تا کام خواهش از می بی غش گرفته است
برگ گلی است لعل تو کآتش گرفته است
شب تا سحر هوازدهٔ آرزوی تست
گر غنچه را دماغ مشوش گرفته است
تا خواهشم به نعمت دیدار دست یافت
صد بوسه زان دو لب به نمک چش گرفته است
تأثیر آه ماست که هر شام از شفق
اطراف دامن فلک آتش گرفته است
چون بگسلم ز یار که جویا دل مرا
با تارتار طرهٔ دلکش گرفته است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عمق عشق و آرزوهای فردی است که به شدت به معشوق خود وابسته است. شاعر از شراب (می) که نماد عشق و لذت است صحبت می‌کند و می‌گوید که عشق او مانند گل لاله‌ای است که به آتش شعله‌ور شده است. او در شب تا صبح به یاد معشوقش می‌اندیشد و تأثیر عشق را بر زندگی‌اش و بر آسمان می‌بیند. در نهایت، نگران است که اگر از یار جدا شود، چه بر سر دلش خواهد آمد. شعر نشان‌دهندهٔ احساسات عمیق و درد عاشقانه است.
هوش مصنوعی: آنگاه که خواسته‌ام را از شراب خالص به دست آورده‌ام، در واقع به رنگ قرمز گل تو همانند آتش جلب توجه کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: شب را تا صبح به یاد آرزوهای تو می‌گذرانم، حتی اگر غنچه‌ای نیز با ناامیدی نفس بکشد.
هوش مصنوعی: وقتی که به آرزوی دیدار تو رسیدم، صد بوسه از آن دو لب را با نمک چشیدم.
هوش مصنوعی: هر شب هنگام غروب، اثر غم و آه ما به قدری شدید است که آسمان به آتش می‌افتد و رنگین می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی که از دوست دور می‌شوم و از او خبری ندارم، می‌فهمم که موهای زیبا و دل‌فریب او همچنان در ذهنم باقی مانده و دل مرا به آن اندازه مشغول کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.