ز ابرویت به محراب نیازم
سر زلفت برد عقل نمازم
نظر کج بأختی گفتی به آن زلف
دو رخ دارد چگونه کج نبازم
سر زلفت مرا عمر دراز است
خداوندا بده عمر درازم
کمال از بندگان ماست کوئی
بدین اقبال دایم سرفرازم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ز ابرویت به محراب نیازم
سر زلفت برد عقل نمازم
نظر کج بأختی گفتی به آن زلف
دو رخ دارد چگونه کج نبازم
سر زلفت مرا عمر دراز است
خداوندا بده عمر درازم
کمال از بندگان ماست کوئی
بدین اقبال دایم سرفرازم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به نیاز و وابستگی خود به محبوبش اشاره می‌کند. او از ابروهای محبوبش به عنوان محراب دعا و زلف‌هایش به عنوان منبع عقل و فهم یاد می‌کند. همچنین به زیبایی و خاص بودن محبوبش اشاره دارد و از خداوند طلب عمر طولانی می‌کند تا بتواند از زیبایی و کمال او بیشتر بهره‌مند شود. در نهایت، به افتخار و سرافرازی در این مسیر اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: از ابرویت به سجده می‌روم و زیبایی‌های زلفت مرا از فکر و عقل دور می‌کند.
هوش مصنوعی: نگاه تو به گونه‌ای است که چنانچه به آن زلف دو طرفه‌ات بنگرم، چگونه می‌توانم از زیبایی‌ات غفلت کنم؟
هوش مصنوعی: خداوندا، تو را قسم می‌دهم که عمرم را طولانی کن، زیرا سر زلف تو همیشه مرا به خود جذب کرده و محو زیبایی‌ات شدم.
هوش مصنوعی: کمال و برتری از سوی بندگان ماست، اما کسی که همیشه در حال رشد و موفقیت است، باید در تلاش باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من این چاره که گفتم زود سازم
بدو کوته کنم رنج درازم
نباشد بر ملک پوشیده رازم
که من جز با دعا با کس نسازم
ز شوقت در کفن خفتم بنازم
ز شوقت در قیامت سر فرازم
چو گیری تیشه بی‌استاد لازم
که دستت چوب گردد چوب هیزم
بیوی خویش گردان زنده بازم
همی کش ساعتی دیگر بنازم
به شمع امشب مگر دل همزبانست
که او می سوزد و من میگدازم
سر زلفت مرا عمر دراز ست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.