|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به توصیف احساسات عشق و درد دل می‌پردازد. او می‌گوید که دلش در قفسی قرار گرفته و مانند حبابی در حال فناست. ضعف او باعث می‌شود که نفسش به باد برود. خنده معشوق، مرهمی برای زخم‌های اوست، اما همچنان درد و اشک عاشقان ادامه دارد، که مانند شمع در حال سوختن است و با هر آه آنها، احساساتشان به شدت و شدت بیشتری بروز می‌کند. در کل، شعر به عمق عشق و رنجی که به همراه دارد اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که در فکر او هستم، دل‌ام مانند حبابی در قفس محبوس است. از شدت ضعف، نفس‌ام هم مثل حبابی در حال پرواز است.
هوش مصنوعی: خندهٔ تو درمان دردهای عمیق دل من شد و زخم‌های درون را التیام داد. شکل ظاهری تو مانند حباب است که به زیبایی و لطافت می‌زند.
هوش مصنوعی: عشق و درد عاشقان هرگز کاهش نمی‌یابد. مانند شمع که به خاطر احساساتش آب می‌شود، آنها نیز در دل خود به افسوس و غم می‌سوزند و از خودشان دور می‌شوند، درست مثل حبابی که به سرعت نابود می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.