گنجور

 
جویای تبریزی

ای خوش آنکس کو گلی از گلشن دل چید و رفت

جلوهٔ روی تو چون آیینه در خور دید و رفت

در ره همت به پای شوق مانند حباب

چشم را از هر دو عالم می توان پوشید و رفت

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode