|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و شیرینی ظاهری و باطنی معشوق صحبت می‌کند. شاعر به ستایش لبان معشوق می‌پردازد که مانند شکر و نیشکر شیرین‌اند و می‌گوید که مزاج و لطف معشوق به حدی است که حتی قند نیز در مقابل او کم‌رنگ به نظر می‌رسد. همچنین به نمک چشم و چاشنی لعل معشوق اشاره می‌کند و شیرینی گفتار او را از لبانش می‌داند. در واقع، شاعر به طور کلی از زیبایی و تاثیرات معشوق بر دل و جان خود سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: صدای دلنواز و شیرین محبوبان سمرقند مانند شکر است، و قامت زیبا و استوارشان به نیشکر می‌ماند.
هوش مصنوعی: اگر از حسن حالت و طبیعتی که داری راضی نباشی، حتی اگر عسل را از جان من بگیرند و شیرین‌ترین چیزها را بسازند، باز هم برایت هیچ جذابیتی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: چشم‌های تو به اندازهٔ بادام بی‌نمک است و این امکان ندارد که طعم لعل تو در قند وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: شیرینی صحبت‌های او از لب‌هایش می‌ریزد. بله، او به واقعیت خودش شکر و قند است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.