حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای حیرت صفات تو بند زبان ما

شماره ۲: ای شکرخا کرده شکرت طوطی گفتار ما

شماره ۳: آنکه نور دیده سازد روی آتش‌ناک را

شماره ۴: ای به خاطر صد غبار از رشک تو آیینه را

شماره ۵: گر چون مسیح از لطف او بر اوج افلاکیم ما

شماره ۶: تا دیده ام بخواب شبی بوتراب را

شماره ۷: تا روز حشر کم نشود سوز داغ ما

شماره ۸: از قبول دگران طبع ملول است مرا

شماره ۹: کام از می لعلم مده کز می خمار آید مرا

شماره ۱۰: الا ای ساقی گلرخ که گشتی شمع محفل‌ها

شماره ۱۱: دل اگر کوه شود عاشق جانباز تو را

شماره ۱۲: تا چند خشم و ناز و کین برخیز و باز از در درآ

شماره ۱۳: دلا خراب مکن نقش بت پرستی را

شماره ۱۴: بزلف اگر ببری جان بی قرار از ما

شماره ۱۵: گر نامه بی‌نام خوشت بوسد زبان خامه را

شماره ۱۶: سجده بت گرچه باشد نامسلمانی مرا

شماره ۱۷: خط چو مهر گیا تا نموده‌ای ما را

شماره ۱۸: ما چنین بی‌خود اگر یار رسد بر سر ما

شماره ۱۹: روز ابر است و دهد ساقی جان ساغر ما

شماره ۲۰: چند باشد چو مسیحا سر افلاک تورا

شماره ۲۱: گر به فانوس خیال آیی چو شمع اغیار را

شماره ۲۲: ای داده زآستان خود آورارگی مرا

شماره ۲۳: آتشین لعلی که همچون شمع جان سوزد مرا

شماره ۲۴: تیره شد از تو به ساقی طبع شورانگیز ما

شماره ۲۵: به رخ تو مه‌جبینان حسدست یک‌به‌یک را

شماره ۲۶: این است نهان از نمک آن تازه جوان را

شماره ۲۷: دل زنده شوم چون نگرم سیم تنان را

شماره ۲۸: منه بخاک ره ای یوسف آن کف پا را

شماره ۲۹: تا تو چو شمع می کنی تیز نظر بسوی ما

شماره ۳۰: کوثر کجا و لعل روان بخش او کجا

شماره ۳۱: ز عاشقان همه قصد جراحت است او را

شماره ۳۲: یکره چو غنچه خنده زنان بین بسوی ما

شماره ۳۳: از که نالم که فغان از دل ریش است مرا

شماره ۳۴: آتش رخی کز یاد او آهی زجان خیزد مرا

شماره ۳۵: آن کعبه جان سوی خود میخواند از یاری مرا

شماره ۳۶: بسکه خطش سوخت ازغم صددل نومید را

شماره ۳۷: بهل حکایت شیرین بکوهکن مارا

شماره ۳۸: گر کند ابر کرم میل تن خاکی ما

شماره ۳۹: که ره دهد سوی آن سایه همای مرا

شماره ۴۰: آه کز دست دل این سینه ریش است مرا

شماره ۴۱: گر التفات بود شمع مجلس مارا

شماره ۴۲: از رقیبان تو صد خار جگر هست مرا

شماره ۴۳: شیشه پر از زهر چند چرخ ستم پیشه را

شماره ۴۴: نبود از عاشقی بیم ملامت سینه ریشان را

شماره ۴۵: جایی که بجوش آرد گل بلبل زاری را

شماره ۴۶: مژده گل چه میدهی عاشق مستمند را

شماره ۴۷: جز وصل هوس نیست چو پروانه خسان را

شماره ۴۸: زدرد میرم و گویی که بیش از این بادا

شماره ۴۹: از بس که خورم بر جگر از طعنه سنان‌ها

شماره ۵۰: غم ندارد ز گدایی تن غم پرور ما

شماره ۵۱: پنجه خطاست با بتان خسته دل خراب را

شماره ۵۲: چون رنجه شود خوی تو از همسری ما

شماره ۵۳: ای خضر که همدم شده‌ای آب بقا را

شماره ۵۴: کوی تو که من از همه کس واپسم آنجا

شماره ۵۵: به خلوت بهل شیخ دل مرده را

شماره ۵۶: پس از اجل به که روشن شود نکویی ما

شماره ۵۷: ای بی‌تو از خون بسته گل مژگان من بر خارها

شماره ۵۸: هوای دیدنت ای ترک تند خوست مرا

شماره ۵۹: به هم متاب دگر سنبل پریشان را

شماره ۶۰: زلف چو مار او کشد در دهن بلا مرا

شماره ۶۱: کس نبودش خبر از زشتی و زیبایی ما

شماره ۶۲: این حسن و ملاحت نگر آن کان نمک را

شماره ۶۳: دل اگر زغم خروشد چه غم از خروش اورا

شماره ۶۴: پیش تو دیده گر نبود غرق خون مرا

شماره ۶۵: اگرچه از رخ خود چشم بسته یی ما را

شماره ۶۶: اگر تو وصل نبخشی چه چاره سوخته را

شماره ۶۷: چون شمع اگرچه آنمه مهرش گداخت ما را

شماره ۶۸: پیش از آن کین گرد هستی سر زند از خاک ما

شماره ۶۹: در گریبان ریز ساغر زاهد سالوس را

شماره ۷۰: زشت است کان نکورو از حد برد جفا را

شماره ۷۱: چون تو گویی سخن‌، این دلشده را گوش کجا

شماره ۷۲: نقشبندی که کسان عاشق و مستند او را

شماره ۷۳: نیست آن در که ز گوش آمده تا دوش ترا

شماره ۷۴: باز چون شمع سحر رشته جان سوخت مرا

شماره ۷۵: ز فتراک‌ سوار من ، چه معراجی است آهو را

شماره ۷۶: چون به زنجیر محبت بسته یی پای مرا

شماره ۷۷: چه عقل و دانش و هوشیست بر کمال مرا

شماره ۷۸: بود که گریه بشوید خط گناه مرا

شماره ۷۹: گر شبی بردارد آن شمع از مه عارض نقاب

شماره ۸۰: یامن ناصبور را سوی خود از وفا طلب

شماره ۸۱: پای‌بوس آن بت سنگین‌دل یاقوت‌لب

شماره ۸۲: کرد بیدارم ز خواب بیخودی آن آفتاب

شماره ۸۳: از جوش گریه دارم پیشت خروش امشب

شماره ۸۴: سخن چه حاجت اگر دل مقابل افتادست

شماره ۸۵: گر ساقی بدمست به خشم از بر ما رفت

شماره ۸۶: باز از بویت دل پژمرده در نشوو نماست

شماره ۸۷: گر کعبه نشین بامن مستش سر ناز است

شماره ۸۸: بس که دل پر آتشم بهر تو آه کرده است

شماره ۸۹: گشاد صد دل از آن غنچه شکر خند است

شماره ۹۰: من و مجنون دو اسیریم که غم شادی ماست

شماره ۹۱: چهره از تیغ تو پر خون دردم کشتن خوش است

شماره ۹۲: هرگز هوس سایه ام از فر هما نیست

شماره ۹۳: اگر چه ساقی جان می نهاد در دستت

شماره ۹۴: به قتلم اینهمه خشم و عتاب حاجت نیست

شماره ۹۵: مست می و ساقیم تا نفسی باقی است

شماره ۹۶: عقده زلف تو سر رشته تقدیر من است

شماره ۹۷: ای که چون چشم خوشت نرگس مخموری نیست

شماره ۹۸: بی اختیار ماست که دل بیقرار ازوست

شماره ۹۹: در عهد تو آسوده کس از داغ ستم نیست

شماره ۱۰۰: به عهد یوسف من کز فرشته افزون است

شماره ۱۰۱: نور دو چشم کز برم بریده رفته است

شماره ۱۰۲: چو سوختم از عشق و شستم از جان دست

شماره ۱۰۳: شادم اگرچه خاطرم اندوهگین ازوست

شماره ۱۰۴: گویم سیاه بختی ام از دود آه کیست

شماره ۱۰۵: گرچه حسن همه کس آفت اهل نظرست

شماره ۱۰۶: نیازمند ترا رسم خود پسندی نیست

شماره ۱۰۷: باز از سر زلف دل آشفته خبر یافت

شماره ۱۰۸: بسکه به دل می زنم سنگ که دلدار رفت

شماره ۱۰۹: تاخریدار تو شد گل آبرو صدجا فروخت

شماره ۱۱۰: عاشق مجنونم و صحرای غم جای من است

شماره ۱۱۱: گمره عشقم و نبود به من مست گرفت

شماره ۱۱۲: وقت طرب ایام گل و موسم کشت است

شماره ۱۱۳: جز از وصال تو با کس سر وصولم نیست

شماره ۱۱۴: من سری دارم که بر خاک ره از جولان اوست

شماره ۱۱۵: لوح خاک ما به خون نقش از دل صد چاک ماست

شماره ۱۱۶: شمعی که گرم خشم تر از برق لامع است

شماره ۱۱۷: در بت پرستی قبله ام چون آن بت روحانی است

شماره ۱۱۸: آن شوخ سوارست و سوی ما گذرش نیست

شماره ۱۱۹: بر صید حرم تیغ مزن زانکه حرام است

شماره ۱۲۰: تا نقش نعل اسبت محراب اهل دین است

شماره ۱۲۱: دل اهل نظر از نرگس شهلا با تست

شماره ۱۲۲: تا ابد عاشق حسن توام از روز الست

شماره ۱۲۳: حسنت نمک آمیز و لبت نیز چنین است

شماره ۱۲۴: ما گرچه گداییم وفا در خور ما نیست

شماره ۱۲۵: زان در پی یارم که عنانم به کف اوست

شماره ۱۲۶: امروز در لطف به روی همه بازست

شماره ۱۲۷: جان‌بخشی‌ای که با لب لعل تو ای پری است

شماره ۱۲۸: به عقل در ره عشق تو خانه نتوان ساخت

شماره ۱۲۹: زهی ملاحت و خوبی که با تو محبوب است

شماره ۱۳۰: ای نخل آرزو لب لعلت طبیب کیست

شماره ۱۳۱: گر بدامن گردی از آن رهگذر می بایدت

شماره ۱۳۲: آن شاخ گل که رونق سرو و سمن ازوست

شماره ۱۳۳: از نرگس توام نظری ای پسر بس است

شماره ۱۳۴: هر که در عشق بتان بی درد زیست

شماره ۱۳۵: زبخت بد جگرم از جفای اوریش است

شماره ۱۳۶: شاهباز عشق سیری کرد بر بالا و پست

شماره ۱۳۷: آنچه غم تو کرد اگر بازرسم به دیدنت

شماره ۱۳۸: هر کو ندید خواب و نداند که خورد چیست

شماره ۱۳۹: گرچه در غارت جان است دو چشم سیهت

شماره ۱۴۰: تا نمردیم دل از درد تو بهبود نداشت

شماره ۱۴۱: هفتاد سال شد که دل من در آتش است

شماره ۱۴۲: شمع من، هرکس که پیشت جان نسوزد مرد نیست

شماره ۱۴۳: در کوی تو از دست رقیبان گذرم نیست

شماره ۱۴۴: نمود چاک گریبان تنت که نسترن است

شماره ۱۴۵: در کوی تو خون دل ما پاک فرو رفت

شماره ۱۴۶: گر شد سر ما خاک ره دوست چه باک است

شماره ۱۴۷: تو گر خرام کنی سرو یا صنوبر چیست

شماره ۱۴۸: عشق جانان راحت جان من بیچاره است

شماره ۱۴۹: گرچه لب تشنه ز غم عاشق دلسوخته است

شماره ۱۵۰: هرجا که بود یار و سرور است

شماره ۱۵۱: ز قامت تو چگویم که فتنها برخاست

شماره ۱۵۲: لاف صاحب نظری از دل هشیار خوش است

شماره ۱۵۳: مصر شرف از حسن ادب یوسف جان یافت

شماره ۱۵۴: عاشقم بر آن بت و دل خون که از اندیشه است

شماره ۱۵۵: ز بس کز سست پیوندی گهش صلحست و گه جنگ است

شماره ۱۵۶: سوخت صدجان سرو من تا حسن او بالا گرفت

شماره ۱۵۷: ببین که کار من از غم چه سخت افتادست

شماره ۱۵۸: گر زخم عشق بر دل مردم جراحت است

شماره ۱۵۹: آنی که فتنها همه از یک نگاه تست

شماره ۱۶۰: دوستان خواب اجل بی وصل یارم آرزوست

شماره ۱۶۱: تا چند باشد این غم پنهان که با من است

شماره ۱۶۲: مست شد صوفی و جنگش بر سر پیمانه است

شماره ۱۶۳: پیش تو داد من ز جور زمانه است

شماره ۱۶۴: تو گر پروانه‌ای همچون خلیل آتش گلستان است

شماره ۱۶۵: فرهاد را ز شیرین، حرمان ز بخت شور است

شماره ۱۶۶: اگرچه خانه خرابی زباده ای ساقی است

شماره ۱۶۷: نیست در صحرا پی آهو که هر جا رفته است

شماره ۱۶۸: بی سوز محبت نتوان دل به بتان بست

شماره ۱۶۹: کاسه چشم من از شوق گل رخسار دوست

شماره ۱۷۰: بلبل زسوز زار من آهنگ برگرفت

شماره ۱۷۱: مارا تنی چو صورت دیوار مانده است

شماره ۱۷۲: چراغ عشق من افروخت شمع خلوت دوست

شماره ۱۷۳: گر بسوزد تن زارم بر من خار و خسی است

شماره ۱۷۴: گوهر دل گم شد و وقت فراغ از دست رفت

شماره ۱۷۵: دی از نظر چو سرو و خرامان من گذشت

شماره ۱۷۶: مجال حلقه صحبت کرابخانه تست؟

شماره ۱۷۷: ما عاشقیم و روی بتان قبله گاه ماست

شماره ۱۷۸: شمع را پیش رخت اشک نیاز اینهمه چیست

شماره ۱۷۹: سگ کوی تو که شب تا بسحر پیش من است

شماره ۱۸۰: کسی زکعبه کوی تو نامراد نرفت

شماره ۱۸۱: منم که حاصل من غیر نامرادی نیست

شماره ۱۸۲: عشق آتش است و در دل دیوانه در گرفت

شماره ۱۸۳: هرچند که یوسف بجمال از همه بیش است

شماره ۱۸۴: روی کسی چو صورت آینه سوی تست

شماره ۱۸۵: خندید گل و غنچه شکفت و چمن آراست

شماره ۱۸۶: هر کرا حسنی بود آیینه دار روی اوست

شماره ۱۸۷: جور آن بت همه بر جان پریشان من است

شماره ۱۸۸: مجنون عشق را هوس تخت و تاج نیست

شماره ۱۸۹: گرنه بر غم عاشقان کار جهان مشوش است

شماره ۱۹۰: همه دم ز درد عشقت دل زار من حزین است

شماره ۱۹۱: ای پری وش نمک حسن تو رشک ملک است

شماره ۱۹۲: مرا که جان پی قربان شدن بود پیشت

شماره ۱۹۳: ای سرو روان خاک شوم در ته پایت

شماره ۱۹۴: محبوب من چه حاجت گفتن بود که کیست

شماره ۱۹۵: کور شد از غم رقیب کان پری از بام ماست

شماره ۱۹۶: جز داغ دلم چراغ شب نیست

شماره ۱۹۷: در دل و جان از آن مژه قصد تو راه کردن است

شماره ۱۹۸: دل را نمک از گریه گرم است شکی نیست

شماره ۱۹۹: دل کباب ز خوناب دیده بد نام است

شماره ۲۰۰: هر جا که بنگری رخ او در تجلی است

شماره ۲۰۱: کسی کش بوی آن گل در دماغ است

شماره ۲۰۲: عمرم همه با صوت نی و چنگ بسر رفت

شماره ۲۰۳: به زهر چشم دهی جان و دل فرحناک است

شماره ۲۰۴: عیب پری مکن که نهان از تو گشته است

شماره ۲۰۵: چون غنچه صد دل پاره شد لب ناگشودن مشکل است

شماره ۲۰۶: کدورت غم هجرت بیک نگاه برفت

شماره ۲۰۷: از عالم جان آنچه بما فیض رسان است

شماره ۲۰۸: یار اگر میکشدت دل بنه ایدل گله چیست؟

شماره ۲۰۹: گنج قارون بزمین رفت و ملامت باقی است

شماره ۲۱۰: من که چون شمع ز داغ تو صدم روشنی است

شماره ۲۱۱: نوروز من از طلعت چون ماه تو عید است

شماره ۲۱۲: ز گریه دل پر و لب همچو غنچه خندان است

شماره ۲۱۳: گر کوه تحمل کسی از بار ستم نیست

شماره ۲۱۴: سکون خاطر من بی تو سرو قامت نیست

شماره ۲۱۵: گر تیغ تو خواهد سر و جان هم چه نزاع است

شماره ۲۱۶: اسیر عشق ترا میل گشت باغ کجاست

شماره ۲۱۷: تاخار عشق در جگر من شکسته است

شماره ۲۱۸: بمردمی چو سگ یار کس بعالم نیست

شماره ۲۱۹: گریه‌ام دید و چو گل از خنده آن مهوش شکفت

شماره ۲۲۰: خوش درآ در خانه دل زانکه جان از خانه رفت

شماره ۲۲۱: دل ز غم تا کی کند فریاد، خاموشی خوش است

شماره ۲۲۲: دیوانه یارم من و با کس نظرم نیست

شماره ۲۲۳: سرومن، صد خارم از دست تو در پا رفته است

شماره ۲۲۴: هرکه عاشق شد چو شمع آزاده از دل‌مردگی است

شماره ۲۲۵: گیرم که دل از یاد تو خرسند توان داشت

شماره ۲۲۶: بازم از چشم آنسوار سرکش خونخوار رفت

شماره ۲۲۷: جانم در آتش از ستم ماهپاره ایست

شماره ۲۲۸: چشم مست گر کشد هر گوشه خلقی در غم است

شماره ۲۲۹: گذشت در هوست عمر و یک نفس باقی است

شماره ۲۳۰: رقیب مانع دیدار یار من شده است

شماره ۲۳۱: حسن تو گرچه با همه کس در تجلی است

شماره ۲۳۲: با خوش نفسی می خور اگر ماهوشی نیست

شماره ۲۳۳: نرگس رعنا اگر چشم و چراغ گلشن است

شماره ۲۳۴: جهان جوان ز بهار و خزان پیری ماست

شماره ۲۳۵: بکوی عشق که طوفان نوح از آن وادی است

شماره ۲۳۶: از لطف اگرچه با سگ خویشت عجب خوش است

شماره ۲۳۷: شمع رخسار بتان خانه ز بنیاد بسوخت

شماره ۲۳۸: وادی مجنون و شان، عالم آزادی است

شماره ۲۳۹: بسکه هرجا صفت خون دل آشامی ماست

شماره ۲۴۰: تا گوشه چشمی بمن آن سیم تن انداخت

شماره ۲۴۱: قد طوبی و لب کوثر و خود حور بهشت است

شماره ۲۴۲: چنین که تشنه بخون لعل یاربی سبب است

شماره ۲۴۳: خونم به جور تیغ تو در گردن خودست

شماره ۲۴۴: آن بت که قبله دل عشاق روی اوست

شماره ۲۴۵: نه از طرب هوس گشت با غم افتادست

شماره ۲۴۶: کی آب خضر همدم طبع سلیم ماست

شماره ۲۴۷: گر چو گل در کف ما جام می صبحگهی است

شماره ۲۴۸: ذره چون خورشید گردد طالع و لامع خوش است

شماره ۲۴۹: آن شمع که پروانه صفت بال و پرم سوخت

شماره ۲۵۰: هرچند غمی همچو غم بی درمی نیست

شماره ۲۵۱: درخت وادی ایمن بنور عشق کسی است

شماره ۲۵۲: جان دادن از وفا هنر کوهکن بس است

شماره ۲۵۳: چشم تو دگر در پی صید دل و جان است

شماره ۲۵۴: پیری خزان تازه بهار جوانی است

شماره ۲۵۵: حیاتی با رخ خوی کرده اوست

شماره ۲۵۶: تشریف کرامت اگر از لطف الهی است

شماره ۲۵۷: مستی که ذوق رندی و بیچارگی نیافت

شماره ۲۵۸: ناخورده می ز نرگس او دل خمار یافت

شماره ۲۵۹: تا بر گل تو سنبل پر خم دمیده است

شماره ۲۶۰: امید خلق باقبال و دولت خویش است

شماره ۲۶۱: شیشه دل بهر خوبانم ز دست افتاده است

شماره ۲۶۲: تو پیش چشم منی چشم من پر آب از چیست

شماره ۲۶۳: چو منع غیر مجالم در آشنایی نیست

شماره ۲۶۴: رفتی و نقش روی تو از چشم تر نرفت

شماره ۲۶۵: چنین حسن و ملاحت با ملک نیست

شماره ۲۶۶: شبی که بی تو برین پیر خسته حال گذشت

شماره ۲۶۷: روی تو مصحفی است که در آن خوبی است

شماره ۲۶۸: بس شکل خوب چرخ کشید و خراب ساخت

شماره ۲۶۹: بود از ازلم درد تو وین درد همان است

شماره ۲۷۰: عید قربان شد و سر در ره جولان تو رفت

شماره ۲۷۱: سینه ایصوفی اگر صاف است چو آیینه ات

شماره ۲۷۲: خوش آنکه دور فلک بر مراد من میگشت

شماره ۲۷۳: تو آفتابی و تا ذره یی ز من باقی است

شماره ۲۷۴: این چه سروست که از گلشن جان خاسته است

شماره ۲۷۵: گه نظاره دلم ایمن از رقیبان است

شماره ۲۷۶: بهلاک خود نپوشم نظر از رخ چو ماهت

شماره ۲۷۷: همچو چنگ افغان من بی‌زخم بیدادی نخاست

شماره ۲۷۸: بکوی میکده آخر سبوی ما بشکست

شماره ۲۷۹: امروز غیر غم زتو هیچم نصیب نیست

شماره ۲۸۰: در بهار نوجوانی باغ ما از گل تهی است

شماره ۲۸۱: عاشق آن نیست که شد محرم و همدم بر دوست

شماره ۲۸۲: دلا، خار ستم از پا برون خواهد شدن وقت است

شماره ۲۸۳: دل مرده از آنم که مسیحا نفسی نیست

شماره ۲۸۴: با من از مشکین غزالان گرنه بوی آشناست

شماره ۲۸۵: تا نشد چون نافه خون، دل بوی دلجویی نیافت

شماره ۲۸۶: چشم همه را بر گل روی تو نگاه است

شماره ۲۸۷: گل نو آمد و ما را غم دیرینه گرفت

شماره ۲۸۸: صبر تلخ است و دوای من خونین جگر است

شماره ۲۸۹: کار از دهان او همه دم بر مراد نیست

شماره ۲۹۰: گاه گاهم خانه از برق وصالش روشن است

شماره ۲۹۱: ای سبز تلخ این نگه جان گداز چیست

شماره ۲۹۲: سراپا شمع از آن نورست کز آلودگی دور است

شماره ۲۹۳: خوش نیست بی تو ساقی گر بزم خلد باقی است

شماره ۲۹۴: نقد گنج کعبه جایش جز دل ویرانه نیست

شماره ۲۹۵: هزار شکر که مارا سر شکایت نیست

شماره ۲۹۶: هرکه برخاست ز سودای تو بر جا ننشست

شماره ۲۹۷: غیر سوز و گریه کار عاشق درمانده چیست

شماره ۲۹۸: صدهزاران چشم اگر بر روی یوسف ناظر است

شماره ۲۹۹: پیش سرمستان عشقت گلشن و گلخن یکیست

شماره ۳۰۰: جان من مسکین که گرفتار غم اوست

شماره ۳۰۱: گر صد هزار سال وصالت میسر است

شماره ۳۰۲: لعل او کز برگ گل رنگین تر و نازکترست

شماره ۳۰۳: سر رشته غم دل چون شمع جانگدازست

شماره ۳۰۴: دل جگر سوخته از جان سیه بخت من است

شماره ۳۰۵: سرمه ره دردیده زان دارد که خاک پای اوست

شماره ۳۰۶: بی داغ عشق یکرگ من چون چراغ نیست

شماره ۳۰۷: ای لعبتی که مثل تو کس در زمانه نیست

شماره ۳۰۸: در زیر زلف روی تو چون گل شکفته است

شماره ۳۰۹: زاهد بره کعبه رود کاین ره دین است

شماره ۳۱۰: ای که می‌پرسی که با دل هم‌سخن در خانه کیست

شماره ۳۱۱: عندلیب از حسن گل افروختن داند که چیست

شماره ۳۱۲: خوشا کسی که به کوی تو بخت همدم اوست

شماره ۳۱۳: با یکدم وصلت غم عالم نتوان گفت

شماره ۳۱۴: عتاب و ناز تو با من ز غایت خوبی است

شماره ۳۱۵: کسی که حق حریفان مهربان نشناخت

شماره ۳۱۶: گر به کوثر نظر ز نیکو عملی است

شماره ۳۱۷: هرگز بوفا چشم خوشت جانب من نیست

شماره ۳۱۸: هوا خوش است و مرا بی رخ تو دل خوش نیست

شماره ۳۱۹: لعل جانبخشش که آرام دل شیدا ازوست

شماره ۳۲۰: سرو بر خاک ره از رشک قد یار نشست

شماره ۳۲۱: گر تن شکسته دوا جز هلاک نیست

شماره ۳۲۲: ساقیا بی لب لعلت می ناب اینهمه نیست

شماره ۳۲۳: نه که در کوی تو جز من دگری گمره نیست

شماره ۳۲۴: گردون که کین اهل نظر در نهاد اوست

شماره ۳۲۵: گر کشد خصم بزور از کف من دامن دوست

شماره ۳۲۶: یافت از یوسف پدر بویی اگر رویش نیافت

شماره ۳۲۷: هر صورتی که هست ز حسنت نشانه ایست

شماره ۳۲۸: بازم ز هر طرف مه رخساره کسی است

شماره ۳۲۹: از بسکه جان به تشنه لبی درد کرده است

شماره ۳۳۰: جمال شمع چو خورشید عالم افروزست

شماره ۳۳۱: مگو که ماه رخ او ز گلرخان بگذشت

شماره ۳۳۲: آن شمع گلرخان که رخش لاله زار ماست

شماره ۳۳۳: بی شمع رخت هیچ صفا در دل ما نیست

شماره ۳۳۴: کشته تیرت که ازوی استخوان‌ها مانده است

شماره ۳۳۵: هیچت ز خون ما غم روز جواب نیست

شماره ۳۳۶: دل که خونم خورد ای حور نه پنداری ازوست

شماره ۳۳۷: همه راست میل خالی که بر آن رخ جمیلست

شماره ۳۳۸: در سوختنم آنکه بر افروختن آموخت

شماره ۳۳۹: گفتی چمن بوقت گل ای همنفس خوش است

شماره ۳۴۰: مریز بی گنهم خون که جست و جویی

شماره ۳۴۱: کدام زخم که بر من ز دلستانی نیست

شماره ۳۴۲: عیسی دم ما همدم اگر نیست غمی نیست

شماره ۳۴۳: آتشی دردل من شمع رخت درزده است

شماره ۳۴۴: هزار سال سفر از وجود تا عدم است

شماره ۳۴۵: ساقی، جهان سرشک حریفان گرفته است

شماره ۳۴۶: در ره عشق از خضر هم زندگی واماندگی است

شماره ۳۴۷: تن عاشق همای لامکان است

شماره ۳۴۸: بحق شام وصال و بعهد روز نخست

شماره ۳۴۹: نوبهار آمد چو گل رخها ز می خواهد شکفت

شماره ۳۵۰: مرا ز عشق نه عقل و نه دین دنیایی است

شماره ۳۵۱: جان من در دوستی نامهربان می‌بینمت

شماره ۳۵۲: آن سرو ناز کز چمن جان دمیده است

شماره ۳۵۳: آن سرو هرگه از نظر من گذشته است

شماره ۳۵۴: برقی که ز نعل فرس سیم تنی خاست

شماره ۳۵۵: گر بمسجد گذری با این رخ و آن چشم مست

شماره ۳۵۶: پیر مغان گدای درش همچو ما بسی است

شماره ۳۵۷: وادی مجنون جگر سوزست و کس را تاب نیست

شماره ۳۵۸: حیات تشنه لبان وصل آن مسیح دم است

شماره ۳۵۹: مرا چو شبنم از آن مایه حیات کم است

شماره ۳۶۰: وقت مستی چون عرق از روی دلجوی تو خاست

شماره ۳۶۱: ذوقی است که در تیره شبی چون شب مویت

شماره ۳۶۲: دور از تو شب و روز مرا خواب حرام است

شماره ۳۶۳: ای باغبان چه حاصل از سرو ناز باغت

شماره ۳۶۴: باغبان، آنسرو اگر برطرف جو خواهد نشست

شماره ۳۶۵: گر لب بنهی بر لب مستان چه تفاوت؟

شماره ۳۶۶: قدرم چو مه از مهر سعادت اثر تست

شماره ۳۶۷: یکشب که در فراق جمال تو دلبرست

شماره ۳۶۸: عمر من تا کی بآه آتشین خواهد گذشت

شماره ۳۶۹: چون کوهکن با بیستون گفتم توانم راز گفت

شماره ۳۷۰: گرچه ز گلهای می دامن ما شستنی است

شماره ۳۷۱: بی بخت و یارم مرا از مرگ چشم یاری است

شماره ۳۷۲: در عشق تو تا در غم خویشی ملامت است

شماره ۳۷۳: نه عاشق است که واله بر وی چون مه تست

شماره ۳۷۴: دید چشمم پای او بر خاک و خاک ره نگشت

شماره ۳۷۵: گر یار مرا میل من خسته بسی نیست

شماره ۳۷۶: عنان کار نه دردست مصلحت بین است

شماره ۳۷۷: اگر ز کین‌کشی‌ام غم ز خشم و کینم نیست

شماره ۳۷۸: خواب مرگم باد اگر دور از تو خوابم آرزوست

شماره ۳۷۹: ترا صد خوبی و بر هر یکی صد دیده حیرانت

شماره ۳۸۰: رشکم از کس نبود گرد و جهان حاصل اوست

شماره ۳۸۱: عیش ما یک عشوه از چشم سیاه او بس است

شماره ۳۸۲: سجده بت گر کنم در نظرم روی تست

شماره ۳۸۳: مجاورم چو سگان بهر پارس در کویت

شماره ۳۸۴: چو خط به کشتنم آورد لعل خندانت

شماره ۳۸۵: تو باغ حسنی و صد عندلیب زار تراست

شماره ۳۸۶: در خیال وصل جفا پیشه من است

شماره ۳۸۷: گر نمیخواهی مرا، صید دل غمدیده چیست

شماره ۳۸۸: کس بخود دلبسته آنزلف چون زنجیر نیست

شماره ۳۸۹: درد می مرهم ریش دل بیمار غم است

شماره ۳۹۰: چشم دلم چو دیده از آن شمع روشن است

شماره ۳۹۱: شمع روی تو نه افروخته چشم من ازوست

شماره ۳۹۲: دینم ببرد آن بت و گوید که جان کجاست

شماره ۳۹۳: سرو من برق صفت آمد و چون باد برفت

شماره ۳۹۴: رقیب از کوی آن دهقان پسر رفت

شماره ۳۹۵: شادم اگرچه خاطرم اندوهگین ازوست

شماره ۳۹۶: یار اگر زان رقیبان و گرزان من است

شماره ۳۹۷: پری رخان که سرم خاک راه ایشانست

شماره ۳۹۸: آنکه فرشته را ازو دست امید کوته است

شماره ۳۹۹: آنکس طلبد کعبه که بیگانه عشق است

شماره ۴۰۰: می خور که فکر عالم پر غم نباشدت

شماره ۴۰۱: از جلوه محبت خورشید حسن دوست

شماره ۴۰۲: باورم ناید که شد در پوست مجنون سوی دوست

شماره ۴۰۳: هر کس که پا نهاد بکویت ز دست رفت

شماره ۴۰۴: ناصح چو دل نماند نصیحت چه فایده

شماره ۴۰۵: داغ دلم آن نیست که بامن سخنت نیست

شماره ۴۰۶: آنشمع که حسنش دل ارباب وفا سوخت

شماره ۴۰۷: شمعی که ز سوز دل گرمش خبری هست

شماره ۴۰۸: ناله من جان غم‌پرورد می‌داند که چیست

شماره ۴۰۹: نیست کس، خورشید من، کو درد پرورد تو نیست

شماره ۴۱۰: ساقی که یار ما بود اغیار را چه بحث؟

شماره ۴۱۱: سوختیم از غم و این آتش پنهان همه هیچ

شماره ۴۱۲: نصیب ما نشد از وصل یار جز غم هیچ

شماره ۴۱۳: معلم را بگو فریاد از آن شوخ

شماره ۴۱۴: دوش از دیرم ملک در حلقه او را برد

شماره ۴۱۵: مسکینی ما را نتوان شرح و بیان کرد

شماره ۴۱۶: آن آفتاب حسن سحر میل باده کرد

شماره ۴۱۷: وصل تو گر زمانه نصیب رقیب کرد

شماره ۴۱۸: ساقیا می ده که صبر و عشق مهجور از همند

شماره ۴۱۹: مستان تو گر باغ و بهاری طلبیدند

شماره ۴۲۰: آب حیات کس بجز از جرعه کش نخورد

شماره ۴۲۱: خوبان که همچو شمع ز نور آفریده‌اند

شماره ۴۲۲: رسید یار و دلم بی قرار خواهد کرد

شماره ۴۲۳: از روزگار تیره دلم بر غبار چند؟

شماره ۴۲۴: سفید موی و سیه نامه از گنه تا چند؟

شماره ۴۲۵: خلق از سگت نه از بد دشمن فغان کنند

شماره ۴۲۶: خوبان همه محبوب دل و آفت جانند

شماره ۴۲۷: خرم دلی که ره بسر کار خویش برد

شماره ۴۲۸: چشم ز گریه خانه مردم پر آب کرد

شماره ۴۲۹: چو خستگان ز درد دل گشاد می‌یابند

شماره ۴۳۰: سوز حدیث شمع زبان را خبر نکرد

شماره ۴۳۱: لعلت بخنده هرچه دلم از تو خواست کرد

شماره ۴۳۲: شاهان اگر بصحبت رندان نظر کنند

شماره ۴۳۳: گاهم دو آهوی تو سگ خویش خوانده‌اند

شماره ۴۳۴: نامه شوق ترا تا بکبوتر ندهند

شماره ۴۳۵: خوبان که نیش بر جگر ریش می‌زنند

شماره ۴۳۶: امروز دل از آینه جان نظرت کرد

شماره ۴۳۷: تا دل سر زلف یار گم کرد

شماره ۴۳۸: گر سگان تو انیس من محزون شده اند

شماره ۴۳۹: هرچند آهنین دل ما ناز بیش کرد

شماره ۴۴۰: هردل که جز خیال تو در وی مقام کرد

شماره ۴۴۱: تا جهان بوده است با نیکان بدان در کینه‌اند

شماره ۴۴۲: خورشید اوج عزت خوبان ماه رویند

شماره ۴۴۳: من اگر حسرت روی تو چنین خواهم برد

شماره ۴۴۴: یار شد مست و دل ما بفغان باز آورد

شماره ۴۴۵: گرچه در پای تو ای شمع بسی سوخته‌اند

شماره ۴۴۶: گر حسن و دلبری بتو مهپاره داده اند

شماره ۴۴۷: وصلش نماند و تلخی زهر فراق ماند

شماره ۴۴۸: در عرق شد چو رخش ز آتش می تابی خورد

شماره ۴۴۹: کار ما عشق است و مارا بهر آن آورده اند

شماره ۴۵۰: بجای آب حیاتم شکر لبی دادند

شماره ۴۵۱: جمعی که دل بهرزه پریشان نکرده اند

شماره ۴۵۲: یاران چه شد که پرسش یاری نمیکند

شماره ۴۵۳: بسکه از گرم اختلاطی گلرخان آتش وشند

شماره ۴۵۴: گر قسمن ما شد ز ازل غم چه توان کرد؟

شماره ۴۵۵: خوبان دل گرم و نفس سرد چه دانند؟

شماره ۴۵۶: در چنگ غمت سخت اسیرم چه توان کرد؟

شماره ۴۵۷: هرکه مست تو نشد جام شرابش ندهند

شماره ۴۵۸: زاهد، مرا که بیدل و دین آفریده اند

شماره ۴۵۹: تو آفتابی و شوق تو ناتوانم کرد

شماره ۴۶۰: ایکه رخسارت ز روی لاله آب و رنگ برد

شماره ۴۶۱: قومی نشسته با تو و می نوش میکنند

شماره ۴۶۲: شدم هلاک و ز من جز دریغ و درد نماند

شماره ۴۶۳: خوبان بگلشن از نظر ما چه میروند؟

شماره ۴۶۴: مجنون شوم و وارهم از بوالهوسی چند

شماره ۴۶۵: کجا با آن طبیب جان حریفان حال من گویند

شماره ۴۶۶: قناعت از دو عالم میتوان کرد

شماره ۴۶۷: باز شمعم خانه روشن، کوری اغیار کرد

شماره ۴۶۸: فصل بهار و خلق بعشرت نشسته اند

شماره ۴۶۹: زلف یار از دست رفت و دل ازو دیوانه ماند

شماره ۴۷۰: مشنو که بی تو ناله زارم هوس نماند

شماره ۴۷۱: فلک بدور تو طفلی که در وجود آورد

شماره ۴۷۲: خاری که راه در دل از آن جور پیشه کرد

شماره ۴۷۳: از گرد راه دل بامید تو شاد بود

شماره ۴۷۴: دور فلک که جام مرادم نمیدهد

شماره ۴۷۵: عرش و معراج نه در خورد من زار بود

شماره ۴۷۶: چو دل به وصل دهم جوریار نگذارد

شماره ۴۷۷: وصل ما یکنفس از روی نکویی باشد

شماره ۴۷۸: هرکه سوی قبله مقصود رو می‌آورد

شماره ۴۷۹: ترک دین بهر تو چون عاشق مسکین ندهد

شماره ۴۸۰: نیست جان رفتن که نور از چشم روشن می‌رود

شماره ۴۸۱: هرگز غبار حسرت دور از دلم نشد

شماره ۴۸۲: چو شهسوار مرا رخ ز باده گلگون شد

شماره ۴۸۳: کی از لعل تو جان من بیک دیدن بیاساید

شماره ۴۸۴: زان پری ما را دل دیوانه رسوا می‌کند

شماره ۴۸۵: تا کلک قضا نقد وجود از عدم آورد

شماره ۴۸۶: چون میل دل خلق جهان سوی تو یابند

شماره ۴۸۷: گر بعد عمری یکنفس مارا نظر سویش بود

شماره ۴۸۸: بخاک مرده اگر برق عشق برگیرد

شماره ۴۸۹: نیاز من نخرد کس، که کس فقیر مباد

شماره ۴۹۰: هرکه چون باد از سر کوی تو بیرون می‌رود

شماره ۴۹۱: از صحبت ما درد کشان بازنخیزد

شماره ۴۹۲: خوشباس که روزی گل امید برآید

شماره ۴۹۳: فراخ دستی گل داد عیش و مستی داد

شماره ۴۹۴: کی بود عاشق کسی کز سوختن غمگین بود

شماره ۴۹۵: هرکه چون صورت چین دیده بروی تو گشاد

شماره ۴۹۶: آه گر می ز غمت عاشق غمناک نزد

شماره ۴۹۷: هرکس که چشم مست تو نظاره می‌کند

شماره ۴۹۸: گرفتم آنکه بشکل تو دیگری باشد

شماره ۴۹۹: عالم از سیل فنا گرچه خطرها دارد

شماره ۵۰۰: شوخی که خون من چو می ناب می‌خورد

شماره ۵۰۱: روز ازل که جز رقم کفر و دین نبود

شماره ۵۰۲: چو دل بوصل نهم جور یار نگذارد

شماره ۵۰۳: چو گلت شکفت از می عرق از کناره سرزد

شماره ۵۰۴: ای همنفسان دست ز ما باز گذارید

شماره ۵۰۵: سگ آن طیب انفاسم که رشک مشک چین باشد

شماره ۵۰۶: دل شکسته ما گنجی از وفا دارد

شماره ۵۰۷: هر کدورت که نصیب من دلخسته شود

شماره ۵۰۸: داغ پنهان دلم هر دیده مشکل بنگرد

شماره ۵۰۹: تا پری را چون تو خواندم دوری از مردم کند

شماره ۵۱۰: آن تقوی ام که از همه کس احتراز بود

شماره ۵۱۱: چه سود کوشش اگر دوست کام ما ندهد

شماره ۵۱۲: نه هر دل کز نوا دم زد قبول دلنواز افتد

شماره ۵۱۳: ز بسکه گرد رهت جان عاشقان دارد

شماره ۵۱۴: سر من اگر نشانی ز در کنشت دارد

شماره ۵۱۵: عاقبت داغ دل ما بدوا هم برسد

شماره ۵۱۶: دلم از شوق او مصحف چو بهر فال بگشاید

شماره ۵۱۷: گرم چو شمع برد یار سر چه خواهد شد

شماره ۵۱۸: دل کارزوی وصل تو در سینه او بود

شماره ۵۱۹: محرومی ما جز گنه بخت نباشد

شماره ۵۲۰: گفتم ار عاشق شوم گاهی غمی خواهم کشید

شماره ۵۲۱: گفتم که جان قربان کنم آن مه چو مهمان در رسد

شماره ۵۲۲: کلک قضا که صورت ابروی او کشید

شماره ۵۲۳: دل از غم زار و یارش صحبت اغیار می‌باید

شماره ۵۲۴: بر من از دورش به نوبت ساغر می می‌رسد

شماره ۵۲۵: شاید که پرده زان رخ باد صبا گشاید

شماره ۵۲۶: جایم بروز واقعه پهلوی او کنید

شماره ۵۲۷: دلی که شاد ز وصل تو دیر دیر شود

شماره ۵۲۸: چون ننالم که ز عشقم همه بیداد رسد

شماره ۵۲۹: اطیفه عجب از غمزه نرگست دادند

شماره ۵۳۰: خوشم به هجر تو گر وصل صد حضور آرد

شماره ۵۳۱: صید آن شوخم که هرگه بزم عشرت می‌نهد

شماره ۵۳۲: سر به جای پای در میخانه می‌باید نهاد

شماره ۵۳۳: نصیب کوهکن از وصل دوست چون باشد

شماره ۵۳۴: بعد مرگم زاغ چون هر پاره جایی افکند

شماره ۵۳۵: چون گل روی تو را آتش می تاب دهد

شماره ۵۳۶: مرا حیات ابد از لبت هوس باشد

شماره ۵۳۷: شیوه خوبی لیلی همه کس چون داند؟

شماره ۵۳۸: خط دمید از رخ او کار بلا بالا شد

شماره ۵۳۹: کی بمن وصل چنین غایه مویی برسد

شماره ۵۴۰: چشم صاحبدل نظر چون بر رخ گل می‌کند

شماره ۵۴۱: هرکه شد سامان طلب پیوسته دردسر کشد

شماره ۵۴۲: عجب که شمع شبی در سرای من سوزد

شماره ۵۴۳: نه آه از جان زار من برآمد

شماره ۵۴۴: زد جامه چاک و سینه صافی چو مه نمود

شماره ۵۴۵: چشم زناز یوسفش سوی پدر نمی فتد

شماره ۵۴۶: گر مست تو آهی ز سر درد برآرد

شماره ۵۴۷: گویند شب جمعه مخور می که غم آرد

شماره ۵۴۸: ز آشنایی من کاخرش جدایی بود

شماره ۵۴۹: او که از دیده خونابه چکانم نرود

شماره ۵۵۰: سوی که روم من؟ که دلم سوی تو باشد

شماره ۵۵۱: دلا، ز تخت سلیمان کسی چه یاد دارد

شماره ۵۵۲: بهر جان قصد تو گر بر دل مجروح بود

شماره ۵۵۳: عیسی گذاشت دنیا، قارون اسیر او شد

شماره ۵۵۴: گر نه چاه دقنت عقل زره می فکند

شماره ۵۵۵: هر که آگه ز دل سوخته من باشد

شماره ۵۵۶: بر مرگ رقیبان تو خرم نتوان بود

شماره ۵۵۷: عشق گنجینه اسرار الهی باشد

شماره ۵۵۸: یار برخاست برقص آن قد و قامت نگرید

شماره ۵۵۹: ای تازه گل که بوی خوشت دم ز روح زد

شماره ۵۶۰: آب حیات اگر بسر کوی او رود

شماره ۵۶۱: آن گل چو شمع بر من مدهوش میزند

شماره ۵۶۲: ابر نوروزی چو گل را بر ورق شبنم زند

شماره ۵۶۳: عاشق دلریش را زخم تو مرهم دهد

شماره ۵۶۴: چشمه نوش نوخطان مهر گیابر آورد

شماره ۵۶۵: وجود ما زغمت تا عدم نخواهد شد

شماره ۵۶۶: در سجده خود آن مه صد آفتاب بیند

شماره ۵۶۷: سرشک شادی وصل ارچه جان گداز آمد

شماره ۵۶۸: مایه خوبی غم بیچارگان خوردن بود

شماره ۵۶۹: چشم مجنون هرچه بیند صورت لیلی بود

شماره ۵۷۰: شادمان از وصل جانان بخت ما هرگز نبود

شماره ۵۷۱: کس عشوه خونخواری او را نشناسد

شماره ۵۷۲: گر جوش گریه یی دل خامت بر آورد

شماره ۵۷۳: جان هلاک از شوق و یار از دیه ما می‌رود

شماره ۵۷۴: در عشق اگر از کشته شدن مرد بماند

شماره ۵۷۵: چند چراغ آه من عمر مرا تبه کند

شماره ۵۷۶: زلف قلابش ز کف دل‌ها چو ماهی می‌برد

شماره ۵۷۷: گرسنه شرح زخمت گوید گنه ندارد

شماره ۵۷۸: فلک که مشعل مهرش زبام میسوزد

شماره ۵۷۹: روی نیاز ما همه دم بر زمین بود

شماره ۵۸۰: کس چون تو نبودست و نخواهد پس ازین بود

شماره ۵۸۱: روزی که ماه ابروی آن شوخ کم نمود

شماره ۵۸۲: بقرار یک نظر دل ز تو چون کنار گیرد

شماره ۵۸۳: شام غم دل‌خستگان را بی‌تو جان بر لب رسد

شماره ۵۸۴: از دیده رفت و از دل پر خون نمیرود

شماره ۵۸۵: امید وصالت فرح جان حزین بود

شماره ۵۸۶: عمرم بآه و ناله و فریاد می رود

شماره ۵۸۷: ای کرده چشمت عالمی مست از شراب ناز خود

شماره ۵۸۸: کی سگت از استخوان من شکار من شود

شماره ۵۸۹: نقد دلم چو غنچه به مستی ز دست شد

شماره ۵۹۰: یارم به چوگان باختن چون رو به میدان می‌نهد

شماره ۵۹۱: افغان که درد ما بدوا کم نمی شود

شماره ۵۹۲: چو غنچه گرچه لبت مهر بر دهان دارد

شماره ۵۹۳: تا من از مادر نزادم غم که زاینده شد

شماره ۵۹۴: چراغ چشم دل آن دلربا بر افروزد

شماره ۵۹۵: با جان چو شد سرشته غم عشق چون رود

شماره ۵۹۶: بهر خونریز من از خواب صبوی یار شد

شماره ۵۹۷: شانه می‌خواهم که دم زان کاکل پرخم زند

شماره ۵۹۸: عیب دلم کند آن کز دل خبر ندارد

شماره ۵۹۹: عاشق چو مرغ بسمل پروای سر ندارد

شماره ۶۰۰: تا یوسفش چاکی چو گل در جیب پیراهن نشد

شماره ۶۰۱: هر که فکر از برق آه عاشق مسکین کند

شماره ۶۰۲: خوش روزگار وصل که ما را دویی نبود

شماره ۶۰۳: خون شد جگر از خنده که آن رشک ملک زد

شماره ۶۰۴: چو نافه تا جگرم غرق خون نخواهد شد

شماره ۶۰۵: بر آستان حرم زاهدی که سر میزد

شماره ۶۰۶: شوقی دگر امروز دلم سوی تو دارد

شماره ۶۰۷: قاصد رسید و بوی خوشی باز میرسد

شماره ۶۰۸: رخت که پیر و جوان را بیک نظر سوزد

شماره ۶۰۹: تا یار ز شوخی بکناری ننشیند

شماره ۶۱۰: گرچه کار دلم از صبر به سامان نشود

شماره ۶۱۱: منت قتل از رقیبم باز می باید کشید

شماره ۶۱۲: باز از فریب وعده دلم را شکیب داد

شماره ۶۱۳: دل ز جور فلک بجان آمد

شماره ۶۱۴: تهیست کشتی می عمر از آن بغم گذرد

شماره ۶۱۵: گشتیم پیر و یار همان نوجوان که بود

شماره ۶۱۶: هر گرد بلایی که خدا خواسته باشد

شماره ۶۱۷: کس چون غم زلیخا یوسف ندیده داند؟

شماره ۶۱۸: مرا ز هجر بهشتی رخی بجان دارد

شماره ۶۱۹: گرچه با روی نکو خوی نکو می باید

شماره ۶۲۰: جان به فکر جهان نمی‌ارزد

شماره ۶۲۱: از تماشای تو کس منع دل ما نکند

شماره ۶۲۲: گر صد هزار رنج و تعب باغبان برد

شماره ۶۲۳: بی تو چو شمع کرده ام گریه و خنده کار خود

شماره ۶۲۴: جام وصلت بکف کج نظران نتوان دید

شماره ۶۲۵: جز در حرم کوی تو دل خانه نگیرد

شماره ۶۲۶: دو دیده در ره آن مه که کی سواره در آید

شماره ۶۲۷: مستی و گر فرشته ز لعل تو بو برد

شماره ۶۲۸: حدیث ما و تو هر بوالهوس نمیداند

شماره ۶۲۹: هر کس که طاق ابروی او سجده گه کند

شماره ۶۳۰: حسن کس از دلم آن شکل و شمایل نبرد

شماره ۶۳۱: بر شمع فلک حسنت آن لحظه که ناز آرد

شماره ۶۳۲: گرچه اشک من خبر از بی‌گناهی می‌دهد

شماره ۶۳۳: در ره دوست که باشد؟ که جفایی نکشد

شماره ۶۳۴: مرا دردی است کز درمان کس تسکین نخواهد شد

شماره ۶۳۵: گر کشد گاهی عنان از ناز و میل ما کند

شماره ۶۳۶: به هر ناجنس چون طوطی دل ما کی سخن دارد

شماره ۶۳۷: لبت از روزه چرا خشک چو عناب شود

شماره ۶۳۸: با من رقیب دون کسی از همدمی نشد

شماره ۶۳۹: ای شاه حسن آنکه ترا تخت و تاج داد

شماره ۶۴۰: چون غنچه بیدل تنگیی کسرا لبی خندان نشد

شماره ۶۴۱: گر درد خسته یی را درمان دهی چه باشد؟

شماره ۶۴۲: در کوی بتان جز بفقیری نتوان بود

شماره ۶۴۳: ز تاب آتش غم سینه چاک خواهم شد

شماره ۶۴۴: نسیم باد بهارم بهوش می آرد

شماره ۶۴۵: رقیب از رشک من هر لحظه در خارها دارد

شماره ۶۴۶: سایه کی بر خاک من آن سر و چالاک افکند

شماره ۶۴۷: من که بیهوشم از او مست شرابم می‌کنید

شماره ۶۴۸: من مجنون نمی یابم کسی محرم به حال خود

شماره ۶۴۹: گرچه بر ما روزگار تیره مشکل می‌رود

شماره ۶۵۰: در خواب گنج وصلت جان خراب ببیند

شماره ۶۵۱: تا عشق از آن ما شد بخت از جهان بر افتاد

شماره ۶۵۲: صید دست آموزم و قدرم نمیدانی چه سود

شماره ۶۵۳: غم و فرح بمن می پرست میگذرد

شماره ۶۵۴: کس از فراغ تو عیش و فراغ را چکند

شماره ۶۵۵: نیشکر قامت من آنکه دل من دارد

شماره ۶۵۶: گویند که با غیری وین گرچه یقین باشد

شماره ۶۵۷: مرا صد خار از آن نوگل اگر در دل درون آید

شماره ۶۵۸: با همه شاد و ملول از من بیچاره شود

شماره ۶۵۹: هرکه مفلس گشت رسوای خلایق می‌شود

شماره ۶۶۰: اگر از غم تو صد جان به یکی نفس برآید

شماره ۶۶۱: یک بوسه هرگزم لب سیمین بری نداد

شماره ۶۶۲: دوستان چون میرم آن خشت درم بالین کنید

شماره ۶۶۳: لعلت به تلخ گویی دل در خروش آرد

شماره ۶۶۴: دلم بریان و تن سوزان و آهم آتشین باشد

شماره ۶۶۵: گرنه ابرو ترش آن غمزه خونریز کند

شماره ۶۶۶: گهی که بر منت از مرحمت نظر باشد

شماره ۶۶۷: مرا از دوریت تا کی صبوری کار خواهد بود

شماره ۶۶۸: گر دلت آینه صورت مقصود بود

شماره ۶۶۹: سوار من که سرخصم خاک راهت باد

شماره ۶۷۰: دیده گر جای تو ای چشمه خورشید شود

شماره ۶۷۱: از آن در دیده یعقوبش غم یوسف غبار آرد

شماره ۶۷۲: به پیری چو نوجوانان تا کیم دل مست می باشد؟

شماره ۶۷۳: چون مرغ بسملم خبر ار ترک سر نشد

شماره ۶۷۴: شمع من همنفست گر دگری خواهد بود

شماره ۶۷۵: بسکه عاشق چشم تر بر نامه اش ناخوانده سود

شماره ۶۷۶: شوخی که می نخورده دل خلق خون کند

شماره ۶۷۷: هر کس که بدان سرو قباپوش نشیند

شماره ۶۷۸: ذوق دیدار تو در جان بلاکش باشد

شماره ۶۷۹: چو آتشپاره ام ، از در درآمد خانه گلشن شد

شماره ۶۸۰: اگرچه مستی می صد عذاب می‌آرد

شماره ۶۸۱: آن سبز چو رنگش ز می ناب برآید

شماره ۶۸۲: دفع غم دور از تو میل باده‌ام چون می‌شود

شماره ۶۸۳: میرود از برم دگر، تا ببر که میرود؟

شماره ۶۸۴: نسیم گل دگران را دماغ تازه کند

شماره ۶۸۵: گل به یاد عارضت دل را گشادی می‌دهد

شماره ۶۸۶: دنیا همه هیچ است و وفا هیچ ندارد

شماره ۶۸۷: زبسکه روزم از آن مه ملال می خیزد

شماره ۶۸۸: گر آه کشم آن سگ کویم بسر آید

شماره ۶۸۹: از خاک رهم عشق بر افلاک برآرد

شماره ۶۹۰: آگه از شمع رخش هم عاشقی چون من شود

شماره ۶۹۱: مرا که گبر و مسلمان نظر پرست شناسد

شماره ۶۹۲: سحر چو آه من می پرست میخیزد

شماره ۶۹۳: سرا پای تنم هر دم ز موج دیده تر گردد

شماره ۶۹۴: چو بهر قتل غیر آن مه به تیغ آبگون خیزد

شماره ۶۹۵: صبا چو جعد سر زلف یار من بگشود

شماره ۶۹۶: رشک رقیب تا کیم ای بیوفا کشد

شماره ۶۹۷: هرچند بیخم می‌کنی، وصلت گرم خرم کند

شماره ۶۹۸: دیده هر که از هوس سوی تو سیمتن بود

شماره ۶۹۹: چشم صاحبدل نظر چون بر رخ گل می‌کند

شماره ۷۰۰: کسی از خار خار جان مجنون کی خبر دارد

شماره ۷۰۱: چه عیب ار خون بگریم چون مرا رندی ز کوی خود

شماره ۷۰۲: ناقه لیلی که سر در کوه و هامون می‌کند

شماره ۷۰۳: خاک ره خواست سرم یار و چنان خواهد بود

شماره ۷۰۴: بذات حق که مرا تا وجود خواهد بود

شماره ۷۰۵: چار دیوار جهان کز غصه دلها خون کند

شماره ۷۰۶: لیلی نبودش این نمک شیرین چنین زیبا نشد

شماره ۷۰۷: در لعل لبش چاشنی خنده ببینید

شماره ۷۰۸: یار از سر کوچه چو مه برآمد

شماره ۷۰۹: از سایه خود میرمد دل کز رقیب آزرده شد

شماره ۷۱۰: تا تورا آرزوی همنفسی با من شد

شماره ۷۱۱: فیروزی بخت همه کس لعل تو بخشید

شماره ۷۱۲: نظاره بین که عاشق بیچاره میکند

شماره ۷۱۳: هرچند که گفتم غم دل سود ندارد

شماره ۷۱۴: فکر وصلت کسش خیال مباد

شماره ۷۱۵: صبر کن ای باغبان کاندوه بلبل بگذرد

شماره ۷۱۶: ایخوش آنکس که چو گل مستی بیباک کند

شماره ۷۱۷: آنکه لعلش دم عیسی به کرامت دارد

شماره ۷۱۸: مرا تصور وصلت خیال باطل بود

شماره ۷۱۹: مه دو هفته اگر رفت عمر ساقی باد

شماره ۷۲۰: نصیب ما ز ازل درد و داغ و هجران شد

شماره ۷۲۱: هرگز از کوی تو کس دور بشمشیر نشد

شماره ۷۲۲: عیسی دم من کز نفسش جان بتن آید

شماره ۷۲۳: زنده می‌سازد لب او خلق و ما را می‌کشد

شماره ۷۲۴: آمد آن عیسی نفس کز عشوه و نازم کشد

شماره ۷۲۵: خوش آنکه دل زغم هجر بر کناری بود

شماره ۷۲۶: ساقی ز زهر چشم بمن قهر میکند

شماره ۷۲۷: جوش سودای غم دل پایم از جا می‌برد

شماره ۷۲۸: عاشق آشفته دل از طعنه خامی نشود

شماره ۷۲۹: هیچ لب تشنه به میخانه سری بر نکند

شماره ۷۳۰: شد سگش یار رقیب و جور با خود می‌کند

شماره ۷۳۱: گرچه از عشق بتان صبر و دل و هوشم شد

شماره ۷۳۲: هر شمع جمالی که بر افروخته باشد

شماره ۷۳۳: گنجی است عشق کز وی صد جان هلاک گردد

شماره ۷۳۴: صید یوسف صورتان دل از ره معنی کند

شماره ۷۳۵: مشاطه تو جلوه ناز ای پسر بود

شماره ۷۳۶: با فتنه چشم تو چه تدبیر توان کرد

شماره ۷۳۷: بغیر خون جگر دل شراب ناب نخورد

شماره ۷۳۸: گرمی کوثر بدان لبهای خندان داده اند

شماره ۷۳۹: بیخود شده بودم چو سخن یار بمن کرد

شماره ۷۴۰: مپرس یوسف من کز تو گلرخان چونند

شماره ۷۴۱: کی شود سرو من آگه ز دل افکاری چند

شماره ۷۴۲: مست رفتی و ز شوقت جگرم چاک بماند

شماره ۷۴۳: عاشقان ره بسر گنج الهی دارند

شماره ۷۴۴: وه که این شیرین‌غزالان بازی ما می‌دهند

شماره ۷۴۵: گرچه بر فرهاد شیرین جور بی اندازه کرد

شماره ۷۴۶: نتوان بر ساقی سخن از توبه عیان کرد

شماره ۷۴۷: چون لاله جهانی بغمت غرقه بخونند

شماره ۷۴۸: سرو من تا چو مه از خانه زین گشت بلند

شماره ۷۴۹: خوبان که فرق تاقدم از جان سرشته اند

شماره ۷۵۰: گر کاکلی بتان بسر خود رها کنند

شماره ۷۵۱: صبوری از غمت ایشوخ بیوفا تاچند

شماره ۷۵۲: خوبان اگرچه در پی دلهای خسته اند

شماره ۷۵۳: روزی که قدسیان گل آدم سرشته اند

شماره ۷۵۴: مرا بکوی تو شوق از در نیاز آورد

شماره ۷۵۵: سرو قدان که دل از عاشق محتاج برند

شماره ۷۵۶: نفی خوبان کردم از خاطر که بار خاطرند

شماره ۷۵۷: بکوی دوست که از ما پیام خواهد برد؟

شماره ۷۵۸: جایی که فلک پیش بتان پشت دوتا کرد

شماره ۷۵۹: به مهر او اثرم جز دریغ و درد نماند

شماره ۷۶۰: در جان و دل بیک نگه آن شوخ راه کرد

شماره ۷۶۱: رخ تو داغ کهن تازه از ملاحت کرد

شماره ۷۶۲: سبز لیلی وش من آنکه مرا مجنون کرد

شماره ۷۶۳: دی که آن کان نمک خنده بر این مجنون کرد

شماره ۷۶۴: عاشقان گردم گرم از دل غمناک زنند

شماره ۷۶۵: پیش اغیار آن پریرخ تا دو سنبل شانه کرد

شماره ۷۶۶: ایمرغ آزاد از قفس پر بر دل افکاران مخند

شماره ۷۶۷: یاران همه مست و خبر از خویش ندارند

شماره ۷۶۸: خوبان سمن چهره ستم خوی نباشند

شماره ۷۶۹: یک سخن گفت آن لب و جان شهیدان تازه کرد

شماره ۷۷۰: دی نظر دیده بر آن نعل سم توسن کرد

شماره ۷۷۱: هیچم ز گریه قدر برین خاک کو نماند

شماره ۷۷۲: بر من خسته رقیبان چو گذر می آرند

شماره ۷۷۳: داغت خبر ز سوز من دل فکار کرد

شماره ۷۷۴: کس زنده کی از هجر تو ای عهد گسل ماند

شماره ۷۷۵: گرچه ارباب خرد طایفه یی پرهنرند

شماره ۷۷۶: گه بصلحند این بتان گه رسم جنگی مینهند

شماره ۷۷۷: ایشه خوبان که ملک حسنت ارزانی بود

شماره ۷۷۸: دل ز فریب گلرخان بی تو شکیب چون کند

شماره ۷۷۹: خط سبزی که سر از لعل تو برخواهد کرد

شماره ۷۸۰: رخ او را دهان شکرافشانی چنین باید

شماره ۷۸۱: جان آفرین که جان همه عالم آفرید

شماره ۷۸۲: آن نوجوان ز جور پشیمان نمیشود

شماره ۷۸۳: باقد چون نیشکر آن سبز شیرین بنگرید

شماره ۷۸۴: لعل او از خون عاشق می بکام خود کشد

شماره ۷۸۵: چند آن می لب عاشق مخمور ببیند

شماره ۷۸۶: خیال آن لب می جان ناتوان سوزد

شماره ۷۸۷: آن سرو اگر از چشم من در چشم دشمن می‌شود

شماره ۷۸۸: گذر ز حسن خوش این بت پرست پیر ندارد

شماره ۷۸۹: دل خورد غم که چرا مرده صفت خاک شود

شماره ۷۹۰: گر من از درد تو مردم هرگزت دردی مباد

شماره ۷۹۱: کیست کو خاک ز بیداد تو بر سر نکند

شماره ۷۹۲: بتر ز محنت هجر ای پسر چه خواهد بود

شماره ۷۹۳: شب همچو شمع آتش آهم زبانه زد

شماره ۷۹۴: تو یار اگر نشوی بخت یار چون گردد

شماره ۷۹۵: بیا که نرگس ساقی بشارتی دارد

شماره ۷۹۶: دور از تو دل من به که پیغام فرستد

شماره ۷۹۷: حسنت که ذره را مه تابنده میکند

شماره ۷۹۸: کم همنفسی پاکدل و راست زبان بود

شماره ۷۹۹: خم مویش که در کین من بیمار می پیچد

شماره ۸۰۰: کس به هجر تو یار کس نشود

شماره ۸۰۱: خوش آنک مست شوی تا بهانه برخیزد

شماره ۸۰۲: هرکه را از چشم تر اشکی به دامن می‌چکد

شماره ۸۰۳: تا کام ماه یکشب از دیدنش برآمد

شماره ۸۰۴: اگر آن پری بعاشق نظر از وصال دارد

شماره ۸۰۵: به تاج عشق سر آدمی عزیز بود

شماره ۸۰۶: یارم وداع کرد و ز آغوش میرود

شماره ۸۰۷: کمال صنع الهی در آن جمال بود

شماره ۸۰۸: گر میل تو جان سوزس عشاق نمی بود

شماره ۸۰۹: ناخوش آن عمر که دور از رخ آن ماه رود

شماره ۸۱۰: شمشاد تو پروای کس از ناز ندارد

شماره ۸۱۱: سرم فدای رهی باد کان سوار آید

شماره ۸۱۲: عیبم مکن که عقل تو از کف زمام داد

شماره ۸۱۳: اجل درآمد و بخت از درم نمی‌آید

شماره ۸۱۴: سرشک شادی وصل از چه جانگداز آمد

شماره ۸۱۵: از بتان دل برکنم گویم مسلمان دگر

شماره ۸۱۶: بچه مهر و چه وفا با تو نشینم دگر

شماره ۸۱۷: چند بود دمبدم چشم تو خونریز تر

شماره ۸۱۸: ای به زیبایی و دلجویی ز خوبان خوب‌تر

شماره ۸۱۹: ساقیا مستم لب خود از لب من دور دار

شماره ۸۲۰: شهسوارا، ز من سوخته خرمن مگذر

شماره ۸۲۱: توبه کردم از می و معشوق سرمستم دگر

شماره ۸۲۲: پایه معراج جان خواهی ز دنیا درگذر

شماره ۸۲۳: سوز دلم باتو گفت حرف نهانی دگر

شماره ۸۲۴: سنبل بگشا بر گل و سروت به خرام آر

شماره ۸۲۵: یا مکن قول بتان گوش و بما خرده مگیر

شماره ۸۲۶: بازآمدی که شمع دل افروزیم دگر

شماره ۸۲۷: ای بچشم جان من حسن تو شورانگیزتر

شماره ۸۲۸: از بهر قتل عاشق دلخسته چشم یار

شماره ۸۲۹: هزار شکر که عالم بکام ماست دگر

شماره ۸۳۰: بیا ای باد و چون مور ضعیفم سوی جانان بر

شماره ۸۳۱: مهرم چو میکشد مکش از شیوه های جور

شماره ۸۳۲: ای ز خورشید رخت هر ساعتم سوزی دگر

شماره ۸۳۳: ای همچو گل شکفته و از گل شکفته تر

شماره ۸۳۴: فصل گل نوروز شد دارد جهان حالی دگر

شماره ۸۳۵: بسنگی دوستان را یاد میدار

شماره ۸۳۶: کاکل شکست و شد گره کار بسته تر

شماره ۸۳۷: پیش خورشید رخش کی ماه گردد جلوه گر

شماره ۸۳۸: معلم، آن گل نو را به خار و خس مگذار

شماره ۸۳۹: ای بی تو روزم از شب غم جانگدازتر

شماره ۸۴۰: در دل آمد یار و گشت از دیده غمدیده دور

شماره ۸۴۱: یک جرعه به خاکم فکن و خاک بجوش آر

شماره ۸۴۲: جان رفت و دل مقید صد غم بود هنوز

شماره ۸۴۳: ای باد مکش برقع جانان مرا باز

شماره ۸۴۴: از تیر تو در خاک طپد مرغ هوا باز

شماره ۸۴۵: مهی که چشم امیدم بسوی اوست هنوز

شماره ۸۴۶: هجران گذشت و نوبت دیدن رسید باز

شماره ۸۴۷: هرچند که چون شمع مرا سوخته‌ای باز

شماره ۸۴۸: المنه لله که دگر مرغ خوش آواز

شماره ۸۴۹: ای برق محبت که ره من زده‌ای باز

شماره ۸۵۰: گرچه زارم سوختی من عاشق زارم هنوز

شماره ۸۵۱: جان رفت و دل ز عشق پریشان بود هنوز

شماره ۸۵۲: عیسی دم من وقت سماع طرب انگیز

شماره ۸۵۳: گل من مگو که لب را بکسی گشاد هرگز

شماره ۸۵۴: شکر خدا که چشم تو بر ما فتاد باز

شماره ۸۵۵: در عین عتاب از بر ما میگذری باز

شماره ۸۵۶: دیده بوصل آرمید دل نشود خوش هنوز

شماره ۸۵۷: ساغر زده و شمع قد افراخته‌ای باز

شماره ۸۵۸: فریاد که یار می‌رود باز

شماره ۸۵۹: سوختم بهر خدا در هجر ازین بیشم مسوز

شماره ۸۶۰: سرم بریدی و مهر تو در دل است هنوز

شماره ۸۶۱: از بیم غصه شب و خوف ملال روز

شماره ۸۶۲: اشارت تو بجان دادنم بشارت بس

شماره ۸۶۳: هرگز گلی نچید دل من ز باغ کس

شماره ۸۶۴: حال من دور از آن جمال مپرس

شماره ۸۶۵: نوازش تو قیامی ز سرو قامت بس

شماره ۸۶۶: نظر بنرگس او کن ز خشم و ناز مپرس

شماره ۸۶۷: تا غرق بحر خون نشوی از جفای کس

شماره ۸۶۸: گو جام جم مباش، سفال شراب بس

شماره ۸۶۹: گدای دل شو و فارغ ز پادشاهی باش

شماره ۸۷۰: مستم و در جوش می بینم دل مجنون خویش

شماره ۸۷۱: غم پریشان سازم از مستی چو زلف پرخمش

شماره ۸۷۲: مرو از دیده چو برق و بمن زار ببخش

شماره ۸۷۳: آن پریرو هرکه خواهد دست دل در گردنش

شماره ۸۷۴: ای دل گه وصلش بجوار دگران باش

شماره ۸۷۵: چون کعبه هرانکس که نشد شاد بکویش

شماره ۸۷۶: امشب که چراغ نظری چرب زبان باش

شماره ۸۷۷: در کوی تو تا کس قدم از ما ننهد پیش

شماره ۸۷۸: دلا چو باز گریزان ز وصل مردم باش

شماره ۸۷۹: گریه خواهد ریخت خون من تو خود آسوده باش

شماره ۸۸۰: ما که از اول بلی گفتیم با دلدار خویش

شماره ۸۸۱: من نه آنم که بنالم ز دل افکاری خویش

شماره ۸۸۲: یار باید بر سر ما سایه گستر بودنش

شماره ۸۸۳: کشته ام خار ملامت همه پیرامن خویش

شماره ۸۸۴: بصبح وصل کشد این شب ستم خوشباش

شماره ۸۸۵: از یار مکن ناله و لب بسته ز غم باش

شماره ۸۸۶: چون بخیال آیدم سرو قباپوش خویش

شماره ۸۸۷: کوی او خواهی دلا محنت کش اغیار باش

شماره ۸۸۸: نیست عیب از لاله گر لافد به گلبرگ ترش

شماره ۸۸۹: عاقبت بگذرد این تیره شب غم خوشباش

شماره ۸۹۰: تا تو زیر پوست همچون گرگی ای پشمینه پوش

شماره ۸۹۱: میرم بدان تغافل و پروا نکردنش

شماره ۸۹۲: از ضعف اگر در آینه بینم جمال خویش

شماره ۸۹۳: مگسل ز یار و بر سر عهد نخست باش

شماره ۸۹۴: من آب خضر جویم بهر سگان کویش

شماره ۸۹۵: هرکو بهشت وصل او امروز باشد حاصلش

شماره ۸۹۶: نشد از زخم تیر آهو گریزان روز نخجیرش

شماره ۸۹۷: بس گل شکفت و کرد خزان نوبهار خویش

شماره ۸۹۸: چو وقت گریه کردن رو نهم بر سوی دیوارش

شماره ۸۹۹: از حسرت آن لب که نبخشد شکر خویش

شماره ۹۰۰: تا شسته شد ز شیر لب روح پرورش

شماره ۹۰۱: ره ز مستی بزنم باز به ویرانه خویش

شماره ۹۰۲: کوهکن چون بر نیامد با دل خود رای خویش

شماره ۹۰۳: چند سوزیم ز داغ دل بیحاصل خویش

شماره ۹۰۴: ای اجل مهلت من ده که ببوسم دامنش

شماره ۹۰۵: نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش

شماره ۹۰۶: در غمت گر جان غم‌پرور نباشد گو مباش

شماره ۹۰۷: هرکه شد سویش چو سایه در قفا می‌افتمش

شماره ۹۰۸: نقش پای او که محراب دعا می یابمش

شماره ۹۰۹: چون شیشه پرم از غم پیمان گسل خویش

شماره ۹۱۰: صد تلخ دهان میگزد از غصه لب خویش

شماره ۹۱۱: چو گفتم از کف من زلف را به تاب مکش

شماره ۹۱۲: عیش اگر خواهی سگ خوبان مردم زاده باش

شماره ۹۱۳: خسته یی کان عنبرین مو بگذرد زود از سرش

شماره ۹۱۴: نبود کسی که نبود بلب تو اشتیاقش

شماره ۹۱۵: چون در کعبه به تقلید گرفتار مباش

شماره ۹۱۶: خوش آن ساعت که آن ساقی نشاننم پیش خود مستش

شماره ۹۱۷: گر فراغت طلبی همنفس رندان باش

شماره ۹۱۸: روشنی بخش دلم شد تن غم پرور خویش

شماره ۹۱۹: بر مست خود به پیری و عمر تبه ببخش

شماره ۹۲۰: گر تشنه آب خضری از سر اخلاص

شماره ۹۲۱: عاشق دم کشتن ز جان آسان برآید همچو شمع

شماره ۹۲۲: ز بهر کلبه عاشق دلا مجوی چراغ

شماره ۹۲۳: چند فتد به کشتنم زلف تو ماه برطرف

شماره ۹۲۴: مجنون منم گریخته عمری ز بند عشق

شماره ۹۲۵: ماییم همچو مجنون استاد مذهب عشق

شماره ۹۲۶: یار مستغنی و ما مستغرق دریای عشق

شماره ۹۲۷: با حسن دوست دل نشکیبد ز داغ عشق

شماره ۹۲۸: ز بسکه سینه خراش است زخم خار فراق

شماره ۹۲۹: عیبم مکن اگر (که) من هستم (خراب) عشق

شماره ۹۳۰: من چون خم صافی دلم گر غرقه ام در خون چه باک

شماره ۹۳۱: می‌زدی تیری به غیر و بر جگر خوردم ز رشک

شماره ۹۳۲: گر سنگ زدی بر من و آسوده دل تنگ

شماره ۹۳۳: با سینه نالان ز نی و چنگ چه حاصل

شماره ۹۳۴: پرتوی گر افکنی در چشم از شمع جمال

شماره ۹۳۵: صد بار اگر از جور توام خون رود از دل

شماره ۹۳۶: هر چند من سگ توام ای مشگبو غزال

شماره ۹۳۷: چون لاله از داغ درون دارم دهان بر دود دل

شماره ۹۳۸: عاشق که برفروخت چراغت ز داغ دل

شماره ۹۳۹: بزخم تیر تو جان رفت و خاک تن شد گل

شماره ۹۴۰: ز خشم و ناز تو صد شوق شد فزون در دل

شماره ۹۴۱: ما تا حدیث سبز خطان گوش کرده ایم

شماره ۹۴۲: عاشق منم که با چو تو خونخواره‌ای خوشم

شماره ۹۴۳: چندان ز خلق درد ترا گوش میکنیم

شماره ۹۴۴: ما شیشه ناموس به میخانه شکستیم

شماره ۹۴۵: درعشق گنهکارم اگر خاک نگردم

شماره ۹۴۶: چون مرغ نیم بسمل چندانکه می‌تپیدم

شماره ۹۴۷: سجده بردم بدرش دوش چو تنها گشتم

شماره ۹۴۸: گر صدهزار کاسه خون نوش میکنم

شماره ۹۴۹: ما فیض دل و فیض الهی همه داریم

شماره ۹۵۰: ما تحمل بر جفاهای تو ای گل می‌کنیم

شماره ۹۵۱: ز سنگ دل شکنان دل حزین چرا داریم

شماره ۹۵۲: با هرگل نورسته که برخاست نشستیم

شماره ۹۵۳: غرق خونم که ازین بحر کناری گیرم

شماره ۹۵۴: ما از ازل به عشق تو دیوانه زاده‌ایم

شماره ۹۵۵: عالمی گر خون خورند از عشق ما هم می‌خوریم

شماره ۹۵۶: من از محرومی خود یا زرشک محرمان سوزم

شماره ۹۵۷: اگر تو جان طلبی جان در آستین دارم

شماره ۹۵۸: داند دل تو راز من وزان تو من هم

شماره ۹۵۹: رفتیم برون زین چمن و هیچ نگفتیم

شماره ۹۶۰: ساقی کریم و یار خطاپوش و شاه هم

شماره ۹۶۱: دیوانه عشق توام مجنون مادرزاد هم

شماره ۹۶۲: در صحبت کس جام فراغی نکشیدیم

شماره ۹۶۳: از داغ می اگرچه در آتش چو لاله ام

شماره ۹۶۴: خوش آنکه مست بروی تو دیده باز کنم

شماره ۹۶۵: برتافت رخ چو آینه آنماه چون کنم

شماره ۹۶۶: نوروزی ازین ما بفراغی ننشستیم

شماره ۹۶۷: من خسته ای فلک کی دمی از تو شاد گشتم

شماره ۹۶۸: آنچنانم ز فراقت که ندانم چکنم

شماره ۹۶۹: چون سایه گذر زان مه رخساره نداریم

شماره ۹۷۰: از بسکه شدم جامه دران نعره زنان هم

شماره ۹۷۱: ماییم که در دیر خرابات مقیمیم

شماره ۹۷۲: من سوخته خال و خط سیمبرانم

شماره ۹۷۳: نه چنان بگرد کویت من ناصبور گردم

شماره ۹۷۴: تاچند وصل روی تو ایمه طلب کنیم

شماره ۹۷۵: چه شود گرت زمانی من دلفکار بینم

شماره ۹۷۶: شبها چو سگان در طلبت در بدر افتم

شماره ۹۷۷: چون لاله جگر چاک شدم غرقه بخون هم

شماره ۹۷۸: آنم که دل بعالم پرغم نمیدهم

شماره ۹۷۹: تو شوخ نوجوانی من پیر ناتوانم

شماره ۹۸۰: گنجی چو تو در سینه به کونین چه کارم؟

شماره ۹۸۱: تو با فراغ خود امروز شاد و فردا هم

شماره ۹۸۲: ز بسکه رخنه ز تیر تو در درون دارم

شماره ۹۸۳: کنون که جامه چو من میدری که سر مستم

شماره ۹۸۴: نیستم طاقت که آه داد خواهی بشنوم

شماره ۹۸۵: دی در رهش چو دیدم بس شرمناک گشتم

شماره ۹۸۶: می ده که بی غبار غمی از جهان روم

شماره ۹۸۷: یاد من کردی من از بخت این زیادت یافتم

شماره ۹۸۸: تا کی از گریه گره بر لب فریاد زنم

شماره ۹۸۹: چندان بر آستان خرابات سر نهم

شماره ۹۹۰: هر چند که خود دل ببلای تو سپردم

شماره ۹۹۱: خوش آنکه تو بازآیی و من پای تو بوسم

شماره ۹۹۲: چند نالم ز غم و شهر پر آوازه کنم

شماره ۹۹۳: من که از دور ترا بینم و مدهوش شوم

شماره ۹۹۴: تا کی بغیر گویی من چشم و گوش باشم

شماره ۹۹۵: دل کباب از لعل او چون از دلش بیرون کنم

شماره ۹۹۶: من لاف تقوی تا بکی در خرمن طاعت زنم

شماره ۹۹۷: دور از درت به تیغ نه از بهر جان شدم

شماره ۹۹۸: تو در آتش ز تب چو نشمع و من دور از درت گردم

شماره ۹۹۹: عمریست که من خاک ره درد کشانم

شماره ۱۰۰۰: عمریکه بیرخت من درمانده بوده ام

شماره ۱۰۰۱: خوش آنکه پیش تو دور از دیار خود گریم

شماره ۱۰۰۲: دل با تو بگفتار و زبان با دگرانم

شماره ۱۰۰۳: بیک نظر که بر آن مه شب وصال کنم

شماره ۱۰۰۴: ناچار اگر دمی ز سر کوی او روم

شماره ۱۰۰۵: در سجود آستانت از سفر باز آمدیم

شماره ۱۰۰۶: سنگ جفا بقصد دل زار خسته‌ام

شماره ۱۰۰۷: با کس سخن مگو که من از غیرت آتشم

شماره ۱۰۰۸: هر چند از وصالت ای آفتاب دورم

شماره ۱۰۰۹: ای جگر از تو پر نمک دیده شور بخت هم

شماره ۱۰۱۰: ظن مبر کز دود دل پیشت شکایت می‌کنم

شماره ۱۰۱۱: نه تاب وصل و نه صبرم کز و کناره کنم

شماره ۱۰۱۲: منم آنکه مست و بیخود ز غم تو لاله رویم

شماره ۱۰۱۳: پیش تو غم دل که نهان بود نگفتیم

شماره ۱۰۱۴: تو عیش کن بفراغت که من سپند توام

شماره ۱۰۱۵: سایه صفت ز ماه خود میل وصال میکنم

شماره ۱۰۱۶: سوختم چندانکه سر زد شعله از پیراهنم

شماره ۱۰۱۷: سگ توام من و عمری بغم اسیر شدم

شماره ۱۰۱۸: ز در مران اگر آلوده و هوسناکیم

شماره ۱۰۱۹: حسرت فرو خورم چه به رویت نظر کنم

شماره ۱۰۲۰: هرگز از بخت نیامد قدحی در دستم

شماره ۱۰۲۱: پیرم چو چنگ با قد پرخم شکسته ام

شماره ۱۰۲۲: ایگل که بوصل تو رسیدن نتوانم

شماره ۱۰۲۳: عمری‌ست کز عشق بتان این شور و مستی می‌کنم

شماره ۱۰۲۴: چو ماه نوجمال عالم افروزش که می بینم

شماره ۱۰۲۵: سوختم از نوش وصلت کارزو میداشتم

شماره ۱۰۲۶: از برون چون مگس آلوده بشهد هوسیم

شماره ۱۰۲۷: سرو من، چون سخن از لعل چو قندت گویم

شماره ۱۰۲۸: بصبر اگرچه بسی روزها بسر کردم

شماره ۱۰۲۹: کاش آنزمان که سوخته میشد ستاره ام

شماره ۱۰۳۰: پیش تو ایطبیب جان بسکه ز خویش میروم

شماره ۱۰۳۱: غیرت عشق کی هلد، کز ستم تو دم زنم

شماره ۱۰۳۲: چند از هوس آن لب چون قند بسوزم

شماره ۱۰۳۳: سخن نگفته بهم جنگ و ماجرا داریم

شماره ۱۰۳۴: تا کی خمار محنت آن سیمبر کشم

شماره ۱۰۳۵: منعت از همنفسان چند بصد پند کنم

شماره ۱۰۳۶: با چون تو شوخی سرو قد عاشق کش و طناز هم

شماره ۱۰۳۷: ز بسکه خار ملامت کشیده دامانم

شماره ۱۰۳۸: هست کحل بصر از خاک ره او هوسم

شماره ۱۰۳۹: جان نذر کرده ام که بپایت فدا کنم

شماره ۱۰۴۰: دل از آرزو چه خون شد بدعا چه کام خواهم

شماره ۱۰۴۱: چو بینم هر دمت با غیر از غیرت خراب افتم

شماره ۱۰۴۲: دش از داغت زمانی در غم دل بوده ام

شماره ۱۰۴۳: طوفان کنم از اشک و رخ خاک بشویم

شماره ۱۰۴۴: شب وعده داد مست و بره دیده دوختم

شماره ۱۰۴۵: شدم بازیچه طفلان که در هرجا که بنشینم

شماره ۱۰۴۶: روز آخر کز جهان با دیده گریان روم

شماره ۱۰۴۷: من که چون لاله ز داغ تو بر افروخته ام

شماره ۱۰۴۸: ندارم چاره یی جانا که با لعلت در آمیزم

شماره ۱۰۴۹: اسیر در دم و یک همنفس نمی بینم

شماره ۱۰۵۰: آن عید مشتاقان که من قربان او صد جان کنم

شماره ۱۰۵۱: از جور چه دل ملول دارم

شماره ۱۰۵۲: مردیم ز غم تا بتو محبوب رسیدیم

شماره ۱۰۵۳: گرچه در رسم ادب از دگران کم نشدیم

شماره ۱۰۵۴: از بسکه می وصلت بیرون رود از دستم

شماره ۱۰۵۵: دل چو کوه از حسرت لعل تو خونشد چون کنم

شماره ۱۰۵۶: من کز غمت ز دیده می لاله گون خورم

شماره ۱۰۵۷: دیوانه عشقم دهن از خنده نبندم

شماره ۱۰۵۸: توبه کردم عمری اکنون باده صافی میکنم

شماره ۱۰۵۹: شبهای هجر اگر چه دل ریش سوزدم

شماره ۱۰۶۰: ما از صفای سینه چو آیینه همیم

شماره ۱۰۶۱: چون چشم حسرت از تو بسرو سهی کنیم

شماره ۱۰۶۲: گمره شدیم بسکه بره مست رفته ایم

شماره ۱۰۶۳: کشت چون صیدم سگ یار و کشد در خاک هم

شماره ۱۰۶۴: تا بکی توبه کنیم از می و دردم شکنیم

شماره ۱۰۶۵: روزه بگذشت و هوای می بیغش دارم

شماره ۱۰۶۶: من از گلهای خون دل از آن رخساره تر دارم

شماره ۱۰۶۷: نگویی در پیت چونعاشقان هرجا نمیگردم

شماره ۱۰۶۸: تو در چمن چو نباشی گل و سمن چکنم

شماره ۱۰۶۹: حدیث سوز دل چون شمع از آن معنی گران دارم

شماره ۱۰۷۰: همین خرسندی ام بس گرچه دور از محفلش گردم

شماره ۱۰۷۱: چو شمع بیتو همه آه سوزناک شدم

شماره ۱۰۷۲: ما وصل تو با بوالهوسان دوست نداریم

شماره ۱۰۷۳: با آنکه ز شوق نظری خواب ندارم

شماره ۱۰۷۴: عاشق مستم و محنت زده از بار دلم

شماره ۱۰۷۵: گرچه بی بختم و دور از رخ گلفام توام

شماره ۱۰۷۶: از جهان فردم همین در بند رخسار توام

شماره ۱۰۷۷: من آن مستم که از اطوار خود یکمو نمیگردم

شماره ۱۰۷۸: تا نیست می از خود خبرم نیست که هستم

شماره ۱۰۷۹: ما جان ز شوق وصل تو صد باره داده‌ایم

شماره ۱۰۸۰: مست آنم که ز دستت قدحی نوش کنم

شماره ۱۰۸۱: ما سایه صفت سوخته وصل تو ماهیم

شماره ۱۰۸۲: شور ستمت چند کند دور ز خویشم

شماره ۱۰۸۳: دمی که همنفسان گرم گفتگو بینم

شماره ۱۰۸۴: تشنه درد توام وز پی درمان نروم

شماره ۱۰۸۵: ز اشک همچو شفق بیتو غرق خون شده ام

شماره ۱۰۸۶: غم چون تو آفتابی ز جهان پسند دارم

شماره ۱۰۸۷: چو چاره از غم خونخواره نمییابم

شماره ۱۰۸۸: من از اول ترا خورشید عالم سوز میدیدم

شماره ۱۰۸۹: می بده کز غم دنیا دمی آسوده شویم

شماره ۱۰۹۰: تا یافته ام وصل تو در کینه خویشم

شماره ۱۰۹۱: مه من که هرگز گزندت نه بینم

شماره ۱۰۹۲: ز خونم سیر کی گردد که با لعلش نظر دارم

شماره ۱۰۹۳: هرچند که از یار جز آزار ندیدم

شماره ۱۰۹۴: من از صفای درون گر ز خود برون آیم

شماره ۱۰۹۵: در چاره مرهم بدل پاره بماندم

شماره ۱۰۹۶: من سوخته داغ درون پرور عشقم

شماره ۱۰۹۷: ساقی بیا که دست ارادت بهم دهیم

شماره ۱۰۹۸: از بسکه پیش روی بتان سجدها کنم

شماره ۱۰۹۹: همدمان رفتند و من از همرهان وامانده ام

شماره ۱۱۰۰: در کمال است جمال تو که ما می طلبیم

شماره ۱۱۰۱: مگو که سر بگریبان نشسته غمناکم

شماره ۱۱۰۲: گیریم که خود خار بلا اینهمه کشتیم

شماره ۱۱۰۳: خوش آنکه همنفس یار خویشتن بودم

شماره ۱۱۰۴: نه کس ز بهر تو یارم نه یار کس من هم

شماره ۱۱۰۵: مشنو که از تو سلسله مو در شکایتیم

شماره ۱۱۰۶: زان مرهم دل غیر دل ریش ندیدیم

شماره ۱۱۰۷: ما حرف ملامت همه از سینه بشستیم

شماره ۱۱۰۸: ز رقیب او چه سازم که کند نظر بکین هم

شماره ۱۱۰۹: پیشت چو آب دیده خود خوار مانده ایم

شماره ۱۱۱۰: ذره خاکم و در کوی تو گر گم باشم

شماره ۱۱۱۱: چند این دل سودازده را پند بگویم

شماره ۱۱۱۲: بپای سرو تو افتاده ایم و مدهوشیم

شماره ۱۱۱۳: ترک خوبان گرچه از دست ملامت میکنیم

شماره ۱۱۱۴: خواهم غبار گردم از کوی او بر آیم

شماره ۱۱۱۵: اگر تو دور کنی از درم صبور شوم

شماره ۱۱۱۶: شرگشته ام و چاره تقدیر ندارم

شماره ۱۱۱۷: دیده دریا چو شد از گریه چه تدبیر کنم

شماره ۱۱۱۸: خوش آنکه نهی پای بسر منزل خاکم

شماره ۱۱۱۹: چو یار رخت سفر بست من چکار کنم

شماره ۱۱۲۰: آنکه شب روز طرب کرد ز روی چو مهم

شماره ۱۱۲۱: بهر جا چشم بگشایم جمال یار می بینم

شماره ۱۱۲۲: یکدم ایساقی جان می ده و مدهوش کنم

شماره ۱۱۲۳: رخ بخون سرخ کند دیده گریان خودم

شماره ۱۱۲۴: سگ توییم و بر آن در شکسته حال خوشیم

شماره ۱۱۲۵: از جهان چون لاله داغت ایسهی قد میبریم

شماره ۱۱۲۶: ایهمه آرزوی تو فکر من و خیال هم

شماره ۱۱۲۷: من دردمند و ناتوان او سرکش و خونخواره هم

شماره ۱۱۲۸: ما پیش تیغ سر به ارادت نهاده‌ایم

شماره ۱۱۲۹: چند نالم ز غم و شهر پر آوازه کنم

شماره ۱۱۳۰: بگذر ز آب خضر و دم از جام جم مزن

شماره ۱۱۳۱: اگرچه رسم بود دل به دل‌ستان دادن

شماره ۱۱۳۲: ای که دین و دلم ایثار تو خواهد بودن

شماره ۱۱۳۳: ایکه میسوزد رخت دلها بداغ خویشتن

شماره ۱۱۳۴: ما خود بریده ایم دل از کار خویشتن

شماره ۱۱۳۵: شبی درآ ز در ای شمع و خانه روشن کن

شماره ۱۱۳۶: پرسشی کن ای طبیب و جان ما را شاد کن

شماره ۱۱۳۷: چند باشی با بدان یاد از نکو خواهی بکن

شماره ۱۱۳۸: ای روی دل افروز تو ماه همه خوبان

شماره ۱۱۳۹: قد بین و رخ ببین و لب جانفزا ببین

شماره ۱۱۴۰: دو ضعیفیم من و سایه در آنراه شدن

شماره ۱۱۴۱: چه حسن است این زهی خوبی مگر خورشید و ماه است این

شماره ۱۱۴۲: میخواست شب که داغ نهد دلستان من

شماره ۱۱۴۳: خوش است زیر سر آن خشت آستان دیدن

شماره ۱۱۴۴: گر نه کافر بچه یی آتش دل تیز مکن

شماره ۱۱۴۵: آن نخل قد و لعل لب چون رطبش بین

شماره ۱۱۴۶: شبی با نامرادان باش و ترک خود مرادی کن

شماره ۱۱۴۷: گر شوم خاک ره و سبزه دمد از گل من

شماره ۱۱۴۸: گر با تو نیم دولتم ایشوخ بس است این

شماره ۱۱۴۹: زخم پنهان بردل عاشق تو میدانی زدن

شماره ۱۱۵۰: وه که باز از کف عنان دل برون خواهد شدن

شماره ۱۱۵۱: هرکه زنجیرش نهد مشکین‌کمندی اینچنین

شماره ۱۱۵۲: گرچه هجر امشب ره اهل نظر خواهد زدن

شماره ۱۱۵۳: چنان گردد خیالش چشم اشکبار من

شماره ۱۱۵۴: ای چرخ پی مجلس او ز آب و گل من

شماره ۱۱۵۵: نشاید با لبت غیری چو طوطی هم‌نفس دیدن

شماره ۱۱۵۶: نظاره تو به هر دیده کی توان کردن

شماره ۱۱۵۷: ای سبز پر کرشمه مشکین قبای من

شماره ۱۱۵۸: اکنون که تنها دیدمت لطف ارنه آزاری بکن

شماره ۱۱۵۹: گر بوسه دهی زان لب خندان که دهم جان

شماره ۱۱۶۰: دارد رقیب بهر تو چشم حسد به من

شماره ۱۱۶۱: ای تو بروی همچو مه چشم و چراغ عاشقان

شماره ۱۱۶۲: خوشا سنگ جفایت خوردن و هم در نفس مردن

شماره ۱۱۶۳: تو که پیش بیغمانی چو گل از نشاط خندان

شماره ۱۱۶۴: می‌میرم و خار غمت از جان نمی‌آید برون

شماره ۱۱۶۵: موسم خزان ایگل در چمن گذاری کن

شماره ۱۱۶۶: در دلم از تو گره به که گشاد از دگران

شماره ۱۱۶۷: آشفته ام از هجر و تو آشفته تر از من

شماره ۱۱۶۸: ای سنبل زلف سیهت چین همه بر چین

شماره ۱۱۶۹: بآرزوی تو خوشحال میتوان بودن

شماره ۱۱۷۰: او در دل و چون باد صبا در بدرم من

شماره ۱۱۷۱: دل شکستند بسنگین دلیم سیمتنان

شماره ۱۱۷۲: ساقی قدح پر از می چون سلسبیل کن

شماره ۱۱۷۳: سگ این درم بسنگی دل من صبور میکن

شماره ۱۱۷۴: دل که جای تست چون سازیم جای دیگران

شماره ۱۱۷۵: ایشوخ پر کرشمه کم التفات من

شماره ۱۱۷۶: کام دلم از وصل بیک سجده روا کن

شماره ۱۱۷۷: از در کعبه چه حاصل به در یار نشین

شماره ۱۱۷۸: لبز غم تو خشک شد دیده تر هم آنچنان

شماره ۱۱۷۹: شاه حسنی یکنظر سوی گدای خود ببین

شماره ۱۱۸۰: خواهی که عاشقانه سماعت کند خوشان

شماره ۱۱۸۱: سخن بگو و دل از من بیک سخن بستان

شماره ۱۱۸۲: گر با من مستی حذر از بیهده گو کن

شماره ۱۱۸۳: بر توسن ناز آنپسر میتاخت چون برق یمان

شماره ۱۱۸۴: وقت مرگ از سخنی درد مرا تسکین کن

شماره ۱۱۸۵: در غنچه چو گل تا بکیی گوش بمن کن

شماره ۱۱۸۶: مزاج زهر اگر کوشش کنی شیرین توان کردن

شماره ۱۱۸۷: آن جوان عاجز کش و من ناتوانی اینچنین

شماره ۱۱۸۸: باده می‌نوش و بدین مشغله می‌گذران

شماره ۱۱۸۹: من زار و دل غمزده هم زار تر از من

شماره ۱۱۹۰: ایدل به غم بساز و وصالش طلب مکن

شماره ۱۱۹۱: سوختم چون لاله چشمی بر دل چاکم فکن

شماره ۱۱۹۲: درد از طبیب گرچه نهفتن نمی توان

شماره ۱۱۹۳: من اگر شکسته عهدم تو وفای خود نگه کن

شماره ۱۱۹۴: نپرسد جز وفا چیزی خدا روز جزا از من

شماره ۱۱۹۵: به اعتقاد وفا بر کس اعتماد مکن

شماره ۱۱۹۶: کی مدعی نهد سر در سجده نکویان

شماره ۱۱۹۷: بیا ای عشق جان‌سوز آتشم در جان محزون زن

شماره ۱۱۹۸: تن را بسوز و جانرا با دوست همنشین کن

شماره ۱۱۹۹: خون شد ز بخت بد جگر لخت‌لخت من

شماره ۱۲۰۰: مجنون منم در عهد تو لیلی تو در دوران من

شماره ۱۲۰۱: گرچه از داغ تو سوزد دل بیحاصل من

شماره ۱۲۰۲: ز بهر جان نتوانم نظر برید از تو

شماره ۱۲۰۳: پای سگی که دیده ام شب به در سرای او

شماره ۱۲۰۴: تا به کی چون سگ بنالد عاشق شبگرد او

شماره ۱۲۰۵: ز جور مدعی گویم که کم آیم بکوی تو

شماره ۱۲۰۶: هرچند که دیدم همه جور و ستم از تو

شماره ۱۲۰۷: ای خلق جهانی همه مست طرب از تو

شماره ۱۲۰۸: خورشیدوار هرکه دلش سوخت داغ او

شماره ۱۲۰۹: مرغ دلم که کشته شد از چشم مست تو

شماره ۱۲۱۰: سایم همه شب روی خود بر خاک دور از روی تو

شماره ۱۲۱۱: از بسکه نازک است چو گل طبع و خوی تو

شماره ۱۲۱۲: صیدم نکرد غنچه لبی جز بگفتگو

شماره ۱۲۱۳: غم نیست کز زهر بلا تلخی کشد مسکین تو

شماره ۱۲۱۴: نازکتر از گل است بسی طبع و خوی تو

شماره ۱۲۱۵: دلش رمیده شد آهو ز چین کاکل او

شماره ۱۲۱۶: همچو رخسار تو در عالم گلی بیخار کو

شماره ۱۲۱۷: گرچه به تیغ جفا سینه فکارم از او

شماره ۱۲۱۸: بسوخت جان مرا اشتیاق خدمت تو

شماره ۱۲۱۹: ای دلم چون پسته از شور نمک بریان تو

شماره ۱۲۲۰: هرگز دلم ملول نگشت از جفای او

شماره ۱۲۲۱: از کفر و دین بری شده ام از برای تو

شماره ۱۲۲۲: بنمای آتشین رخ و مست شراب شو

شماره ۱۲۲۳: به وفای او که گرم کشد نکنم فغان ز جفای او

شماره ۱۲۲۴: تو آب خضری و ما تشنه عاشقان از تو

شماره ۱۲۲۵: تا کی ز دهانش بود ایدل سخن تو

شماره ۱۲۲۶: سهل است نقد دین و دل گر صرف شد در کوی تو

شماره ۱۲۲۷: آن بزم عیش ساقی و جام شراب کو

شماره ۱۲۲۸: بر نقش شیرین کوهکن گریید چشم زار او

شماره ۱۲۲۹: پیش پای خود ببین شاد از غم مردم مشو

شماره ۱۲۳۰: مشتی مگسانیم سپند شکر تو

شماره ۱۲۳۱: قدر ارباب وفا نیست بخاک در تو

شماره ۱۲۳۲: بسکه حیران گشته ام در جلوه رفتار ازو

شماره ۱۲۳۳: بسکه سوزیم چو شمع از هوس محفل او

شماره ۱۲۳۴: دل بکف میداشتم عمری نگاه از دست تو

شماره ۱۲۳۵: هر که آن گل پا نهد در دیده نمناک او

شماره ۱۲۳۶: ای مرا داغی به دل از لعل آتش رنگ تو

شماره ۱۲۳۷: مارا همین جواب سلام است کام ازو

شماره ۱۲۳۸: من بنده صبا که دهد عرض رای تو

شماره ۱۲۳۹: ماییم دل و دین بسر کار تو کرده

شماره ۱۲۴۰: زهی ز عارض تو گلرخان حجاب زده

شماره ۱۲۴۱: مدعی در جوش و ما بیهوش از آن نو گل شده

شماره ۱۲۴۲: خوش حالتی است پیش تو از می خوشان شده

شماره ۱۲۴۳: خوش آنکه بودمه من زباده مست شده

شماره ۱۲۴۴: چون شمع دل از داغ تو افروختنش به

شماره ۱۲۴۵: اگر چه عشق نکویان جراحتست همه

شماره ۱۲۴۶: تو به بزم عیش و نبود ره من در آن میانه

شماره ۱۲۴۷: خبرم شدست کانمه هوس شراب کرده

شماره ۱۲۴۸: رسید مست من از می برخ گل افکنده

شماره ۱۲۴۹: ای مصور ز کف این تخته تعلیم بنه

شماره ۱۲۵۰: تنم که غرقه بخون اشک لاله گون کرده

شماره ۱۲۵۱: آتش آهم نهال وادی ایمن شده

شماره ۱۲۵۲: گهی که زلف بر آن روی مهوش افتاده

شماره ۱۲۵۳: کی دل بی‌دردی از داغ گزندی سوخته

شماره ۱۲۵۴: نه دیده مثل تو دیده نه کس نشان داده

شماره ۱۲۵۵: ساقیا، باده بدین مست دل افتاده مده

شماره ۱۲۵۶: جدایی از درت جانا بزهر آلوده تیرم به

شماره ۱۲۵۷: سرو من بنمای قد و خجلت شمشاد ده

شماره ۱۲۵۸: تا ساقی گلهذار رفته

شماره ۱۲۵۹: زلف سیه شانه کن جام مدامی بده

شماره ۱۲۶۰: ساقیا می بقدح ریز و ببد مست مده

شماره ۱۲۶۱: نوح اگر طوفان او افسانه مردم شده

شماره ۱۲۶۲: ای با سگت فرشته دم از بندگی زده

شماره ۱۲۶۳: بیا و ساقی جان شو به تشنه آبی ده

شماره ۱۲۶۴: بیمارم و لب تشنه و از قافله مانده

شماره ۱۲۶۵: مرغ غافل چه دل آسوده بنظاره شده

شماره ۱۲۶۶: بد فرصتت چرخ فلک تن فرو مده

شماره ۱۲۶۷: در حسرت تو مردن ما از حیات به

شماره ۱۲۶۸: پیش تو هر که هست چو صورت خموش به

شماره ۱۲۶۹: از خواب جامه چاک و پریشان برآمده

شماره ۱۲۷۰: ای ز ملاحت آتشی بر جگر ملک زده

شماره ۱۲۷۱: روی نیاز بر ره آنسرو ناز به

شماره ۱۲۷۲: دود چراغ خوردنم کرد چو لاله دل سیه

شماره ۱۲۷۳: دامی نهاده آنمه از زلف تاب داده

شماره ۱۲۷۴: خطت که لب لعل شکر خای گرفته

شماره ۱۲۷۵: بیا و درد هجران را دوا ده

شماره ۱۲۷۶: آدم و گندم، من و خال لب جانانه‌ای

شماره ۱۲۷۷: عالم چو آفتاب پر از نور کرده‌ای

شماره ۱۲۷۸: من کیم خسته‌دلی حال دگرگون شده‌ای

شماره ۱۲۷۹: در چمن با کف رنگین قدح ای گل زده‌ای

شماره ۱۲۸۰: هان ای خضر که آب بقا نوش کرده‌ای

شماره ۱۲۸۱: در وقت گل چو غنچه چرا دل فسرده‌ای

شماره ۱۲۸۲: عالمی را تو به شوخی دل و جان سوخته‌ای

شماره ۱۲۸۳: نیست از همت خود با دو جهانم کاری

شماره ۱۲۸۴: چو بپای خم نهم سر نبری گمان مستی

شماره ۱۲۸۵: بقدر درد اگرم قوت سخن بودی

شماره ۱۲۸۶: بخلق درد تو بیهوده گفتم تا کی

شماره ۱۲۸۷: چو ساقی گر بجامم دست بودی

شماره ۱۲۸۸: چو طوطیان تو سخن بی نظیر میگویی

شماره ۱۲۸۹: دی بسکه چو گل در نظر افروخته بودی

شماره ۱۲۹۰: رفتی و کنار از من دیوانه گرفتی

شماره ۱۲۹۱: با دیگران بعشوه سخن هر نفس کنی

شماره ۱۲۹۲: کعبه عاشق من کاش شکیبا بودی

شماره ۱۲۹۳: خواهم شبی گوش رضا بر حال زار من نهی

شماره ۱۲۹۴: با دل چه چاره سازم کز آرزوی رویی

شماره ۱۲۹۵: این چه رفتارست کای شمشاد قامت می‌کنی

شماره ۱۲۹۶: تا کی ای رشک پری عالمی از غم بکشی

شماره ۱۲۹۷: شب سگت دل خواست از عاشق چه بودی داشتی

شماره ۱۲۹۸: چون بود روز جزایی مکن آزار کسی

شماره ۱۲۹۹: چه جور بود که باز ای فلک بمن کردی

شماره ۱۳۰۰: تا چند ز من گوشه ابروی بتابی

شماره ۱۳۰۱: تا دست بر اسباب سلامت نفشانی

شماره ۱۳۰۲: آن دم که دل ربودی در قصد دین نبودی

شماره ۱۳۰۳: از غمزه گه عتاب و گهی خنده میکنی

شماره ۱۳۰۴: وقت آن شد که نظر درمن درمانده کنی

شماره ۱۳۰۵: دی شامگه کز پیش من مرکب بتندی تاختی

شماره ۱۳۰۶: به نظاره جوانان که کسی نیافت سیری

شماره ۱۳۰۷: چند سازم که شوم خاک و تو بر من گذری

شماره ۱۳۰۸: ای اشک جگر سوز که در چشم پر آیی

شماره ۱۳۰۹: منعت نکنم گر ببد اندیش نشینی

شماره ۱۳۱۰: با قبای آل چون برقی بمیدان تاختی

شماره ۱۳۱۱: خنده یی کردی چو گل مارا چو بلبل سوختی

شماره ۱۳۱۲: ایشوخ مرا اینهمه دلتنگ چه داری

شماره ۱۳۱۳: بخدا که بزم ما را ز غم تو شامگاهی

شماره ۱۳۱۴: بصد کرشمه مهرم شکار خود کردی

شماره ۱۳۱۵: بوعده بوسی ام از عشوه سازیی دادی

شماره ۱۳۱۶: اول ز عاشقان به وفا یاد می‌کنی

شماره ۱۳۱۷: هرکه یکساعت طبیب جان بیمارش تویی

شماره ۱۳۱۸: از من خبر ای پسر نداری

شماره ۱۳۱۹: گر کشد خاطر حزین باری

شماره ۱۳۲۰: از آن بجور دل مبتلای من داری

شماره ۱۳۲۱: مرید ما شو ایشیخ اگر باما دمی باشی

شماره ۱۳۲۲: چند از بتان فریفته آب و گل شوی

شماره ۱۳۲۳: دمی گر صورت شیرین سخن با کوهکن گفتی

شماره ۱۳۲۴: از رشگ رخت گر دل گل درد نکردی

شماره ۱۳۲۵: گلی است عارض ساقی بنازکی کز وی

شماره ۱۳۲۶: ایکه بر بالین طبیب جان بیمار منی

شماره ۱۳۲۷: دل شکست آن مه مرا در آرزوی ناوکی

شماره ۱۳۲۸: ای یوسف عزیز چه از ما نهان شوی

شماره ۱۳۲۹: ما بنده حسنیم و گرفتار نگاهی

شماره ۱۳۳۰: بچنین جمال خوبی که تو گلعذار داری

شماره ۱۳۳۱: کی دل سبک باشک جگرگون کند کسی

شماره ۱۳۳۲: در کوره غم تا نخورم سوزش و تابی

شماره ۱۳۳۳: کاشکی ز اول بمن این کینه داری داشتی

شماره ۱۳۳۴: عاشق بیخانمان گر اختیاری داشتی

شماره ۱۳۳۵: بسکه دل در سینه من سوخت داغ دلبری

شماره ۱۳۳۶: دگرم ز چشم گریان بهزار دلستانی

شماره ۱۳۳۷: خواهم شبی بیایی و مهمان من شوی

شماره ۱۳۳۸: مارا کشی و زنده جاوید میکنی

شماره ۱۳۳۹: من لایق آن نیستم تا یار همرازم کنی

شماره ۱۳۴۰: میان خلق می‌خواهم که توسن بر سرم تازی

شماره ۱۳۴۱: ای عاشق بی دیده که در عیب منستی

شماره ۱۳۴۲: اگرچه چشم منی همنشین اغیاری

شماره ۱۳۴۳: ایکه بر عاشق نگاه از لطف و احسان میکنی

شماره ۱۳۴۴: غیرتم در دیده ها چون باد اگر ره داشتی

شماره ۱۳۴۵: کعبه گر میطلبی سعی کن آرام مجوی

شماره ۱۳۴۶: نظر ز آن نوغزال ایدل به بیداری تو میپوشی

شماره ۱۳۴۷: ز هستی تا نشان داری نشان تیر غم باشی

شماره ۱۳۴۸: گر چو شمعم بکشی زنده بیک خنده کنی

شماره ۱۳۴۹: گیرم دل من از غم دیوانه زیست باری

شماره ۱۳۵۰: بردی دلم اگرچه ندارم شکایتی

شماره ۱۳۵۱: خوشیم با ستم و محنتی که میخواهی

شماره ۱۳۵۲: تو مرا اگر نبخشی من و کنج نامرادی

شماره ۱۳۵۳: ایکه بقتل عاشقان مست و خراب میروی

شماره ۱۳۵۴: صوفی اگر حریف ما بهر شراب میشوی

شماره ۱۳۵۵: گر به غم شادی ز عشقش شادمانی‌ها کنی

شماره ۱۳۵۶: ای بلعل شکرین چشمه حیوان کسی

شماره ۱۳۵۷: کاشکی فرق سرم فرش سرایت بودی

شماره ۱۳۵۸: با همه لطف و با منت این همه ناز و سرکشی

شماره ۱۳۵۹: ای ز جان شیرین تر و زیباتر از حور و پری

شماره ۱۳۶۰: می خور که در سرای جهان نیست محکمی

شماره ۱۳۶۱: گر بود یوسفش گرانجانی

شماره ۱۳۶۲: از خون دیدها شد کوی تو لاله‌زاری

شماره ۱۳۶۳: ای آب حیوان کاتشم از لعل نوشین میزنی

شماره ۱۳۶۴: باز دل میبردم عشوه سرو نازی

شماره ۱۳۶۵: ایسرو اگر این سوخته را دست بدادی

شماره ۱۳۶۶: دلا، با شمع خویشت در نگیرد گریه و زاری

شماره ۱۳۶۷: مستی و غم از طعن بداندیش نداری

شماره ۱۳۶۸: نظری فکن که دارم تن زار و روی زردی

شماره ۱۳۶۹: صوفی تو نیی صافی از عشق چه میلافی

شماره ۱۳۷۰: ایگل که غم عاشق مدهوش نداری

شماره ۱۳۷۱: رفتی و چراغ ستم افروخته کردی

شماره ۱۳۷۲: گر درد من سر از دل فرهاد بر زدی

شماره ۱۳۷۳: دولت اگر مدد کند گلبن باغ من شوی

شماره ۱۳۷۴: از جهان این بس که نانی خشک و آبی خوش کنی

شماره ۱۳۷۵: دشنام تلخ کز لب چون شکرم دهی

شماره ۱۳۷۶: تو گر بخاک شهیدان گذار باز آری

شماره ۱۳۷۷: ایکه در آیینه بینی روی و ناز افزون کنی

شماره ۱۳۷۸: سوختم چند چو برق آیی و چون باد روی

شماره ۱۳۷۹: سوخت دل از ناله ام چند خروشد کسی

شماره ۱۳۸۰: پیش سگت چو اشک من لافد ز مردم زادگی

شماره ۱۳۸۱: سوختم شمع صفت تا شدم آتش نفسی

شماره ۱۳۸۲: گشاد خنده زنان چشم برمن آفت جانی

شماره ۱۳۸۳: چه سر پیش آری و با خود مرا همراز گردانی

شماره ۱۳۸۴: همه جانی از لطافت همه عمر و زندگانی

شماره ۱۳۸۵: اگرچه چشم منی همنشین اغیاری

شماره ۱۳۸۶: گر به بتخانه درآیی و موافق باشی

شماره ۱۳۸۷: بیا که می‌کشدم درد آرزومندی

شماره ۱۳۸۸: چو به تیغ کین ز خشمم بسر رکاب آیی

شماره ۱۳۸۹: خورشید صفت با همه کس مهر نمایی

شماره ۱۳۹۰: بناوکی که مرا رخنه در درون کردی

شماره ۱۳۹۱: باشد ای دل همدمان دوست یار خود کنی