حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای آسیا، ای آسیا، سرگشته‌ای چون ما چرا؟

شماره ۲: ای دل و جان عاشقان خسته تیغ مرحبا

شماره ۳: ای صبح سعادت ز جبین تو هویدا

شماره ۴: ایهاالصابرون فی البلوا

شماره ۵: برافشان زلف مشکین را، که خوش حالیم ازین سودا

شماره ۶: بس بمساجد شدیم بهر تولا

شماره ۷: بلبل بوقت صبح بدرگاه کبریا

شماره ۸: تا پریشان نکند زلف ترا باد صبا

شماره ۹: جگر پردرد و دل پرخون و جان سرمست و ناپروا

شماره ۱۰: چند پرسی ز کجایی و کجایی و کجا؟

شماره ۱۱: خدا را، ای مذکر، رحم فرما

شماره ۱۲: خوش خاطرم که یار مرا گفت: مرحبا

شماره ۱۳: زهی شوق و زهی شوق، زهی عشق و تمنا!

شماره ۱۴: شراب آتشین آمد ز دست ساقی جان‌ها

شماره ۱۵: طلوع پرتو حسنست در جهان، اما

شماره ۱۶: عقل از عقیله خیزد، عشق از جنون و سودا

شماره ۱۷: «کل من رام تف بوجه سما»

شماره ۱۸: گر صفات خدا کنی بسزا

شماره ۱۹: گر عشق نباشد نرسد قطره بدریا

شماره ۲۰: گریبان می‌درم هردم که: دامان درمکش از ما

شماره ۲۱: «نون گفت » و «قلم » گفت تقدس و تعالا

شماره ۲۲: هرچه آن می رود از حد سمک تا بسما

شماره ۲۳: ساقی، ز کرم پر کن این جام مصفا را

شماره ۲۴: نمی دانم چه افتادست قسمت از قدر ما را

شماره ۲۵: هر صبح‌دم پیغام خود گویم به زاری باد را

شماره ۲۶: ساقی بیار باده و بنواز عود را

شماره ۲۷: مست از شراب عشق کن این عقل دوراندیش را

شماره ۲۸: دمادم می‌دهد ساقی لبالب ساغر جان را

شماره ۲۹: ساقی به من آور قدح پیر مغان را

شماره ۳۰: وقت آن شد که می ناب دهی مستان را

شماره ۳۱: بسوخت آتش عشق تو زهد و تقوی را

شماره ۳۲: هزار بار نمک ریخت بر جراحت ما

شماره ۳۳: باده می ریزند صافی دم بدم در جام ما

شماره ۳۴: از حد گذشت قصه درد نهان ما

شماره ۳۵: ای چشم تو در شوخی سرفتنه دوران‌ها

شماره ۳۶: بیادت زنده ام، اینست مشرب

شماره ۳۷: لب عالم منم،چه لب؟لب لب

شماره ۳۸: «اسمعوا منی، یا اولی الالباب »:

شماره ۳۹: ای از جمال روی تو تابنده آفتاب

شماره ۴۰: ای رخ زیبای تو رشک مه و آفتاب

شماره ۴۱: باده ارزان شد و زهاد خرابند و یباب

شماره ۴۲: چند ازین افسانهای خاک و آب؟

شماره ۴۳: سخنی می رود به صدق و صواب

شماره ۴۴: سخنی می رود بوجه صواب

شماره ۴۵: شب، همه شب به هوای تو چنین مست خراب

شماره ۴۶: عاشقم، خسته ام، خراب و یباب

شماره ۴۷: «لن ترانی » می رسد از طور موسی را جواب

شماره ۴۸: یار همسایه تو شد، دریاب

شماره ۴۹: ای از جمال روی تو تابنده آفتاب

شماره ۵۰: ای پرتو جمال ترا بنده آفتاب

شماره ۵۱: عدیل نیست ترا در جهان حسن و ملاحت

شماره ۵۲: ای مظهر جمال تو مرآت کاینات

شماره ۵۳: پیش از بنای مدرسه و دیر سومنات

شماره ۵۴: دلم رابرد عشقت، «فات مافات »

شماره ۵۵: «ستة ایام » گفت و «سبع سماوات »

شماره ۵۶: مرآت اوست جمله ذرات کاینات

شماره ۵۷: عشق ما را هزار فن آموخت

شماره ۵۸: از ما خبر برید بدان عاشقان مست :

شماره ۵۹: گر زاهدست جانم، اگر رند می پرست

شماره ۶۰: ما پیش شمع روی تو پروانه وار مست

شماره ۶۱: ای دوست، دلم راهوس باده حمراست

شماره ۶۲: این همه موج بی کران ز چه خاست؟

شماره ۶۳: بآفتاب جمالت، که نور دیده ماست

شماره ۶۴: جان عالم تو و این قصه ز جانت پیداست

شماره ۶۵: چون صبح سعادت ز جبین تو هویداست

شماره ۶۶: چون نور رخت از همه سو ظاهر و پیداست

شماره ۶۷: خورشید منور ز جمال تو هویداست

شماره ۶۸: دوست در مجلس جان آمد و محفل آراست

شماره ۶۹: دین هر کس بقدر صدق و صفاست

شماره ۷۰: رنگ رز رنگ خمی کرد و نیامد خم راست

شماره ۷۱: ز درد عشق اگر جان غریق بحر بلاست

شماره ۷۲: عشق و مستوری و مستی چو نمی آید راست

شماره ۷۳: معراج عاشقی، که فنا در پی فناست

شماره ۷۴: مهربان یار وفاپیشه کجا رفت و کجاست؟

شماره ۷۵: «و هو معکم» گفت از این معنی چه خواست؟

شماره ۷۶: یک سخن از قول اخوان الصفاست:

شماره ۷۷: در همه روی زمین یک دل هشیار کجاست؟

شماره ۷۸: جان گنه کار است و مجرم، رحمت جانان کجاست؟

شماره ۷۹: در خاکدان دهر دلی شادمان کجاست؟

شماره ۸۰: دلدار یار ماست، غمش غمگسار ماست

شماره ۸۱: مقصود ما ز ملک جهان وصل یار ماست

شماره ۸۲: از لطف دوست سکه دولت بنام ماست

شماره ۸۳: شور جهان ز شکر آن دلستان ماست

شماره ۸۴: دیده ام تا بر رخ آن گل عذار افتاده است

شماره ۸۵: بر ما بناز می گذری، این چه عادتست؟

شماره ۸۶: دستم بدست گیر، که دل توبه کارتست

شماره ۸۷: گر دل برفت، مسکن جانها بکوی تست

شماره ۸۸: جاودان، هرکه ترا دید بعالم شادست

شماره ۸۹: شفای جان مرا چیست؟ کز من آزردست

شماره ۹۰: دل چه دیدست؟ که دیوانه آن یار شدست

شماره ۹۱: روی زمین لعل بدخشان شدست

شماره ۹۲: ای خواجه، درین کوی چه عیشست و چه بودست؟

شماره ۹۳: بازم نمکی بر جگر ریش رسیدست

شماره ۹۴: آن را که قبله اش رخ خورشید انورست

شماره ۹۵: از هرچه هست ذکر جمال تو خوشترست

شماره ۹۶: اگر در مغز، اگر در پوست یارست

شماره ۹۷: هلاک عاشقان در انتظارست

شماره ۹۸: یحبهم و یحبونه چه اقرارست؟

شماره ۹۹: دلم از غصه هجران تو اندر شورست

شماره ۱۰۰: من اگر توبه شکستم کرمش موفورست

شماره ۱۰۱: امروز بهرحال به از دی و پریرست

شماره ۱۰۲: بگذار ره صومعه، کان دور و درازست

شماره ۱۰۳: گر دیر سومنات بود، گر صوامعست

شماره ۱۰۴: ره بیابانست و شب تاریک و پایم در گلست

شماره ۱۰۵: در مذهب ما باده مباحست و حلالست

شماره ۱۰۶: بهر کجا که رسد عشق شاه محترمست

شماره ۱۰۷: جگرم گرم و دل خسته ندیم ندمست

شماره ۱۰۸: غم تو بر دل و بر جان امیر و محتشمست

شماره ۱۰۹: تو ساقی جان بخشی و عالم همه جامست

شماره ۱۱۰: موسی صفتان را، که درین طور مقامست

شماره ۱۱۱: خرد مستست و دل مستست و جان مست

شماره ۱۱۲: دلم از عشق تو مستست و جان مست

شماره ۱۱۳: گر دردمند گردد دل، دولتی عظیمست

شماره ۱۱۴: ملامت را بمان، چه جای بیمست؟

شماره ۱۱۵: بنده را هست سؤالی و نه آن حد منست

شماره ۱۱۶: آن ماه دل افروز، که محبوب جهانست

شماره ۱۱۷: آن ماه شب افروز، که در پرده نهانست

شماره ۱۱۸: امشب شب آدینه و فردا رمضانست

شماره ۱۱۹: ای بی خبران، مصلحت کار در آنست

شماره ۱۲۰: ای ساقی جان بخش، که در جام تو جانست

شماره ۱۲۱: بگوش سرو چه گفتی؟ که پای کوبانست

شماره ۱۲۲: درد تو، که سرمایه ملک دو جهانست

شماره ۱۲۳: در دیده صاحب نظران کشف عیانست :

شماره ۱۲۴: در نهان خانه وحدت قمری پنهان است

شماره ۱۲۵: دلم از زلف تو آشفته و سرگردانست

شماره ۱۲۶: صبا چه گفت بگوش چمن که خندانست؟

شماره ۱۲۷: فروغ نور رخت آفتاب تابانست

شماره ۱۲۸: مرا پیوند او پیوند جانست

شماره ۱۲۹: مرا چون عاشقی دارالامانست

شماره ۱۳۰: مرا نور یقین همراه جانست

شماره ۱۳۱: مرا هوای تو اندر میانه جانست

شماره ۱۳۲: همه صحرا گلست و ارغوانست

شماره ۱۳۳: دلم از شوق تو خونست و ندانم چونست

شماره ۱۳۴: شریعت در طریقت مستعینست

شماره ۱۳۵: آفتابیست جمالت که جهان پرتو اوست

شماره ۱۳۶: باد صبا برگرفت پرده ز رخسار دوست

شماره ۱۳۷: برآمد آفتاب طلعت دوست

شماره ۱۳۸: بوی جان میآید از باد صبا، این بو چه بوست؟

شماره ۱۳۹: بیار جان طلب کار را بحضرت دوست

شماره ۱۴۰: دل من شیوه شیرین ترا دارد دوست

شماره ۱۴۱: ز پیدایی چو پنهانست آن دوست

شماره ۱۴۲: عاشق بمرگ مایل و عاقل بهانه جوست

شماره ۱۴۳: عرصه عالم بما پیداست، ما پیدا بدوست

شماره ۱۴۴: نمی‌توان خبری دادن از حقیقت دوست

شماره ۱۴۵: دل ما بصد جان طلب کار اوست

شماره ۱۴۶: قمری دارم کین چشم نهان خانه اوست

شماره ۱۴۷: در سویدای دلم سودای اوست

شماره ۱۴۸: سر بلندی بین، که دایم در سرم سودای اوست

شماره ۱۴۹: ای دل و دلدار من، راه بوصل از چه روست؟

شماره ۱۵۰: آن یار جفا پیشه، که پشتست و پناهست

شماره ۱۵۱: برون ز راه خدا راهرو نه در راهست

شماره ۱۵۲: در فهم همین نکته بسی عزت و جاهست

شماره ۱۵۳: زان یار جفا پیشه، که پشتست و پناهست

شماره ۱۵۴: مگو ز سختی این ره، چو دوست همراهست

شماره ۱۵۵: هرچند اگر سرخ و سفیدست و سیاهست

شماره ۱۵۶: همچو خورشید، که او را نظری با ما هست

شماره ۱۵۷: عاشق قرین مهر و وفا هرکجا که هست

شماره ۱۵۸: بکوی عاشقان بت خانه ای هست

شماره ۱۵۹: زان یار سفر کرده کسی را خبری هست؟

شماره ۱۶۰: براه پیر مغان رو، که راه سرمستیست

شماره ۱۶۱: در جمله ذرات جهان لمعه حسنیست

شماره ۱۶۲: رخسار تو چون آینه صورت و معنیست

شماره ۱۶۳: رخسار تو چون آینه صورت و معنیست

شماره ۱۶۴: طریق عشق سپردن طریق بوالعجبیست

شماره ۱۶۵: چون روی تو ز مصحف تنزیه آیتیست

شماره ۱۶۶: گر جمله تویی تو، نیک و بد چیست؟

شماره ۱۶۷: ای بت عیار من، نام تو امروز چیست؟

شماره ۱۶۸: ای دوست، حکایت نهان چیست؟

شماره ۱۶۹: همه دردست درین واقعه، پس درمان چیست؟

شماره ۱۷۰: بخون آغشته ام، درمان من چیست؟

شماره ۱۷۱: آنکه دل بر دست و دارد قصد جان پیداست کیست

شماره ۱۷۲: عاشق روی ترا خرقه و زنار یکیست

شماره ۱۷۳: پیوسته دلم در غم آن یار گرامیست

شماره ۱۷۴: میان مجلس رندان حدیث فردا نیست

شماره ۱۷۵: بیا، بیا، که مرا با تو نسبت جا نیست

شماره ۱۷۶: حلقه بر در مزن، که بارت نیست

شماره ۱۷۷: حلقه بر در مزن، که راهت نیست

شماره ۱۷۸: همه کار و بار جهان هیچ نیست

شماره ۱۷۹: تا با خودم از خودم خبر نیست

شماره ۱۸۰: در بزم یار باده ناخوشگوار نیست

شماره ۱۸۱: از تو بمقصود ره دور نیست

شماره ۱۸۲: بی‌جمالت بوستان عیش ما را نور نیست

شماره ۱۸۳: بی یاد دوست در دل مستان سرور نیست

شماره ۱۸۴: عاشقان در جمع با یارند و این بس دور نیست

شماره ۱۸۵: دل را ز جان گزیر وز جانان گزیر نیست

شماره ۱۸۶: جان ما را دولت عشق رخت امروز نیست

شماره ۱۸۷: شکی نماند که جز دوست در جهان کس نیست

شماره ۱۸۸: بی جام عشق عیش دل ما تمام نیست

شماره ۱۸۹: پیر ما جامیست، اما در خور این جام نیست

شماره ۱۹۰: از دولت دیدار تو دل را غم جان نیست

شماره ۱۹۱: بجز وصلت حیات جاودان نیست

شماره ۱۹۲: چو رویت تازه گل در بوستان نیست

شماره ۱۹۳: بپیش مردم نادیده این سخن شینیست

شماره ۱۹۴: خلق گویند که: در عشق بلیاتی نیست

شماره ۱۹۵: هرکه را نفی فراوان شد و اثباتی نیست

شماره ۱۹۶: از یار سفر کرده کسی را خبری نیست

شماره ۱۹۷: در صومعه و دیر مغان هیچ سری نیست

شماره ۱۹۸: ز بحر عشق تو هر قطره ای چو دریاییست

شماره ۱۹۹: چراغ مرد معنی آشناییست

شماره ۲۰۰: هرکجا در دو جهان عاشق روشن راییست

شماره ۲۰۱: مرا با روی تو پیوسته روییست

شماره ۲۰۲: باغبانا، به جهان تخم نکو باید کاشت

شماره ۲۰۳: باز شوری بمحلت زد، ازین کو بگذشت

شماره ۲۰۴: در شرح آن جمال بیان‌ها ز حد گذشت

شماره ۲۰۵: دردم ز اشتیاق تو ز اندازه در گذشت

شماره ۲۰۶: چشم سرمست تو ما را بستم کاری کشت

شماره ۲۰۷: ناگهان در تاخت عشقت، ملک جان یغما گرفت

شماره ۲۰۸: ذکر جمیل یار جهان را فرو گرفت

شماره ۲۰۹: هرگز هوای وصل تو از جان ما نرفت

شماره ۲۱۰: جان ببوی وصل یار از کعبه تا بتخانه رفت

شماره ۲۱۱: دیدمش دوش که سرمست و خرامان می‌رفت

شماره ۲۱۲: اسرار تو با خاطر هشیار توان گفت

شماره ۲۱۳: با عشق ز تسبیح و مصلا نتوان گفت

شماره ۲۱۴: در حسن و جمالی که تو داری چه توان گفت؟

شماره ۲۱۵: بحق صحبت دیرین مرا مران بخجالت

شماره ۲۱۶: ای رهنمای ملک معانی، چه گویمت؟

شماره ۲۱۷: ای پرتو جمال الهی،چه گویمت؟

شماره ۲۱۸: ای دل، چو پیش آمد غمی، آن را فرج دان، نه حرج

شماره ۲۱۹: من و معشوق و جام ناب صباح

شماره ۲۲۰: عشق تو مرا از هر دو جهان ساخت مجرد

شماره ۲۲۱: ای دل و جان گرامی به تمنای تو شاد

شماره ۲۲۲: بسودای تو خوش حالیم و دلشاد

شماره ۲۲۳: بسیار سعی کردم و بسیار اجتهاد

شماره ۲۲۴: جام در پای صراحی سر نهاد

شماره ۲۲۵: دریغ باشد ازین چار سوی کون و فساد

شماره ۲۲۶: سفر گزیدم ازین آستان کون و فساد

شماره ۲۲۷: ما همه شیداییان بودیم و مستان وداد

شماره ۲۲۸: هزار شکر که سلطان عشق جان را داد

شماره ۲۲۹: بنده پیر مغانیم، که جاویدان باد

شماره ۲۳۰: حدم آن کس زند که بادم داد

شماره ۲۳۱: ساقیم باده داد و بادم داد

شماره ۲۳۲: نگین سلیمان بدیوان که داد؟

شماره ۲۳۳: ساقی مرا ز باده ناب مغانه داد

شماره ۲۳۴: تو آن دری که در عمان نگنجد

شماره ۲۳۵: ابر سودای تو آن لحظه که توفان بارد

شماره ۲۳۶: دلم از جور تو بسیار شکایت دارد

شماره ۲۳۷: ز ذوق عالم عرفان کجا خبر دارد

شماره ۲۳۸: دیده مشتاق و دلم میل فراوان دارد

شماره ۲۳۹: نقاره سحری قصه ای نهان دارد

شماره ۲۴۰: آن خواجه سر بشر ندارد

شماره ۲۴۱: مرا سودای او دیوانه دارد

شماره ۲۴۲: بپیش اهل سیادت سعادتی دارد

شماره ۲۴۳: دلم از شیوه شیرین تو شوری دارد

شماره ۲۴۴: هر دلی در دو جهان چشم و چراغی دارد

شماره ۲۴۵: جانم از نرگس مخمور تو جاهی دارد

شماره ۲۴۶: جانم از دولت درد تو دوایی دارد

شماره ۲۴۷: در ولای تو دلم حسن وفایی دارد

شماره ۲۴۸: من رند خرابات مغانم چه توان کرد؟

شماره ۲۴۹: تا که از جور زمان بر جگرم ریش رسد؟

شماره ۲۵۰: چو عکس مشرق صبح ازل هویدا شد

شماره ۲۵۱: تا به کی این دل من واله و شیدا باشد؟

شماره ۲۵۲: تا به کی خاطر من واله و شیدا باشد؟

شماره ۲۵۳: در قیامت همه کس طالب و جویا باشد

شماره ۲۵۴: طور سینا چه بود؟ سینه دانا باشد

شماره ۲۵۵: گر همه میل دلت جانب سلما باشد

شماره ۲۵۶: هر کرا در دل و جان عشق و تولا باشد

شماره ۲۵۷: هر که او را هوس منصب اعلا باشد

شماره ۲۵۸: مرا گر اندرون پر نار باشد

شماره ۲۵۹: ارنی و لن ترانی راز و نیاز باشد

شماره ۲۶۰: مست و مستور ندیدیم و گر هم باشد

شماره ۲۶۱: مظهر ذات و صفت آدم و عالم باشد

شماره ۲۶۲: تا دل آشفته آن زلف پریشان باشد

شماره ۲۶۳: عاشقی را،که دل از عشق پریشان باشد

شماره ۲۶۴: گرترا میل دلی سوی دل و جان باشد

شماره ۲۶۵: گر دلم عید ترا لایق قربان باشد

شماره ۲۶۶: کسی که روی تو بیند چگونه شاد نباشد؟

شماره ۲۶۷: نه از خطاست که در ابروی تو چین باشد

شماره ۲۶۸: بپیش درد من درمان چه باشد؟

شماره ۲۶۹: رنگرز و رنگرزی دیر شد

شماره ۲۷۰: از دولت وصال تو کارم بکام شد

شماره ۲۷۱: آیینه سبب گشت که روی تو عیان شد

شماره ۲۷۲: درمان طلب کردم بسی،این درد را درمان نشد

شماره ۲۷۳: باز دست عشق عقلم را گریبان میکشد

شماره ۲۷۴: شوری از شیوه شیرین تو پیدا آمد

شماره ۲۷۵: روی هرکس که باندازه مرآت آمد

شماره ۲۷۶: باده از خم ارادت بسعادت آمد

شماره ۲۷۷: بر دلم بار غم عشق بغایت آمد

شماره ۲۷۸: آن ماه دل افروز که رشک قمر آمد

شماره ۲۷۹: امروز بار دیگر آن ماه دلبر آمد

شماره ۲۸۰: باز آفتاب دولت از بام ما بر آمد

شماره ۲۸۱: نهال دولتم را گل بر آمد

شماره ۲۸۲: چشم بیدار مرا نوبت دیدار آمد

شماره ۲۸۳: شاد باش،ای دل من،نوبت دیدار آمد

شماره ۲۸۴: باز، ز خم باده های ناب بر آمد

شماره ۲۸۵: یار ببازار کاینات برآمد

شماره ۲۸۶: آن یار چو ناگاه ببازار برآمد

شماره ۲۸۷: چون ماه من از مشرق انوار بر آمد

شماره ۲۸۸: چون ماه نو از مشرق انوار برآمد

شماره ۲۸۹: دلدار من از خانه ببازار برآمد

شماره ۲۹۰: دمید صبح سعادت،که یار باز آمد

شماره ۲۹۱: ازکف ساقی جان باده چو در جام آمد

شماره ۲۹۲: آخر،ای شوخ جهان،عشوه گری با ما چند؟

شماره ۲۹۳: در هوایت عاشقان مستمند

شماره ۲۹۴: چنانکه چشم تو در غمزه دلبری داند

شماره ۲۹۵: مرا اگر تو ندانی حبیب می داند

شماره ۲۹۶: حالت جان مرا پیر مغان می‌داند

شماره ۲۹۷: در آن چمن که تو دیدی گلی ببار نماند

شماره ۲۹۸: منگر بعاشقان،که ز صد یک نشان نماند

شماره ۲۹۹: در هیچ زمان غیر بدل راه ندادند

شماره ۳۰۰: چند در مسجد و در صومعه غارت کردند

شماره ۳۰۱: عاشقان را چو صلا جانب می خانه زدند

شماره ۳۰۲: اندرین دور، که مستان طریقت خوارند

شماره ۳۰۳: هر گه که یار شیوه ناز ابتدی کند

شماره ۳۰۴: آنان که بجز روی تو جایی نگرانند

شماره ۳۰۵: خرده بینان طریقت همه صرافانند

شماره ۳۰۶: آب حیوان،که سکندر طلبش میفرمود

شماره ۳۰۷: ای عشق توام در دو جهان مقصد و مقصود

شماره ۳۰۸: بر کهن دیر جهان دوست تجلی فرمود

شماره ۳۰۹: بیمن دولت محبوب عاقبت محمود

شماره ۳۱۰: تویی،که مرهم ریشی و غایت مقصود

شماره ۳۱۱: دل آینه صورت و معنیست عجب بود

شماره ۳۱۲: رنگ رز خواست که خمی کند از کور و کبود

شماره ۳۱۳: ز سوز و شوق تو از جان و دل بر آمد دود

شماره ۳۱۴: زلفت شب قدرست،زهی سایه ممدود!

شماره ۳۱۵: ساقیا،نور صبح روی نمود

شماره ۳۱۶: سرمایه سعادت ما در دیار بود

شماره ۳۱۷: صدبار فکر کردم و صد راه آزمود

شماره ۳۱۸: عشقش بخاک بردم و گفتم که: یا ودود

شماره ۳۱۹: «علم القرآن » ز «الرحمن » چه بود؟

شماره ۳۲۰: فتنه در خواب قیامت خفته بود

شماره ۳۲۱: فرو ریختی باز در جام جود

شماره ۳۲۲: کسی که شیوه حکمت گرفت گوی ربود

شماره ۳۲۳: «یحبه و یحبونم » چنین فرمود:

شماره ۳۲۴: این عشق و مودت اثر لطف خدا بود

شماره ۳۲۵: گیسوی تو هر چند کمندی زبلا بود

شماره ۳۲۶: روی زیبای تو چون شمع صفا خواهد بود

شماره ۳۲۷: مقام ما بسر کوی یار خواهد بود

شماره ۳۲۸: تا جهاندار، جهاندار جهان خواهد بود

شماره ۳۲۹: هرکجا می گذرد دوست، فغان خواهد بود

شماره ۳۳۰: بعد ازین دلبر ما عربده جو خواهد بود

شماره ۳۳۱: گر با تو دمی محرم اسرار توان بود

شماره ۳۳۲: صاحب قلاده اهل نزاع و غلو بود

شماره ۳۳۳: چون حسن دلاویز تو در جلوه گری بود

شماره ۳۳۴: گاهی درون پرده عزت نهان شود

شماره ۳۳۵: از افق مکرمت صبح سعادت دمید

شماره ۳۳۶: تعینات جهان در میان بیم و امید

شماره ۳۳۷: دل ما باده طلب کرد و شرابش برسید

شماره ۳۳۸: صبح ازل ز مشرق انوار بردمید

شماره ۳۳۹: منم و چشم رمد دیده و نور خورشید

شماره ۳۴۰: نعم الفقیه، حال مدرس کجا رسید؟

شماره ۳۴۱: «یحبهم » ز چه رو گشت آن مراد مرید؟

شماره ۳۴۲: طریق توبه و تقوی شکستم تا چه پیش آید؟

شماره ۳۴۳: بانگ مستان خرابات فنا می آید

شماره ۳۴۴: بوی سنبل ز دم باد صبا می آید

شماره ۳۴۵: بوی عشق از نفس باد صبا می آید

شماره ۳۴۶: از خم صفا جام می ناب بیارید

شماره ۳۴۷: از خم صفا باده چون قند بیارید

شماره ۳۴۸: خانه ما روضه شد،چون مقدم رضوان رسید

شماره ۳۴۹: درد مرا نوبت درمان رسید

شماره ۳۵۰: موسی بکوه طور بنور عیان رسید

شماره ۳۵۱: دل ز داروخانه دردت دوا دارد امید

شماره ۳۵۲: هر کرا جرعه می داد بسر گردانید

شماره ۳۵۳: صفیر مرغ جان اسرار گوید

شماره ۳۵۴: دلم از قصه هجران چه گوید؟

شماره ۳۵۵: در پس آیینه چیست باز نمایید

شماره ۳۵۶: با ما سخن از خرقه و سجاده مگویید

شماره ۳۵۷: از باده گلگون قدری هست بگویید

شماره ۳۵۸: از پیر مغان گر خبری هست بگویید

شماره ۳۵۹: در مجلس ما جز سخن یار مگویید

شماره ۳۶۰: گدایی می کنم زان یار دلبر

شماره ۳۶۱: هله! ای دوست بیا باده بخور، غصه مخور

شماره ۳۶۲: اول ثبوت عرش، پس آنگه جلوس یار

شماره ۳۶۳: ای جان جهان، ساقی جان، رطل گران دار

شماره ۳۶۴: بیا، بیا، که غریبیم و عاشقیم و نزار

شماره ۳۶۵: جام جمست این دل بیچاره، گوش دار

شماره ۳۶۶: در داستان عشق تفصی نمود یار

شماره ۳۶۷: درد سری میدهد زحمت رنج خمار

شماره ۳۶۸: رو خرقه گرو کن، دل و دلدار بدست آر

شماره ۳۶۹: ساقیا، مست خرابیم، بما جامی آر

شماره ۳۷۰: ساقی، بیار باده، که تلخست انتظار

شماره ۳۷۱: ساقی، بیار باده گل رنگ خوشگوار

شماره ۳۷۲: سینه مجروحست و عقل آشفته، خاطر بی قرار

شماره ۳۷۳: عزت عشق بود غیرت یار

شماره ۳۷۴: غلطی نیست در حساب و شمار

شماره ۳۷۵: قصه ای نو رسید از اسرار:

شماره ۳۷۶: لاف عرفان می زند آن زاهد لاغر شکار

شماره ۳۷۷: ماییم و جام باده و سودای آن نگار

شماره ۳۷۸: مشربم عذبست و مطرب عشق و ساقی یار غار

شماره ۳۷۹: مشکین کلاله را چو برافکند آن نگار

شماره ۳۸۰: منم و عشق سرکش عیار

شماره ۳۸۱: هر که هشیار درین دیر مغانش مگذار

شماره ۳۸۲: اگرچه خسرو عالم شوی و گر فغفور

شماره ۳۸۳: پیش ما قصه شوقست و شهودست و حضور

شماره ۳۸۴: در کهن دیر زمان جمله فریبست و غرور

شماره ۳۸۵: کار بی همکار سخت و راه بی همراه دور

شماره ۳۸۶: امکان صبر نیست، ز سر گیرم این نفیر

شماره ۳۸۷: چو نازنین جهانی بحسن خویش بناز

شماره ۳۸۸: ماییم و حضرت تو و صد سوز و صد نیاز

شماره ۳۸۹: با زلف و رخت مست مدامیم شب و روز

شماره ۳۹۰: فکر عقل از حد گذشت ای عشق، آتش برفروز

شماره ۳۹۱: دلم در عشق ناپرواست امروز

شماره ۳۹۲: از لب لعل توام کار بکامست امروز

شماره ۳۹۳: سید سادات عالم غیر انسان نیست کس

شماره ۳۹۴: ز چشم گوشه نشینان نشان سودا پرس

شماره ۳۹۵: گر کسی مست و خرابست ز مستانش پرس

شماره ۳۹۶: از ما حکایت می و پیر و مغانه پرس

شماره ۳۹۷: دلی دارم ز سودایش پر آتش

شماره ۳۹۸: تو شمع مجلسی در بزم جان باش

شماره ۳۹۹: جان هوادار تو شد، فاش مکن اسرارش

شماره ۴۰۰: خواجه مستست، ببین در سر و در دستارش

شماره ۴۰۱: بر کنار طاس گردون زد هلال انگشت دوش

شماره ۴۰۲: بنده از دوست سئوالی بصفا کردم دوش

شماره ۴۰۳: پهلوی خوانان غزل می خواند دوش

شماره ۴۰۴: واردات عاشقان کز عشق می آید بگوش

شماره ۴۰۵: باده‌ام صافست و مطرب صاف و ساقی صاف صاف

شماره ۴۰۶: بنادانان مگو سر حقایق

شماره ۴۰۷: متمادی شدست یوم فراق

شماره ۴۰۸: بآرزوی تو در خاک می روم، در خاک

شماره ۴۰۹: چه بود قصه لیلی درین نشیمن خاک؟

شماره ۴۱۰: رندیم و عاشقیم و جهان سوز و جامه چاک

شماره ۴۱۱: ای زلف و رخت میگون، ای دوست سلام علیک

شماره ۴۱۲: نور ولایت تویی، شاه سلام علیک

شماره ۴۱۳: در تو عجب مانده ام ای عشق شنگ

شماره ۴۱۴: از شبستان ازل، تا بامداد آب و گل

شماره ۴۱۵: بلبل آشفته حال، از سرمستی بنال

شماره ۴۱۶: بیار، ساقی عشاق، جام مالامال

شماره ۴۱۷: خاطرم آشفته و جان در ملال

شماره ۴۱۸: ما گنج قدیمیم درین دیر کهن سال

شماره ۴۱۹: مقررست و معین، برای اهل کمال

شماره ۴۲۰: خدای را چو ندانی، چه فقه و چه معقول؟

شماره ۴۲۱: این چه حدیثست که کرد آن صنم؟

شماره ۴۲۲: بهیچ یار و دیاری اگر چه دل ننهادم

شماره ۴۲۳: خوش وقت من، که آینه کردار روشنم

شماره ۴۲۴: سلطان دلنواز چو باز آمد از کرم

شماره ۴۲۵: طلب‌کاری ز حد بگذشت و ما محروم و نامحرم

شماره ۴۲۶: نی چو بنالید، بگفتا: نیم

شماره ۴۲۷: از ما مپیچ رو، که غریبیم و تلخ کام

شماره ۴۲۸: یک جام به جانی دهد آن ساقی خودکام

شماره ۴۲۹: بیا، که نوبت رندیست، عاشقم، مستم

شماره ۴۳۰: دوش آن مه دو هفته دستم گرفت، دستم

شماره ۴۳۱: سوی می خانه میکشی دستم

شماره ۴۳۲: من از سودای جانان نیم مستم

شماره ۴۳۳: اگر بر خاک کویت گرد گردم

شماره ۴۳۴: سفر گزیدم و آهنگ آن جهان کردم

شماره ۴۳۵: دوش بر اوج لا مکان خیمه اصطفا زدم

شماره ۴۳۶: بدوستی، که ترا نیک دوست می دارم

شماره ۴۳۷: دینار نمی خواهم، من عاشق دیدارم

شماره ۴۳۸: گر بنالم من از این درد که در دل دارم

شماره ۴۳۹: منت از دل بصد جان دوست دارم

شماره ۴۴۰: نه تنها من خراب و مست یارم

شماره ۴۴۱: باده می نوشم و سودای تو در سر دارم

شماره ۴۴۲: سرم سبزست و لب خندان و عیش جاودان دارم

شماره ۴۴۳: عاشق یارم، بغیر یار ندارم

شماره ۴۴۴: جگر گر مست و دل گر مست و آه آتشین دارم

شماره ۴۴۵: از نایره شوقت در دل شرری دارم

شماره ۴۴۶: در ملک وصال او ظل شجری دارم

شماره ۴۴۷: چشم گریان و دل زار و نزاری دارم

شماره ۴۴۸: عیسی بظهور آمد، من مرده چرا باشم؟

شماره ۴۴۹: خیالست این که: من بی یار باشم

شماره ۴۵۰: ای دوای درد بیماران، سلام علیکم

شماره ۴۵۱: بحمدالله من از دردی کشانم

شماره ۴۵۲: فقر می‌گفت که: من خسرو جاویدانم

شماره ۴۵۳: من بیچاره سودا زده سرگردانم

شماره ۴۵۴: من ز سودای تو سرگشته و سرگردانم

شماره ۴۵۵: مشرب عذب مرا هر نفس از خم قدیم

شماره ۴۵۶: میان آتش سوزان علم فراخته ایم

شماره ۴۵۷: ما در هوای عشق تو سرمست باده‌ایم

شماره ۴۵۸: پهلوی خوان به سر کوی حبیب آمده‌ایم

شماره ۴۵۹: گرنه آنست که جوینده یار آمده ایم؟

شماره ۴۶۰: مست بودیم بگلبانگ تو هشیار شدیم

شماره ۴۶۱: اقبال عشق بود، که ما مقبل آمدیم

شماره ۴۶۲: ما در جهان کون برای تو آمدیم

شماره ۴۶۳: این عنایت ازلی بود که ره پرسیدیم

شماره ۴۶۴: در مسجد و در کعبه و بت خانه دویدیم

شماره ۴۶۵: ما در طلب دوست فراوان بدویدیم

شماره ۴۶۶: در دور رخت یک دل هشیار ندیدیم

شماره ۴۶۷: در کعبه و بت خانه بجز یار ندیدیم

شماره ۴۶۸: هزاران بحر در دردانه دیدیم

شماره ۴۶۹: جانا، بجز از تو کس نداریم

شماره ۴۷۰: عمریست که سودای سر زلف تو داریم

شماره ۴۷۱: غیر از تو کس دگر نداریم

شماره ۴۷۲: ما در دل و جان آتش سودای تو داریم

شماره ۴۷۳: ما عاشق و رند و پاکبازیم

شماره ۴۷۴: ماییم که چون باده گل رنگ بجوشیم

شماره ۴۷۵: با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم

شماره ۴۷۶: گرچه در طور شریعت همه مأمورانیم

شماره ۴۷۷: لب مگز، عشوه مده باز، که ما مستانیم

شماره ۴۷۸: ما و این عشق دل افروز، که جان در جانیم

شماره ۴۷۹: ما نه امروزست کز عشق و ولا دم می زنیم

شماره ۴۸۰: تو جان و دل مایی، من وصف تو چون گویم؟

شماره ۴۸۱: چه گویم؟ ای مسلمانان، چه گویم؟

شماره ۴۸۲: ماه عیانست روی یار چه گویم؟

شماره ۴۸۳: عجب رعنا و زیبایی، چه گویم؟

شماره ۴۸۴: من معدن اسرارم، اما بنمی گویم

شماره ۴۸۵: این سخن نیست به اندازه که من می‌گویم

شماره ۴۸۶: ما سوز عشق را به دو عالم نمی‌دهیم

شماره ۴۸۷: ما عشق یار را بدو عالم نمیدهیم

شماره ۴۸۸: بیا، بیا، که فقیریم و خاکسار توییم

شماره ۴۸۹: بر سر راهم بدید و گفت: «هی سن کیم سن؟»

شماره ۴۹۰: به صلاح آمد از اوصاف خدای ذوالمن

شماره ۴۹۱: به فضل و رحمت و توفیق ذوالمن

شماره ۴۹۲: دوش آن مه دو هفته من با هزار فن

شماره ۴۹۳: ساقی جان، لطف فرما کاسه دردی بمن

شماره ۴۹۴: سامان عیش نیست درین دار پر فتن

شماره ۴۹۵: طالبانی که اسیرند درین حبس بدن

شماره ۴۹۶: من بجانان زنده ام، گر باز دانی این سخن

شماره ۴۹۷: یارم ز در در آمد، وشتن کنید وشتن

شماره ۴۹۸: آن ماه مسافر سفری کرد ز کرمان

شماره ۴۹۹: ای ساقی دل و جان، ای نور چشم اعیان

شماره ۵۰۰: ای عاشقان، ای عاشقان، هنگام آن شد کز جهان

شماره ۵۰۱: این چنین مست و معربد بکجا؟ ای دل و جان

شماره ۵۰۲: ای نور دل و دیده وای زبده اعیان

شماره ۵۰۳: با هیچ رسید این صفت باده فروشان

شماره ۵۰۴: بس عجب طرفه حدیثیست که: آن شاه جهان

شماره ۵۰۵: بشنو ز عشق رمزی، حیران مباش، حیران

شماره ۵۰۶: بقدر جام بود شور و حالت مستان

شماره ۵۰۷: بیا، ای یار سودایی، بیا، ای جان سرگردان

شماره ۵۰۸: بیا، که عشق برافراخت سنجق سلطان

شماره ۵۰۹: تربیت میکند مرا جانان

شماره ۵۱۰: تن زنده بجان آمد و جان زنده بجانان

شماره ۵۱۱: جانم بلب رسید ز غم، ساقی، الامان

شماره ۵۱۲: چندان که گفتم: خاطر مرنجان

شماره ۵۱۳: حیات تن ز جان آمد، حیات جان ز جان جان

شماره ۵۱۴: خبری دهید جان را، که ز دوست چیست فرمان؟

شماره ۵۱۵: دل با تو نظر دارد، اما نظری پنهان

شماره ۵۱۶: دوست در مجلسست و جان در جان

شماره ۵۱۷: ز خوبان عربده خوش باشد، ای جان

شماره ۵۱۸: ساقی چو تو باشی، همه جا باده پرستان

شماره ۵۱۹: سرگشته ایم و حیران در کوی مهرورزان

شماره ۵۲۰: عشق و معشوق و عاشق حیران

شماره ۵۲۱: «فوز النجات » می طلبی؟ جام می ستان

شماره ۵۲۲: «کن فکان » جان را خبر گوید ز «کان »

شماره ۵۲۳: «کل یوم هو فی شان » چه نشانست و چه شان؟

شماره ۵۲۴: «کل یوم هو فی شان » ز چه کردند بیان؟

شماره ۵۲۵: گر ره به تو هست، چیست فرمان؟

شماره ۵۲۶: گر شیر نه ای، بگذر ازین بیشه شیران

شماره ۵۲۷: گفت حق: «کل من علیها فان »

شماره ۵۲۸: ما که مستان خرابیم درین دیر مغان

شماره ۵۲۹: مقررست و معین بحجت و برهان

شماره ۵۳۰: میان باطن جانی و جان تویی، ای جان

شماره ۵۳۱: همه بودند که گفتند بپیدا و نهان

شماره ۵۳۲: همه جا اوست شاه جاویدان

شماره ۵۳۳: جگر پردرد و دل پر خونم، ای جان

شماره ۵۳۴: یار همان، درد همان، دل همان

شماره ۵۳۵: «حصل ما فی الصدور» لذت جان یافتن

شماره ۵۳۶: در دل از شوق تو شوریست که نتوان گفتن

شماره ۵۳۷: چه باشد شیوه عاشق؟ به معشوقان نظر کردن

شماره ۵۳۸: مرا از زخم شمشیرت نمی شاید حذر کردن

شماره ۵۳۹: خواهی بجهان شوری، بنیاد قیامت کن

شماره ۵۴۰: نیم مستان ترا سرگشته چون پرگار کن

شماره ۵۴۱: بیتی همی سرایم و زاریست کار من

شماره ۵۴۲: ناوک غمزه می زند بر دل من نگار من

شماره ۵۴۳: بسامان آمد احوال دل من

شماره ۵۴۴: بسودایت سرشت آب و گل من

شماره ۵۴۵: عید و بر قندان تویی، ای جان جان جان من

شماره ۵۴۶: جگر گرمست و آهم سرد و دل خون

شماره ۵۴۷: دل آشفته دارم، چشم پر خون

شماره ۵۴۸: ما را هوای باده نابست در درون

شماره ۵۴۹: از عیان گر واقفی، بگذر ز عین

شماره ۵۵۰: الا! ای نفس، خودکامی و خودبین

شماره ۵۵۱: ای یار، ندانم که چه رسمست و چه آیین؟

شماره ۵۵۲: بجان آمد ز هجران جان مسکین

شماره ۵۵۳: پیر مغان کجاست؟ که آن مرد دوربین

شماره ۵۵۴: جعل را چند ازین تحسین و تمکین؟

شماره ۵۵۵: «حمدلله » گفت رب العالمین

شماره ۵۵۶: گفت: نور آسمانست و زمین

شماره ۵۵۷: ما داغ آرزوی تو داریم بر جبین

شماره ۵۵۸: منت خدای را، که در اطوار ما و طین

شماره ۵۵۹: هله! ای ساقی جانها، بده آن باده رنگین

شماره ۵۶۰: ای دل و جانت بهواها گرو

شماره ۵۶۱: باده کهنه گیر و شیشه نو

شماره ۵۶۲: ای ساقی جان بخش ما،یک لحظه ما را بازجو

شماره ۵۶۳: تو محیطی و دیگران همه جو

شماره ۵۶۴: چه شنیدی که دل از دست بدادی،تو عمو؟

شماره ۵۶۵: زان نکهت مشکین،که همی آید از آن سو

شماره ۵۶۶: «ستر الله علینا» چه علالاست درین کو؟

شماره ۵۶۷: دل شوریده را تمنا تو

شماره ۵۶۸: ای دل، اگر تو عاشقی، با عاشقان هم‌خانه شو

شماره ۵۶۹: از لعل یار اگر شکری یافتی بگو

شماره ۵۷۰: پیش ما قصه جام و جم و جمشید مگو

شماره ۵۷۱: «الا یاایهاالساقی »، مرا جام مصفا ده

شماره ۵۷۲: «کان الله » گفت و «کان الله له »

شماره ۵۷۳: ای آفتاب روی تو را پرده‌دار ماه

شماره ۵۷۴: بر بی‌دلان گذشت و نکرد این طرف نگاه

شماره ۵۷۵: پیش از بنای مدرسه و رسم خانقاه

شماره ۵۷۶: «عز من قائل » چه گفت اله؟

شماره ۵۷۷: گم کرده ایم راه و ندانیم پیشگاه

شماره ۵۷۸: مرا یاریست، اندر گاه و بیگاه

شماره ۵۷۹: در میان همه خوبان بت ما از همه به

شماره ۵۸۰: آتش عشق تو شوری در جهان انداخته

شماره ۵۸۱: ای آتش سودای تو در کن فکان انداخته

شماره ۵۸۲: ای خیالت عقل کل را در گمان انداخته

شماره ۵۸۳: ای کمالت نعت عزت در جهان انداخته

شماره ۵۸۴: روی مه را جلوه دادی، زلف میگون تاب ده

شماره ۵۸۵: ای کوس کبریای تو در لامکان زده

شماره ۵۸۶: هله!ای ساقی جانها، قدح باده بمن ده

شماره ۵۸۷: ساقیا، عذر مگو، باده به سرمستان ده

شماره ۵۸۸: گرم از طالع فرخ رخ جانان شود دیده

شماره ۵۸۹: گر تو از مستان عشقی در وله

شماره ۵۹۰: بجانان زنده ام، الحمدلله

شماره ۵۹۱: از مسجد و میخانه، وز کعبه و بتخانه

شماره ۵۹۲: بیا ای ماه کنعانی، بیا ای شاه فرزانه

شماره ۵۹۳: پر گشت جهان از می گل رنگ مغانه

شماره ۵۹۴: مرآت دل شکستی، ای گنج جاودانه

شماره ۵۹۵: می کشد آن حبیب فرزانه

شماره ۵۹۶: آیینه تیره شد، ز چه تیره است آینه؟

شماره ۵۹۷: تا گرد ماه‌، سنبل مشکین نهاده‌ای

شماره ۵۹۸: همه لذت، همه شهوت، همگی رد شده ای

شماره ۵۹۹: این شناسی که: از آن شهر و دیار آمده ای

شماره ۶۰۰: خطاب «لن ترانی » چیست؟ یعنی

شماره ۶۰۱: «هدی للمتقین » گفتند: یعنی

شماره ۶۰۲: هر لحظه مرا میرسد انوار تجلی

شماره ۶۰۳: به جان تو، که خمارم به غایت، ای چلبی

شماره ۶۰۴: دل ز من برداشت یار مهربان، واحسرتی

شماره ۶۰۵: با یاد خدا باش به هر جای که هستی

شماره ۶۰۶: چو با تست مقصود، هرجا که هستی

شماره ۶۰۷: چه ذوق نیستی یابی؟ که هستی

شماره ۶۰۸: السلام علیک، یا سندی

شماره ۶۰۹: ای دل عشاق را بروی تو شادی

شماره ۶۱۰: دلم از غصه هجران تو دارد دردی

شماره ۶۱۱: گر گلی از گلشن حسنش ببازار آمدی

شماره ۶۱۲: گر نسیم رحمتی از کوی جانان آمدی

شماره ۶۱۳: فرودی باشد و ننگ و جودی

شماره ۶۱۴: گر جان بهوای تو گرفتار نبودی

شماره ۶۱۵: جان نوروز و جان صد عیدی

شماره ۶۱۶: ای آفتاب روی ترا ماه مشتری

شماره ۶۱۷: ای عشق دل فروز، که شاه مظفری

شماره ۶۱۸: وصال یار بصد جان بخر، اگر نخری

شماره ۶۱۹: مرا از پرتو روی تو هر لمعه است دیداری

شماره ۶۲۰: ای دوست، بگو باری تا: عزم کجا داری؟

شماره ۶۲۱: روی دل را بسوی جان داری

شماره ۶۲۲: حکایتی دو سه دارم، به شرط دستوری

شماره ۶۲۳: ز حد گذشت حکایت ز قصه دوری

شماره ۶۲۴: شب عیدست و ما عاشق، چه گویم قصه دوری؟

شماره ۶۲۵: من قبله بدل کردم، تا کی بود این کوری؟

شماره ۶۲۶: میسرت نشود عاشقی و مستوری

شماره ۶۲۷: نه مست جام خدایی، نه مرد مستوری

شماره ۶۲۸: گر زانکه بگویند: گدایی و فقیری

شماره ۶۲۹: اگر ز مصر جهانی و گر ز تبریزی

شماره ۶۳۰: تو همچو عقل شریفی و همچو روح عزیزی

شماره ۶۳۱: تا سر الهی ز ملاهی نشناسی

شماره ۶۳۲: من عشقم و عشق من چه پرسی؟

شماره ۶۳۳: دلا، ز باده و خم‌خانه که می‌پرسی؟

شماره ۶۳۴: زمانی یار شو، گر یار باشی

شماره ۶۳۵: چه غمست آخر از غم؟ چو تو در میانه باشی

شماره ۶۳۶: امروز به جد دارم با تو سر دشنامی

شماره ۶۳۷: ای قطب جامی، شاه انامی

شماره ۶۳۸: ای ماه معربد، ز کجایی و چه نامی؟

شماره ۶۳۹: زنهار! درین کوی بغفلت نخرامی

شماره ۶۴۰: گر شمس منیر آمدی، ار بدر تمامی

شماره ۶۴۱: هله! ای جان گرامی، ز کجایی و چه نامی؟

شماره ۶۴۲: پیش از بنای مدرسه و دیر ارمنی

شماره ۶۴۳: سخنی می‌رود، ای دوست، مسلم سخنی

شماره ۶۴۴: سؤال میکنم، ار هست رخصت سخنی

شماره ۶۴۵: گر بر حدیث اهل دل انکار می کنی

شماره ۶۴۶: ای آتش سودای تو در جان جهانی

شماره ۶۴۷: ای خواجه، جمالست و جهانست و جوانی

شماره ۶۴۸: با روی دل فروزت عیشیست جاودانی

شماره ۶۴۹: بتو جان کجا برد پی؟ که تو شاه بی نشانی

شماره ۶۵۰: بدرویشی دلی گر بود و جانی

شماره ۶۵۱: بیابان را بپیمودی، ولیکن بس ویاوانی

شماره ۶۵۲: تا بکی شیوه تقلید و ره آسانی؟

شماره ۶۵۳: تو جام جمی، اما در جام نمیدانی

شماره ۶۵۴: تو محبوب جانی و جان جهانی

شماره ۶۵۵: تو مرهم دل ریشی و راحت جانی

شماره ۶۵۶: جراحات دلم را تازه کرد آن یار روحانی

شماره ۶۵۷: جراحت دل من تازه کرد دلبر جانی

شماره ۶۵۸: خوشدل شدم که دادم دل را بدلستانی

شماره ۶۵۹: ز نور روی تو پیداست سر سبع مثانی

شماره ۶۶۰: صلای کافری و غارت مسلمانی

شماره ۶۶۱: فداک عقلی و روحی، که راحت جانی

شماره ۶۶۲: هله ای دوست، چه گویم؟ که تو محبوب جهانی

شماره ۶۶۳: هله! ای ماه وفاپیشه، که محبوب جهانی

شماره ۶۶۴: هله! ای یار گرانمایه،سبک روح جهانی

شماره ۶۶۵: روسیه را، گر ببینی، رد کنی

شماره ۶۶۶: تراست ناز، که سلطان حسن و تمکینی

شماره ۶۶۷: هله! ای عشق کهن سال، که هر روز نوی

شماره ۶۶۸: یار میگوید ببانگ پهلوی :

شماره ۶۶۹: سخن در سر عاشق کمترک گوی

شماره ۶۷۰: مسئله مشکل و آسان توی

شماره ۶۷۱: در خاکدان مباش، که خوار جهان شوی

شماره ۶۷۲: بسیار طالبی، که مگر ذو فنون شوی

شماره ۶۷۳: اگر در طاعتی، گر در گناهی

شماره ۶۷۴: تو شاه جهانی و ندانم که چه شاهی؟

شماره ۶۷۵: تو نور یقین آمدی و رهبر راهی

شماره ۶۷۶: در وصف جمال تو توان گفت که: ماهی

شماره ۶۷۷: درمانده ام از غم جدایی

شماره ۶۷۸: دل ما بغمزه بردی، رخ مه نمی نمایی

شماره ۶۷۹: زلف را شانه زن، که رعنایی

شماره ۶۸۰: سؤالی دارم، ای جان، کز کجایی

شماره ۶۸۱: غرق آن بحر محیطست دل شیدایی

شماره ۶۸۲: چو زنان،مباش قانع،ز جهان برنگ و بویی

شماره ۶۸۳: هله! عاشقان، که راهست بهو،زنید هویی