بگذر ز آب خضر و دم از جام جم مزن

اینها حکایتی است قدح نوش و دم مزن

دوزخ نه زان ماست دلا فال بد مزن

در عیش کوش و قرعه همت بغم مزن

ای آه سینه سوز مکن شعله را بلند

بر بام بی نشانی ما این علم مزن

خوبان ز خلق نازک خود کم نمی کنند

ای بی نصیب طعنه بر اهل کرم مزن

ما از کدورت این نفس سرد می زنیم

ایچشمه حیات تو خود را بهم مزن

چون ذره نا امید مشو ز آفتاب وصل

همت بلند دار و به پستی قدم مزن

ساقی ز بیش و کم نظرش بر صلاح ماست

اهلی شراب نوش و دم از بیش و کم مزن