آنکه میخانه ز انداز نگاهش طرح است
دیدهٔ چون نقش قدم بر سر راهش طرح است
ناز بر دیدهٔ خورشید پرستان دارد
حلقهٔ زلف که بر روی چو ماهش طرح است
می توان گشت به گرد سر او کز شوخی
دام صد فتنه ز هر موی کلاهش طرح است
مغز در سر مه نو را شده آشفته مگر
بیت برجستهٔ ابروی سیاهش طرح است
قوت آه کشیدن نبود جویا را
بسکه بر گردن او بار گناهش طرح است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق خود می‌پردازد. او اشاره می‌کند که نگاه معشوقش مانند طراحی در میخانه است و چشم‌هایش مانند آثار هنری بر مسیر زندگی‌اش نقش بسته‌اند. ناز و فخر او، مانند خورشید بر پرستیدگانش می‌تابد و زلف‌هایش به شکلی دلربا شبیه به ماه قرار گرفته‌اند. شاعر همچنین اشاره می‌کند که دور شدن از جمال او با وجود همه فتنه‌ها و پیچیدگی‌ها غیرممکن است. ابروی معشوق، همچون یک اثر هنری با اهمیت، روح او را تحت تأثیر قرار داده و بار گناهان بر دوش او سنگینی می‌کند.整体来说، شاعر از زیبایی معشوق و تأثیری که بر زندگی و احساساتش دارد، با زبانی زیبا و شاعرانه سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: کسی که در نگاهش تصویری از میخانه وجود دارد، چشمانش مانند نشانی بر روی مسیر زندگی‌اش است.
هوش مصنوعی: زیبایی و دلربایی که حلقهٔ زلف او دارد، توجه و تمجید عاشقان خورشیدپرست را به خود جلب کرده است. این زلف به مانند طرحی زیبا بر صورتش می‌درخشد و همچون ماهی درخشان است.
هوش مصنوعی: می توان دور او گشت و دید که از لحن شوخی‌اش، هر موی کلاهش می‌تواند منبع صدها شگفتی و ماجرا باشد.
هوش مصنوعی: مغز در سر من به هم ریخته و آشفته است، مگر اینکه زیبایی خاص و برجسته ابروی سیاه او باشد که این وضعیت را به وجود آورده است.
هوش مصنوعی: کسی که گناهش سنگینی می‌کند، در واقع توانایی و قوتی برای آه کشیدن ندارد، زیرا بار سنگین مسئولیت‌هایش بر دوشش سنگینی می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.