گنجور

 
جویای تبریزی

زبان تیغ تو در حشر عذرخواه من است

شهید عشقم و لب تشنگی گواه من است

نشست تا به رخت گرد خط همی نالم

که آه از اثر آه صبحگاه من است

بلند گشته چنان شهرت نکویی او

که آفتاب پرستار روی ماه من است

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode