چشم دل بگشا که جوش حسن اوست
برگ برگ انجمن آیینه دار حسن اوست
یک بغل چاک گریبان را کند گردآوری
با دل هر غنچهٔ گل خارخار حسن اوست
عار باشد عارضش را گر دهی نسبت بگل
چهره گشتن با مه و خورشید کار حسن اوست
عالمی از نرگس مستش خراب افتاده است
بوالعجب کیفیتی در روزگار حسن اوست
می کشان را می به قدر زور خود سازد به خراب
خواری عشاق جویا ز اعتبار حسن اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و جذبه معشوق می‌پردازد. او از "چشم دل" برای دیدن حسن و زیبایی معشوق دعوت می‌کند و می‌گوید که این زیبایی در هر گوشه انجمن و در طبیعت خود را نشان می‌دهد. معشوق به قدری زیباست که حتی نمیتوان او را با گل مقایسه کرد. شاعر همچنین اشاره می‌کند که این زیبایی در زیبایی‌های دیگر همچون ماه و خورشید هم جلوه‌گر است و باعث می‌شود که عالمان و مستمندان به عشق او دچار شگفتی و حیرت شوند. در نهایت، او به این نکته اشاره دارد که شوق و عشق عاشقان به معشوق به خاطر اعتبار و عظمت زیبایی اوست.
هوش مصنوعی: نگاه دل را باز کن تا زیبایی او را ببینی، همان‌طور که هر برگ این مجمع، نمایشگر زیبایی اوست.
هوش مصنوعی: دل به دل و رو به رو، گل‌ها را به یاد زیبایی‌اش جمع می‌کند. هر غنچه نشان‌دهنده لطافت و زیبایی اوست که در کنار زخم‌های دنیا به چشم می‌خورد.
هوش مصنوعی: اگر به چهره‌اش زیبایی را نسبت دهی، این کار او نیست که با گل، ماه و خورشید زیبا شده، بلکه این زیبایی ویژگی ذات اوست.
هوش مصنوعی: وجود یک شخص عالم و knowledgeable که چشمانش مانند نرگس مست است، به گونه‌ای است که همه چیز را تحت تأثیر قرار داده و به نوعی ویران و خراب شده است. به راستی چقدر عجیبت است که این وضعیت در دوران زیبایی او به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: می‌کشان، به اندازهٔ قدرت خود، شراب را می‌آشامند و در این حال، عشق‌ورزان به دنبال محبوبیت و اعتبار زیبایی او هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.