ننگ منت بر نتابد همت مردانه ام
می رسد از آب خود مانند گوهر دانه ام
همتم هرگز نشد خجلت کش احسان کمی
هیچگه از ریزش باران نشد تر دانه ام
می رساند رزق ما هر جا بود خود را به ما
همچو مور از خویش بیرون آورد پر دانه ام
من که از طور تجلی شعله افروز دلم
کی گذارد برق بی زنهار پا بر دانه ام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر اراده و خودباوری شاعر است. او به هیچ وجه ننگ و منت را نمی‌پذیرد و به همت خود افتخار می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که تلاش و زحمت او مانند دانه‌ای باارزش است که از آب خود سیراب می‌شود و هرگز از کمک دیگران خجل نمی‌شود. همچنین، او می‌گوید که رزق و روزی به طور طبیعی به او می‌رسد و مانند مور، تلاش می‌کند تا نیازهایش را تأمین کند. در نهایت، او از قدرت و شعله دلش سخن می‌گوید و اعلام می‌کند که هیچ چیز نمی‌تواند مانع پیشرفت و رشد او شود.
هوش مصنوعی: من هرگز زیر بار شرم و خفت نخواهم رفت، چون همت و اراده‌ام به اندازه‌ای است که همچون دانه‌ای گوهری از آب خودم به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: هرگز احساس شرمندگی نکردم از نعمت‌هایی که به من رسیده، چون هیچ‌وقت با کمبود یا زیان در زندگی‌ام مواجه نشده‌ام، مثل دانه‌ای که از باران نترسد.
هوش مصنوعی: خداوند روزی ما را هر کجا که باشد به ما می‌رساند، همان‌طور که مورچه دانه‌های خود را از لانه‌اش بیرون می‌آورد.
هوش مصنوعی: من که از نور و زیبایی الهی پر از عشق و شوق هستم، چگونه می‌توانم نگران یا ترسیده از خطرات و چالش‌های زندگی باشم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.