زلف سیه شانه کن جام مدامی بده

سلسله عشق را باز نظامی بده

روز قیامت کسی گر نبود باورش

سروقد خویش را خیز و خرامی بده

کشته هجر توام پرسش من کی دمی

اولم از لطف خویش جان بسلامی بده

مرغ دل رفته را تا بکف آرم دگر

از خط و خال خودت دانه و دامی بده

بر من مخمور غم رحم کن ای میفروش

گر نبود صاف می دردی جامی بده

سلطنت جاودان دولت عشقست و بس

یارب از این دولتم بخش تمامی بده

حسرت شیرین لبان تا بکی ای بخت بد

اهلی ناکام را زینهمه کامی بده