ای غمت فوت جان سوختگان
داغ عشقت نشان سوختگان
کرده عشقت هزار سینه کباب
بنا شده میزبان سوختگان
در دل و جان ما زدی آتش
سوختی خان و مان سوختگان
پیش آتش کباب گریه کند
بر دل خونچکان سوختگان
آتش جان ماه دلا نکشی
نکنی خام نان سوختگان
آگه از راز شمع پروانه است
تو چه دانی زبان سوختگان
چشم بد را سپند سوز کمال
گر بیفتی میان سوختگان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره غم و عشق سوزان است که به سوختگان دل و جانشان آسیب زده است. شاعر با تصویرسازی از آتش، به درد و رنجی اشاره می‌کند که عشق به دلیلی عمیق، سینه‌ها را می‌سوزاند و جان‌ها را آتش می‌زند. همچنین، او به وضعیت کسانی که عشق را تجربه کرده‌اند و غم به دلشان نشسته، اشاره می‌کند و می‌گوید که آنها در این آتش سوختن، از هم دردی برخوردارند. در نهایت، شاعر نکته‌ای را یادآوری می‌کند که تنها آشنایان با درد عشق می‌توانند زبان سوختگان را بفهمند.
هوش مصنوعی: ای اندوه تو همچون جان سوختگان است و غم عشق تو نشانه‌ای از سوختگی دل‌های عاشق است.
هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که قلب‌های زیادی بسوزند و حالا تو به عنوان میزبان کسانی که دچار سوختگی عاطفی شده‌اند، در اینجا قرار گرفته‌ای.
هوش مصنوعی: در دل و جان ما آتش افکندی و خانه و زندگی‌مان را به خرابی کشاندی.
هوش مصنوعی: در کنار آتش کباب، آنهایی که دلشان از سوختن می‌سوزد، برای آنانی که جانشان را از دست داده‌اند، اشک می‌ریزند.
هوش مصنوعی: آتش عشق جان ماه را نکش، اگر چنین کنی، خام از نان سوختگان خواهی شد.
هوش مصنوعی: اگر تو از راز عشق شمع و پروانه باخبری، پس چه خواهی دانست که سوختگان چه می‌گویند؟
هوش مصنوعی: اگر در میان سوختگان قرار بگیری، برای دور کردن چشم بد، باید از سپند استفاده کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.