نونهال من چو دید آیینه را
از گریبان گل دمید آیینه را
خلق خوش با سینهٔ صفای تو است
هیچ کس بی رو ندید آیینه را
از گداز شرم پیش عارضش
چون عرق جوهر چکید آیینه را
دیده چون بگشود عکست بر رخت
همچو دل بر طپید آیینه را
می کند نام خدا عکس لبت
جام لبریز نبید آیینه را
صورتت چون عکس اندازد درو
جان توان داد و خرید آیینه را
گشته جویا جلوه گاه عکس او
می توان دربرکشید آیینه را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جاذبهٔ چهرهٔ معشوق می‌پردازد. نونهالی که به آیینه نگاه می‌کند، زیبایی خود را در آن می‌بیند و احساس شادی می‌کند. شاعر اشاره می‌کند که هیچ‌کس بدون زیبایی معشوق نمی‌تواند به آیینه نگاهی بیفکند. شرم و احساسات عاشقانه در چهرهٔ معشوق به وضوح نمایان است و زیبایی او همچون نوشیدنی‌ای لذیذ به دل می‌نشیند. در نهایت، شاعر از شوق و حرارت عشق سخن می‌گوید که در پرتو زیبایی معشوق جان‌انگیز می‌شود.
هوش مصنوعی: درخت جوان من وقتی که آینه را دید، از گردن خود گل به بیرون آورد.
هوش مصنوعی: خوش‌رویی و زیبایی تو به قدری است که هیچ کس بدون دیدن چهره‌ات نمی‌تواند دلش را شاد کند، مثل آیینه که فقط با رو جمع می‌شود.
هوش مصنوعی: از شدت شرم، پیش روی او مثل قطرات عرق که بر جوهر می‌چکد، من هم ریزش کردم.
هوش مصنوعی: زمانی که چشمانم را باز کردم، تصویری از تو بر روی چهره‌ات دیدم که قلبم به تپش افتاد، مانند حالتی که آینه در برابر تصویرش می‌تپد.
هوش مصنوعی: خدا به من یادآوری می‌کند که چهره‌ات مانند آیینه‌ای است که پر از شراب خوش‌طعم است.
هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند عکسی است که در آن جان می‌بخشد و می‌توان به خاطر آن، آینه را خرید و ارزش قائل شد.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال زیبایی و جلوه او هستی، می‌توانی آینه را بلند کنی و تصویر او را در آن ببینی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.