فرودی باشد و ننگ و جودی
که نبود پیش جودت در سجودی
مراگویی :چه میگویی؟ چه گویم؟
ثنای شاهد فرد ودودی
همه ذرات در رقصند ازین حال
نباشد این رواقص بی سرودی
سرود از عالم غیبست، هش دار!
سرود اعتدالی با شهودی
سرود اولیا اینست، ای دوست
نه این جا نغمه چنگی، نه عودی
نی و دف هر دو همرازان عشقند
که باشدشان بهم گفت و شنودی
کسی کو منکر عشقست در راه
چه باشد؟ جاحدی، کور و کبودی
ز بود خود بفریادیم، زنهار!
چه خوش بودی که بود ما نبودی!
ز قول قاسمی هر روزکی چند
روان می سازم از دیده دو رودی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عشق و جود (سخاوت) پرداخته و به زیبایی‌های عالم هستی و تجلی عشق الهی اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که همه چیز در حال رقص و نشاط است و این سرود از عالم غیب نشأت می‌گیرد. او به عشق به عنوان یک حقیقت والا اشاره می‌کند و کسانی که منکر عشق هستند را نادان و کور می‌داند. در نهایت، او از وجود خود فریاد می‌زند و بر لزوم درک و پذیرش عشق تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر کسی در مقابل بخشندگی و مهربانی تو به زمین بیفتد و درخواست کمک کند، هیچ چیز در مقابل بخشش و فداکاری تو ارزش ندارد. به عبارتی، تو باید همیشه در پی بخشش و کمک به دیگران باشی و این عمل خود را بزرگ و ارزشمند بشماری.
هوش مصنوعی: مرا از گفتن مگو که چه می‌خواهم بگویم؛ من در ستایش معشوقی یگانه و بی‌همتا هستم.
هوش مصنوعی: همه موجودات در حال حرکت و جنبش هستند و این وضعیت بدون آهنگ و سرود نیست.
هوش مصنوعی: این شعر از دنیایی غیبی و پنهان الهام گرفته شده است، بنابراین باید با دقت و توجه ویژه به آن گوش فرا داد. این سرود به نوعی به توازنی اشاره دارد که از طریق بینش و آگاهی به دست می‌آید.
هوش مصنوعی: این بیان به این مضمون اشاره دارد که سرود و آواز بزرگانی که در مقام معنویت و رابطه با خداوند قرار دارند، با موسیقی‌های دنیوی و زودگذر فرق دارد. در اینجا بیان شده که این مکان و این نوع موسیقی‌ها، از عمق و اصل معنوی بزرگانی که به حقیقت نزدیک هستند، خالی است.
هوش مصنوعی: نی و دف هر دو دوست و همدل عاشقانه‌اند و همیشه با یکدیگر گفتگو و شنیداری دارند.
هوش مصنوعی: هر کسی که عشق را انکار کند، در مسیر زندگی چه وضعیتی خواهد داشت؟ او مانند کسی است که جاهل و نادان است و در تاریکی و سردرگمی به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: از وجود خودمان فریاد می‌زنیم، ای وای! چقدر خوب بود اگر وجود ما نبود.
هوش مصنوعی: هر روز به یاد قاسمی، اشک‌هایی از چشمانم جاری می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
فروغ نور ظلمت را زدودی
پس این کون و فساد ما نبودی
مو را نه فکر سودایی نه سودی
نه در دل فکر بهبودی نه بودی
نخواهم جو کنار و چشمه سارون
که هر چشمم هزارون زنده رودی
به هر تیشه که بر سنگ آزمودی
دو هم‌سنگش جواهر مزد بودی
نهان از عقل و پیدا در وجودی
ز نور ذات خود عکسی نمودی
شنودم من که چاکر را ستودی
کی باشم من تو لطف خود نمودی
تو کان لعل و جان کهربایی
به رحمت برگ کاهی را ربودی
یکی آهن بدم بی‌قدر و قیمت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.