|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عشق اشاره دارد. شاعر از دست خود که بر شمع کافور می‌زند صحبت می‌کند و می‌گوید که دست معشوقش را می‌فشارد. او بیان می‌کند که عشقش آن‌قدر روشن و داغ است که مانند چراغی در شب می‌درخشد. همچنین تصویری از چهره صبح را از معشوقش می‌سازد و می‌گوید که این عشق می‌تواند زندگی را روشن کند. در نهایت، شاعر به باطن و معنای عمیق زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که از ظواهر باید به باطن پی ببریم.
هوش مصنوعی: دست او به شمعی که از کافور ساخته شده می‌زند و آستین حسنش بر صورت پری می‌فشارد.
هوش مصنوعی: چقدر عشق در دلم شعله‌ور شده که مانند نور پرداز آستینم، روشن و دل‌افروز است.
هوش مصنوعی: وقتی که صبح روشن می‌شود و دوری مهدی از ما تمام می‌شود، می‌توانیم نور امید را به زندگی‌امان برگردانیم و به دل‌های خسته روشنی و روشنی ببخشیم.
هوش مصنوعی: از ظاهر افراد هرگز قضاوت نکنید و سعی کنید باطن آنها را بشناسید؛ زیرا هزینه‌ای که برای ایجاد ظاهر می‌شود، تمام حقیقت نیست و آنچه مهم است، ذات افراد و نیت‌هایشان است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.