درد تو به از دواست ای دوست
اندوه تو جانفزاست ای دوست
دریوزه گر در تو از تو
جز درد و بلا نخواست ای دوست
با آنکه ز مفلسی ندارم
چیزی که ترا سزاست ای دوست
پیش نو نهم دو چشم روشن
گریم نظر مناست ای دوست
گفتی کشمت ولی روا نیست
اگر دوست کشد رواست ای دوست
دل هرچه به ومن قامتت گفت
آورد خدای راست ای دوست
کردم به قد تو این غزل راست
بنویس کمال راست ای دوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عواطف عمیق و پیچیده شاعر نسبت به دوستش است. او از درد و اندوه دوستش صحبت می‌کند و می‌گوید که این درد برای او ارزشمندتر از دواست. شاعر به دوستی و محبت اشاره می‌کند و می‌گوید که اگرچه خودش فقیر است، اما برای دوستش هر چیزی را که شایسته‌اش باشد، می‌خواهد. او به زیبایی چشمان دوستش اشاره می‌کند و ابراز احساسات خود را در قالب غزل بیان می‌کند. در نهایت، عشق و دوست داشتن را به عنوان نیرویی قوی و راستین توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: دوست عزیز، درد و رنج تو برای من بهتر از هر دارویی است و غم تو به زندگی‌ام نیرو می‌بخشد.
هوش مصنوعی: ای دوست، اگر در دل من فقط درد و مصیبت وجود دارد، پس چگونه می‌توانم از تو چیزی بخواهم؟
هوش مصنوعی: با اینکه از فقر و بینوایی چیزی ندارم که شایسته تو باشد، ای دوست.
هوش مصنوعی: دو چشم روشن تو را می‌ستایم و از این زیبایی به شوق می‌آیم، ای دوست.
هوش مصنوعی: تو گفتی که اگر بخواهی مرا بکشی، این کار درست نیست. اما اگر دوست من باشد که مرا بکشد، این کار اشکالی ندارد، ای دوست.
هوش مصنوعی: دل هرچه درباره قامت تو گفت، خداوند را راست گفت، ای دوست.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و قامت تو، این غزل را به محبت و صداقت بنویس، ای دوست عزیز.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.