گنجور

 
جویای تبریزی

ز اشک آخر به دل فیضی رسد آهسته آهسته

چو آب جو که در گل‌ها دود آهسته آهسته

ز بس افشرده پا سنگینی غم بر دل تنگم

به رنگ سرو، آهم قد کشد آهسته آهسته

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode