گنجور

 
قاسم انوار

خاطرم آشفته و جان در ملال

رو بنما، ای مه فرخنده فال

بی تو عجب مضطربم روز و شب!

مرغ دلم چند زند پر و بال؟

بلبل شوریده دل، افغان مکن

موسم هجران شد و آمد وصال

وصل بفریاد دل من رسید

یافتم از هجر بسی گوشمال

گل پس پرده ز همه فارغست

بلبل، ازین حال دمی خوش بنال

بلبل آشفته، شغب را بمان

نوبت حالست، مکن قیل و قال

واعظ ما قصه و افسانه گفت

خواجه سمینست، نشد در جدال

خواجه عزیزست، ولیکن نکرد

از طرف تن سوی جان انتقال

قاسمی، از عین عیان قصه کن

تا بکی اندیشه خواب و خیال؟

 
 
 
ناصرخسرو

مانده به یمگان به میان جبال

نیستم از عجز و نه نیز از کلال

یکسره عشاق مقال منند

در گه و بیگه به خراسان رجال

وز سخن ونامهٔ من گشت خوار

[...]

سعدی

إِنَّ هَوَی النَّفْسِ یَقُدُّ الْعِقال

لا یَتَهَدّیٰ وَ یَعِی ما یُقال

خاک من و توست که باد شَمال

می‌بردش سوی یَمین و شِمال

ما لَکَ فِی ‌الْخَیمةِ مُسْتَلْقیاً؟

[...]

ابن یمین

مظهر حسن جمالش بجلال

مظهر وصف جلالش بکمال

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه