گر سری در محفل آن چهره گلناری کشد
در چمن از سرو بلبل خط بیزاری کشد
هر که از دون همتی چون شیشهٔ ساعت دمی
برتری بر چون خودی جوید نگونساری کشد
همچو مجنون منصب آزادی ارزانیش باد
آنکه پا در دامن دشت گرفتاری کشد
خامه از خط شعاع مهر سامان می دهد
گر مصور صورت آن جامه زرتاری کشد
آبرو را می کند گردآوری گرداب سان
پای تمکین آنکه در دامان خودداری کشد
جوهر آیینه را آسان تر از موی خمیر
چشم او با پنجهٔ مژگان عیاری کشد
دین و دل خواهند از جویا بهای بوسه ای
تا کجاها این کس از خوبان بازاری کشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان زیبایی‌ها و پیچیدگی‌های عشق و زندگی می‌پردازد. شاعر به توصیف معشوق می‌پردازد و از احساسات و تمایلات انسانی سخن می‌گوید. او به کنایه می‌گوید که افراد بی‌همت و ناتوان در مقابل عظمت عشق و زیبایی، تنها خود را در ملامت و شکست می‌بینند. شاعر از توجه به ارزش‌های انسانی و عشق واقعی سخن می‌گوید و به کسانی که به دنبال برتری و مقام هستند، هشدار می‌دهد که ممکن است از مسیر اصلی منحرف شوند. در نهایت، او به ارزش عشق و عطش آن اشاره می‌کند و می‌پرسد تا کجا انسان می‌تواند از زیبایی‌های عشق و دلخواهی خود دور شود.
هوش مصنوعی: اگر کسی در جمع آن چهره لطیف و زیبا وجود داشته باشد، بلبل از سر درختی خود را دور خواهد کشید و از آنجا دوری می‌جوید.
هوش مصنوعی: هر کسی که به خاطر کمبود اراده و همت خود، بخواهد بر دیگران برتری پیدا کند، مانند شیشه ساعت، به زودی به سقوط دچار خواهد شد.
هوش مصنوعی: مانند مجنون، آزادی که به راحتی به دست می‌آید، بی‌ارزش است. تنها کسی می‌تواند از آن بهره‌مند شود که در دشت مشکلات و چالش‌ها قدم بگذارد.
هوش مصنوعی: قلم با نوشتن اشعاری زیبا و دلنشین از نور خورشید، زیبایی را به وجود می‌آورد؛ اگر هنرمندی بتواند نقش جامه‌ای زیبا را به تصویر بکشد.
هوش مصنوعی: آبرو مانند گردابی می‌چرخد و کسی که خود را در حوصلۀ نرمش و تسلیم قرار می‌دهد، می‌تواند آن را جمع کند و حفظ نماید.
هوش مصنوعی: آوردن جوهر آیینه به نسبت کشیدن موی خمیر از چشم او با مژگان زیبا، بسیار ساده‌تر است.
هوش مصنوعی: جویا می‌خواهد بداند که برای بوسه‌ای، دین و دل چه بهایی می‌طلبند و این شخص تا چه حد از زیبایی‌ها و جذابیت‌ها بهره‌مند است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر کسی را در بهاران دل به گلزاری کشد
وین دل بدروز من سوی جفا کاری کشد
وقتی، ار این زارمانده دل به باغی خوش کنم
موکشان بازم غمش در کنج دیواری کشد
راز آن بت با که گویم چون مسلمانی نماند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.