حرف آخر قافیه

شماره ۱: الهی ره نما سوی خود این مدهوش غافل را

شماره ۲: درونم بی‌تو شد دریای خون از شوق دیدن‌ها

شماره ۳: چنان به پیش فلک نالم از غمت شب‌ها

شماره ۴: ساخت عکس عارضت رشک بهار آیینه را

شماره ۵: چنان پرورده آغوش نزاکت در کنار او را

شماره ۶: ای به قربان تو گردند کمان ابروها

شماره ۷: صفای می نگر از جبهه گشاده ما

شماره ۸: بی سرو قدت خاک نشینند چمن‌ها

شماره ۹: نخواهم زان گل رخسار برداری نقابش را

شماره ۱۰: کی به گوش او کند جا ناله های زار ما

شماره ۱۱: داغ تو بود لاله صفت زیب تن ما

شماره ۱۲: می‌نهد بر سینه، داغم، عشق سیم‌اندام‌ها

شماره ۱۳: پرتو حسن زبس سوخته بال و پر ما

شماره ۱۴: شد بهار و بیخودیم از نشئه جام هوا

شماره ۱۵: مگر به سعی توان دید جسم لاغر ما

شماره ۱۶: تو و بدمستی و رندی و می‌آشامی‌ها

شماره ۱۷: قانع شده ست دل به تمنای او مرا

شماره ۱۸: سینه صد چاک مانند قفس داریم ما

شماره ۱۹: ایمن از جور حوادث ساخت عجز من مرا

شماره ۲۰: برده سیر آهنگی امشب بر فلک داد مرا

شماره ۲۱: تا گشته است پای خم آرامگاه ما

شماره ۲۲: گشت از اندیشه آن ترک ستم مشرب ما

شماره ۲۳: ما راست ای سرآمد لیلی نگاه‌ها

شماره ۲۴: زهی از باده شوق تو ساغر کاسه سرها

شماره ۲۵: فروغ باده لعلی برافروزد چو رنگش را

شماره ۲۶: چنین در خاک اگر باشد تپش جسم نزارم را

شماره ۲۷: می نماید در شب تاریک راه دور را

شماره ۲۸: هر قدر زور آورد عشقت شکیباییم ما

شماره ۲۹: دل فرهاد درد ناخن اندیشه ما

شماره ۳۰: ساخت درد تازه محو از خاطرم آزارها

شماره ۳۱: بسکه در راه طلب ضعف است دامنگیر ما

شماره ۳۲: چسان بینم به دست غیردامان وصالش را

شماره ۳۳: غمش گرم تپش گه شعله‌آسا می‌کند ما را

شماره ۳۴: نیست باکی زآتش سودا دل شوریده را

شماره ۳۵: ضعف کرد آگه از احوالم دلارام مرا

شماره ۳۶: بیا از قید بیدردی دمی آزاد کن ما را

شماره ۳۷: گرچه باشد در بر ما دلبر می نوش ما

شماره ۳۸: در عشق دل چو مخزن اسرار شد مرا

شماره ۳۹: نصیبی گر زسوز سینه ام می بود مجنون را

شماره ۴۰: می تپد دل بسکه در هجر گل آن رو مرا

شماره ۴۱: سوختم در یاد شمع عارض جانانه‌ها

شماره ۴۲: هوای دشت چون افتاد در سر آن پریرو را

شماره ۴۳: چسان عنقا کند با هوشم آهنگ پریدن‌ها

شماره ۴۴: از چشم کم مبین به تن ناتوان ما

شماره ۴۵: زراحت بیش بینند اهل خواری پایمالی را

شماره ۴۶: بنگر رخ به آتش می تاب داده را

شماره ۴۷: چشم بستن شمع‌سان بی‌تاب می‌سازد مرا

شماره ۴۸: به خون دیده حسرت سر رشته اند مرا

شماره ۴۹: ترا محرومی ارزانی زآغوش تپیدن‌ها

شماره ۵۰: نباشد عقده‌ای در خاطر ار ابنای دنیا را

شماره ۵۱: ز سوزنامه من سوخت بال و پر کبوتر را

شماره ۵۲: نشئه می مایه صد درد سر باشد مرا

شماره ۵۳: زدل بیرون می برد یاد ایام شبابم را

شماره ۵۴: به خلق خوش معطر ساز باغ آشنایی را

شماره ۵۵: رنگین کنی زخون جگر گر خیال را

شماره ۵۶: امشب فزود دل ز طپش جوش دیده را

شماره ۵۷: گل با سر بازار بسنجد چو چمن را

شماره ۵۸: که چو سوزن دوختی بر جامه چشم خویش را

شماره ۵۹: هست تا ترک تعلق کرده سامان مرا

شماره ۶۰: سرت گردم به گلشن جلوه ده آن روی چون گل را

شماره ۶۱: نونهال من چو دید آیینه را

شماره ۶۲: میانش نیست از جوش نزاکت در نظر پیدا

شماره ۶۳: زخلق خوش لقب بیگانه کردی باده نوشان را

شماره ۶۴: غیر رسوایی چه حاصل از بیان ما به ما

شماره ۶۵: فلک به هرزه کمر بسته است جنگ مرا

شماره ۶۶: تهی کردم زاشک و آه امشب سینه خود را

شماره ۶۷: نیست حاجت خط مشکین عارض جانانه را

شماره ۶۸: می کنند احباب بی معنی مکدر سینه را

شماره ۶۹: کاری نیاید از خرد ذوفنون ما

شماره ۷۰: در سینه نیست دل به خدا ره نبرده را

شماره ۷۱: صاف حسرت زغمت نشئه طراز است مرا

شماره ۷۲: سوز دل در غم عشق تو گواه است مرا

شماره ۷۳: نه در وصال و نه هجران بود قرار مرا

شماره ۷۴: بس که بگذارد زشرم آن مه جبین آیینه را

شماره ۷۵: کی زر دنیا برآرد پریشانی مرا

شماره ۷۶: بی او به دیده گرد کند شیشه ریزها

شماره ۷۷: زبون کی می توان کرد به نیرو چرخ پرفن را

شماره ۷۸: تا زنده ام بود غم عشقش هوس مرا

شماره ۷۹: نمی باشد زمرگ اندیشه ای پرهیزکاران را

شماره ۸۰: حیران تو از هر خم مو دیده خط را

شماره ۸۱: کسی کو چون دل شیر است از جرأت نشان او را

شماره ۸۲: مزاج شعله بود وضوح شوخ و شنگ ترا

شماره ۸۳: ای گنج‌ها ز گوهر یاد تو سینه‌ها

شماره ۸۴: افزود عشق قدر دل دردناک را

شماره ۸۵: رخی زآتش می رشک ایمن ست ترا

شماره ۸۶: چوب قفس نخست زخس می کنیم ما

شماره ۸۷: به پیری نشد چاره گردن کشان را

شماره ۸۸: لایق نبود کینه چرخ اهل صفا را

شماره ۸۹: ز زلف و کاکلت ای نازنین گره بگشا

شماره ۹۰: چه چاره است دل سر زدیده بر زده را

شماره ۹۱: غم بود چاره حریف به غم آموخته را

شماره ۹۲: بی درد بر کنار مریز آب دیده را

شماره ۹۳: گرم دارد شیخ ما با خویشتن هنگامه را

شماره ۹۴: برد یاد او دل غم پیشه را

شماره ۹۵: گردد ز سیر صحرا کی حل مشکل ما

شماره ۹۶: چون حباب از بیخودی شد کام دل حاصل مرا

شماره ۹۷: زبسکه کرده مکرر ثنای واجب را

شماره ۹۸: ره عشق است و نبود خاطر خرسند باب اینجا

شماره ۹۹: از فلک هرگز نخواهم آرزوی خویش را

شماره ۱۰۰: نماید جلوه عکسش ز بس بیتاب دریا را

شماره ۱۰۱: بزم عشق است و قدح کام نهنگ است اینجا

شماره ۱۰۲: همچو گل تنها همین نبود صفا حسن ترا

شماره ۱۰۳: نگه بر چهره نتوان کرد آن ترک شرابی را

شماره ۱۰۴: از عکس تو شد گرم طپش تا دل دریا

شماره ۱۰۵: چشم او آشیانه دل ما

شماره ۱۰۶: به عرش عزتم جا داده است اقبال خواری‌ها

شماره ۱۰۷: به نیروی محبت در کنار آرم میانش را

شماره ۱۰۸: آهم گشود تا پر پرواز در هوا

شماره ۱۰۹: ز دست درد مجنون‌مشربان را در بیابان‌ها

شماره ۱۱۰: آید صدای ناله دل از نگاه ما

شماره ۱۱۱: مگر بگذشت دل آزرده ای با درد ازین صحرا

شماره ۱۱۲: اینقدر در کشتن من سخت استادن چرا

شماره ۱۱۳: قضا چون باعث ایجاد شد آب و گل ما را

شماره ۱۱۴: می دهد طرز نگاهت یاد می نوشی مرا

شماره ۱۱۵: ترسم که خراشد تن نازک بدنم را

شماره ۱۱۶: سخت پر شد در غم عشقت تن محزون ما

شماره ۱۱۷: ساخت هر کس از توکل تکیه گاه خویش را

شماره ۱۱۸: دارد همیشه عشق سخن ناتوان مرا

شماره ۱۱۹: از ترک آرزو بفزاید کمال ما

شماره ۱۲۰: بی طلب آورد مستی دوش دلدار مرا

شماره ۱۲۱: مه من چون دهد عرض صفای پیکر خود را

شماره ۱۲۲: منع نتوان کرد از بی طاقتی سیماب را

شماره ۱۲۳: ز بس دیوانگی کردم به یاد روی او شب‌ها

شماره ۱۲۴: بپوش از دیده نامحرم شهوت عبادت را

شماره ۱۲۵: می کنم در سینه پنهان آه درد آلود را

شماره ۱۲۶: بود دو نرگس آن شوخ بی تحاشی ما

شماره ۱۲۷: چه جان باشد به پیش چشم او دل‌های سنگین را

شماره ۱۲۸: پیچ و تاب غم فزاید انبساط مرد را

شماره ۱۲۹: به رویم دیده حیران در فیضی گشود اینجا

شماره ۱۳۰: نمی‌دانم چرا با من به حکم بدگمانی‌ها

شماره ۱۳۱: نباشد مامنی چون پیکر ما عشق سرکش را

شماره ۱۳۲: آتش به جان فکنده رخت آفتاب را

شماره ۱۳۳: آب شد دریا ز شرم دیده گریان ما

شماره ۱۳۴: بر نمی تابید شرم او حضور شمع را

شماره ۱۳۵: ‏ چنان کز شهد و شکر نقل نوشین می‌شود پیدا

شماره ۱۳۶: دل ندارد تاب صحبت های نامانوس را

شماره ۱۳۷: نادیدن جمال تو مشکل بود مرا

شماره ۱۳۸: باز مستی کرده خون آشام چشمان ترا

شماره ۱۳۹: شب خیالم به خواب دید ترا

شماره ۱۴۰: آه از بیداد چرخ دون که گردید از جفا

شماره ۱۴۱: چشم وحدت بین چو بگشاییم ما همچون حباب

شماره ۱۴۲: شد از یاد گل رویی دلم حسرت نصیب امشب

شماره ۱۴۳: رشک آیدم به عشق خداداد عندلیب

شماره ۱۴۴: مجلس گل گشته رنگین از نوای عندلیب

شماره ۱۴۵: شب هجر است و دستم دشمن پیراهن است امشب

شماره ۱۴۶: مگر آئینه عکس تو شد جام شراب امشب

شماره ۱۴۷: هست هر حرف تو شکر را جواب

شماره ۱۴۸: در خاک مرا ز آتش دل گشت بدن آب

شماره ۱۴۹: در تن ز بسکه بی تو مرا یافت راه تاب

شماره ۱۵۰: افتاد عکس عارضت ای مه جبین در آب

شماره ۱۵۱: تا هوای اوست دل را در قفس همچون حباب

شماره ۱۵۲: فصل خزان رویم به سیر کنار آب

شماره ۱۵۳: ز سرو یار که در برکشیده ام امشب

شماره ۱۵۴: زور شور گریه ای می شد به خواب

شماره ۱۵۵: خیال غنچه لعلی چو هوشم در سر است امشب

شماره ۱۵۶: به جام می لبی کرد آشنا جانانه ام امشب

شماره ۱۵۷: از تف آه من بسان حباب

شماره ۱۵۸: احمد مرسل که عالم جمله در تسخیر اوست

شماره ۱۵۹: زهر چشم آلوده بود این باده کاندر جام ریخت

شماره ۱۶۰: مست و بیخود شوخ من افتاده است

شماره ۱۶۱: دل هجران زده از سیر گلستان سیر است

شماره ۱۶۲: آبی ز دانه عنب ای دل چشیدنی است

شماره ۱۶۳: ترا کاری بجز جور و جفا نیست

شماره ۱۶۴: رخ نمودی و جهانی به تماشا برخاست

شماره ۱۶۵: خون خوردن اینقدر پی تحصیل مال چیست؟

شماره ۱۶۶: زدل جز عجز و زاری خوشنما نیست

شماره ۱۶۷: با اشک تا ز دیده به رویم چکیده است

شماره ۱۶۸: دارد حیات، عالمی و جان پدید نیست

شماره ۱۶۹: هر ناله دل من آواز دلگشایی است

شماره ۱۷۰: نه همین رشک رخ و زلفش گل و سنبل گداخت

شماره ۱۷۱: موسم جوش گل و نسترن است

شماره ۱۷۲: خط پشت لب میگون تو عنوان گل است

شماره ۱۷۳: گر بخرامد، نسیم خلد برین است

شماره ۱۷۴: از دور عشقباز ترا می توان شناخت

شماره ۱۷۵: بی زبانی روز محشر عذرخواه ما بس است

شماره ۱۷۶: آنکه میخانه ز انداز نگاهش طرح است

شماره ۱۷۷: رفتن زخود به دشت جنون هادی من است

شماره ۱۷۸: آرامم از خط تو رمیدن گرفته است

شماره ۱۷۹: راه عشق است اینکه در هر گام صد جا آتش است

شماره ۱۸۰: دارم سری که سرخوش صهبای بیخودیست

شماره ۱۸۱: سررشته امل همه ای دل به دست تست

شماره ۱۸۲: لخت دل دور از تو امشب در گلوی غنچه است

شماره ۱۸۳: دل ز پهلوی تن خاکی است گر بیدار نیست

شماره ۱۸۴: عنوان:تیره باطنها پهلوی دل افسرده است

شماره ۱۸۵: جان اسیر تست تا تیغت به خونم مایل است

شماره ۱۸۶: چون نیاساید دل از هجر بتان در زیر پوست

شماره ۱۸۷: بسکه گرد کلفتش بسته است راه از شش جهت

شماره ۱۸۸: گل در چمن چو عارض او دلفریب نیست

شماره ۱۸۹: از صفای خاطر ما هیچکس آگاه نیست

شماره ۱۹۰: دیده از فیض تو پریخانه شده است

شماره ۱۹۱: بی تو دل را سیر گلشن باعث آرام نیست

شماره ۱۹۲: از باده غنچه دل آن سیمبر شکفت

شماره ۱۹۳: مایه ای از خون دل و زگریه سامانی نداشت

شماره ۱۹۴: عشق آنجا کز پی ایجاد عالم رنگ ریخت

شماره ۱۹۵: در جهان بی اعتباری اعتبار عاشقی است

شماره ۱۹۶: ببازد غنچه رنگ از خجلت لعل قدح نوشت

شماره ۱۹۷: محتسب امشب سبوی باده ام را پاک ریخت

شماره ۱۹۸: دل را گشاد کار ز فیض دماغ ماست

شماره ۱۹۹: بوالهوس را راز عشق او نهفتن رسم نیست

شماره ۲۰۰: تا هوای شمع رویت در سر پروانه است

شماره ۲۰۱: همتم تا دست پر زور هوس پیچیده است

شماره ۲۰۲: بسکه رنگین جلوه از لخت دل شیدای ماست

شماره ۲۰۳: دل و ستم ز کار افتاد از پرکاری چشمت

شماره ۲۰۴: هر کس محروم از جوانی است

شماره ۲۰۵: از گفتگو اشاره به دل آشناتر است

شماره ۲۰۶: شوخ و شنگی چون بت طناز من عالم نداشت

شماره ۲۰۷: با بال شوق در چمن قدس طایر است

شماره ۲۰۸: دل که بزم عشقبازی را بسامان چیده است

شماره ۲۰۹: بزم ارباب ریا را ساغری در کار نیست

شماره ۲۱۰: در زنگ ابر هر قدر آیینه هواست

شماره ۲۱۱: شکست رنگ نگارم شد از شراب درست

شماره ۲۱۲: یاد ایامی که جوش گل دلم را شاد داشت

شماره ۲۱۳: مهربانیهای پنهان را مزاج کاین ازوست

شماره ۲۱۴: بی او هجوم غم دل بی کینه را شکست

شماره ۲۱۵: باغ خوش از سبزه و ز سنبل از آنهم خوشتر است

شماره ۲۱۶: ذوق درویشی ام از عالم اسباب بس است

شماره ۲۱۷: خط آزادی است دل را خط مرغوب لبت

شماره ۲۱۸: در حقیقت مقصد جسم و مراد دل یکی است

شماره ۲۱۹: هر کرا دل بی غبار کینه است

شماره ۲۲۰: حسن حیرت آفرینش جلوه پیرایی گرفت

شماره ۲۲۱: پرده از کار تو بی باکی صهبا برداشت

شماره ۲۲۲: برای منصب خاشاک روبی نجف است

شماره ۲۲۳: لب چو مینا بگشود انجمنی خندان ساخت

شماره ۲۲۴: می کند چشم تو تا بیخود ز ساغر گشته است

شماره ۲۲۵: دشمن جان و تنش تاج زر است

شماره ۲۲۶: اضطرابم آتش رخسار او را دامن است

شماره ۲۲۷: هر دلی آیینه دار صورت اندیشه ای است

شماره ۲۲۸: وارستگی از خویش ترا رهبر فیض است

شماره ۲۲۹: دل که کارش با کریم افتاده در فرخندگی است

شماره ۲۳۰: صفای پیکرت آئینه دار مهتاب است

شماره ۲۳۱: بیا که موسم جوش بهار ییلاق است

شماره ۲۳۲: ز وانمود پریشانی ام چو گل عار است

شماره ۲۳۳: حقپرستی پیش ما ترک تمنا کردن است

شماره ۲۳۴: طره مشکین چو جانان دسته بست

شماره ۲۳۵: بسکه سر در صیدگاهش بر زمین افتاده است

شماره ۲۳۶: در توبه کوش، توبه حصار سلامت است

شماره ۲۳۷: هیچ اثر از پختگی ها با زبان معلوم نیست

شماره ۲۳۸: دل که از بالای چشمت در گناه افتاده است

شماره ۲۳۹: تا سر ما کشتگان آن تندخو بر کف گرفت

شماره ۲۴۰: نهادی بر دلم ای نازنین دست

شماره ۲۴۱: از رفتنش به خاک چمن تا کمر نشست

شماره ۲۴۲: غافل از حق گر باو شد جام می هشیار نیست

شماره ۲۴۳: مانده در جهل مرکب آنکه لوحش ساده است

شماره ۲۴۴: هست آنچه از زبان تو بیگانه نام ماست

شماره ۲۴۵: نه همین نرگس زچشم می پرستش جام یافت

شماره ۲۴۶: جان چیست؟ عمر من که نیارم از آن گذشت

شماره ۲۴۷: همتم کم نتواند برداشت

شماره ۲۴۸: گلشن در این بهار نه تنها شکفته است

شماره ۲۴۹: گرنه اشک از دیده در هجران یار افتاده است

شماره ۲۵۰: قبای پاره نصیبش زچرخ مینایی است

شماره ۲۵۱: شد شباب و جسم غم فرسوده با ما مانده است

شماره ۲۵۲: سرتاسر آفاق به فرمان خط اوست

شماره ۲۵۳: دور از تو هر لبی که می ناب خورده است

شماره ۲۵۴: دل به غیر از باده زار و ناتوان افتاده است

شماره ۲۵۵: چشمت که ز خون ما شرابی است

شماره ۲۵۶: همین نه لاله به داغ تو ای سمنبر سوخت

شماره ۲۵۷: همین نه لعل ترا معجز دم عیساست

شماره ۲۵۸: در تماشای رخت تاب و توان از ما نیست

شماره ۲۵۹: هر غنچه به گلشن دل مأیوس بهار است

شماره ۲۶۰: باز در جیب و کنارم همه خون ریخته است

شماره ۲۶۱: تا تو رفتی صحن گلشن کشت آفت دیده است

شماره ۲۶۲: کوکب به فلک زآتش پنهان که جسته است؟

شماره ۲۶۳: چسبیده به هم گرچه لب از شهد نکاتت

شماره ۲۶۴: چه دور گر به زبان تو دل موافق نیست

شماره ۲۶۵: سوختن شمع شبستان زمن آموخته است

شماره ۲۶۶: به چشم اهل دل آن اشک اعتبار نداشت

شماره ۲۶۷: زان لب که نوشداروی جانهای خسته است

شماره ۲۶۸: اشک حسرت روشنی افزای چشم تر بس است

شماره ۲۶۹: از روی نو خط تو دل زار من شکفت

شماره ۲۷۰: تنها نه قلب دل نگه او شکسته است

شماره ۲۷۱: پیوسته ذوق باده چو خون در دل من است

شماره ۲۷۲: درویشیم به حشمت دارا برابر است

شماره ۲۷۳: دل افروخته را آفت افسردن نیست

شماره ۲۷۴: این ماه چارده که ترا در برابر است

شماره ۲۷۵: رهزن دین و دلم آن نرگس جادو بس است

شماره ۲۷۶: هر که او با قامت خم گشته غافل خفته است

شماره ۲۷۷: کوکب بخت سیه روزان مدام افسرده است

شماره ۲۷۸: لعلت مرا به کام دل آب حیات ریخت

شماره ۲۷۹: تا نقاب از عارض آن سرو چمن پیرا گرفت

شماره ۲۸۰: خامشی با وضع شوخ آن صنم پیوسته است

شماره ۲۸۱: صبحدم خار چمن دامان آن دلجو گرفت

شماره ۲۸۲: هیچگه بی پیچ و تاب این جسم غم فرسوده نیست

شماره ۲۸۳: خوش است بوسه بر آن لعل خط دمیده خوش است

شماره ۲۸۴: به آب و تاب حسنش عشقباز است

شماره ۲۸۵: تا چمن از جلوه ات رشک جنان گردیده است

شماره ۲۸۶: رفتن از خویش به یادش سفر مردان است

شماره ۲۸۷: چرخ خاکستری از آتش سودای من است

شماره ۲۸۸: شد دعای ناتوانان تا اجابت گاه راست

شماره ۲۸۹: از آن، شکفتگی ای بی تو گل به باغ نداشت

شماره ۲۹۰: چرخ را از تو نکو روی تری یاد کجاست؟

شماره ۲۹۱: فتاد تا دلم آن مست شوخ و شنگ شکست

شماره ۲۹۲: از سیه مستی ندانم گل چه و گلشن کجاست

شماره ۲۹۳: دختر رز خلف سلسله بیهوشی است

شماره ۲۹۴: جوش اشکم از شفق بر آسمان خوناب ریخت

شماره ۲۹۵: همین نه مصرع موزون تراقد دلجوست

شماره ۲۹۶: با اسیران نازها امروز زنجیر تو داشت

شماره ۲۹۷: در دیاری که دلم عاشقی آموخته بود

شماره ۲۹۸: شکرین لعل او مکیده ماست

شماره ۲۹۹: دیار غربتم آنجا بود که انجمن است

شماره ۳۰۰: بیدلی را که گلشن داغ و چمن هامون است

شماره ۳۰۱: زبان تیغ تو در حشر عذرخواه من است

شماره ۳۰۲: می تواند در نظر نقش خیال یار بست

شماره ۳۰۳: آرام تو نشانه هواداران دل است

شماره ۳۰۴: از سوز سینه مغز سرم در گرفته است

شماره ۳۰۵: مهی که مهر رخش در ضمیر ما گرم است

شماره ۳۰۶: عالم آب است جام می زدست ما شکست

شماره ۳۰۷: آنچه هرگز محرم گوشت نشد داد من است

شماره ۳۰۸: سرمه گردون به چشمم گرد راهی بیش نیست

شماره ۳۰۹: دور از تو درونم همه باغ از گل داغ است

شماره ۳۱۰: دل از خیال رخت سرخوش ایاغ گل است

شماره ۳۱۱: دل گرفتار است تا گردآور سیم و زر است

شماره ۳۱۲: دلم چو کام هوس زان دو ناب گرفت

شماره ۳۱۳: بر آفتاب عارض او خال مشکبوست

شماره ۳۱۴: پیش اهل دل دهان خنده زخم تن بس است

شماره ۳۱۵: جنس آسایش متاع کشور بیگانگی است

شماره ۳۱۶: محفل صهباپرستان بی نوای ساز نیست

شماره ۳۱۷: تا کمان ابروش از چرب نرمی دلکش است

شماره ۳۱۸: در مشربی که مسلک و منزل برابر است

شماره ۳۱۹: آسوده دلی که بی قرار است

شماره ۳۲۰: نیست چشم همتم برابر نیسان چون صدف

شماره ۳۲۱: تا کام خواهش از می بی غش گرفته است

شماره ۳۲۲: نخل را باد خزان تنها نه عریان کرد و رفت

شماره ۳۲۳: آشوب جهان فتنه ایام همین است

شماره ۳۲۴: تویی که موج می ناب ارغوان لب تست

شماره ۳۲۵: شاهد اقبال در آغوش رندان خفته است

شماره ۳۲۶: بی لب لعلش کباب در نمک خوابیده است

شماره ۳۲۷: تب و تاب جگر از شعله رخساره اوست

شماره ۳۲۸: چو با تو کار دل ای ماهپاره افتاده است

شماره ۳۲۹: حسن رخسار تو موقوف شراب ناب نیست

شماره ۳۳۰: برخاک آنچه از مژه ما چکیده است

شماره ۳۳۱: از لقای مه تسلی دیده مهجور نیست

شماره ۳۳۲: زاهد از دنیا پی تحصیل سیم و زر گذشت

شماره ۳۳۳: خلوت تن از فروغ جوهر جان روشن است

شماره ۳۳۴: لعل میگون تو تا غارتگر هوش من است

شماره ۳۳۵: بیخود صهبای حیرت باش می نوشی بس است

شماره ۳۳۶: از موج چین، جبین هر آن کس که ساده است

شماره ۳۳۷: ناخنی گر می زند بر دل نوای سازهاست

شماره ۳۳۸: کم گرفتن عشق را بسیار کافر نعمتی است

شماره ۳۳۹: آرام در مقام رضای خدا گرفت

شماره ۳۴۰: کام دو جهان در قدم زاری دل‌هاست

شماره ۳۴۱: آنکه از داغ فراقت جگرش سوخته است

شماره ۳۴۲: رفتی و حال دل از بسیاری غم درهم است

شماره ۳۴۳: زبان که منصب او پادشاهی سخن است

شماره ۳۴۴: خون دل تا شراب احمر ماست

شماره ۳۴۵: مهربانی با خلایق پاسبان دولت است

شماره ۳۴۶: قسمت هرکس ز نعمت خانه‌اش پیمانه‌ای است

شماره ۳۴۷: سرگرانی زلف جانان با خط شبرنگ داشت

شماره ۳۴۸: دست در کار زن آخر نه ترا کاری هست

شماره ۳۴۹: در حریمش دل و جان باخته می باید رفت

شماره ۳۵۰: در غمت بی طاقتی سیماب آسا جان ماست

شماره ۳۵۱: هر کجا می نیست گر گلشن بود غمخانه است

شماره ۳۵۲: آن را که غباری به رخ از تربت طوس است

شماره ۳۵۳: تنها نه در ره تو مرا شمع آه سوخت

شماره ۳۵۴: لقمه بی تلخی و زرد و بالم آرزوست

شماره ۳۵۵: وقت خود را هر که بهر این و آن گم کرده است

شماره ۳۵۶: از بتان مثل تو کافر ماجرایی برنخاست

شماره ۳۵۷: در غم شاه شهیدان زار می باید گریست

شماره ۳۵۸: آه کامشب محتسب آب رخ میخانه ریخت

شماره ۳۵۹: چشم دل بگشا که جوش حسن اوست

شماره ۳۶۰: حاجت هر که گذشت است ز حاجات رواست

شماره ۳۶۱: کجا روم که به دردم رسید و هیچ نگفت

شماره ۳۶۲: مه است روی تو یا آفتاب ازین دو کدام است

شماره ۳۶۳: عالم از جوش بهاران چه بسامان شده است

شماره ۳۶۴: بهر روزی دلم غمین نیست

شماره ۳۶۵: به عاشقان نه از امروز بر سر جنگ است

شماره ۳۶۶: رقص او تنها نه گرم پیچ و تابم کرده است

شماره ۳۶۷: هر دلی کز دست شد پابست اوست

شماره ۳۶۸: چشم از عارض او خون جگر اندودست

شماره ۳۶۹: غافلی کز جور خواهی شیشه دلها شکست

شماره ۳۷۰: عاشقان را با پریشانی ست پیمانی درست

شماره ۳۷۱: شوخ بیدادگری همچو تو در عالم نیست

شماره ۳۷۲: به آب و رنگ حسن او چمن نیست

شماره ۳۷۳: دوش آمد و به روز سیاهم نشاند و رفت

شماره ۳۷۴: شمع گل بر کرده نور چراغ حسن اوست

شماره ۳۷۵: آن نور که هر ذره ازو در لمعان است

شماره ۳۷۶: تا لبم همزبان خاموشی است

شماره ۳۷۷: بدکاره رحمت از چه سبب چشمداشت داشت

شماره ۳۷۸: گرداب بحر عشق مرا آشیانه ای است

شماره ۳۷۹: ای خوش آنکس کو گلی از گلشن دل چید و رفت

شماره ۳۸۰: آنکه نتوان گشت قربانش پری روی من است

شماره ۳۸۱: تا تو رفتی کار صبرم با جنون افتاده است

شماره ۳۸۲: از شعاع روی او آفتاب درتاب است

شماره ۳۸۳: آنکه کوه درد را بر آه بی بنیاد بست

شماره ۳۸۴: همچو گلبن غرق خون شد سرو آهم بی‌رخت

شماره ۳۸۵: نونهال من بسی از شاخ گل رعناتر است

شماره ۳۸۶: مرا خون دل از دست جانانه ای است

شماره ۳۸۷: نبود دلی که در طلب اعتبار نیست

شماره ۳۸۸: در عشق فتح باب دل از اضطراب هاست

شماره ۳۸۹: ای خودآرا ترسم از پهلوی دلآزاریت

شماره ۳۹۰: با تو در پیری دلم جویای الفت گشته است

شماره ۳۹۱: سهل باشد دل گر آن چشم سیه دزدیده است

شماره ۳۹۲: پیوسته عشق درصدد خودنمایی است

شماره ۳۹۳: ابروست که بر چهره دلدار بلند است

شماره ۳۹۴: دیدم کلاه ابروی آن کجکلاه کج

شماره ۳۹۵: شد در آگاهی یکی صد زو دل دانا چو موج

شماره ۳۹۶: ریزد از هر حلقه آن زلف عنبر بار کج

شماره ۳۹۷: دل زند پهلو به نور وادی ایمن چو صبح

شماره ۳۹۸: با صفای سینه دایم توامانم همچو صبح

شماره ۳۹۹: هر کس شود اسیر تو بالا بلند شوخ

شماره ۴۰۰: نوبهار است و شد از بسکه فراوان گل سرخ

شماره ۴۰۱: بیشتر سرگشتگی زین چرخ پرفن می‌کشد

شماره ۴۰۲: شب که در صحن چمن آن مست مل خوابیده بود

شماره ۴۰۳: دل وارسته را پروای سیم و زر نمی‌باشد

شماره ۴۰۴: شکوه عشق به پا سقف آسمان دارد

شماره ۴۰۵: چو شوخ چشمی خود را ز روی آینه دید

شماره ۴۰۶: شور آمد آمد صد مدعا گردد بلند

شماره ۴۰۷: توصیف تو از بشر نیاید

شماره ۴۰۸: جگر در تشنگی جان‌بخشیی کز آب می‌بیند

شماره ۴۰۹: نجابت هر که با دولت چو خورشید برین دارد

شماره ۴۱۰: چو دست جرأتش طرح شکار شیر می‌ریزد

شماره ۴۱۱: لبت از خود شراب می طلبد

شماره ۴۱۲: چون مصور صورت آن جان جانان می‌کشد

شماره ۴۱۳: بس که از حیرت به جا در اول رفتار ماند

شماره ۴۱۴: کسیکه رفتن ازین نشئه در نظر دارد

شماره ۴۱۵: خون جگر زهر بن مو بی تو سر شود

شماره ۴۱۶: مشو دل تنگ چون از عارضش خط سر برون آرد

شماره ۴۱۷: مهر را آن حسن سرکش گرم بیتابی کند

شماره ۴۱۸: عبث دل از غم آن شوخ کافرکیش می‌پیچد

شماره ۴۱۹: با رقیبان مکن الفت به محبت سوگند

شماره ۴۲۰: چنان ز نکهت زلفش هوا معطر شد

شماره ۴۲۱: در کنار خویش هر کس آن برو دوش آورد

شماره ۴۲۲: دعای صبح محرومان هم آغوش اثر خیزد

شماره ۴۲۳: چو شمع جلوه شب‌ها عارض جانانه می‌سوزد

شماره ۴۲۴: عاشق از بیداد دل آزار بی حد می کشد

شماره ۴۲۵: دل که در او سوز عشق راه ندارد

شماره ۴۲۶: هر شعله آهی که ز بیمار تو خیزد

شماره ۴۲۷: آینه بی یاری سیماب بی حاصل بود

شماره ۴۲۸: دل از ازل چو غنچه گریبان دریده بود

شماره ۴۲۹: در وسعتگه مشرب به رخم واکردند

شماره ۴۳۰: نوبهار آمد و گلزار صفایی دارد

شماره ۴۳۱: هر موج خون به سینه مرا تیغ کین زند

شماره ۴۳۲: روبرو گردد چو با آیینه شرمین می شود

شماره ۴۳۳: آنچه با دل چشم آن ترک ستمگر می کند

شماره ۴۳۴: نازنینان را شکوه حسن با تمکین کند

شماره ۴۳۵: هر گه پی بیداد غمت چنگ برآورد

شماره ۴۳۶: باطنم را روشنی از عشق بی اندازه شد

شماره ۴۳۷: به مردن کی جدا عاشق از آن بی‌باک می‌گردد

شماره ۴۳۸: چنان از اضطرابم خوش دل آن خودکام می گردد

شماره ۴۳۹: چنان در سینه آتش عشق آن مست هوس ریزد

شماره ۴۴۰: کمندانداز شوخی همچو آن گیسو نمی‌باشد

شماره ۴۴۱: بی قراران ترا تا خلعت جان داده اند

شماره ۴۴۲: گر سری در محفل آن چهره گلناری کشد

شماره ۴۴۳: چه کارم بی گل روی تو گلزار جهان آید

شماره ۴۴۴: با زخم ما مباد کسی مرهمی کند

شماره ۴۴۵: دل از بس سوی رخسار تو باشد

شماره ۴۴۶: دل ز جانانه می تواند شد

شماره ۴۴۷: فکر جمعیت مرا خاطر پریشان می کند

شماره ۴۴۸: تپیدن‌ها در دل می‌زند دلدار می‌آید

شماره ۴۴۹: شب که از بیداد او دل بیخودی آهنگ بود

شماره ۴۵۰: جرأت می بین که مور ار باده بی غش زند

شماره ۴۵۱: به چشمم بی رخت مینا دل افسرده را ماند

شماره ۴۵۲: گل در چمن از رشک تو آرام ندارد

شماره ۴۵۳: غمم را واله شیرین و لیلا برنمی تابد

شماره ۴۵۴: به ابرو الفتی پیوسته آن مژگان خم دارد

شماره ۴۵۵: چون برقع مشکین ز رخ آل گشاید

شماره ۴۵۶: به صد محنت دهان ما ز روزی بهره‌ور گردد

شماره ۴۵۷: همچو جوهر همه تن دیده حیران کردند

شماره ۴۵۸: ز لب آهی که با لخت دل خونبار برخیزد

شماره ۴۵۹: کردی چو کباب ستم عشوه گری چند

شماره ۴۶۰: گر نباشد بزم حیرانی نظر نتوان گشود

شماره ۴۶۱: سر به دورانت تهی از آرزو هرگز مباد

شماره ۴۶۲: بگذشت نوجوانی و جسم نزار ماند

شماره ۴۶۳: از بصیرت جوش اشکش بسکه فارغبال کرد

شماره ۴۶۴: سرشکم بسکه پردرد از دل مهجور برخیزد

شماره ۴۶۵: چون بهار جلوه شوخش چمن پرور شود

شماره ۴۶۶: گرفتم همچو افلاطون شوی عاقل چه خواهی شد

شماره ۴۶۷: دل صاف من از وضع جهان کلفت نمی‌گیرد

شماره ۴۶۸: چنان فکر میان نازک او لاغرم دارد

شماره ۴۶۹: نقشبندان زآب و رنگ و گل چو تصویرش کنند

شماره ۴۷۰: گریه مستی شگون دارد حریفان سر کنید

شماره ۴۷۱: در هر شکنی آهم لختی زجگر دارد

شماره ۴۷۲: دل از عشق مجازی کی مرا مسرور می‌گردد

شماره ۴۷۳: هر کس ز تو چشم کام دارد

شماره ۴۷۴: چشم خودبینی که مست جام زیبایی بود

شماره ۴۷۵: در شب هجران که یادت طاقت از من می برد

شماره ۴۷۶: به گردون آفتاب چون گرد دامن افشاند

شماره ۴۷۷: دلم در رقص مانند شرر از ساز می آید

شماره ۴۷۸: رفتی و دل در طپش چون طایر بی بال ماند

شماره ۴۷۹: شب که عریان به بر آن شوخ قدح نوشم بود

شماره ۴۸۰: آنانکه جام مهر تو بر سر کشیده اند

شماره ۴۸۱: از باغ رفت و گل خون دایم به جام دارد

شماره ۴۸۲: اگر در گریه خودداری کنم چشمم خطر دارد

شماره ۴۸۳: طول زلفت کم ز قامت نیست گر سنجی بگو

شماره ۴۸۴: بی تو اخگر در درونم از جگر پرکاله بود

شماره ۴۸۵: تو آفت دل و جان نزار خواهی شد

شماره ۴۸۶: در این صحرا به گوشم شور محزونی نمی‌آید

شماره ۴۸۷: سراپا را چو در رخت زمردفام می‌پیچد

شماره ۴۸۸: امشب زمی چو مجلس دلدار گرم شد

شماره ۴۸۹: آنانکه میل وصل تو خود کام می کنند

شماره ۴۹۰: ترک همره رهنمای کوی ماه من بود

شماره ۴۹۱: آه تا برخاست از دل اشک غلتان می‌شود

شماره ۴۹۲: چو یادم ابروی آن ماه عالمگیر می آید

شماره ۴۹۳: ز بس تمکین تکلم بر لبش اسرار را ماند

شماره ۴۹۴: حسن صوتی آتش افروز دل من می شود

شماره ۴۹۵: ز تیغ ناز خون خلق بیرحمانه می ریزد

شماره ۴۹۶: جان آزاد گرفتار تن زار بماند

شماره ۴۹۷: زفریادم نه بیجا کوهسار آهنگ بردارد

شماره ۴۹۸: سهی سروی که رفتارش ز دل خوناب می ریزد

شماره ۴۹۹: عیب نخوت در لباس فقر عریان تر شود

شماره ۵۰۰: پیش از آن دم که قضا در پی ایجادم بود

شماره ۵۰۱: دل مرا در پیری از قهر الهی می‌تپد

شماره ۵۰۲: چو مست باده رخ از روزنی برون آرد

شماره ۵۰۳: دل به زخم خنجر احسان کس بسمل نشد

شماره ۵۰۴: میان او که در اندیشه در نمی آید

شماره ۵۰۵: چو زلفت بیدلان را در پی تسخیر می گردد

شماره ۵۰۶: عشقم غلام خویش ز بخت سعید کرد

شماره ۵۰۷: بیدلی کو واله دیدار آن طناز ماند

شماره ۵۰۸: زبزم غیر در ظاهر چه شد گر یار برگردد

شماره ۵۰۹: آه از لب چون شکر خوبان سمرقند

شماره ۵۱۰: نسبتی باشد بتان هند را با پان هند

شماره ۵۱۱: مانع سوز دل خستگی آزرم شود

شماره ۵۱۲: زاضطراب چو موج سراب آب نخورد

شماره ۵۱۳: زمین ز بار غم ما همین نه در ماند

شماره ۵۱۴: شعله رخسار او تا شمع بزم باده بود

شماره ۵۱۵: خصم چون گردید عاجز بردباری پیشه کرد

شماره ۵۱۶: بهر دنیا بودنت غمگین زنادانی بود

شماره ۵۱۷: من که در سیر گلم بیخودی مل باشد

شماره ۵۱۸: با شوخی چنان به کنارم نشسته ماند

شماره ۵۱۹: بزم عیشم یک نفس بی جلوه خوبان مباد

شماره ۵۲۰: تا نفس باشد ستون خیمه تن چون حباب

شماره ۵۲۱: اهل عالم جب به سوز عشق دل افسرده اند

شماره ۵۲۲: پای بر آسودگان خواب راحت می زند

شماره ۵۲۳: دل آشفته من کی دماغ گلستان دارد

شماره ۵۲۴: آنکه چون جامی خورد آتش به بزمی در زند

شماره ۵۲۵: دلی که نیست حزین شادمان نمی باشد

شماره ۵۲۶: فلک تیغ ستم کی از من مهجور بردارد؟

شماره ۵۲۷: دلم هر گاه احرام طواف یار می بندد

شماره ۵۲۸: غنچه از نسبت لعل تو نزاکت دارد

شماره ۵۲۹: بی‌رخت گل در چمن آشفتگی‌ها می‌کند

شماره ۵۳۰: خلعت بی طمعی زیب هنرور باشد

شماره ۵۳۱: پا ز سر در ره شوقش چو شرر باید کرد

شماره ۵۳۲: تا قامتش به سیر چمن شد ز جا بلند

شماره ۵۳۳: ترک دنیا باعث نیکویی حال تو شد

شماره ۵۳۴: زلف مشکین تو سرمایه سودا باشد

شماره ۵۳۵: به معشوقی سزاوار است حسنی گو ادا دارد

شماره ۵۳۶: آنانکه رو به خلوت آن دلربا کنند

شماره ۵۳۷: ماه من از بام قصر امروز چون سر برکشید

شماره ۵۳۸: گر صبا با نکهت زلفش سوی هامون شود

شماره ۵۳۹: به دام عشق هر آن دل که مبتلا گردد

شماره ۵۴۰: از رفتنت خوشی ز چمن دور می شود

شماره ۵۴۱: اگر شه ور گدا کز مرگ دایم بر حذر باشد

شماره ۵۴۲: به ره طرح چمن پیوسته رخسار تو می ریزد

شماره ۵۴۳: شبی که مستی باد تو در سرم باشد

شماره ۵۴۴: در باغ چو گل برخ جانان نظر افکند

شماره ۵۴۵: کباب خود دلم را شعله آواز او دارد

شماره ۵۴۶: خون دلم چو از سر مژگان فرو چکید

شماره ۵۴۷: رازها را لب خاموش نگهبان باشد

شماره ۵۴۸: خاکساری جوشن شمشیر آفت می شود

شماره ۵۴۹: پیش رخت مراست دل داغ داغ بند

شماره ۵۵۰: سرو نازم چون بی گلگشت در رفتار شد

شماره ۵۵۱: ز فیض نور معنی شام اهل دل سحر باشد

شماره ۵۵۲: چو بیداد محبت بیش شد حاجت روا گردد

شماره ۵۵۳: آنچه از بوسی بر آن لب‌های شیرین می‌رود

شماره ۵۵۴: نونهال من ز طفلی آشنا بیگانه بود

شماره ۵۵۵: با بار آن گل رو دل بی حجاب باشد

شماره ۵۵۶: نه تنها غنچه را کیفیت چشمش سبو بخشد

شماره ۵۵۷: شب که یاد چشم مستش از غمم افزوده بود

شماره ۵۵۸: دولت کسی ز پهلوی حسنت هوس کند

شماره ۵۵۹: چون نگاهی سوی من زان چشم مخمور افکند

شماره ۵۶۰: هر که از شمشیر نازت نیم بسمل ماند ماند

شماره ۵۶۱: شب که دل اندیشه آن نشتر مژگان کند

شماره ۵۶۲: هر سحر کز روزن آن رشک پری سر می کشد

شماره ۵۶۳: از سینه دل جدا به تپیدن نمی شود

شماره ۵۶۴: مفت رندی است که کام از لب ساغر گیرد

شماره ۵۶۵: رخت آیینه را لبریز صاف نور می سازد

شماره ۵۶۶: زورآوران که پنجه افلاک می برند

شماره ۵۶۷: خامه ام گاهی به او گر نامه ای انشا کند

شماره ۵۶۸: دلها بسی بر آتش حسنش سپند شد

شماره ۵۶۹: چون به صحرا نکهت آن زلف شبگون می‌رود

شماره ۵۷۰: از گریه دیده ای که سفیدش نمی کنند

شماره ۵۷۱: ای خضر هر که مست شراب جنون بود

شماره ۵۷۲: چون شدم از خویش ره در بزم یارم داده اند

شماره ۵۷۳: سرو من چون به سر شوخی انداز آمد

شماره ۵۷۴: می‌رود ظلمت چو خورشید از کمین پیدا شود

شماره ۵۷۵: می توان صد عمر داد ناله و فریاد داد

شماره ۵۷۶: شکست از جوش غم بازار رنگم ناله پیدا شد

شماره ۵۷۷: نه تنها بی تو رنگ از روی گل آزاد برخیزد

شماره ۵۷۸: عاقلان موعظه را زیب ده هوش کنند

شماره ۵۷۹: ز چشمم جز سرشک لعل‌گون بیرون نمی‌آید

شماره ۵۸۰: لاله آسا هر که در عشق تو خون آشام شد

شماره ۵۸۱: بی تو چشمم حلقه گلدام حیرانی مباد

شماره ۵۸۲: زفن خویش نفعی اهل فن هرگز نمی یابد

شماره ۵۸۳: کس به سعی از پای دل زنجیر نتواند گشود

شماره ۵۸۴: بی تو دل در خوردن غم مرغ آتشخوار بود

شماره ۵۸۵: سرخی از لعل تو زایل به مکیدن نشود

شماره ۵۸۶: زهجرت همچو خارا در تنم آتش نهان باشد

شماره ۵۸۷: دلا ببال که روزی غبار خواهی شد

شماره ۵۸۸: غنچه تا بگشود لب، خونین‌دلم آمد به یاد

شماره ۵۸۹: گل داغ سر پرشور سودا عالمی دارد

شماره ۵۹۰: شور خندیدن گل چون به سر جوش آید

شماره ۵۹۱: رنگ حسن گل رخان هند را چون ریختند

شماره ۵۹۲: یاد رخسار تو تا در جیب دل گلها فشاند

شماره ۵۹۳: اشکم چون خون زدیده چکان بی تو می رود

شماره ۵۹۴: دلم را گریه بر مژگان آتش بار می آرد

شماره ۵۹۵: در سینه آنچه این دل مایوس می کند

شماره ۵۹۶: رفتی و نقش فنایت زیب آن کاشانه ماند

شماره ۵۹۷: بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک بود

شماره ۵۹۸: زجوش ناز دندانت در نایاب را ماند

شماره ۵۹۹: تا غنچه دل بلبل گل پیرهنی شد

شماره ۶۰۰: شوخی ات چون شیوه عاشقکشی بنیاد کرد

شماره ۶۰۱: باز دل زآتش سودای تو درمی گیرد

شماره ۶۰۲: شور در زیر فلک زان لعل میگون شد بلند

شماره ۶۰۳: هر که از چشم تو کیفیت والا دارد

شماره ۶۰۴: اسم باید که موافق بمسمی باشد

شماره ۶۰۵: ز آهم حسن روی یار بی‌اندازه می‌گردد

شماره ۶۰۶: خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند

شماره ۶۰۷: غبارم بر فلک پرواز مانند ملک دارد

شماره ۶۰۸: نخل بلندی است عشق داغ تو بارش بود

شماره ۶۰۹: در فضای سینه چون شاهین یادش بر پرد

شماره ۶۱۰: هوای او فلاطون را زخود بیگانه می سازد

شماره ۶۱۱: دل غافل ز ریاضت به صفایی نرسید

شماره ۶۱۲: آه اگر از پیش چشم آن سرو قامت بگذرد

شماره ۶۱۳: با لب خشک آنکه در عشق تو دامن تر کند

شماره ۶۱۴: از خطش آیینه عارض مکدر می شود

شماره ۶۱۵: از آن گلگشت با غم بر سر فریاد می آرد

شماره ۶۱۶: زمی حسن فرنگش چون به فکر آب و رنگ افتد

شماره ۶۱۷: نه همین عشق سر و تن دل و جان را هم خورد

شماره ۶۱۸: مار زلفش را نمی دانم چه افسون می کند

شماره ۶۱۹: بگو به پیرمغان که شبها به روی میخواره درنبندد

شماره ۶۲۰: تنها نه چرخ بی سر و پا رقص می کند

شماره ۶۲۱: به لقای تو هر آن دیده که روشن باشد

شماره ۶۲۲: از سخن یک جو نه بر قدر سخن پرور فزود

شماره ۶۲۳: بس که گوهر بر کنارم چشم خون‌پالا فشاند

شماره ۶۲۴: از زمین و آسمان هرگز دلم آبی نخورد

شماره ۶۲۵: کسی که در طلبش درد جستجو دارد

شماره ۶۲۶: زخم دلم چو غنچه فراهم نمی شود

شماره ۶۲۷: چو آفتاب جمال تو آشکاره شود

شماره ۶۲۸: غنچه در صحن چمن دل را نه آسان واکند

شماره ۶۲۹: سوار شو که جمالت یکی شود

شماره ۶۳۰: چه کامها که قدح از تو برنمی گیرد

شماره ۶۳۱: گل فیض از ریاض حسن زاهد چیدنی دارد

شماره ۶۳۲: آمدی چون چشم روزن دیده بیخواب از تو شد

شماره ۶۳۳: پیچ و خم مو را چو آن مشکین سلاسل می‌دهد

شماره ۶۳۴: چو او در بزم ارباب هوس می‌رفت و می‌آمد

شماره ۶۳۵: آشنا با عشق اگر شد عقده دل واشود

شماره ۶۳۶: در دل، آنانکه غم یار نهان می دارند

شماره ۶۳۷: سالکانی که به خورشید رخت دل بستند

شماره ۶۳۸: کامت چو در شوی به خطرها همی دهند

شماره ۶۳۹: چو از فکر کام تو حاصل شود

شماره ۶۴۰: هرکه در عشقت ز مژگان اشک نابش می‌چکد

شماره ۶۴۱: آنکه زلفش به دلم دست تطاول پیچد

شماره ۶۴۲: عجزم از عشق محال است عنان تاب شود

شماره ۶۴۳: بلبلی نیست دل خسته که نالان نشود

شماره ۶۴۴: ز روز حشر شهید ترا چه بیم بود

شماره ۶۴۵: چشم مخمور تو چون بازار صهبا بشکند

شماره ۶۴۶: تا بر رخ تو زلف پریشان نمی شود

شماره ۶۴۷: گل به آن روی نکو می ماند

شماره ۶۴۸: رهی از خود نرفتن غیر گمراهی نمی‌باشد

شماره ۶۴۹: دل به قدر عقل هر کس را اسیر غم شود

شماره ۶۵۰: در این زمانه خوشش باد اگر غمی دارد

شماره ۶۵۱: زموج چین توانی ساده کردن گر جبین خود

شماره ۶۵۲: می نشاط که در جام شاه ریخته اند

شماره ۶۵۳: فصل نوبهاران است ابر در خروش آمد

شماره ۶۵۴: عشاق همچو دل به بر شیر خفته اند

شماره ۶۵۵: لب تو چون نمک نوشخند خواهد شد

شماره ۶۵۶: هر که محو جلوه جانان شود، جانان شود

شماره ۶۵۷: طعن ها زاهد به عشق پاک دامن می زند

شماره ۶۵۸: غنچه مانند این دهن باشد

شماره ۶۵۹: می به جام گل از آن رخسار زیبا ریختند

شماره ۶۶۰: بحر را چشم تر ما از نظر می افکند

شماره ۶۶۱: به قدر دستگه پامال حب مال خواهی شد

شماره ۶۶۲: صید خلق اهل ریا در گوشه گیری دیده اند

شماره ۶۶۳: سوار ابلق لیل و نهار خود باشد

شماره ۶۶۴: چو مهر دوست مرا در حریم جان تابد

شماره ۶۶۵: آیینه با وقار تو سیماب می شود

شماره ۶۶۶: از شور جنون هیچ کس آگاه نمی بود

شماره ۶۶۷: اگر غبار ره یار می توانی شد

شماره ۶۶۸: شب که حالم زغم هجر تو دیگرگون بود

شماره ۶۶۹: سوی گلشن شو اکسیر حیاتت گر هوس باشد

شماره ۶۷۰: آن دم که باده کلفتم از سینه می برد

شماره ۶۷۱: خط به گرد عارضش گرد شمیم گل بود

شماره ۶۷۲: شب که در ساغر شراب ارغوان افکنده بود

شماره ۶۷۳: دایما خون دلم زان زلف و کاکل می‌چکد

شماره ۶۷۴: عیار ناقصان از فکر کامل می تواند شد

شماره ۶۷۵: غمی به خاطرم از بیش و کم نمی آید

شماره ۶۷۶: چو انگشتان نایی دایما در رقص می آید

شماره ۶۷۷: تا چند رود دل پی کاری که ندارد

شماره ۶۷۸: دست خواهش تا توان از مدعا باید کشید

شماره ۶۷۹: لب خندان به تو ای غنچه دهن بخشیدند

شماره ۶۸۰: دگر بوی کبابم از دل آواره می آید

شماره ۶۸۱: دل عاشق ز منع اشک خونین غرق خون می گردد

شماره ۶۸۲: دل از مهر می و معشوقم آسان بر نمی خیزد

شماره ۶۸۳: هرگز از پیش نظر آن رخ رخشان نرود

شماره ۶۸۴: به شوخی برق را راه تپش بر بال و پر بندد

شماره ۶۸۵: دل را به قدر خمکده ها جوش داده اند

شماره ۶۸۶: تنها نه همین یارم گوش سبکی دارد

شماره ۶۸۷: نه آسان زان سر کو عاشق بیدل برون آید

شماره ۶۸۸: نیکی به خلق چرخ زبرجد نمی کند

شماره ۶۸۹: گر از بحرین چشمم ابر نیسان مایه ور می شد

شماره ۶۹۰: تا دلم هنگامه مهر و وفا را گرم کرد

شماره ۶۹۱: قهقهه خنده مرا در غم او ناله بود

شماره ۶۹۲: با همه اعضا مرا چون ابر گریان ساختند

شماره ۶۹۳: اشک ما موج شراب دل بود

شماره ۶۹۴: هر که چون صبح خودنمایی کرد

شماره ۶۹۵: در این زمانه کسی نیست رو به من خندد

شماره ۶۹۶: ‏ آتش آهم ز بس گلزار بی نم می شود

شماره ۶۹۷: با چمن دوش به شوخی چه اداها می‌کرد

شماره ۶۹۸: کدامین شب به خواب آن روی خندانم نمی‌آید

شماره ۶۹۹: وای بر دیده اگر محو بدایع نشود

شماره ۷۰۰: اشتیاقم جام می را جان تصور می کند

شماره ۷۰۱: سخن سازی چو چشم یار در دنیا نمی باشد

شماره ۷۰۲: قصیده ای که درآن مدح مرتضی نبود

شماره ۷۰۳: آه ما کی در شب هجرت فلک پیما نشد

شماره ۷۰۴: ز رنگ چهره ام بوی بهار درد می آید

شماره ۷۰۵: چه جورها که غمت با دل تباه نکرد

شماره ۷۰۶: از نخستم تن ز درد عشق غم فرسوده بود

شماره ۷۰۷: آشنا با عشق اگر شد عقده دل وا شود

شماره ۷۰۸: اضطرابی دارم از آرام شوخ و شنگ تر

شماره ۷۰۹: روم از خویشتن دنبال دلدار

شماره ۷۱۰: ای ز فیض لطف عامت گشته خون ناب شیر

شماره ۷۱۱: فصل بهاران شده ساغر بگیر

شماره ۷۱۲: غفل نبرده بهره ای از روزگار عمر

شماره ۷۱۳: گرچه از موج هوا چین بر جبین دارد بهار

شماره ۷۱۴: نونهالم را ز بس بگذاشت بر شوخی مدار

شماره ۷۱۵: بی ذکر تو نیکو نبود پیشه دیگر

شماره ۷۱۶: به بیخودی شد از آن همزبان من تصویر

شماره ۷۱۷: می رباید خط روی لاله گونم بیشتر

شماره ۷۱۸: گریم ز هجر آن گل رو چون سحاب وار

شماره ۷۱۹: بی جلوه روی تو نظر بسته نکوتر

شماره ۷۲۰: از گل داغ جنون دارم بهاری در نظر

شماره ۷۲۱: شد دل دریا کنارم ته همین از چشم تر

شماره ۷۲۲: اگر از سوز عشقت سوخت دل دیوانه‌ای کمتر

شماره ۷۲۳: پای هر نخلی که بوسیدم به دوران بهار

شماره ۷۲۴: باشد ارباب رعونت را ز بی مغزی غرور

شماره ۷۲۵: کار دنیا فکر ای دانا ندارد اینقدر

شماره ۷۲۶: نباشد غیر عشق نیکوانم پیشه دیگر

شماره ۷۲۷: آب از گداز دل نخورد سرو آه اگر

شماره ۷۲۸: از ازل بی وحشتی نبود دل ما را قرار

شماره ۷۲۹: رفت می نوشیم ز یاد آخر

شماره ۷۳۰: نیست جز افغان مرا در بزم آن مکار کار

شماره ۷۳۱: به فکر نام مباش اینقدر همین زنهار

شماره ۷۳۲: چون شود محو از دل خاکی سرشت ما غبار؟

شماره ۷۳۳: یادش از شوخی به دل ما را نمی گیرد قرار

شماره ۷۳۴: گذشتم از سر عشقت من و خیال دگر

شماره ۷۳۵: آمدی مستانه و گل گل طرب دارد بهار

شماره ۷۳۶: دلم از هجر تو خون است امروز

شماره ۷۳۷: عمر رفت و هست ذوق آن بر و دوشم هنوز

شماره ۷۳۸: چشم آینه پرآب است از مثال من هنوز

شماره ۷۳۹: دل عاشق زفغان سیر نگردد هرگز

شماره ۷۴۰: صبح شد ساقی همان مستی شب دارم هنوز

شماره ۷۴۱: شد از نگاه که آشفته یار ما امروز

شماره ۷۴۲: مردم و مهر ترا در دل نهان دارم هنوز

شماره ۷۴۳: در دامن دل اشک ز مژگان تر انداز

شماره ۷۴۴: نوبهار آمد هوا آیینه پرواز است باز

شماره ۷۴۵: فریاد چقدرها خورد افسوس بر امروز

شماره ۷۴۶: مستان پی گلگشت چمن می رسد امروز

شماره ۷۴۷: به سیر باغ خرامان شد آن نگار امروز

شماره ۷۴۸: غیر از ایام وصال بت دلخواه مپرس

شماره ۷۴۹: معنیی گر هست با رند می آشام است و بس

شماره ۷۵۰: ز لب به سینه عبث نیست ترکناز نفس

شماره ۷۵۱: غنچه از دلبستگی گردیده پنهان در لباس

شماره ۷۵۲: به رنگ شمع بگدازد ز سوز سینه ام تیرش

شماره ۷۵۳: بی تو ساغر لخت دل چون لاله دارد در کفش

شماره ۷۵۴: با صدانداز نشست آن بت رعنا در پیش

شماره ۷۵۵: می مکد خون دلم را غنچه عنابی اش

شماره ۷۵۶: طراوت دارد از بس نوبهار حسن سرشارش

شماره ۷۵۷: سرشته اند ز فیض هوای صبح تنش

شماره ۷۵۸: تا یاد ترا کرده دلم راهبر خویش

شماره ۷۵۹: هر قدر غم بیند از گردون بود دانا خموش

شماره ۷۶۰: ز حیرت ماند در بند چکیدن گوهر کوشش

شماره ۷۶۱: ندارد بیش ازین دل طاقت صهبای پر زورش

شماره ۷۶۲: نشست و کان کیفیت ازو شد بزم رنگینش

شماره ۷۶۳: در بند پاس خاطر غیر اینقدر مباش

شماره ۷۶۴: حسن معنی را وی بینا ز نادیدن به خویش

شماره ۷۶۵: به گلزاری که در رفتار آید سرو موزونش

شماره ۷۶۶: چنان کز قهر او مانند صهبا آب شد آتش

شماره ۷۶۷: دل به عشق از بستگی وا می شود غمگین مباش

شماره ۷۶۸: از یاد که گردید دلت مسکن آتش

شماره ۷۶۹: به وادیی که کند تیغ عشق تسخیرش

شماره ۷۷۰: ز مستی گر رسد دستم به لب‌های نمک سودش

شماره ۷۷۱: شکاریی که دلم گشته است نخجیرش

شماره ۷۷۲: هرگز صدا نبرده در این بزم ره به گوش

شماره ۷۷۳: ای دل هم آرمیده و هم می رمیده باشد

شماره ۷۷۴: زل بند چاشنی باشد حلاوت از لبش

شماره ۷۷۵: خوشا جوش بهار تبت و دامان کهسارش

شماره ۷۷۶: بتی که برده دلم زلف عنبر بویش

شماره ۷۷۷: از آن چون آب در گل‌ها بود آهسته رفتارش

شماره ۷۷۸: در بزم می چو آمده ای بی حجاب باش

شماره ۷۷۹: سبزه پامال شد از نرمی خویش

شماره ۷۸۰: بود لبریز صهبای لطافت ساغر رنگش

شماره ۷۸۱: یار مست است امشب و من کامرانم از لبش

شماره ۷۸۲: بهره از یاری یاری نیستش

شماره ۷۸۳: گیرم غم تو و دل خونین دهم عوض

شماره ۷۸۴: نوبهار آمد خرامان دوش بر دوش نشاط

شماره ۷۸۵: تنها نه تنگنای دلم شد خراب خط

شماره ۷۸۶: هرگز نیامده است و نیاید ز ما غلط

شماره ۷۸۷: چو بیند آن عذار لاله گون شمع

شماره ۷۸۸: غیر از دلم که بی تو در او گشته داغ جمع

شماره ۷۸۹: بود از سوز دلم هر قطره خون در تن چراغ

شماره ۷۹۰: میستاند باج از صرصر نگاه تند خلق

شماره ۷۹۱: هر سبزه سراپای زبانست در این باغ

شماره ۷۹۲: گر نیست آفتاب برین در کمین برف

شماره ۷۹۳: ز فیض باده شود پیکر ضعیف شگرف

شماره ۷۹۴: جمله عالم را هویدا کرد عشق

شماره ۷۹۵: هر که بگشاید زبان نطق بیجا پیش خلق

شماره ۷۹۶: رفتم اما بی تو بس بی طاقتم داد از فراق

شماره ۷۹۷: در کسب هوا کوش که آزاد کند مشک

شماره ۷۹۸: لعل لب او راست ز رنگین سخنی رنگ

شماره ۷۹۹: در راه شوق جانان عزم سفر مبارک

شماره ۸۰۰: از سوز دلم دیده مهجور شود خشک

شماره ۸۰۱: نه همین چون نی، گلو بی دور ساغر بود خشک

شماره ۸۰۲: در تنم از خون نمی گذاشت فریاد

شماره ۸۰۳: دل از کف رفت بدگو را ز کلفت در وفور زنگ

شماره ۸۰۴: کشیده لاله شراب شبانه از رگ سنگ

شماره ۸۰۵: حسن صدا از آن دهن غنچه فام تنگ

شماره ۸۰۶: باشد کسی که سر خوی او ز جام دل

شماره ۸۰۷: گل کی نهد از ناز قدم بر سر بلبل

شماره ۸۰۸: خنجر مژگان او زد زخم پنهانی به دل

شماره ۸۰۹: چو گل ز فیض صبوحی پر است جام جمال

شماره ۸۱۰: از فیض عشق دید بسی فتح باب دل

شماره ۸۱۱: از نور بندگیست فروغ جبین دل

شماره ۸۱۲: یار می آید و به استقبال

شماره ۸۱۳: می گشاید چشم بستن قفل درهای وصال

شماره ۸۱۴: بیند چو خرامیدن رنگین ترا گل

شماره ۸۱۵: به محشر تا سری از خاک بیرون آورم چون گل

شماره ۸۱۶: دارد دلم مهر علی از بس که پنهان در بغل

شماره ۸۱۷: آن سبک مغزی که بر تن پروری بنهاد دل

شماره ۸۱۸: هرگز نبوده غیر توام آرزوی دل

شماره ۸۱۹: کو زبانی که دهم شرح گرفتاری دل

شماره ۸۲۰: کی غمی از پا و کی پروای از سر داشتم

شماره ۸۲۱: ما خاک ره جلوه آن سرو روانیم

شماره ۸۲۲: چشم تا بر آفتاب عارضت وا می کنیم

شماره ۸۲۳: کرده جا تا آن لب میگون به افسون در دلم

شماره ۸۲۴: در راه تو گه جان و گهی سر بفشانیم

شماره ۸۲۵: با شیخ خانقاه می ناب می زنم

شماره ۸۲۶: چو وصف ابروی آن ماه عالمگیر می‌گفتم

شماره ۸۲۷: شب غم، بی جمالش، ساغر، اخگر بود در دستم

شماره ۸۲۸: عقل افلاطون منش را ریشخندی می زنم

شماره ۸۲۹: ما را بود ز خون جگر لاله رنگ چشم

شماره ۸۳۰: دیده بر روی خیال تو شبی واکردیم

شماره ۸۳۱: تا ز یاد او دل غم پیشه رنگین می کنم

شماره ۸۳۲: بود آسودگی در اضطراب از چشم بی‌تابم

شماره ۸۳۳: به راه عشق در گام نخست از خود سفر کردم

شماره ۸۳۴: بسکه جا کرده است مهرت در سراپای تنم

شماره ۸۳۵: از غار راه ریزد عشق رنگ خانه ام

شماره ۸۳۶: تا بود سودای زلفش در سر شوریده‌ام

شماره ۸۳۷: نه از بیگانه چشم مردمی نه زآشنا دارم

شماره ۸۳۸: دشت را از جلوه اش رشک گلستان دیده ام

شماره ۸۳۹: نخست از پهلوی خود دید آفت ها دل تنگم

شماره ۸۴۰: به یمن همت عشقت ز قید دل رستم

شماره ۸۴۱: ز بیدردان مرا وا می نماید زخم پنهانم

شماره ۸۴۲: روشن از سوز درون امشب چراغت می کنم

شماره ۸۴۳: بی تو چون پسته طرب ساخته غمناکترم

شماره ۸۴۴: و قمری از فغان خود را دمی بیکار نگذارم

شماره ۸۴۵: دهد دل را به سیلاب فنا سیرابی اشکم

شماره ۸۴۶: درآمد تا در آغوش تمنا آن برو دوشم

شماره ۸۴۷: بسکه با سامان شد از حسن ملیحی دیدنم

شماره ۸۴۸: کبود از بوسه امشب لعل آن رشک پری دیدم

شماره ۸۴۹: فصل بهار اسیر گل و سرو و سوسنم

شماره ۸۵۰: دور از تو زبسکه بی دماغم

شماره ۸۵۱: فارغ از اندیشه خار کف پا بوده ام

شماره ۸۵۲: دلی از فیض یاد عارضش رشک چمن دارم

شماره ۸۵۳: خوش آن دم کز جفایش خوشدلی بنیاد می‌کردم

شماره ۸۵۴: گرنه از جوش نزاکت بر تنش سنگین بود

شماره ۸۵۵: آن ملاحت راست در مستی ثناگستر لبم

شماره ۸۵۶: بی او ز خون ناب دماغی چو تر کنیم

شماره ۸۵۷: کبوتر را ره آگاهی از احوال خود بستم

شماره ۸۵۸: صد شکر کز غم چو تویی زار و خسته ام

شماره ۸۵۹: به شهربند تعلق دمی قرار ندارم

شماره ۸۶۰: بشکفت، شد نشانه آن تیر اگر دلم

شماره ۸۶۱: بی تو بیگانه چو عکس رخت از هوش خودم

شماره ۸۶۲: بسته خود بودم از فیض ریاضت وا شدم

شماره ۸۶۳: به جز سر جوش می عقل‌آفرینی چون نمی‌دانم

شماره ۸۶۴: تا ز جام عشق دل مستان شد و دیوانه هم

شماره ۸۶۵: اسیر پیچش آن طره شکن گیرم

شماره ۸۶۶: مکن آرایش آن زلف پی تسخیرم

شماره ۸۶۷: دست هوس زنعمت دنیا کشیده ام

شماره ۸۶۸: آشنا خواهد شدن ما و ترا دل‌ها به هم

شماره ۸۶۹: ز بس بالد نگه از دیدنت در چشم حیرانم

شماره ۸۷۰: ما منت مرهم به جراحت نپسندیم

شماره ۸۷۱: از غرور توبه غرق معصیت تا گردنم

شماره ۸۷۲: من که از جوش تجلی رشک نخل ایمنم

شماره ۸۷۳: افروخت تا ز باده عذار سمن برم

شماره ۸۷۴: مستیش افزود تا بشکست مینای دلم

شماره ۸۷۵: اگر حرفی ز سوز آتش عشقش بیان کردم

شماره ۸۷۶: افروخته عشقم و پروانه خویشم

شماره ۸۷۷: ز شوق آنکه به گوشت رسیده آوازم

شماره ۸۷۸: در حریم وصل از دلدار دور افتاده ام

شماره ۸۷۹: نیست تنها بی‌رخت دشمن گریبان ناله‌ام

شماره ۸۸۰: در کدورت خون شدم از خویش شادان آمدم

شماره ۸۸۱: ما دل خویش به ابروی خم آویخته ایم

شماره ۸۸۲: حباب آسا فتد از دیده تر قطره اشکم

شماره ۸۸۳: اصلا بمی شکایتی از غم نکرده ایم

شماره ۸۸۴: به او نزدیکم و از شرم خود را دور پندارم

شماره ۸۸۵: رفتی و بی تو باده کشیدن نسازدم

شماره ۸۸۶: خاکساری را چو نقش پای تا دل بسته ایم

شماره ۸۸۷: ما که دل در فکر دنیای خراب افکنده ایم

شماره ۸۸۸: بی تو از بس گرد غم بر چهره دل داشتیم

شماره ۸۸۹: زحال من چسان آگاه گردد شوخ خودکامم

شماره ۸۹۰: ای من خراب طورک رندانه تان شوم

شماره ۸۹۱: سوخت تا از پرتو آن آتشین خو پیکرم

شماره ۸۹۲: یک‌رنگ بی‌خودی شده از خود بریده‌ام

شماره ۸۹۳: ضعف نگذاشت که یک ره جهد از جا آهم

شماره ۸۹۴: غمی در خاطر هر کس وطن گیرد غمین باشم

شماره ۸۹۵: گلگشت چارباغ برو دوش کرده ایم

شماره ۸۹۶: لخت لخت از یاد رویت شد دل بی کینه ام

شماره ۸۹۷: تا ز عکست برگ گل سیما بود آیینه ام

شماره ۸۹۸: نماید چون جرس در راه شوق شوخ بیباکم

شماره ۸۹۹: ننگ منت بر نتابد همت مردانه ام

شماره ۹۰۰: کرد دلها را به مژگان نرگس جانانه موم

شماره ۹۰۱: در سراغ تو غبار رم عنقا گشتیم

شماره ۹۰۲: خیال ساغر چشم تو کرده مدهوشم

شماره ۹۰۳: بی‌خطا از بس رساند زخم بر بالای زخم

شماره ۹۰۴: تا نهاد آن مست رنگین جلوه پا در کلبه ام

شماره ۹۰۵: به تماشای تو بشفت بهار نگهم

شماره ۹۰۶: چنان ز زشتی کردار خود خجل شده ام

شماره ۹۰۷: ز بی‌تابی شود هردم فزون‌تر آتش شوقم

شماره ۹۰۸: گرفت عشقش ازین دست اگر گریانم

شماره ۹۰۹: دهد بوی جگر پرکاله آهم

شماره ۹۱۰: از وصال مایوس است این دلی که من دارم

شماره ۹۱۱: بسکه تلخی چشانده هجرانم

شماره ۹۱۲: فزونتر گردد از زهد ریایی نخوت مردم

شماره ۹۱۳: شبی کز یاد آن مه بر جگر دندان بیفشارم

شماره ۹۱۴: عشق در زنهار باشد از دل غم پیشه ام

شماره ۹۱۵: دل را اسیر پیچش آن مو گذاشتیم

شماره ۹۱۶: نمک پرورده لعلت تکلم

شماره ۹۱۷: بزم رقصی زا ن نگار سیمبر می خواستیم

شماره ۹۱۸: تا به معراج فنا یعنی شهادتگاه عشق

شماره ۹۱۹: گل دیدار ترا چون پی چیدن رفتم

شماره ۹۲۰: چون آینه بر روی تو مدهوش نگاهم

شماره ۹۲۱: دل پراضطرابی؛ دست و پا گم کرده‌ای دارم

شماره ۹۲۲: در چمن با درد عشقت گر دمی منزل کنم

شماره ۹۲۳: خاک راه آن سیه مستم به هنگام خرام

شماره ۹۲۴: سبز در خون جگر شد ریشه اندیشه ام

شماره ۹۲۵: خموشم ارچه به ظاهر ولی پر از سخنم

شماره ۹۲۶: مرا بس بود روز دیوان عام

شماره ۹۲۷: شدم پیر و همان مغلوب نفس غفلت آیینم

شماره ۹۲۸: طاقتم طاقست یاران! یار می خواهد دلم

شماره ۹۲۹: به هیچ کس نرسیده است سود ازین مردم

شماره ۹۳۰: زخنده ساغر بر لب رسیده ای دارم

شماره ۹۳۱: خود را به تو بی راحله رفتم برسانم

شماره ۹۳۲: تنها همین ز چشم نه گوهر فکنده ایم

شماره ۹۳۳: رسته از قید مذاهب دست در مولا زدیم

شماره ۹۳۴: ز لعل او دلی شوریده دارم

شماره ۹۳۵: از سکوت افشای اسرار نهانی کرده ایم

شماره ۹۳۶: عذار لعل‌گون خوب است از خوبان به هم سودن

شماره ۹۳۷: زین بیش جور با دل خونین ما مکن

شماره ۹۳۸: بی جان بود قدح شب آدینه بر زمین

شماره ۹۳۹: شب پا نهد چو مست می ناب بر زمین

شماره ۹۴۰: جهان را محتسب، چندی به کام می پرستان کن!‏

شماره ۹۴۱: چو یافت لذت بیداد خنجر مژگان

شماره ۹۴۲: چه می شود؟ نفسی در کنار ما بنشین!‏

شماره ۹۴۳: آنچه در حق گلستان می کند فصل خزان

شماره ۹۴۴: تو و نامهربانی و به قصد ما میان بستن

شماره ۹۴۵: نخواهد کرد گردون بعد از این آهنگ جنگ من

شماره ۹۴۶: گر چنین در ضعف دایم بگذرد احوال من

شماره ۹۴۷: کام دل از لب شکرشکنی شیرین کن

شماره ۹۴۸: در دیار همتم فرش است گوهر بر زمین

شماره ۹۴۹: بر لب منه پیاله سرشار بیش ازین

شماره ۹۵۰: تو و مستی و ناز و عشوه و مغرور خود بودن

شماره ۹۵۱: چو رو از برقع آن رشک قمر می آورد بیرون

شماره ۹۵۲: آشفته زلف را ز صبا می‌کنی، مکن!

شماره ۹۵۳: بی سخن نیست ترا یک سر مو بیش دهن

شماره ۹۵۴: کی کمال مرد بدخو بر کسی گردد عیان

شماره ۹۵۵: چون شمیم غنچه آیی گر ز قید دل برون

شماره ۹۵۶: خضر نتوانست نرد عشق آسان باختن

شماره ۹۵۷: ز پهلوی ریاضت کسب انوار سعادت کن

شماره ۹۵۸: پنهان تراست ساعد سیمین در آستین

شماره ۹۵۹: ز خویشتن نفسی گر نهی قدم بیرون

شماره ۹۶۰: کرده تا از گرمی خویت حکایت سر زبان

شماره ۹۶۱: غازه از عکس رخت بر چهره گلشن مزن

شماره ۹۶۲: از نسیم صبحگاهی کرده در بر پیرهن

شماره ۹۶۳: نیست جای پانهادن بر زمین

شماره ۹۶۴: در خرام آمد چو آن مشکین سلاسل بر زمین

شماره ۹۶۵: ساعد او می زند بر شمع کافور آستین

شماره ۹۶۶: خوبرو بسیار از کشمیر می آید برون

شماره ۹۶۷: برون آی از نقاب و مشهدم را رشک ایمن کن!‏

شماره ۹۶۸: لرزد از جورت دل خلق خدا بر خویشتن

شماره ۹۶۹: از آن دو لب چه گل کام می توان چیدن

شماره ۹۷۰: چون شمع برافروختی از باده کشیدن

شماره ۹۷۱: چون نهد عارف به پر از خلوت دل پا برون؟

شماره ۹۷۲: تا خزان آمد گل کامی نچیدیم از چمن

شماره ۹۷۳: دل آگاه آزاد است از اندیشه مردن

شماره ۹۷۴: به سعی در طلبش راه جستجو سر کن

شماره ۹۷۵: از عاشقان چه گویم و صبر و توانشان

شماره ۹۷۶: تا نهاد آن آفتاب شعله خو پا در چمن

شماره ۹۷۷: ساز شد در پرده خاموشی آخر جنگ من

شماره ۹۷۸: بوسی ز کنج لعل لبش انتخاب کن

شماره ۹۷۹: انکسار مرا تماشا کن

شماره ۹۸۰: غیر را امشب کباب از اختلاط یار کن

شماره ۹۸۱: ساقی بیار باده و عیشم به کام کن

شماره ۹۸۲: امروز چون توان به مدارا گریستن

شماره ۹۸۳: چراغ دوده مجد و علا امام حسین

شماره ۹۸۴: شعله حسن ز تو سینه سوزان از من

شماره ۹۸۵: شد بهار و گشت عالم گلستان، ما همچنان

شماره ۹۸۶: چو گل شکفت دگر توبه اختیار مکن

شماره ۹۸۷: چنان یکباره ترک تیغ باز من برید از من

شماره ۹۸۸: شد خیال رویش از بس آشنای چشم من

شماره ۹۸۹: عجب ز غنچه به آن لعل همسری کردن

شماره ۹۹۰: شمعی که مرا روشنی جان تن است آن

شماره ۹۹۱: ساقیا رحمی بر احوال من افتاده کن

شماره ۹۹۲: حیف باشد واله دنیای دون پرور شدن

شماره ۹۹۳: خداوندا دل وارسته از دنیا کرامت کن

شماره ۹۹۴: به خود بست آنکه ز آب و تاب خود چون گوهر غلتان

شماره ۹۹۵: چشم بد دور آفتاب می نماید بر زمین

شماره ۹۹۶: پرند بوی گل پیراهن او

شماره ۹۹۷: ریخت مژگانت که ویرانی بود آباد ازو

شماره ۹۹۸: گلستان بی‌بر رویی به زندان می‌زند پهلو

شماره ۹۹۹: بسکه نرم و صاف باشد سربسر اعضای او

شماره ۱۰۰۰: جواب ناله ام را کی دهد چشم سیاه او

شماره ۱۰۰۱: نیست آسان چاره دیوانه گیسوی او

شماره ۱۰۰۲: بس که سنگینم ز بار غم به راه جست‌و‌جو

شماره ۱۰۰۳: صحبت بی نفاق یاران کو

شماره ۱۰۰۴: نه همین پیچد به خود از شوق رویت موی تو

شماره ۱۰۰۵: حسن از تاب و تب است از شعله دیدار او

شماره ۱۰۰۶: صفا دارد ز بس اندام سیمین سمین او

شماره ۱۰۰۷: دمیده همچو مهر از مشرق خوبی جمال او

شماره ۱۰۰۸: آنکه شور صد قیامت بود با خلخال او

شماره ۱۰۰۹: ای شوخ قوشجی که ز بیداد خوی تو

شماره ۱۰۱۰: چه کنم با صف مژگان بلا پرور او

شماره ۱۰۱۱: در سحرخیزی به ارباب سعادت یار شو

شماره ۱۰۱۲: مستغنی از می آیم ز جان نگاه او

شماره ۱۰۱۳: چون سر راه تو گیرم دادخواه از دست تو

شماره ۱۰۱۴: ترا دو ابروی پیوسته بر جبین شکفته

شماره ۱۰۱۵: کی کنم سودا به نقد جان و دل کالای آه

شماره ۱۰۱۶: در گلویم بی‌تو هردم آب می‌گردد گره

شماره ۱۰۱۷: کو بهاران تا برآید از کمین ابرسیاه

شماره ۱۰۱۸: گشته بی لعل تو خم در دل میخانه گره

شماره ۱۰۱۹: از حیا تا رنگ رخسارت به پرواز آمده

شماره ۱۰۲۰: بسکه در شادی و غم با خلق یک رنگ است کوه

شماره ۱۰۲۱: زفیض فکر شب ها چون به دور شمع، پروانه

شماره ۱۰۲۲: سال سال از من نمی رسی چه جای ماه ماه

شماره ۱۰۲۳: به جام لاله می رنگ تا بود در کوه

شماره ۱۰۲۴: برنتابد دیده خونین ما بار نگاه

شماره ۱۰۲۵: رفتیم ز بس با دل پر شور در این راه

شماره ۱۰۲۶: می کشد عکس ترا پر تنگ در بر آینه

شماره ۱۰۲۷: زان چشم مست کار صبوحی کند نگاه

شماره ۱۰۲۸: به زر نگین صفت از بس دل تو بند شده

شماره ۱۰۲۹: در دلم از گریه دایم سخت تر گردد گره

شماره ۱۰۳۰: ز اشک آخر به دل فیضی رسد آهسته آهسته

شماره ۱۰۳۱: غنچه بی جلوه دیدار تو دل تنگ شده

شماره ۱۰۳۲: الهی در ره فقرم شکوه پادشاهی ده

شماره ۱۰۳۳: نور عرفان در دل صافی ضمیران برده راه

شماره ۱۰۳۴: پرتو افکن گشت رخسار تو تا در آینه

شماره ۱۰۳۵: کردم از لخت جگر طرح زبان تازه ای

شماره ۱۰۳۶: گشتم اسیر نوگل بلبل ندیده ای

شماره ۱۰۳۷: دل چیست واله نگه ترک زاده ای

شماره ۱۰۳۸: صورت حالش دگرگون شد ز گل رخساره‌ای

شماره ۱۰۳۹: دوش بر قلب دل غم زده غافل زده ای

شماره ۱۰۴۰: آه که امشب چه‌ها با دل ما کرده‌ای

شماره ۱۰۴۱: ای دل از فیض محبت چه بسامان شده ای

شماره ۱۰۴۲: عید من باشد گرفتاری به یار تازه ای

شماره ۱۰۴۳: منظور دیده ها نه ای و نور دیده ای

شماره ۱۰۴۴: باز از تغافلی صف پیمان شکسته ای

شماره ۱۰۴۵: از برم دل می برد هر دم به رنگ تازه ای

شماره ۱۰۴۶: تو جنگجو چقدر جور آشنا که نه ای

شماره ۱۰۴۷: خیال تندخویی با دلم سر می‌کند بازی

شماره ۱۰۴۸: ز بس با خویش بردم آرزوی سرمه سا چشمی

شماره ۱۰۴۹: چون بی تو چاره دل محزون کند کسی

شماره ۱۰۵۰: نهانی در حجاب زندگانی

شماره ۱۰۵۱: می افزود چراغ زندگانی

شماره ۱۰۵۲: تا مرا شد با تو ای گل پیرهن دلبستگی

شماره ۱۰۵۳: دست ریزش ساقیا هرگز مباد از ما کشی

شماره ۱۰۵۴: ز زنجیری که عشق انداخت بر پای من ای قمری

شماره ۱۰۵۵: گشاید بر رخت درهای فیض از یمن هشیاری

شماره ۱۰۵۶: ای من فدای نام تو یا مرتضی علی

شماره ۱۰۵۷: سر کویی بود عشرتگه ما یا گلستانی

شماره ۱۰۵۸: ز هجرت پیکرم خواب فراموش است پنداری

شماره ۱۰۵۹: چه خواهد شد دمی با غنچه هم‌آواز اگر باشی

شماره ۱۰۶۰: خود را چو زخود جدا بیابی

شماره ۱۰۶۱: زاهد از خشکی است کز مینا کند پهلو تهی

شماره ۱۰۶۲: تا قیامت در شکنج دام زلف دلبری

شماره ۱۰۶۳: دل دیوانه عشق تو از هر قطره خونی

شماره ۱۰۶۴: چند دل را به جهان گذران شاد کنی؟

شماره ۱۰۶۵: خوش آن رندی که مینا را به ساغر می کند خالی

شماره ۱۰۶۶: شوی ز خویش چو بیگانه یار خود باشی

شماره ۱۰۶۷: ز چشمت سرمه گرد وحشت آهوست پنداری

شماره ۱۰۶۸: جز تو روشن نبود دیده بیخواب کسی

شماره ۱۰۶۹: اگر تن را نه در اول ز بالیدن نگهداری

شماره ۱۰۷۰: کشید شور جنونم سوی بیابانی

شماره ۱۰۷۱: دولت اگر ز پهلوی خست هوس کنی

شماره ۱۰۷۲: در تعب باشد روانت تا گرفتار تنی

شماره ۱۰۷۳: از رعونت تا به کی سرو پا در گل شوی

شماره ۱۰۷۴: عقده دل واکند زلف گرهگیر کسی

شماره ۱۰۷۵: دل می بردم غنچه خندان تو جتی

شماره ۱۰۷۶: از چه رو بی وجه با ما اینقدر بیگانگی

شماره ۱۰۷۷: تا دور ز رخ نقاب کردی

شماره ۱۰۷۸: به چشمم موج می دور از تو شمشیر است پنداری

شماره ۱۰۷۹: از هر که گشت محو تو مستور نیستی

شماره ۱۰۸۰: این چه بیداد است ای شمشاد قامت می‌کنی

شماره ۱۰۸۱: به قصد کشتنم افراخت قد خورشید سیمایی

شماره ۱۰۸۲: فسون‌سازی که دل را می‌برد نیرنگش از شوخی

شماره ۱۰۸۳: هر قطره اشکم ز پی دیدن چشمی

شماره ۱۰۸۴: چو شبنم به که فارغ از امید بال و پر باشی

شماره ۱۰۸۵: از پای فکنده است مرا محنت و غم، های!‏

شماره ۱۰۸۶: جبین را صندل اندود از چه ای ابرو کمان کردی؟

شماره ۱۰۸۷: نصرت ده حبیب خدا مرتضی علی

شماره ۱۰۸۸: به دنیا پشت پا زن تا شه روی زمین باشی

شماره ۱۰۸۹: مستور گشت رویش زیر نقاب نیمی

شماره ۱۰۹۰: اگر از دیدن عیب خلایق چشم می‌پوشی

شماره ۱۰۹۱: موسم مستی است ایام بهاران های های

شماره ۱۰۹۲: اگر چشمی به زیر افکنده باشی

شماره ۱۰۹۳: مقصد ظاهرپرستان است و اهل دل یکی

شماره ۱۰۹۴: تا که تو بر خویشتن سوار نباشی

شماره ۱۰۹۵: اگر محاسبه روز حشر در نظر آری

شماره ۱۰۹۶: چو شمع بزم حسن روستایی

شماره ۱۰۹۷: به ششدر کار خود از شش جهت انداختی رفتی