تا ز یاد او دل غم پیشه رنگین می کنم
از شراب ارغوانی شیشه رنگین می کنم
بسکه در سیر چمن خون گریم از یاد قدی
سرو را چون موج صهبا ریشه رنگین می کنم
خاطرم را یاد رخسارت چمن پیرا بس است
از خیالت گلشن اندیشه رنگین می کنم
کوهسار از حسن سعیم صورت پیرایه یافت
بیستون را از شراز تیشه رنگین می کنم
شعله ور گردید هر برگ نی از آهم چو شمع
ز آتش سوداش جویا بیشه رنگین می کنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حال و هوای غم و عشق شاعر است. شاعر به یاد معشوق خود دلش دچار غم می‌شود و با رنگین کردن شراب و طبیعت سعی در فراموشی و تسکین درد خود دارد. او از یاد معشوق چنان غمگین است که حتی زیبایی‌های طبیعی را به خاطر او رنگین می‌کند. در آخر، اویی که از آتش شوقش آتش به جان خود می‌زند، بیشه و طبیعت را نیز به حالت رنگین درمی‌آورد. به طور کلی، شعر احساسات عمیق و درد ناشی از عشق را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: به یاد او دل غمگینم را با رنگ‌های زیبا زینت می‌بخشم و از شراب قرمز، شیشه‌ای رنگارنگ می‌سازم.
هوش مصنوعی: در باغ چمن، آنقدر از یاد قامت بلند سرو گریه می‌کنم که مانند موجی رنگین، ریشه‌هایم را پر از رنگ می‌کنم.
هوش مصنوعی: یاد چهره‌ات برای من کافی است و با خاطرات تو دنیای فکری‌ام را رنگین و زیبا می‌سازم.
هوش مصنوعی: کوهساری که به خاطر زیبایی‌هایش مشهور است، چهره‌اش با حسن و زیبایی من زینت یافته است. من بیستون را به رنگ تیشه‌ام از شراز زیباتر می‌کنم.
هوش مصنوعی: هر برگ نی از صدای آه من به شدت می‌سوزد و شعله‌ور می‌شود، مانند شمعی که از آتش می‌سوزد. من در پی این هستم که جنگل را به رنگ‌های زیبا تزئین کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.