ز پیدایی چو پنهانست آن دوست

همه جا او،همه جا او، همه اوست

ز جوی تن ببحر جان رسانم

مرا این دولت از جود تو مرجوست

یکی را لذت از وجد و سماعست

یکی را راحت اندر رقص پهلوست

کسی اسرار عرفان را نداند

و گرداند هم از یاران با بوست

مشو نومید، اگر داری خطایی

که سلطان کریمانست و خوش خوست

بیک جلوه مشو قانع ز جانان

که هر ساعت ظهوری دیگر از نوست

چه ترسانی ز توفان قاسمی را؟

که دریای جهانش تا بزانوست