گنجور

 
اهلی شیرازی

تا بکی توبه کنیم از می و دردم شکنیم

توبه کردیم که از توبه دگر دم نزنیم

چشم صاحب نظرانست بر آنگونه چشم

ما هم از گوشه کناری نظری می فکنیم

نیست ما را خبر از گفت و شنید دو جهان

بسکه از شوق بتان با دل خود در سخنیم

زاهدا، قبله پرستی تو و ما یار پرست

تو بدین عقل مسلمانی و ما برهمنیم

اهلی از ما سفر کعبه بعیدست بسی

زانکه در میکده افتاده حب الوطنیم

 
 
 
مولانا

در فروبند که ما عاشق این انجمنیم

تا که با یار شکرلب نفسی دم بزنیم

نقل و باده چه کم آید چو در این بزم دریم

سرو و سوسن چه کم آید چو میان چمنیم

باده تو به کف و باد تو اندر سر ماست

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه