نهانی در حجاب زندگانی
برون آی از نقاب زندگانی
به قید جسم تا هستی گرفتار
گل آلوده است آب زندگانی
سوادنامه جز زیر و زبر نیست
گذشتم بر کتاب زندگانی
نفس را آمد و رفت پیاپی
بود موج سراب زندگانی
نترسد از خمار صبح محشر
سیه مست شراب زندگانی
به غفلت رفت ایام حیاتت
بشد عمرت به خواب زندگانی
نظر کن آمد و رفت نفس را
ندانی گر شتاب زندگانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تامل در مورد زندگی و گذر زمان می‌پردازد. شاعر از زندگانی به عنوان حالتی که در آن آدمی در قید جسم و مادیات گرفتار است، یاد می‌کند. او به این موضوع اشاره می‌کند که زندگی در ظاهر زیباست اما باطنش آلوده و پیچیده است. همچنین، از ناپایداری نفس و گذر سریع ایام حیات یاد می‌کند و به ما می‌فهماند که باید از غفلت و خواب آلودگی در حیات پرهیز کنیم. در نهایت، شعر دعوت به توجه و مراقبت به زندگی و زمان حال می‌کند.
هوش مصنوعی: زندگی دارای پرده‌ها و پوشش‌هایی است که ما را از واقعیات عمیق آن دور می‌کند. باید از این غبار و پوشش‌ها عبور کرده و به حقیقت زندگی دست پیدا کنیم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که در قید و بند جسم هستی، زندگی‌ات در گلی آلود و ناپاک است.
هوش مصنوعی: در زندگی، تنها نقاط قوت و ضعف را مشاهده می‌کنم و از نوشته‌های زندگی عبور می‌کنم.
هوش مصنوعی: نفس انسان به طور مداوم در حال آمد و رفت است، مثل امواج سراب که در زندگی دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: نگران حال و هوای سنگین و تاریک قیامت نباش، زیرا انسان مست از شوق زندگی و لذت‌های آن، هراسی از این وضعیت ندارد.
هوش مصنوعی: ایام زندگی تو به سهل‌انگاری سپری شد و عمرت مثل خواب و بی‌خبر از واقعیت گذشت.
هوش مصنوعی: به زندگی نگاه کن و ببین که چگونه نفس‌ها می‌آیند و می‌روند، و تو نمی‌توانی بفهمی که زندگی چه سرعتی دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.