گر میل تو جان سوزس عشاق نمی بود
جان همه عالم بتو مشتاق نمی بود
بر آینه رویان نظرت گر نفتادی
یکصورت مطبوع در آفاق نمی بود
گر شمع رخت عکس بگردون نفکندی
قندیل مه و مهر درین طاق نمی بود
وصل تو اگر کام دل خلق نمیداد
ناکامی هجر تو بما شاق نمی بود
ایکاج که اهلی ننوشتی سخن تو
تا لاله صفت سوخته اوراق نمی بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره پیچیدگی و درد عشق است. شاعر از دوری معشوق و اثر آن بر زندگی و دلش می‌گوید. او احساس می‌کند که زندگی بی‌معشوق خوشایند نیست و در راه عشق، دچار پریشانی و سوختن شده است. همچنین شاعر اشاره می‌کند که دل نمی‌تواند به امید معشوق در چاهی از ناامیدی بیفتد. عشق اینقدر عمیق است که حتی غیرت آن، زبان عاشقان را می‌سوزاند تا مبادا نام معشوق ناخواسته بر زبانشان بیفتد. در نهایت، شاعر به زیبایی و خطر آتش عشق و نور زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر تمایل تو آنقدر سوزاننده نبود، عاشقان هرگز اینقدر نسبت به تو تشنه و آرزومند نمی‌شدند. جان همه موجودات به تو وابسته نیست.
هوش مصنوعی: اگر به چهره‌ی زیبای آینه‌نشینان نگاه نکنی، هیچ چهره‌ی دلپذیری در جهان وجود نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: اگر چهره‌ی تو نور خود را بر افلاک نپاشیده بود، در این آسمان نه ستاره‌ای می‌درخشید و نه ماه و خورشید وجود داشتند.
هوش مصنوعی: اگر در وصل تو دل مردم به آرامش نمی‌رسید، جدایی از تو برای ما اینقدر سخت نمی‌بود.
هوش مصنوعی: اگر تو سخنی نداشته باشی، مانند لاله‌ای که سوخته باشد، کاغذها بی‌معنا می‌شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.