نه از خطاست که در ابروی تو چین باشد

تو نازنینی و ناز تو نازنین باشد

قیامتست برآن رخ نقاب زلف،اما

نقاب چون بگشایی قیامت این باشد

بنفشه گر بلطفت شه ریاحینست

به پیش سنبل زلف تو خوشه چین باشد

دوای درد مرا مصلحت نمی بینی

مگر که مصلحت کار من در ین باشد

ز شوق روی تو صوفی روان بر افشاند

بجای دست اگرش جان در آستین باشد

مقیم گوشه خلوت کجا توانم بود؟

مرا که چشم تو از گوشه در کمین باشد

به هرچه کرد نظر قاسمی جمال تو دید

چنین بود نظری کز سر یقین باشد