گنجور

 
جویای تبریزی

شور خندیدن گل چون به سر جوش آید

یادم از قهقههٔ آن بت می نوش آید

غافل از نالهٔ حیرت زدگانی هیهات

چه فغانها که به گوش از لب خاموش آید

غم درویش نشانید به خاکم چو خدنگ

چون کمان آنکه به صد زور در آغوش آید

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode