هر کس شود اسیر تو بالا بلند شوخ
از خود رود به دوش فغان چون پسند شوخ
بیرون کسی ز دائرهٔ حکم زلف نیست
برگردن که حلقه نزد این کمند شوخ
ترسم که چون نبات لبش را دهد گداز
ترخنده های آن صنم نوش خند شوخ
شلاق تر زنرگس بیمار او کجاست
خواهی اگر مصاحبت دردمند شوخ
از باد پای عمر مجو آرمیدگی
جویا عنان گسسته رود این سمند شوخ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار دربارهٔ عشق و جذابیت معشوق سخن می‌گویند. شاعر به زیبایی و شوق معشوق اشاره می‌کند و از تاثیرات جادوی او بر دل عاشق می‌گوید. او می‌گوید که کسی نمی‌تواند از دام محبت او فرار کند و به زوال زیبایی لب او اشاره می‌کند. شاعر همچنین به ناتوانی و درد عشق اشاره می‌کند و می‌گوید که از بی‌نظمی زندگی نمی‌توان فرار کرد. در نهایت، او به پیگیری و تلاش برای حفظ عشق اشاره دارد.
هوش مصنوعی: هر کسی که در دام زیبایی و سرکشی‌های تو گرفتار شود، نمی‌تواند خود را از غم و ناله رهایی بخشد، چون تو همیشه در حال جلب توجه و شگفتی هستی.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس خارج از دایرهٔ قدرت و تسلط زلف محبوب نیست؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند از این دام شاداب و دلربا بگریزد.
هوش مصنوعی: هراس دارم که وقتی لبش را به من بدهد، عواطف و زیبایی‌های آن معشوقه‌ی خوش‌خند به من لطمه بزند.
هوش مصنوعی: عشق و محبت واقعی گاهی می‌تواند با درد و رنج همراه باشد. اگر به دنبال رفاقت و هم‌نوازی با افرادی هستی که در دلشان غم و درد دارند، باید به درد آنها احترام بگذاری و با آنها همراه شوی.
هوش مصنوعی: از وزش باد زمان نترس و نگران نباش، چرا که عمر به سرعت می‌گذرد و باید با شجاعت و نشاط به زندگی ادامه دهی. هرگز اجازه نده که افسردگی تو را ضعیف کند، بلکه مانند یک اسب چالاک و سریع، به پیش برو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.