گنجور

 
جویای تبریزی

میستاند باج از صرصر نگاه تند خلق

حسن را در پرده بر چون در ته دامن خلق

در لحد جویا چراغم روشن از مهر علی است

گو نباشد بر سر خاکم پس از مردن خلق

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode