نخل مدنی ثمر برآورد
پهلوی رطب شکر برآورد
حسن دگر به بصره آورد
تخلش رطب دگر برآورد
در دجله برفت پیر بغداد
دریا عوضش گهر بر آورد
ساقی بشکست جام جامی
زان جام لطیفتر برآورد
از روزنه آفتاب تبریز
در خانه برفت و در بر آورد
رومی به زمین روم زد نقب
از خاک خجند سر بر آورد
زان خاک کمال دامن افشاند
گرد از ملک و بشر بر آورد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این قطعه شعری به توصیف زیبایی و برکات طبیعت و زندگی می‌پردازد. نخل مدنی میوه‌ای شیرین به بار می‌آورد و حسن دیگری در بصره نمایان می‌شود. پیر بغداد به دجله می‌رود و دریا جواهرات می‌آورد. ساقی جامی را می‌شکند و از آن جامی لطیفتر پدید می‌آید. از آفتاب تبریز، نور به خانه‌ها می‌تابد. رومی به زمین روم اشاره می‌کند و از خاک خجند سربرمی‌آورد. سرانجام، این خاک کمال و زیبایی را به انسان‌ها و سرزمین‌ها می‌دهد. شعر به نوعی نمادین و تقسیم شده به تصویرهایی از زیبایی‌ها و برکت‌های مختلف است.
هوش مصنوعی: نخل مدینه میوه‌ای پربار داشت و میوه‌هایش چون شکر شیرین بودند.
هوش مصنوعی: زیبایی دیگری در بصره ظاهر شد و خرماهایی تازه‌تر به دست آمد.
هوش مصنوعی: پیر بغداد به دجله رفت و به جای دریا، گوهرهایی را به دست آورد.
هوش مصنوعی: ساقی جامی را شکست و از آن جام زیباتر و لطیف‌تری بیرون آورد.
هوش مصنوعی: از پنجره نور خورشید تبریز به درون آمد و به بیرون رفت.
هوش مصنوعی: یک رومی، در سرزمین روم، به زمین ضربه‌ای زد و از خاک خجند سر درآورد.
هوش مصنوعی: از آن خاک، کمال و شایستگی به وجود آمد و گرد و غبار از حاکمیت و انسان‌ها برانگیخته شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بعد از نفسی که سر برآورد
آهی دگر از جگر برآورد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.