خود را چو زخود جدا بیابی
شاید که نشان ما بیابی
می ریختی و سبو شکستی
ای محتسب از خدا بیابی
بینی چون قد جامه زیبش
پیراهن خود قبا بیابی
در کشور فقر باش جمشید
تا جام جهان نما بیابی
هرگز ز وفا نیابی ایدل
آن ذوق که از جفا بیابی
چون سرمه کنی به دیده ها جا
گر خود را خاک پا بیابی
کی کام تو بی طلب برآید
یعنی که بجوی تا بیابی
جویا یک بار یا علی گو
برخیز که مدعا بیابی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تفکر در مورد جستجوی خود و حقیقت می‌پردازد. شاعر از خواننده می‌خواهد که خود را از بندهای دنیوی جدا کند تا بتواند نشانه‌هایی از معشوق یا حقیقت را پیدا کند. او به تجزیه و تحلیل زندگی و وفاداری می‌پردازد و می‌گوید هرگز به حقیقت وفا نخواهد یافت مگر اینکه از جفا عبور کند. در نهایت، توصیه می‌کند که با گفتن «یا علی» و جستجو کردن، در پی یافتن اهداف و خواسته‌های خود برآیند.
هوش مصنوعی: اگر خود را از خود جدا ببینی، ممکن است توانایی یافتن نشانه‌ای از ما را داشته باشی.
هوش مصنوعی: ای ساقی، چون نوشیدنی را می‌ریختی و سبو را می‌شکستی، از خدا بخواه تا به تو رحم کند و پیامد این کارها را بر تو ببخشد.
هوش مصنوعی: اگر بینی که چگونه جامه زیبا بر تن دارد، برای خود لباس مناسبی خواهی یافت.
هوش مصنوعی: در سرزمین فقر، مانند جمشید زندگی کن تا بتوانی به دانشی فراگیر و همه‌جانبه دست یابی.
هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانی طعم وفا را بچشید، ای معشوق، چرا که احساسات شیرین‌تری را از ناملایمات و سختی‌ها به دست می‌آوری.
هوش مصنوعی: وقتی که سرمه را ممکن است به چشمانت بکشی، خود را در خاک پای دیگران ببینی.
هوش مصنوعی: هرگز بدون تلاش و کوشش نمی‌توانی به خواسته‌هایت برسی، بنابراین باید به جستجو و کوشش ادامه دهی تا به آنچه می‌خواهی دست پیدا کنی.
هوش مصنوعی: ای جویا، یک بار دیگر نام علی را بر زبان بیاور و برخیز، تا حقیقتی که دنبالش هستی را پیدا کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.