تا هوای شمع رویت در سر پروانه است
زآتش غیرت تنم خاکستر پروانه است
می تپد در آتش حسرت نصیبی بی رخت
پلک و مژگان گوییا بال و پر و پروانه است
دیده ام از بس پرد در شوق شمع عارضی
مردم چشمم چو دل در پیکر پروانه است
بسکه گرد شمع رویش قدسیان پر می زنند
از زمین تا عرش گویی محشر پروانه است
سوختن در آتش حسرت دلم را راحت است
پرنیان شعله جویا بستر پروانه است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس عمیق عشق و حسرت خود اشاره می‌کند. او از پروانه‌ای صحبت می‌کند که به شمع دل می‌بندد و با اشاره به آتش غیرت و حسرت، نشان می‌دهد که عشقش او را به خاکستر تبدیل کرده است. زیبایی و جذابیت شمع، در چشم او حسرتی شدید به وجود می‌آورد و دفرمیشن عاطفی او را به تصویر می‌کشد. همچنین، او به شدت تحت تاثیر زیبایی معشوق است و عشقش او را به سوختن در آتش آرزوها و آرمان‌هایش می‌کشاند. در نهایت، سوختن و رنج در مسیر عشق برای او راحت و قابل قبول است. شاعری بر آتش عشق و محبت تمرکز دارد که عمیق و سوزان است.
هوش مصنوعی: تا وقتی که پروانه به شمع زیبایی‌ات فکر می‌کند و عاشقانه به سویش می‌رود، آتش غیرت و عشق من باعث شده که جانم به خاکستر تبدیل شود.
هوش مصنوعی: حسرتی در دل می‌زید که انگار بدون زیبایی چشمان و مژگان همواره آتشین و پرشور است، همچون پروانه‌ای که در شعله‌ها پرواز می‌کند.
هوش مصنوعی: به خاطر شوق و جذابیت صورت کسی، چشمانم مانند دل پروانه‌ای شده‌اند که در نزدیکی شمع می‌رقصد و می‌سوزد.
هوش مصنوعی: چقدر فرشتگان به دور شمع وجودش پرواز می‌کنند، طوری که به نظر می‌رسد از زمین تا آسمان، مانند یک روز قیامت پروانه‌ها در حال حرکت هستند.
هوش مصنوعی: سوختن در آتش حسرت برای دل من راحت است؛ چرا که شعله‌های نرم و لطیف مانند پرنیان به دنبال آرامش پروانه‌ها هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.