گر آه کشم آن سگ کویم بسر آید
کز آه من سوخته بوی جگر آید
از ضعف چنانم که اگر ناله کشد دل
بیهوش شوم تا نفسی چند بر آید
دایم برهت پیش صبا دیده گشایم
باشد که دمی گردی از آن رهگذر آید
از درد تو چون ناله کنم خلق بگریند
هر ناله که از درد بود کار گر آید
جایی که کشی تیغ پی قتل محبان
اهلی اگرش ره بود اینجا بسر آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنجی سخن می‌گوید که به خاطر عشق و جدایی احساس می‌کند. او به شدت تحت تاثیر عواطفش قرار دارد و آه و ناله‌اش باعث می‌شود دیگران نیز نسبت به این درد آگاه شوند. شاعر به ناتوانی خود اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر دلش ناله کند، بیهوش می‌شود. همچنین امیدوار است که بادی از سمت محبوبش بیاید و او را تسلی دهد. در نهایت، اشاره به تیغ و کشته شدن محبان دارد که نشان‌دهنده خطرات عشق است.
هوش مصنوعی: اگر من آهی بکشم، آن سگ به من نزدیک می‌شود، چون از صدای آه من بوی جگر سوخته‌ام را می‌شنود.
هوش مصنوعی: از شدت ضعف و ناتوانی به حالتی رسیدم که اگر دل ناله کند، به قدری بیهوش می‌شوم که برای چند لحظه هم توانایی تنفس ندارم.
هوش مصنوعی: همیشه چشم به راه تو هستم و وقتی نسیم صبحگاهی بیفتد، شاید تو از آن راه بگذری و نگاهی به من کنی.
هوش مصنوعی: وقتی از درد تو فریاد میزنم، مردم به گریه می‌افتند، زیرا هر فریادی که از درد بلند می‌شود، تاثیرگذار خواهد بود.
هوش مصنوعی: در جایی که به خاطر محبت و دوستی، کار به درگیری و کشتن می‌کشد، اگر امکان آمدن به این مکان باشد، باید آنجا پایان کار باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر روز مرا عشق نگاری بسر آید
در باز کند ناگه و گستاخ در آید
ور در بدو سه قفل گران سنگ ببندم
ره جوید و چون مورچه از خاک برآید
ور شب کنم از خانه بجای دگر آیم
[...]
هرگه که مرا ز آمدن تو خبر آید
از جان و دلم انده دیرینه برآید
بسیار عنا دیدم در کان گهر من
از بخت همی کانم نزد گهر آید
هر روز من از آمدنت شاد کنم دل
[...]
آخر چو بود عمر همه کام برآید
شب گر چه بود تیره هم آخر سحر آید
هر نکته که از زهر اجل تلختر آید
آن را چو بگوید لب تو چون شکر آید
در چاه زنخدان تو هر جان که وطن ساخت
زود از رسن زلف تو بر چرخ برآید
هین توشه ده از خوشه ابروی ظریفت
[...]
گر صبر کنی ور نکنی موی بناگوش
این دولت ایام نکویی به سر آید
گر دست به جان داشتمی همچو تو بر ریش
نگذاشتمی تا به قیامت که بر آید
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.