گنجور

 
جویای تبریزی

آنکه شور صد قیامت بود با خلخال او

همچو نقش پا دلم افتاده از دنبال او

از سر خود هر که در راه طلب برداشت دست

چون دو نقش پا دو عالم ماند در دنبال او

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode