گنجور

 
جویای تبریزی

یار می آید و به استقبال

می روم دمبدم ز حال به حال

هر چه شد دلنشین عزیز بود

مردم چشم آینه است مثال

چون تصور کنم میانش را

هست باریکتر ز راه خیال

در گلستان ز شرم سرو قدش

می گذارد چو نخل موم نهال

تن به کاهش دهد چو بدر منیر

هر که باشد به فکر کسب کمال

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode