ز سوزنامهٔ من سوخت بال و پر کبوتر را

چو قمری آتش من ساخت خاکستر کبوتر را

چو دریایی که باشد موج‌زن، از شوق کوی او

به تن بال پریدن می‌شود هر پر کبوتر را

ز شوق نامه‌ام بر خاک بیتابی تپیدن‌ها

ز بال و پر مرقّع می‌کند در بر کبوتر را

چنان خوناب حسرت می‌چکد دایم ز مکتوبم

که هر پرگشته چون مژگان عاشق تر کبوتر را

ز شرح زهر غم جویا عجب نبود ز مکتوبم

که سازد همچو طوطی سبز پا تا سر کبوتر را