|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این قطعه شعر، شاعر به بیان احساسات عمیق و دردهای انسانی می‌پردازد. او از کسی صحبت می‌کند که با وجود گریه و درد، هنوز دیده‌اش را روشن نگه داشته و به امید فردا دل بسته است. این فرد، دیوانه‌ای است که از وعده‌ها و امیدهای دروغین رنج می‌برد و از شنیدن دردهای دیگران محروم است. به طور کلی، شعر به موضوعات ناامیدی، درد و بی‌توجهی جامعه به رنج‌های فردی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: چشم‌هایی که از گریه نمی‌توانند دیگر سفید شوند، هرگز با سرمه و زیور ظاهری روشن نمی‌شوند.
هوش مصنوعی: کسی که امروز با درد و غم دست و پنجه نرم کند، فردا امیدوارانه و با آرامش به خواسته‌هایش خواهد رسید.
هوش مصنوعی: یک آدم دیوانه که از دست مشکلات و وعده‌هایی که به او داده شده راحت شده است، دیگر نگران گرفتار شدن در دام وعده‌ها نیست.
هوش مصنوعی: کسی که مانند گل زیبا صحبت می‌کند و سخن از دهانش به نرمی می‌آید، اگر به‌دلیل عدم حضور در مجالس گفتگو، از یادها رفته باشد، از لذت صحبت و شنیدن بی‌بهره خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.