بس که در راه طلب ضعف است دامنگیر ما
میتواند نقش پا شد حلقهٔ زنجیر ما
ما خراب از رنجش بیجای او گردیدهایم
گر بیفشاند غبار از دل، شود تعمیر ما
قدرت ما پنجهٔ خورشید را تابیده است
برق در کار رم است از هیبت شمشیر ما
رنگ رویم را نه تنها قوّت پرواز نیست
ناله هم برخاستن نتواند از زنجیر ما
سرگرانی بیسبب آزار جویا میکند
اینقدرها رنجش بیجا چرا تقصیر ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات و چالشهای انسانی میپردازد. شاعر از ضعف و فشارهایی که بر او غالب شده صحبت میکند و نشان میدهد که این مشکلات او را به زنجیر کشیدهاند. او اشاره میکند که اگر از دلش غبار برطرف شود، بهبود خواهد یافت. قدرت او به حدی است که میتواند با خورشید مقابله کند، اما از درون احساس ناتوانی میکند. رنگ رخسارش نشاندهنده ناتوانی در پرواز است و حتی ناله کردن از زنجیرها نیز برایش دشوار شده است. در نهایت، او به بیدلیلی آزار خود اشاره میکند و از این میپرسد که چرا باید اینقدر رنج ببیند.
هوش مصنوعی: در مسیر جستجوی خواستهها و آرزوهایمان، ضعف و ناتوانی به ما چنگ انداخته است و میتواند به حدی برسد که اثرات آن به شکل زنجیری ما را به خود ببندد.
هوش مصنوعی: ما به خاطر ناراحتی بیدلیلی او ویران شدهایم. اگر او بتواند غبار ناراحتی را از دل ما دور کند، ما بهبود خواهیم یافت.
هوش مصنوعی: توانایی ما به اندازهای است که توانستهایم نور خورشید را در خود بگنجانیم. در حال حاضر، صاعقهای که به وجود آمده، به خاطر هراس و قدرت شمشیر ماست.
هوش مصنوعی: ظاهر من نه تنها قدرت پرواز ندارد، بلکه حتی نالهای که از درد بلند میشود هم نمیتواند مرا از زنجیر محدودیتها آزاد کند.
هوش مصنوعی: نگرانی و بیدلی بیدلیل برای چه باید ما را آزار دهد؟ این همه ناراحتی بیمورد از چیست و چه گناهی متوجه ماست؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.