گنجور

 
اهلی شیرازی
اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات »

شمارهٔ ۸۵۳

گل من مگو که لب را بکسی گشاد هرگز

که به گلشن وصالش نوزید باد هرگز

من ازین دو چشم غلطان چه مراد نقش بندم

که ز ششدر امیدم نبود گشاد هرگز

نه که شادی وصالم ندهد زمانه و بس

که بهرچه دل نهادم دگرم نداد هرگز

مگرت بیاد آرم غم خود ز ناله ورنه

ز غرور خوبی از کس نکنی تو یاد هرگز

دل عاشقان ز خوبان همه شاد باد یارب

دل اهلی از تو بی غم نفسی مباد هرگز