تا دل آشفته آن زلف پریشان باشد

دل شوریده من واله و حیران باشد

روی جان را بتوان دیدن و خرم گشتن

گر دلت آینه نیر عرفان باشد

سر توحید توان گفت به هشیاران؟ نی

بتوان گفت اگر مجلس مستان باشد

هر که دورست ز معنی به حقیقت دیوست

گر بصورت مثلا یوسف کنعان باشد

ما بسودای تو خواری جهانی بکشیم

حاجیان را چه غم از خار مغیلان باشد؟

هر که از کوی تو بگریزد و جنت طلبد

غبن فاحش بود،از غبن پشیمان باشد

بر دل خسته قاسم ز کرم رحمت کن

کین متاعیست که در ملک تو ارزان باشد