بسکه رنگین جلوه از لخت دل شیدای ماست
آه ما طاووس هند تیره بختیهای ماست
بر فراز عرش جوش بی نیازی می زنیم
آسمان درد ته مینای استغنای ماست
اول دیوانگی فکر شهنشاهی بود
سایهٔ بال هما سرمایهٔ سودای ماست
عالم تجرید را آزادی ما رونق است
زینت پیراهن عریان تنی بالای ماست
گر رسی جویا به کنه خویشتن، عارف شوی
باعث ایجاد عالم گوهر یکتای ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و پیچیدگی احساسات انسانی اشاره دارد. شاعر از رنگین‌بودن جلوه‌های زندگی و دردهای عمیق دل می‌گوید و به طاووس هند به عنوان نماد زیبایی و در عین حال شقاوت اشاره می‌کند. او به آزادی و بی‌نیازی از موانع پرداخته و به قدرت اندیشه و آرزوهای بلندی که در وجود انسان نهفته است، می‌پردازد. در نهایت، شاعر به شناخت خود و حقیقت وجودی اشاره می‌کند و می‌گوید که این شناخت باعث شکل‌گیری دنیایی از معانی و ارزش‌های والا می‌شود.
هوش مصنوعی: دل شیدای ما به قدری زیبا و رنگین است که جلوه‌اش همواره روشن و جذاب است، اما در عین حال، آه و ناله‌های ما به اندازه‌ی طاووسِ بدبختی‌های ما غمگین و تلخ است.
هوش مصنوعی: ما در بالای عرش، شور و حال نیازی نداریم و آسمان، نماد درد و رنجی است که در دل استقلال و بی‌نیازی ما نهفته است.
هوش مصنوعی: ابتدا به نام و فکر سلطنت و دیوانگی آن اشاره شده است و در ادامه گفته می‌شود که سایه‌ی بال یک پرنده‌ی بزرگ، نماد آرزوها و رویاهای ماست.
هوش مصنوعی: آزادی ما باعث رونق عالم مجردات است و زیبایی وجود ما به خاطر پوست برهنه‌ای است که بر تن داریم.
هوش مصنوعی: اگر به عمق وجود خود پی ببری و خودشناسی کنی، به مقام عارفانه می‌رسی و از این طریق باعث پیدایش دنیایی ارزشمند خواهی شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ساقی سرمست رندان میر بی همتای ماست
گوشهٔ میخانهٔ او جنت المأوای ماست
ما درین دریای بی پایان خوشی افتاده ایم
آبروی عالمی ای یار از دریای ماست
چشم ما روشن به نور روی او باشد مدام
[...]
از برای رونق وحدت به کثرت جای ماست
عالم صورت به معنی جامهٔ دیبای ماست
از حریم قرب، عمری شد که دور افتاده‌ایم
هر کجا در بزم او خالی ست، آنجا جای ماست
در تلاش مدعا، گر برنخیزد دور نیست
[...]
خانه بردوشیم ما، کنج وطن کی جای ماست؟
رزق ما سرگشتگان چون گردباد از پای ماست
باغ زندانست، تا چون غنچه در بند خودیم
هر کجا بیرون رویم از خویشتن، صحرای ماست
رنگ خجلت بر رخ ما ز انفعال سائلان
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.