حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در نعت رسول صلی الله علیه و سلم: همچو بوی غنچه بگزینی شبی کز انزوا

شماره ۲ - درمدح خاتم انبیا محمد مصطفی صلی الله علیه وآله وسلم: آه تا کی طاقت آرد درد حرمان ترا

شماره ۳ - در نعت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)‏: کسی ندیده ندامت ز تارک دنیا

شماره ۴ - قصیده در نعت آنسرور صلی الله علیه و آله: تن داد هر آن کو زغمت سوز و الم را

شماره ۵ - در نعت امام علی ابن ابی طالب (ع)‏: در بلند و پست دنیای اسیر انقلاب

شماره ۶ - در منقب امام مهدی (ع)‏: اکنون که ز پیریم به عینک سر و کار است

شماره ۷ - غزل: آن کسوت نازک که بر اندام تو بار است

شماره ۸ - غزل: رنگین شده سرتاسر عالم ز بهار است

شماره ۹ - قصیده: چون لخت جگر بر مژه عاشق زار است

شماره ۱۰ - در منقبت حضرت امام موسی کاظم (ع)‏: ز دامنی که دم صبح بر جهان افشاند

شماره ۱۱ - در مدح حضرت سیدة النساء العالمین فاطمه زهرا سلام الله علیها: خوبی تن ز فیض جان باشد

شماره ۱۲ - در منقبت حضرت امیرالمؤمنین اسد الله الغالب علی ابن ابی طالب: به حمدالله زبان نکته سنجم گوهر افشان شد

شماره ۱۳ - در منقبت حضرت امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب: اشکم نه بی تو از مژه تر فرو چکد

شماره ۱۴ - در منقبت امام علی نقی (ع)‏: زجوش سبزه و گل کرده ابر فصل بهار

شماره ۱۵ - در منقبت حضرت امیرالمؤمنین علی ابن طالب علیه الصلواة و السلام: هزار شکر که سرمستم از شراب طهور

شماره ۱۶ - در منقبت حضرت امام حسین (ع)‏: ز همتم نبود احتیاج با گوهر

شماره ۱۷ - در منقبت حضرت امام زین العابدین صلوات الله علیه و آله: ز ابروی تو تفاوت بسی است تا شمشیر

شماره ۱۸ - در منقبت حضرت امام محمد باقر صلوات الله علیه و آله: شده است چشم تو همدست زلف در تسخیر

شماره ۱۹ - در منقبت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام: بی خرد را نبود بهره ز ارباب هنر

شماره ۲۰ - در منقبت امام مهدی (ع)‏: در فصل دی شده است به زور سنان برف

شماره ۲۱ - در منقبت حضرت امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب علیه الصلوات والسلام: فصل آن شد که بی سیر جهان پیرفلک

شماره ۲۲ - تجدید مطلع: چون بلرزند ز بیعت چه زمین و چه فلک

شماره ۲۳ - در منقبت حضرت امام محمد تقی (ع)‏: در برم حیرت روی تو ز بس دارد تنگ

شماره ۲۴ - در نعت پیامبر صلی الله علیه و آله: شده است بسکه گزیدم ز زشتی اعمال

شماره ۲۵ - در منقبت حضرت امیر علیه السلام: راز پنهان غنچه را کرد از لب اظهار گل

شماره ۲۶ - قصیده: ای ترا پروانه شد بر آتش رخسار گل

شماره ۲۷ - در منقبت حضرت امام جعفر صادق (ع)‏: ندیدم خویش را تا جلوه حسن ترا دیدم

شماره ۲۸ - رباعی: ‏هر کس ز فلک به فضل فایق باشد

شماره ۲۹ - به خاک درگه او تا جبین آرزو سودم: به خاک درگه او تا جبین آرزو سودم

شماره ۳۰ - در منقبت حضرت امام حسین (ع)‏: بود به نور ریاضت همیشه دل روشن

شماره ۳۱ - در نعت پیامبر (صلی الله علیه و اله و سلم)‏: تا تواند شد نشان تیر آن ابرو کمان

شماره ۳۲ - تجدید مطلع: چون فتد سودای طوفش در سر روحانیان

شماره ۳۳ - در منقبت امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب (ع)‏: شد زبانم مدح سنج سرور دنیا و دین

شماره ۳۴ - در منقبت حضرت امام موسی کاظم (ع)‏: گشودن می توانستی گره از کار اگر ناخن

شماره ۳۵ - تجدید مطلع: فشرده سایه مژگان بر آن گلبرگ تر ناخن

شماره ۳۶ - در منقبت حضرت پیامبرصلوات الله علیه: نوبهار دردم و داغت گل سودای من

شماره ۳۷ - تجدید مطلع: بسکه شد لبریز مهر مصطفی اعضای من

شماره ۳۸ - تجدید مطلع: ای فدای مرقد پاک تو سر تا پای من

شماره ۳۹ - در منقبت حضرت امام رضا (ع)‏: نیافت سوز من از چرب نرمیت تسکین

شماره ۴۰ - تجدید مطلع: چو خاستی پی رفتن زجا کدام زمین

شماره ۴۱ - قصیده در توحید: مرا چه حد ثنا لااله الا الله

شماره ۴۲ - در منقبت حضرت امام حسن مجتبی (ع)‏: به سینه ام نفس از جوش غم نیابد راه

شماره ۴۳ - در منقبت حضرت صادق (ع)‏: هر کس که چو شبنم شده حیران جمیلی

شماره ۴۴ - در منقبت حضرت امام رضا (ع)‏: ای که رنگ جلوه در گلزار امکان ریختی

شماره ۴۵ - تجدید مطلع: ای که صاف مغفرت در جام عصیان ریختی

شماره ۴۶ - در منقبت حضرت امام حسن عسکری (ع): زفیض گلشن دیدار و جوش حیرانی

شماره ۴۷ - در منقبت قایم آل محمد حضرت صاحب الزمان: تنگ عیشم دارد از بس دور چرخ چنبری