گر سگان تو انیس من محزون شده اند

آهوانند که همصحبت مجنون شده اند

ایکه در حلقه بزم طربی یاد آور

زان اسیران که درین دایره بیرون شده اند

خاک راهند ز جور تو بتان با همه ناز

نازنینان بنگر کز ستمت چون شده اند

آفتابی تو و عیسی صفتان ذره تو

خاک راهند اگر بر سر گردون شده اند

تو خطان با همه جان بخشی لعل لب خوش

فتنه آن خط سبز و لب میگون شده اند

دل پریشانی عشاق چو اهلی ز لب است

دردمندان تو آشفته نه اکنون شده اند