|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به احساسات عاشقانه و عاطفی خود اشاره می‌کند. او از عشق و زیبایی‌های خداداد به هنگام شنیدن ناله‌های عندلیب (پرنده‌ای عاشق) حسادت می‌کند. اشک او مانند گل می‌ریزد و هر بار که صدای عندلیب را می‌شنود، دلش به تپش می‌افتد. او احساساتش را به آتش و فریاد تشبیه کرده و در نهایت بیان می‌کند که جز عشق حقیقی و محبوبش، برای هیچ کس دیگری نمی‌گرید، زیرا تنها گوش گل می‌تواند صدای دلbroken او را بشنود.
هوش مصنوعی: من به عشق آن بلبل خوش صدا حسرت می‌خورم، زیرا در ناله‌های او هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه استاد بلبل مهارت داشته باشد.
هوش مصنوعی: اشکم مانند گلاب شده و هر بار که از چشمانم فرو می‌ریزد، صدای دلنشین بلبل را می‌شنوم.
هوش مصنوعی: از وجود من گل‌های زیبا و خوشبو به فضا پخش می‌شود و دل من به شدت مشتاق و آتشین است و این احساس را مانند صدای مرغ خوش‌خوان به اطراف می‌فرستم.
هوش مصنوعی: از دیگران هیچ توقعی نداشته باش جز از کسی که می‌تواند درد دل تو را بشنود، مانند گل که فقط صدای پرنده را می‌شنود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.