می مکد خون دلم را غنچه عنابی اش
می زند بر آتشم دامن قبای آبی اش
عندلیب نوگلی گشتم که از طفلی هنوز
بوی شیر آید ز رنگ چهرهٔ مهتابی اش
جز به همپروازی عنقا به مقصد کی رسد
یک نفس گر می شوی در خویش گم می یابی اش
رهبر معراج عشقم شد تپیدنهای دل
آتش شوق مرا دامن زند بیتابی اش
نیست جویا را زشوخیهای حسنش آگهی
دل به عیاری رباید کاکل قلابی اش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف احساسات عمیق عشق و شوق خود می‌پردازد. او در متنی خیال‌انگیز به تصویر کشیده که چگونه عشقش مانند غنچه‌ای سرخ می‌نوشد و مانند آتش بر دامن عشقش می‌زند. او خود را مانند پرنده‌ای در جستجوی بالاترین مراتب عشق می‌داند و به زیبایی چهره معشوق اشاره می‌کند که یادآور شیرینی دوران کودکیش است. همچنین، بیان می‌کند که گم شدن در عشق، او را به بالاترین مقام می‌رساند و این عشق آتش شوق را در دلش شعله‌ور می‌کند. شاعر به شوخی‌های معشوق و جذابیت‌های او نیز اشاره می‌کند که دل را به دام می‌اندازد.
هوش مصنوعی: عشق همچون نوشیدنی تلخی است که جانم را می‌مکد. در این میان، زیبایی و جذابیت او مانند گل عنابی، با آتش عشق من بازی می‌کند و دامن رنگین لباسش بر آتش اشتیاق من می‌افزاید.
هوش مصنوعی: من به مانند بلبل عاشق، جوانی تازه‌کار شده‌ام که هنوز بوی شیر از چهره‌اش به مشام می‌رسد، چهره‌ای همچون ماهی زیبا و تابان.
هوش مصنوعی: تنها با همراهی و همگامی با دیگران است که می‌توان به هدف رسید. اگر در خودت گم شوی و تنها بمانی، آن هدف را نخواهی یافت.
هوش مصنوعی: رهبر احساسات عاشقانه‌ام را می‌توانم در تپش‌های قلبم ببینم که آتش شوقم را تقویت می‌کنند و این بیتابی را در من ایجاد می‌کنند.
هوش مصنوعی: کس را از شوخی‌های زیبایی او خبری نیست، دل به فریبی از زیبایی‌هایش می‌سپرد، چون موهای قلابی‌اش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.