیرین

شماره ۸۴۵: در سر زنجیر زلف او من بی عقل و دین

شماره ۸۴۶: دلا نحفه جان به جانان رسان

شماره ۸۴۷: دل است جایش و با دیده فتاده به خون

شماره ۸۴۸: دلبر نازک دل من هر زمان رنجد ز من

شماره ۸۴۹: دل که میرفت ز خود چون نرود باز چنین

شماره ۸۵۰: دلم را صبر ممکن نیست از روی نکو کردن

شماره ۸۵۱: دل من عاشق باریست که گفتن نتوان

شماره ۸۵۲: دل نثار زلف جانان کرد جان خویشتن

شماره ۸۵۳: دوستان مرحمتی بر دل بیچاره من

شماره ۸۵۴: راز عشقت ز دل آمد به زبان

شماره ۸۵۵: روی او از زلف دیدن می‌توان

شماره ۸۵۶: زلف بر دوش آن پری در ماهتاب آمد برون

شماره ۸۵۷: ز نشاط و عیش بادا لب تو همیشه خندان

شماره ۸۵۸: زیر پا دامن کشان زلف دوتای او ببین

شماره ۸۵۹: سرو می ماند به قد یار من

شماره ۸۶۰: سوخت به داغ غم چنان دل که نماند ازو نشان

شماره ۸۶۱: سوخت جانم تا ز پا افتاد زلفت بر ذقن

شماره ۸۶۲: سوختی ای مرهم جانها درون ریش من

شماره ۸۶۳: شبی خواهم چو شمعش لب گزیدن

شماره ۸۶۴: شبی نگذرد بر دوچشم اشک گلگون

شماره ۸۶۵: شه لشکر کش ما برد از ما عقل و هوش و دین

شماره ۸۶۶: طوطی ب نو دید و در افتاد در سخن

شماره ۸۶۷: عاشق کیست دلم باز نخواهم گفتن

شماره ۸۶۸: عاشقی چیست مقیم در جانان بودن

شماره ۸۶۹: عشق حالیست که جبریل بر آن نیست امین

شماره ۸۷۰: قدمت آن با الف با سرو سیمین

شماره ۸۷۱: کارم ز دست شد نظری کن بکار من

شماره ۸۷۲: که خبر برد به بار از من مبتلای غمگین

شماره ۸۷۳: گر سرزنیغ نیزت دارد سر بریدن

شماره ۸۷۴: گر شبی آن مه ز منزل بی نقاب آید برون

شماره ۸۷۵: گر قد همچو سروش در بر توان گرفتن

شماره ۸۷۶: ما باز دل نهادیم بر جور دلستانان

شماره ۸۷۷: مرا که خرقة ارزق به باده شد گلگون

شماره ۸۷۸: من نخواهم دیده از رویت دگر برداشتن

شماره ۸۷۹: من و محنت تو زهی راحت من

شماره ۸۸۰: مه عیدت مبارک باد ای خورشید مهرویان

شماره ۸۸۱: میزند بر آتش دل جوش می آب اینچنین

شماره ۸۸۲: نخواهم بیش از این از خلق راز خویش پوشیدن

شماره ۸۸۳: نمی دهد دهنت کام ما از آن لب شیرین

شماره ۸۸۴: نوش کن خواجه علی‌رغم صراحی‌شکنان

شماره ۸۸۵: په جویست آن روان در فر شیرین

شماره ۸۸۶: نیست بازی با رخ او عشق پنهان باختن

شماره ۸۸۷: هر دمی با دگری ناز مکن

شماره ۸۸۸: آنکه رنگی نیست کس را از لب رنگین او

شماره ۸۸۹: آه که خاک راه شد دیده من به راه تو

شماره ۸۹۰: اگر دشنام می گونی مرا گو

شماره ۸۹۱: ای حریم کعبه دل کوی تو

شماره ۸۹۲: ای دلاویزتر از رشته جان کا کل تو

شماره ۸۹۳: ای دل حکایت غم خود با صبا بگو

شماره ۸۹۴: ای دل غلام أو شدی ای من غلام تو

شماره ۸۹۵: ای کاش رفتمی چو صبا در حریم تو

شماره ۸۹۶: ای نور دیده را نگرانی بسوی تو

شماره ۸۹۷: بی لب ساقی مرا می نرود در گلو

شماره ۸۹۸: چاره کس نکند غمزه خونخواره تو

شماره ۸۹۹: چو در جان کرد و دل جا غمزه تو

شماره ۹۰۰: دل سوی او رفت جان هم گو برو

شماره ۹۰۱: دل ضعیف به یکباره ناتوان شد ازو

شماره ۹۰۲: دو بوسم که گفتی اگر گویم آن کو

شماره ۹۰۳: زهی زان قامت رعنای دلجو

شماره ۹۰۴: سرخوش است ای پسر مرا باتو

شماره ۹۰۵: غلام پیر خراباتم و طبیعت او

شماره ۹۰۶: گر تیر کشی از طرف غمزه جادو

شماره ۹۰۷: گر مرا صد سر بود هر یک پر از سودای او

شماره ۹۰۸: گفتا کئی تو‌، من بنده تو

شماره ۹۰۹: گفتمش ماه پر است آن چهره گفتا پر مگو

شماره ۹۱۰: گفتم ملکی یا بشری؟ گفت که هر دو

شماره ۹۱۱: گفته‌ای از ما دلت بردار زنهار این مگو

شماره ۹۱۲: ما به کلی طمع وصل بریدیم از تو

شماره ۹۱۳: نداند قدر حسنت کس به از تو

شماره ۹۱۴: آن عارض و رخسار و جبین هست در سه ماه

شماره ۹۱۵: از فرقت تو هر دم خون بارم از دو دیده

شماره ۹۱۶: اشک چو لعل ریزد آن لب مرا ز دیده

شماره ۹۱۷: ای از حدیث زلف توام بر زبان گره

شماره ۹۱۸: ای با لب شیرین سخنت تلخ فتاده

شماره ۹۱۹: ای چو چشم خوش تو چشم کسی کم دیده

شماره ۹۲۰: ای خط مشکبار تو پیچیده گرد ماه

شماره ۹۲۱: ای دل ریش من از جور تو غمگین گونه

شماره ۹۲۲: ای رخ و زلف سیاه تو شب تیره و ماه

شماره ۹۲۳: ای روان گرد درت اشک روان پیوسته

شماره ۹۲۴: ای شیشه دل ما در زیر پا شکسته

شماره ۹۲۵: ای لب و گفتار تور شیرین همه

شماره ۹۲۶: ای مردم دو چشمم مثل رخت ندیده

شماره ۹۲۷: ای منت جانفشان دیرینه

شماره ۹۲۸: ای نبات قد سبزت شکرستان همه

شماره ۹۲۹: به ابروان تو زاهد چو چشم وا کرده

شماره ۹۳۰: با تو در دل نبایدم رخ ماه

شماره ۹۳۱: باد آرد بر من بوی نو ناگه ناگه

شماره ۹۳۲: برهگذار قد بار دیدم از ناگاه

شماره ۹۳۳: بناز کشتن او بازم آرزوست چه چاره

شماره ۹۳۴: بیروی او ز دیده بینا چه فایده

شماره ۹۳۵: بینم ابروی تو پیوسته مه نو گه گه

شماره ۹۳۶: تا توانی دل مشتاق بدست آری به

شماره ۹۳۷: چو چشم مست تو دیدم خمارم از دیده

شماره ۹۳۸: چندین چه بلا و درد است این آه

شماره ۹۳۹: خواهم که کنم بار دگر در تو نظاره

شماره ۹۴۰: در پای تو تنها به سر ماست فتاده

شماره ۹۴۱: دلم به زخم زبانها نگردد آزرده

شماره ۹۴۲: دلم ترسد در آن زلف خمیده

شماره ۹۴۳: روی خوب از من مشتاق نپوشانی به

شماره ۹۴۴: زاد راه عاشقان اشک است و روی زرد و آه

شماره ۹۴۵: زیر پا از زلف مشکین گه گهی میکن نگاه

شماره ۹۴۶: شبت خوش باد ای باد سحرگاه

شماره ۹۴۷: کحل بصر نیست جز آن خاک راه

شماره ۹۴۸: گر سر طلبی بر درت آریم به دیده

شماره ۹۴۹: گفتم شکرست آن به دهان گفت ترا چه

شماره ۹۵۰: لب یار برهم چرا زد ز پسته

شماره ۹۵۱: ما جگر سوختگان داغ تو داریم همه

شماره ۹۵۲: مرا که روی تو بینم چه حاجت است

شماره ۹۵۳: هر نیر کز تو بر دل غم پرور آمده

شماره ۹۵۴: هر نیر که بر جان ز تو از دور رسیده

شماره ۹۵۵: ای بار نازنین مگر از فتنه زاده‌ای

شماره ۹۵۶: باز خود را چو گل تازه بر آراسته ای

شماره ۹۵۷: تا به رخسار مه از غالیه چوگان زده‌ای

شماره ۹۵۸: چرا جنییت شاهی بظلم تاخته ای

شماره ۹۵۹: گر همه وقتی همه دلخون نه ای

شماره ۹۶۰: لیست آن بگو با شکر خورده ای

شماره ۹۶۱: آشوب جانی شوخ جهانی

شماره ۹۶۲: آن شوخ دی براهی میرفت همچو شاهی

شماره ۹۶۳: از در خویش مرا بر در غیری ببری

شماره ۹۶۴: اگر در کشتنم تأخیر کردی

شماره ۹۶۵: اگر ز محنت دنیا خلاص می‌طلبی

شماره ۹۶۶: ای آفتاب روی تو در اوج دلبری

شماره ۹۶۷: ای آیت حسن از رخ خوب تو مثالی

شماره ۹۶۸: ای از خط تو زنگ بر آئینه شاهی

شماره ۹۶۹: ای بوده با تو ما را خویشی و آشنایی

شماره ۹۷۰: ای درد درون جان چه باشی

شماره ۹۷۱: ای دل این بیچارگی و مستمندی تا به کی

شماره ۹۷۲: ای دهان تو قند و لب همه می

شماره ۹۷۳: ای رخت آیت حسن و دهنت لطف خدای

شماره ۹۷۴: ای صبا بر خاک کوی یار ما خوش می‌روی

شماره ۹۷۵: ای صبا تاکی به زلف بار بازی می کنی

شماره ۹۷۶: ای گل روی ترا چون من بهر سو بلبلی

شماره ۹۷۷: این چه نبهاست وین چه شیرینی

شماره ۹۷۸: ای ولوله عشق تو به ره هرزه کویی

شماره ۹۷۹: با تو ه را نمی رسد دعوی

شماره ۹۸۰: باز به ناز کش مرا چیست که ناز می‌کنی

شماره ۹۸۱: باز بگذشتی بر آن زلفه ای نسیم مشکبوی

شماره ۹۸۲: باز دست از جانفشانان بر فشاندی

شماره ۹۸۳: بازم از طلعت خود دیده منور کردی

شماره ۹۸۴: با مسکنت و عجز و ضعیفی وفقیری

شماره ۹۸۵: با من این بودت ز اول شرط باری

شماره ۹۸۶: بچشم جان چو چراغی که در میان ز جاجی

شماره ۹۸۷: به جز نور و ضیاء و گرمی از آذر چه می‌خواهی

شماره ۹۸۸: بده ساقی شراب ارغوانی

شماره ۹۸۹: بر سر راه طلب بافت گدانی گهری

شماره ۹۹۰: بر گل به پای سرو چو رفتار می‌کنی

شماره ۹۹۱: بر من بیدل اگر جور و ستم فرمودی

شماره ۹۹۲: برویت بنگرم ناگه نرنجی

شماره ۹۹۳: به کوی عشق باشی شیرمردی

شماره ۹۹۴: به مجلسی که بمستان ز لب شراب دهی

شماره ۹۹۵: به باران کهن یاری نکردی

شماره ۹۹۶: تا خلوت دل خالی از اغیار نیابی

شماره ۹۹۷: تا کی ای مونس دلم بی‌موجبی غمگین کنی

شماره ۹۹۸: تب چرا درد سر آورد به نازک‌بدنی

شماره ۹۹۹: ترا چگونه توان گفت یوسف ثانی

شماره ۱۰۰۰: ترا دیده هر بار دیدی چه بودی

شماره ۱۰۰۱: ترکمن مه بود به ترکی آی

شماره ۱۰۰۲: تن در پی جان می‌رود ای بخت کجایی

شماره ۱۰۰۳: تو چشم آنکه حق بینی نداری

شماره ۱۰۰۴: نو درد نداری و رخ زرد نداری

شماره ۱۰۰۵: تو سروی و گل خندان همانکه میدانی

شماره ۱۰۰۶: چرا به تحفه دردم همیشه ننوازی

شماره ۱۰۰۷: چرا هر دم از پیش ما میگریزی

شماره ۱۰۰۸: چشم شوخ و دل سنگین بر سیمین داری

شماره ۱۰۰۹: چو تو دشمن از دوست نشناختی

شماره ۱۰۱۰: چو گل به لطف نو زد ان نازک اندامی

شماره ۱۰۱۱: چه لطف است این که با من می‌نمایی

شماره ۱۰۱۲: چه موجب است که هیچ التفات ما نکنی

شماره ۱۰۱۳: حدیث خوشی هیچ با ما نگوئی

شماره ۱۰۱۴: خرم آن دم که توأم مونس و همدم باشی

شماره ۱۰۱۵: خواهم بر تو بردن تن را که شد خیالی

شماره ۱۰۱۶: خواهی که به هیچ غم نمیری

شماره ۱۰۱۷: دارم ز ابروان تو چشم عنایتی

شماره ۱۰۱۸: درین پستی گر آن مه را نیابی

شماره ۱۰۱۹: درین ره هرچه جویی آن بیابی

شماره ۱۰۲۰: دست ندارم از تو من گرچه ز پایم افکنی

شماره ۱۰۲۱: دگر باره تیغ جفا بر کشیدی

شماره ۱۰۲۲: دل رفت به باد دلپذیری

شماره ۱۰۲۳: دل ز باران کهن برداشتی

شماره ۱۰۲۴: دل شد ز عشق باری شیدا چنانکه دانی

شماره ۱۰۲۵: دل شیشه ایست جای خیال تو ای پری

شماره ۱۰۲۶: دل که سودای تو می پخت کبابش کردی

شماره ۱۰۲۷: دل من به داغ جفا سوختی

شماره ۱۰۲۸: دل می کنی جراحت و مرهم نمیدهی

شماره ۱۰۲۹: راز معشوق حدیثیست نهان‌داشتنی

شماره ۱۰۳۰: ز دیده در دل دیوانه رفتی

شماره ۱۰۳۱: ز من که مهر تو دارم به سینه روی چه تابی

شماره ۱۰۳۲: ز من مپرس که از عاشقان زار کی

شماره ۱۰۳۳: سال‌ها گر بنویسم صفت مشتاقی

شماره ۱۰۳۴: سیمین بدنی سرو قدی پسته دهانی

شماره ۱۰۳۵: شیرین لبی شکر دهنی سرو قامتی

شماره ۱۰۳۶: صنما در خط سنبل مه تابان داری

شماره ۱۰۳۷: طبیب عاشقان آمد بیا بگذار بیدردی

شماره ۱۰۳۸: عاشقی و بی دلی بیدلبری

شماره ۱۰۳۹: قطره قطره از دریا چو به ساحل آیی

شماره ۱۰۴۰: کاش که سرو ناز ما از در ما در آمدی

شماره ۱۰۴۱: کدام سر که ندارد دماغ سودایی

شماره ۱۰۴۲: گر از در به تیم برانی نو دانی

شماره ۱۰۴۳: گر از شاخ دولت گلی چیدمی

شماره ۱۰۴۴: اگر او یاد من دلخسته کردی

شماره ۱۰۴۵: گر باد سوی خاک من آرد ز تو بویی

شماره ۱۰۴۶: گر به پاکی خضر وقتی و روح القدسی

شماره ۱۰۴۷: گر بردرت این اشک چو سیلاب گذشتی

شماره ۱۰۴۸: گر بری دست به آئینه و در خود نگری

شماره ۱۰۴۹: گر به فردوسی از حریم وصل نگشانی دری

شماره ۱۰۵۰: گر به من یار شوی ور نشوی

شماره ۱۰۵۱: گر تو دل ما سوختی از آتش دوری

شماره ۱۰۵۲: گر زلف خود به فتنه و شوخی رها کنی

شماره ۱۰۵۳: گر گم شوی از خود خبر یار بیابی

شماره ۱۰۵۴: گر لذت خونریزی آن غمزه شناسی

شماره ۱۰۵۵: گر همه وقتی همه دل خون نیی

شماره ۱۰۵۶: گفتم: ای سیم‌ذقن! گفت: که را می‌گویی؟

شماره ۱۰۵۷: گل و رخسار تو دارند به هم یکرنگی

شماره ۱۰۵۸: مبارک منزلی خوش سرزمینی

شماره ۱۰۵۹: مپوشان روی خود ای شوخ خود رای

شماره ۱۰۶۰: مرا در درد بی باری دریغا بار بایستی

شماره ۱۰۶۱: مرا زیبد به چوگان سر زلفت نظربازی

شماره ۱۰۶۲: من آن بهتر که باشم رند و عامی

شماره ۱۰۶۳: من اوصاف حست ندانم کماهی

شماره ۱۰۶۴: من کیستم که ورزم سودای چون تو باری

شماره ۱۰۶۵: من کیم گفتی که گویم خاک نعلین منی

شماره ۱۰۶۶: مویت از عنبر تر فرق ندارد مویی

شماره ۱۰۶۷: ناوک غمزه چو هر سو به شتاب اندازی

شماره ۱۰۶۸: ندارد دلم طاقت بی توی

شماره ۱۰۶۹: ندانم کی به دام من در افتی

شماره ۱۰۷۰: نشان خاک پای او اگر می یافتم جایی

شماره ۱۰۷۱: نیست بهای جان بسی پیش تو چون کشد کسی

شماره ۱۰۷۲: ورای آن چه سعادت بود که ناگاهی

شماره ۱۰۷۳: وصال اوست بخت ما نبینم آن به بیداری

شماره ۱۰۷۴: هرگز سوی ما چشم رضائی نگشادی

شماره ۱۰۷۵: هر لحظه به غمزه دل ریشم چه خراشی

شماره ۱۰۷۶: هر لحظه بما از نو رسد تحفة دردی

شماره ۱۰۷۷: هر لحظه غمزه‌ها به جفا نیز می‌کنی

شماره ۱۰۷۸: ما رسی هیچ شب ای مه از وطن جانب ما نیامدی

شماره ۱۰۷۹: یارب این درد دل و فرقت جانان تا کی