حرف آخر قافیه

شماره ۱: آیینه‌ خدائی رخسار توست یارا

شماره ۲: چون کعبه وصل تو مقامست صفا را

شماره ۳: ای چشم تو بر هم زده حال دل ما را

شماره ۴: ببین به دیده ما، روی خویشتن یارا

شماره ۵: نگارا، دلبرا، چابک سوارا

شماره ۶: خلاف عهد نکردم به حسن عهد تو یارا

شماره ۷: ما بی نصیب و آن همه حشمت رقیب را

شماره ۸: ای باد بر سلام ز ما آن درخت را

شماره ۹: چه نویسم و چه گویم،‌ صفت نگار خود را

شماره ۱۰: چند پنهان سوزم و پوشیده دارم دود را

شماره ۱۱: چون به کرشمه کژ کنی، طرف کلاه خویش را

شماره ۱۲: از عقل نیست پیش تو رفتن چراغ را

شماره ۱۳: گر سلسله جنبانی، گیسوی پریشان را

شماره ۱۴: ای چشم تو کشیده، ابروی چون کمان را

شماره ۱۵: نرگس مستت نشانده همچو گل در خون مرا

شماره ۱۶: دوش آمد رخ زیبای تو در خواب مرا

شماره ۱۷: آن سیه چرده که خورشید غلام است او را

شماره ۱۸: می‌کشد عشق تو سوی خود دل دیوانه را

شماره ۱۹: ساقی بیار جام شراب مغانه را

شماره ۲۰: سلام من برسان ای صبا بخارا را

شماره ۲۱: تا ز باریکی میانت تاب داده موی را

شماره ۲۲: دریغ آخر ز روی من چه می‌داری نگاهی را

شماره ۲۳: در میکده می در خمی، میگفت و میزد جوشها

شماره ۲۴: همه بر قد بلند تو بود همت ما

شماره ۲۵: مایل عشق خرابات است عقل پیر ما

شماره ۲۶: گرفت ملک دلم حسن دلستان شما

شماره ۲۷: ای خجل گل ز رنگ و بوی شما

شماره ۲۸: تا جسته برق رویت از عکس روی زیبا

شماره ۲۹: عاقبت رحمی کند بر درد ما، درمان ما

شماره ۳۰: بیا که شاه نشین است صدر سینه ما

شماره ۳۱: دوش می‌دیدم دل گم گشته خود را به خواب

شماره ۳۲: کتبت من دم عیش الیک الف کتاب

شماره ۳۳: بر آب کار به که بسازیم کار آب

شماره ۳۴: چشم تو سر بر نمی‌دارد ز خواب

شماره ۳۵: چشم او مست است و در مستی شده مخمور خواب

شماره ۳۶: گر گشایی ابر برقع، از حیا گردد گل آب

شماره ۳۷: رفتیم از دیار تو با دیده پر آب

شماره ۳۸: زرد شد روی من از زحمت بیداری شب

شماره ۳۹: سر محبت از دل ما طلب

شماره ۴۰: عشق و بیماری و درویشی و صد طعن رقیب

شماره ۴۱: ای به حسن از عالم انسان غریب

شماره ۴۲: ز ما هر لحظه رنجیدن چه تعریب

شماره ۴۳: خضر وقتم به وفا زنده و فارغ ز وفات

شماره ۴۴: یک روز در کوی مغان زنار بندم عاقبت

شماره ۴۵: چو ساقی خام خم در جام جم ریخت

شماره ۴۶: کافر چه گنه کرد و مسلمان چه عبادت

شماره ۴۷: آن ترک سیه چشم که دل برد به غارت

شماره ۴۸: ز نور مهر تو در ماه تاب است

شماره ۴۹: خوشا وقت رندان هشیار مست

شماره ۵۰: ای دم حضور صحبت جانان غنیمت است

شماره ۵۱: کوی تو ای حور، ما را جنت است

شماره ۵۲: عشق تو دری ست کان را جان عاشق قیمت است

شماره ۵۳: مرا که همچو نی از آه و ناله برگ و نواست

شماره ۵۴: بیا که تا اثری از وجود من بر جاست

شماره ۵۵: دوش خون از دیده می‌راندم، سرشکم آگه است

شماره ۵۶: گر راه حرم چون سر زلف تو درازست

شماره ۵۷: ما را هوس صحبت جان پرور یار است

شماره ۵۸: دهانت ذره‌ای گر تنگ بار است

شماره ۵۹: اثری در قدح باده ز لعل یار است

شماره ۶۰: بر جناب عشق دل بی قدر و جان بی قیمت است

شماره ۶۱: بر خوان حسن تو نمی از ملاحت است

شماره ۶۲: هیچ دانی که چرا همنفس من بادست

شماره ۶۳: هر دمت با مهربانان کین چراست

شماره ۶۴: زلف سیاهت پیش رخ، هندو به مهتاب اندرست

شماره ۶۵: به تمامی رخ تو ماه تمام دگرست

شماره ۶۶: طاق ابروی تو پیوسته دور قمر است

شماره ۶۷: ز دل کباب و ز دیده شراب در نظر است

شماره ۶۸: عذر روشن عشق را رویت بس است

شماره ۶۹: می کمیت باد پای تند و تیز و سرکش است

شماره ۷۰: از آتش می در خم خمار چه جوش است

شماره ۷۱: مرا آستانت پناهی خوشست

شماره ۷۲: ساقی بده آن باده که خورشید صبوح است

شماره ۷۳: ای که خیال روی تو، نقش سراچه دل است

شماره ۷۴: فقیه کودن مسکین نه مرد صحبت ماست

شماره ۷۵: مهر چون سایه ره نشین شماست

شماره ۷۶: عمریست تا خیال تو در عهد جان ماست

شماره ۷۷: تا تنم ای جان شیرین از وصال تو جداست

شماره ۷۸: تا داغ مهر یار چو مه بر جبین ماست

شماره ۷۹: جامه مقصود دل، هست به قد تو راست

شماره ۸۰: خدمت پیر مغان مذهب دیرینه ماست

شماره ۸۱: مرا از تیغ هجران دل دو نیم است

شماره ۸۲: دل پر از درد و دیده پر خون است

شماره ۸۳: پریشانم چو زلفت حالم این است

شماره ۸۴: شمایل تو به هر حال در خیال من است

شماره ۸۵: این خم بالای دو تاه من است

شماره ۸۶: شرابخانه بهشت است و یار حور من است

شماره ۸۷: اگر چه غمزه‌ خون‌ریز تو بلای من است

شماره ۸۸: مرا حاصل ز عمر خود همین است

شماره ۸۹: عاشق به کوی عشق ندانم که چند خاست

شماره ۹۰: سرو بالای تو را آب روان از چشم ماست

شماره ۹۱: با هوس بیگانه گردد هر که با عشق آشناست

شماره ۹۲: گر دلم در بر چو آتش بی‌قرار افتاده است

شماره ۹۳: همچو زلفت کار من با تو دراز افتاده است

شماره ۹۴: آمد بهار و موکب گل‌ها رسیده است

شماره ۹۵: آن خال روشن تو که چون نور دیده است

شماره ۹۶: بیار باده که هنگام شید و قلاشی است

شماره ۹۷: دلبرا گرد سرت جان و جهان گردان است

شماره ۹۸: نقل است لب تو یا شراب است

شماره ۹۹: تا قوس ابروی او در آفتاب پیوست

شماره ۱۰۰: زلفت به شور و فتنه اگر قلب ما شکست

شماره ۱۰۱: تو را شمایل موزون و شیوه خوبست

شماره ۱۰۲: با رخ و زلف تو دل را روز بازار امشب است

شماره ۱۰۳: مرا که نشوه‌ روح از می مغانه توست

شماره ۱۰۴: مکن ملامت دردی کشان باده پرست

شماره ۱۰۵: مشتاب یکدم ساربان، کز گریه پایم در گل است

شماره ۱۰۶: تو در بری و دیده بدخواه بر درست

شماره ۱۰۷: سنبل تازه تو بر گل سیراب خوش است

شماره ۱۰۸: ما چنین بیدل و دلبر نتوانیم نشست

شماره ۱۰۹: دست من همچو دل و دل چو دهانت تنگ است

شماره ۱۱۰: یار اگر در دیده پنهان است پیدا در دل است

شماره ۱۱۱: چون مستی آن نرگس پر فتنه مدام است

شماره ۱۱۲: گلست آنکه ز حسنش جهان گلستان است

شماره ۱۱۳: تاق ابروی‌ تو منزلگه بیماران است

شماره ۱۱۴: ز چشمم خون دل هر شب روان است

شماره ۱۱۵: جانم فدای جانان گر میل او به جان است

شماره ۱۱۶: پیش آن سرو روان آب رخ من آب جوست

شماره ۱۱۷: سر امید نهم بر زمین حضرت دوست

شماره ۱۱۸: داد باد صبحدم با عاشقان پیغام دوست

شماره ۱۱۹: سرو روان چو قد بلندت ظریف نیست

شماره ۱۲۰: مسجد و میکده در ملک خدا این همه هست

شماره ۱۲۱: نه جز تو اهل دل را دلبری هست

شماره ۱۲۲: دیوانه گشتم بر رخت،‌ دیوانه را تدبیر چیست

شماره ۱۲۳: صبحدم بر آستانش بیدلی خوش می‌گریست

شماره ۱۲۴: شیوه لعل شکربار تو شیرین کاریست

شماره ۱۲۵: باده در عشق بار غمخواریست

شماره ۱۲۶: هر چه نه عشقست همه کافری‌ست

شماره ۱۲۷: چشمم به یاد لعل تو، دوشینه خون گریست

شماره ۱۲۸: یا رب آن اوج نشین کوکب سیاره کیست

شماره ۱۲۹: مرا ای ماه روزی بی تو سالی‌ست

شماره ۱۳۰: خانه دیده من رهگذر دریائی‌ست

شماره ۱۳۱: ز کفر زلف تو اسلام در پریشانیست

شماره ۱۳۲: در شهر یار پخته ما جز کباب نیست

شماره ۱۳۳: مردم از غم وین غمم بر سر که غمخوار نیست

شماره ۱۳۴: عشق پدیدار هست، یار پدیدار نیست

شماره ۱۳۵: ناله یادت می‌دهد کز بیدلانت یاد نیست

شماره ۱۳۶: جان ما بی شرف‌ صحبت جانان خوش نیست

شماره ۱۳۷: نبود ز پند فایده آن را که هوش نیست

شماره ۱۳۸: همچو رخسار تو مه بر گوشه‌ افلاک نیست

شماره ۱۳۹: عاشق سرگشته را پروای ننگ و نام نیست

شماره ۱۴۰: من دگر دم نزنم گر چه دمم همدم نیست

شماره ۱۴۱: دل مجروح را پروای تن نیست

شماره ۱۴۲: عاشق که دور ماند ز معشوق زنده نیست

شماره ۱۴۳: کار عشق است اگر پیش تو انکاری نیست

شماره ۱۴۴: همچو رخسار تو گل را خط زنگاری نیست

شماره ۱۴۵: مرا به بعد مکان از شما جدائی نیست

شماره ۱۴۶: بیش از این‌ام سر این خاطر شیدائی نیست

شماره ۱۴۷: چو دید روی تو دیده نظر نگاه نداشت

شماره ۱۴۸: زلف که به هر حلقه مشکین هنری داشت

شماره ۱۴۹: عمرم همه آن بود که در کوی تو بگذشت

شماره ۱۵۰: شمع‌وار از سر گذشتم بشنو از من سرگذشت

شماره ۱۵۱: چون صبا در کوی تو آشفته بر خواهم گذشت

شماره ۱۵۲: تا دلی دارم من از دلدار نتوانم گذشت

شماره ۱۵۳: من عاشقم که کعبه نمی‌دانم از کنشت

شماره ۱۵۴: حسنت همه آشوب و جمالت همه آفت

شماره ۱۵۵: اگر دوستان را توان باز یافت

شماره ۱۵۶: سلامی برد چون صبح صبا رفت

شماره ۱۵۷: انوار وجه توست که ارض و سما گرفت

شماره ۱۵۸: تا دلم دلبر گرفت، از جان و دل دل برگرفت

شماره ۱۵۹: یک قدم یار از سر جور و جفا هرگز نرفت

شماره ۱۶۰: چسم تو از ما خطائی دید و ابرو چین گرفت

شماره ۱۶۱: چو باد گر ز سر کوی یار خواهم رفت

شماره ۱۶۲: دلم واقف نبود آن دم که جان رفت

شماره ۱۶۳: با گل سخن جمال او رفت

شماره ۱۶۴: خبر یار به اغیار نمی‌یارم گفت

شماره ۱۶۵: چه عجب لطف مزاجست در آب و خاکت

شماره ۱۶۶ - در مدح سلطان اویس: شمع ایران گویمت یا ماه توران خوانمت

شماره ۱۶۷: پسته را لب شکند آن دهن خندانت

شماره ۱۶۸: جان جوهر پاک است و تن ار سرو روانت

شماره ۱۶۹: دلم که چون سر زلف تو می‌رود بر باد

شماره ۱۷۰: من اوفتاده و انفاس روح پرور باد

شماره ۱۷۱: می‌دهد باد از تو بوئی، آفرین بر باد باد

شماره ۱۷۲: پای بیرون ز حد خویش نهاد

شماره ۱۷۳: یک نفس ای باد صبا همچو باد

شماره ۱۷۴: من اگر خاک شدم آب شما روشن باد

شماره ۱۷۵: اگر چه خانه تیره است دیده جای تو باد

شماره ۱۷۶: جان بر لب لعلش چو مگس بر شکر افتاد

شماره ۱۷۷: تا عکس تو از روزنه‌ دیده در افتاد

شماره ۱۷۸: دلم را در زنخدانت ره افتاد

شماره ۱۷۹: از صبا گر در سر زلف تو چین خواهد فتاد

شماره ۱۸۰: رخت گلست و قدت سرو و طره‌ات شمشاد

شماره ۱۸۱: صد قطره خون هر دم از دیده ما افتد

شماره ۱۸۲: گر پرتو خورشید رخت بر قمر افتد

شماره ۱۸۳: زنخدان تو گر این است، صد یوسف به چاه افتد

شماره ۱۸۴: زان آتشی کز هجر تو هر دم به جان من فتد

شماره ۱۸۵: هوایت در دماغ من نگنجد

شماره ۱۸۶: دلم در وصل گلروئی نگنجد

شماره ۱۸۷: چنان پر شد دل از دلبر که دل در بر نمی‌گنجد

شماره ۱۸۸: وصف تو در بیان نمی‌گنجد

شماره ۱۸۹: دلم ز مهر تو چون ذره در هوا گردد

شماره ۱۹۰: از بهر در وصلت چشمم در آب گردد

شماره ۱۹۱: ز گریه چشمه شد چشمم، بمان تا چشمه‌تر گردد

شماره ۱۹۲: تمتع از وصال زلف مشکینت صبا دارد

شماره ۱۹۳: تا چه سودا سر گیسوی تو در سر دارد

شماره ۱۹۴: چشمت ز خواب مستی در سر خمار دارد

شماره ۱۹۵: آن سرو که چون سوسن ما را به زبان دارد

شماره ۱۹۶: با پرتو رخسار تو مه تاب ندارد

شماره ۱۹۷: گر از دهن تنگ تو مقصود برآید

شماره ۱۹۸: بحر غم تو کران ندارد

شماره ۱۹۹: چو چشمت هیچ آهوئی ندارد

شماره ۲۰۰: مسکین تن آن کو جگر سوخته دارد

شماره ۲۰۱: لاله از آتش سودای تو داغی دارد

شماره ۲۰۲: به نزد اهل نظر هر که دیده‌ای دارد

شماره ۲۰۳: زلف مشکین تو زنجیر بلائی دارد

شماره ۲۰۴: من رنجور را امید وصلش زنده می‌دارد

شماره ۲۰۵: به دوست از دل مسکین سلام ما که برد

شماره ۲۰۶: شاد است دل که از غم تو یاد می‌برد

شماره ۲۰۷: سیل خون جگرم از سر ما می‌گذرد

شماره ۲۰۸: دود دل آتش پنهان مرا پیدا کرد

شماره ۲۰۹: پیر ما خرقه خود در گرو صهبا کرد

شماره ۲۱۰: عشق تو روی ما ز عدم در وجود کرد

شماره ۲۱۱: رفتی به باغ سرو به پیشت قیام کرد

شماره ۲۱۲: گر چاره‌ تقدیر به تدبیر توان کرد

شماره ۲۱۳: عشق پیدا شد و این راز نهان نتوان کرد

شماره ۲۱۴: براق برق عزم آسمان کرد

شماره ۲۱۵: با تو برابری رخ حور و ملک نکرد

شماره ۲۱۶: از دل گذشت غمزه‌اش، از جان گذاره کرد

شماره ۲۱۷: من نمی‌خواهم که چشم غیر در تو بنگرد

شماره ۲۱۸: دوش ماه ما به منزل راه برد

شماره ۲۱۹: یا رب آن سرو روان تازه گلی بار آورد

شماره ۲۲۰: صبا به خیر و سلامت سلام یار آورد

شماره ۲۲۱: هوا رسم گهر باریدن آورد

شماره ۲۲۲: هر گه که رخ بدزدد و دزدیده بنگرد

شماره ۲۲۳: اگر دلبر ز ما دل برنگیرد

شماره ۲۲۴: هر زمان آتش تو در دل یاری گیرد

شماره ۲۲۵: بخت کو تا نظر لطف به کار اندازد

شماره ۲۲۶: غم عالم مخور ای دل،‌ که عالم غم نمی‌ارزد

شماره ۲۲۷: چو عشقت چنگ غم در جان من زد

شماره ۲۲۸: مرا تا آتش هجران آن شیرین لقا سوزد

شماره ۲۲۹: گر به خونریزی آن ترک ختا برخیزد

شماره ۲۳۰: نسیم صبحدم از مرغزار برخیزد

شماره ۲۳۱: هر که مردانه به عشق از سر جان برخیزد

شماره ۲۳۲: گفتم که دمی بنشین تا فتنه نبرخیزد

شماره ۲۳۳: چون ز کویت هر سحر بوئی به گلشن می‌رسد

شماره ۲۳۴: ما را که دل بر آتش از غم کباب باشد

شماره ۲۳۵: من و مسجد همه دانند که تهمت باشد

شماره ۲۳۶: گر سرم خاک شود در کف پایت باشد

شماره ۲۳۷: مرا که نقش خیال تو در نظر باشد

شماره ۲۳۸: مهر تو تا قیامت، چون بی زوال باشد

شماره ۲۳۹: صلای عشق قدیم است و از ازل باشد

شماره ۲۴۰: زبان خرده‌بینان را، حکایت زان دهن باشد

شماره ۲۴۱: مرا که جام جم و گنج قباد نباشد

شماره ۲۴۲: هرکس که مقیم در خمار نباشد

شماره ۲۴۳: در پایش افکنم سر، تا دردسر نباشد

شماره ۲۴۴: عشاق تو را درد سر عام نباشد

شماره ۲۴۵: ما را سر کفر و غم اسلام نباشد

شماره ۲۴۶: صدرگه عشق غیر سینه نباشد

شماره ۲۴۷: کسی کز عشق فانی شد، چنین باشد، چنین باشد

شماره ۲۴۸: گدای دولت آنم که او گدای تو باشد

شماره ۲۴۹: به دستم گر چو تو گلدسته باشد

شماره ۲۵۰: سجاده چه کار آید و دستار چه باشد

شماره ۲۵۱: صراط ما ره میخانه باشد

شماره ۲۵۲: ز شاه اگر به رعیت رعایتی باشد

شماره ۲۵۳: دیده باید که در او صورت یاری باشد

شماره ۲۵۴: روزم از غصه سیه گشت و شبم پیدا شد

شماره ۲۵۵: غنچه بر احوال عالم خنده زد، دلشاد شد

شماره ۲۵۶: هر که بر ابروی و چشمت نگران خواهد شد

شماره ۲۵۷: حسنش خط دیوانگی بر دفتر ما می‌کشد

شماره ۲۵۸: ماه من چون سرو بالا می‌کشد

شماره ۲۵۹: گر اشارت می‌کنی، چشم تو مردم می‌کشد

شماره ۲۶۰: دیده بی روی تو تا کی رنج بینائی کشد

شماره ۲۶۱: هر کس که پیش تیر ملامت سپر نشد

شماره ۲۶۲: ای که از چشم خوشت رنج دلم افزون شد

شماره ۲۶۳: سخن زلف تو گفتم نفسم مشکین شد

شماره ۲۶۴: در کوی ماه‌روئی پایم به گل فرو شد

شماره ۲۶۵: چشمت به خواب چون به سحرگه گشاده شد

شماره ۲۶۶: از رشک خنده تو دل غنچه پاره شد

شماره ۲۶۷: یوسف دل ز زنخدان تو در چه شد

شماره ۲۶۸: عقلی که زیرک می‌نمود، از عشق تو دیوانه شد

شماره ۲۶۹: از خیال خوبرویان چشم ما بتخانه شد

شماره ۲۷۰: شبی خیال تو در خون چشم ما آمد

شماره ۲۷۱: از عشق چه گویم که مرا پیش نیامد

شماره ۲۷۲: مه نو شد و آن یار سفر کرده نیامد

شماره ۲۷۳: نتواند که ز خط تو سوادی خواند

شماره ۲۷۴: خواهد که خامه راهی در منزلی رساند

شماره ۲۷۵: با وصل گل رسیدن بلبل نمی‌تواند

شماره ۲۷۶: اینجا که منم نامه‌ دلبر که رساند

شماره ۲۷۷: یار رفت از دیده و در دل بماند

شماره ۲۷۸: هر دیده رخ خوب تو دیدن نتواند

شماره ۲۷۹: زبان اشک رنگینم، سخن از دیده می‌راند

شماره ۲۸۰: خاک تو را ز آب لطافت سرشته‌اند

شماره ۲۸۱: تا خط بر آن عقیق درخشان نوشته‌اند

شماره ۲۸۲: عاشقان از دولت وصل تو دور افتاده‌اند

شماره ۲۸۳: سنگ طعنه به سبویم زده‌اند

شماره ۲۸۴: بلبلان در چمن، ای دل به خروش آمده‌اند

شماره ۲۸۵: هرکس حکایتی ز جمالت شنیده‌اند

شماره ۲۸۶: بهشت را سر کوی او نشان دادند

شماره ۲۸۷: دوش مستان بگذشتند و صلائی کردند

شماره ۲۸۸: در آن روزی که خوبان آفریدند

شماره ۲۸۹: غزل خوانان دف اندر چنگ دارند

شماره ۲۹۰: دردکشان بلا خون جگر می‌خورند

شماره ۲۹۱: آتشی در جان من عقل مشوش می‌زند

شماره ۲۹۲: اهل نظر که سوختگان بلا کشند

شماره ۲۹۳: دلم از جام غمت نیش بلا نوش کند

شماره ۲۹۴: چشم تو از تیر مژه، هر سو شکاری افکند

شماره ۲۹۵: چه شد که یار به بالین ما گذر نکند

شماره ۲۹۶: گلها شکفت و جلوه به صد رنگ و بو کند

شماره ۲۹۷: چون سر زلف سیه پوشت سراندازی کند

شماره ۲۹۸: سبزه از خط غبارت خاک بر سر می‌کند

شماره ۲۹۹: ابر می‌گرید به زاری،‌ گل تبسم می‌کند

شماره ۳۰۰: باد صبح از بوی زلفت بیقراری می‌کند

شماره ۳۰۱: سرو اگر در پیش قدت سرفرازی می‌کند

شماره ۳۰۲: لعل تو چون کشف اسرار نهانی می‌کند

شماره ۳۰۳: گر چشم من پای تو را ناگاه تقبیلی کند

شماره ۳۰۴: رندم و عاشق و دیوانه به آواز بلند

شماره ۳۰۵: هر دل که دید زلف تو آورد در کمند

شماره ۳۰۶: هم چو چشم بدرقیبان از تو دورم می‌کنند

شماره ۳۰۷: رندان پاک را که به کوران عصا دهند

شماره ۳۰۸: عاشقان کوی تو را زحمت غوغا ندهند

شماره ۳۰۹: اگر آن فتنه که برخاست به ما بنشیند

شماره ۳۱۰: دوش در فکر من آن شکل قد و بالا بود

شماره ۳۱۱: یاد باد کز ما یار ما را یاد بود

شماره ۳۱۲: دوش بازم آتشی در جان غم فرسود بود

شماره ۳۱۳: پیش از آن کین شخص ناموجود من موجود بود

شماره ۳۱۴: یارب این دل به کجا رفت و کجا خواهد بود

شماره ۳۱۵: به دنیا گر شوی دشمن، تو را حق یار خواهد بود

شماره ۳۱۶: مرا هوای تو همراه خاک خواهد بود

شماره ۳۱۷: آخر این شام بلا را سحری خواهد بود

شماره ۳۱۸: بدیدم آن مه خود را، پگاه خواب آلود

شماره ۳۱۹: تا نگفتی سخنی نقش دهان هیچ نبود

شماره ۳۲۰: سگان را دیده در کویت، ز من بیخواب‌تر نبود

شماره ۳۲۱: عشق تو بود با من و از من نشان نبود

شماره ۳۲۲: ز عشق بنده چه خواهد بدان جمال فزود

شماره ۳۲۳: سر سودا زده‌ام دوش به بالین که بود

شماره ۳۲۴: در ازل قبله جانها خم ابروی تو بود

شماره ۳۲۵: دوشینه یار پرده ز رخ برگرفته بود

شماره ۳۲۶: با رخش ماه آسمان چه بود

شماره ۳۲۷: دوش خیال رخت در دل دیوانه بود

شماره ۳۲۸: دجله را امسال رفتاری عجب مستانه بود

شماره ۳۲۹: دوش در مجلس کباب ما ز سوز سینه بود

شماره ۳۳۰: تو نه آن شوخی که پروایت سوی یاری بود

شماره ۳۳۱: از مژه می‌زنم نمک بر جگر کباب خود

شماره ۳۳۲: یار تنها شد و آن به که به تنها نرود

شماره ۳۳۳: هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود *(منتسب به چند نفر)

شماره ۳۳۴: چون چنگم از غم سرنگون،‌ کان دلستانم می‌رود

شماره ۳۳۵: نقش تو در چشمه‌ چشمم چو ماهی می‌رود

شماره ۳۳۶: روی در مسجد و دل ساکن خمار چه سود *(منتسب به چند نفر)

شماره ۳۳۷: گر پادشه به کوی تو آید گدا شود

شماره ۳۳۸: چون ز مهرت ذره‌ای در جان من پیدا شود

شماره ۳۳۹: عشق که رخت صبر بسوزد بلا شود

شماره ۳۴۰: دل من خون شد و تا خون نشود دل نشود

شماره ۳۴۱: هر زمان دل را جگر از دست دیده خون شود

شماره ۳۴۲: گر چو پسته دهن تنگ تو در خنده شود

شماره ۳۴۳: غره ماه تو غرا می‌شود

شماره ۳۴۴: سبره خط تو پیدا می‌شود

شماره ۳۴۵: سر شد ز دست و مهر تو از سر نمی‌شود

شماره ۳۴۶: دلبر اگر به کام دل من نمی‌شود

شماره ۳۴۷: از خود آن یار به هر نام نشانی بدهد

شماره ۳۴۸: چو گل به وقت سحر گنج زر به باد دهد

شماره ۳۴۹: مه تو را ماند اگر ماه به گفتار آید

شماره ۳۵۰: می‌گذشت و ز حیا چهره برافروخته بود

شماره ۳۵۱: اگر آن سرو گل‌اندام به رفتار آید

شماره ۳۵۲: از درد هجر جانا جانم به همی‌برآید

شماره ۳۵۳: در هر زمین که سروی چون قد او برآید

شماره ۳۵۴: بکاهد صبرم و عشقت فزاید

شماره ۳۵۵: صبا چو طره سنبل به وقت صبح گشاید

شماره ۳۵۶: ماه است رخ یار، به ما خوش نبرآید

شماره ۳۵۷: مرا بر شاخ رعنائی چو گل رفتن نمی‌شاید

شماره ۳۵۸: حسنش چو گل به هردم رنگی دگر برآید

شماره ۳۵۹: خطت حرز الهی می‌نماید

شماره ۳۶۰: اگر به رنگ و بوی تو گل به گلستان آید

شماره ۳۶۱: مهری ز تو در وجود ناید

شماره ۳۶۲: گل اندر دیده‌ام بی نقش رویت خار می‌آید

شماره ۳۶۳: تن سرگشته ز هجر تو به جان می‌آید

شماره ۳۶۴: تو را در گوشه‌ خاطر غم یاری نمی‌آید

شماره ۳۶۵: دوش بر گرد سمن باد سحر می‌پیچید

شماره ۳۶۶: چه مطرب است که امشب بدین مقام رسید

شماره ۳۶۷: دل سوخت در فراق تو، نوبت به جان رسید

شماره ۳۶۸: زلفت مرا به حلقه دام بلا کشید

شماره ۳۶۹: آه من یک روز بر گردون علم خواهد کشید

شماره ۳۷۰: آنچه از رهگذر دیده به رویم برسید

شماره ۳۷۱: گر تو داری به عاشقان اقرار

شماره ۳۷۲: گر شود با من ز لطف آن مه‌رخ عیار یار

شماره ۳۷۳: دیده باغ است و لاله صورت یار

شماره ۳۷۴: مرا یکدم وصال او ز عمر جاودان خوشتر

شماره ۳۷۵: عاشقان را که بود باده احمر در سر

شماره ۳۷۶: زان لب و دندان چون لعل و گهر

شماره ۳۷۷: آتش افروزی کنی بر سوخته عودم دگر

شماره ۳۷۸: ساقی سبک‌ آن رطل گران را به من آور

شماره ۳۷۹: آسان شود به صبر همه کار غم مخور

شماره ۳۸۰: چشمان تو کشیده کمان و گشاده تیر

شماره ۳۸۱: عاشقان در دو جهان ذکر شما باد به خیر

شماره ۳۸۲: ای به خوبی بر همه خوبان امیر

شماره ۳۸۳: از چهره چه رنگی‌ست که آمیخته‌ای باز

شماره ۳۸۴: پیش ما خاک آستان نیاز

شماره ۳۸۵: شراب‌خواره‌ام و رند و مست و شاهد باز

شماره ۳۸۶: نباشم بی‌تو یکدم زنده هرگز

شماره ۳۸۷: از تو هزار فتنه شود در جهان هنوز

شماره ۳۸۸: مرحبا ای نگار روح‌افروز

شماره ۳۸۹: لعل میگون تو در خون دل ماست هنوز

شماره ۳۹۰: رخت را نور بخشیدن میاموز

شماره ۳۹۱: ورای رندی و مستی مجو ز گوهر ناس

شماره ۳۹۲: مائیم و یک دل کاندر او، داریم دلداری و بس

شماره ۳۹۳: این مرا بس که تمنای تو می‌ورزم و بس

شماره ۳۹۴: همی‌دارم از لطف تو ملتمس

شماره ۳۹۵: من هوس دارم که با او خوش برآرم یک نفس

شماره ۳۹۶: غنیمت دار دور گل که بر باد است بنیادش

شماره ۳۹۷: چو خیال گشتی ای تن، خبری ده از میانش

شماره ۳۹۸: آنکه در سایه مهراند همه آفاقش

شماره ۳۹۹: غم دنیا چه خوری تا خوردت رنج و غمش

شماره ۴۰۰: به دندان‌مزد افشاندیم جان بر لعل خندانش

شماره ۴۰۱: چون تیره و تنگ است دل، در وی نسازم مسکنش

شماره ۴۰۲: می‌شود در تاب چشم روشنش

شماره ۴۰۳: مرا وصال تو بگذشت در تمنا دوش

شماره ۴۰۴: چو برکشید به وقت سحر خروس خروش

شماره ۴۰۵: مسلسل است غم دل به زلف پر چینش

شماره ۴۰۶: گر بنگری در آینه عکس جمال خویش

شماره ۴۰۷: سوخته‌ام از دل مسکین خویش

شماره ۴۰۸: از آن چون شمع می‌سوزد دلم در شام گیسویش

شماره ۴۰۹: جز باده نیست کوثر و جز راستی صراط

شماره ۴۱۰: از مهر گشت ماهی در اوج حسن طالع

شماره ۴۱۱: زرد و لرزان است تا خود در چه بیماری‌ست شمع

شماره ۴۱۲: خانه تاریک چشمم دارد از روی تو شمع

شماره ۴۱۳: ز آتش دل هر شبی تا روز بگدازم چو شمع

شماره ۴۱۴: بسکه هر شب سرگذشت خویش می‌رانم چو شمع

شماره ۴۱۵: ای منصب رسالت از تو شده به رونق

شماره ۴۱۶: می‌رود در خاک خواری آب نالان از فراق

شماره ۴۱۷: ظهری کرأس صبح فی ضربة الفراق

شماره ۴۱۸: هر که بوئی یافت از بستان عشق

شماره ۴۱۹: ای چشم سیاه تو بلای دل عاشق

شماره ۴۲۰: زهی جناب جلال تو قبه افلاک

شماره ۴۲۱: نمود صبح ازل آفتاب روز وصال

شماره ۴۲۲: شنیده‌ایم که عشاق مستقیم احوال

شماره ۴۲۳: هنوز در دل مائی و پیش دیده مقابل

شماره ۴۲۴: چو شاه عشق ظفر یافت بر ولایت دل

شماره ۴۲۵: منم شب‌ها و اشک سرخ و روی زرد و درد دل

شماره ۴۲۶: دل من می‌کشد و چون نروم از پی دل

شماره ۴۲۷: هر دم از دست فراقت می‌شود صد پاره دل

شماره ۴۲۸: به جان جمله مردان که در صباح ازل

شماره ۴۲۹: مهی در برج ما کرده است منزل

شماره ۴۳۰: بگذر ای عاقل و بگذار مرا لایعقل

شماره ۴۳۱: دگر ره بر خدا کردم توکل

شماره ۴۳۲: بیا که باغ به صد برگ می‌رسد از گل

شماره ۴۳۳: پرده چو بگشاد باد از روی گل

شماره ۴۳۴: اگر ای باد تو را بر در او هست قبول

شماره ۴۳۵: ای صبا از من به جانان شو رسول

شماره ۴۳۶: رفتم گر از نشستن ما می‌شوی ملول

شماره ۴۳۷: مرا ز درد تو خون دل است و دردی جام

شماره ۴۳۸: در سر من هست هوای مدام

شماره ۴۳۹: خراب کرده چشمان پرخمار توام

شماره ۴۴۰: من ز دست تو داستان شده‌ام

شماره ۴۴۱: من گرد مستان بارها، چون جام می گردیده‌ام

شماره ۴۴۲: بسیار در هر گوشه‌ای من گوش را مالیده‌ام

شماره ۴۴۳: من اگر از سر مستی به جنون پیوستم

شماره ۴۴۴: من غیر سر راه تو راهی نگرفتم

شماره ۴۴۵: هر گه که یاد آرم لبت، از گریه در خون اوفتم

شماره ۴۴۶: رندانه ساکن کوی ملامتم

شماره ۴۴۷: سرو را دیدم و بالای تو آمد یادم

شماره ۴۴۸: ز گریه دوش خود را غرقه در سیلاب می‌کردم

شماره ۴۴۹: جمله وجود من توئی، من ز جهان برون شدم

شماره ۴۵۰: ای دیده چه دیدی ز من خسته که هر دم

شماره ۴۵۱: اگر آن یار کند بند جدا از بندم

شماره ۴۵۲: تا زلف تو برداشتم و روی تو دیدم

شماره ۴۵۳: جز دل کسی ندارد، اندیشه از غبارم

شماره ۴۵۴: تو آفتابی و من ذره هوا دارم

شماره ۴۵۵: همه روز از آتش دل، ز جگر کباب دارم

شماره ۴۵۶: خیال لعل میگون تو دائم در نظر دارم

شماره ۴۵۷: وجود من همه عیب است و یک هنر دارم

شماره ۴۵۸: رندی و هوسناکی، از روز ازل دارم

شماره ۴۵۹: چو خط بر من کشیدی چشم دارم

شماره ۴۶۰: تو تا گشتی بلای جان، بلا را دوست می‌دارم

شماره ۴۶۱: به ابروی چو کمانت که گر زنی تیرم

شماره ۴۶۲: خرقه بر آتش و سجاده در آب اندازم

شماره ۴۶۳: من که چون باد سحر، دم از هوائی می‌زنم

شماره ۴۶۴: بر فلک شب همه شب دیده از آن می‌دوزم

شماره ۴۶۵: چو گرد در رهت افتاده‌ام که برخیزم

شماره ۴۶۶: گر دم از عشق زنم، همدم جامی باشم

شماره ۴۶۷: شکل ابرویت ندارد نرگس رعنا به چشم

شماره ۴۶۸: روزگاریست که من عاشق و دیوانه‌وشم

شماره ۴۶۹: من آن رندم که کفر و دین به جام باده بفروشم

شماره ۴۷۰: منم کز مفلسی دایم به دیدار تو درویشم

شماره ۴۷۱: من به شادی شده بیگانه و با خود خویشم

شماره ۴۷۲: چهره بر خاک درت شب همه شب می‌مالم

شماره ۴۷۳: امروز که خاک در دیر است مقامم

شماره ۴۷۴: کامم از دوست نشد حاصل و دشمن کامم

شماره ۴۷۵: تنم گردی است سرگردان به گرد دامن جانم

شماره ۴۷۶: به درد عشق درماندم، ره درمان نمی‌دانم

شماره ۴۷۷: به ابرویت که نشسته به گوشه‌ای چو کمانم

شماره ۴۷۸: روزگاریست که من شیفته روی فلانم

شماره ۴۷۹: چون کمانت تا پی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ئی بر استخوان دارد تنم

شماره ۴۸۰: تن مانده از جانان جدا، با درد و غم یارش کنم

شماره ۴۸۱: کو قاصدی که راز تو با او بیان کنم

شماره ۴۸۲: بس که هر دم دیده را پرخون کنم

شماره ۴۸۳: وقت آن آمد که عزم کوی شیدائی کنم

شماره ۴۸۴: از من مکن جدائی ای یار نازنینم

شماره ۴۸۵: به پرسشی دل من شاد کن که غمگینم

شماره ۴۸۶: تو را ای ماه مهرافروز چندانی که می‌بینم

شماره ۴۸۷: عنان عزم سبک سوی یار خویش کنم

شماره ۴۸۸: مست عشقم پارسائی چون کنم

شماره ۴۸۹: عشق آمد و پر شد همه بیرون و درونم

شماره ۴۹۰: دهان یار نمود از جواهر منظوم

شماره ۴۹۱: گر چه گدای اویم در فقر پادشاهم

شماره ۴۹۲: فریاد ز چشم روسیاهم

شماره ۴۹۳: همچو دامن روی خود بر خاک هر کوئی نهم

شماره ۴۹۴: مهی چو روی تو در آسمان نمی‌یابم

شماره ۴۹۵: ما خلاف رسم مردم کرده‌ایم

شماره ۴۹۶: با زلف بی‌قرار تو آرام کرده‌ایم

شماره ۴۹۷: دوش ما همخوابه آن سرو بالا بوده‌ایم

شماره ۴۹۸: نرفت راه بیابان و خسته شد پایم

شماره ۴۹۹: صبحدم یاد تو کردیم و دعائی گفتیم

شماره ۵۰۰: ما گلی از بوستان جنتیم

شماره ۵۰۱: تا بخندید لبت واقف اسرار شدیم

شماره ۵۰۲: دوش ما را خبر وصل تو می‌داد نسیم

شماره ۵۰۳: نسخه سنبل تو پیش گل آورد نسیم

شماره ۵۰۴: هر دم چو باد می‌برد از کوی تو نسیم

شماره ۵۰۵: تا کی از این لا و لا، پیش تو الا شویم

شماره ۵۰۶: آن به که غم دل به حضور تو بگویم

شماره ۵۰۷: ای چین زلفت شام غریبان

شماره ۵۰۸: چون همنشین ماه نگردم بر آسمان

شماره ۵۰۹: من همچو گل در خنده‌ام، گو یار در خونم نشان

شماره ۵۱۰: یار همان، عهد همان، دل همان

شماره ۵۱۱: کام دل هر گه که خواهم زان دهان

شماره ۵۱۲: لبت در نقطه موهوم چون می در شکر پنهان

شماره ۵۱۳: کام ناکامی روا کن از دهان خویشتن

شماره ۵۱۴: گر تو نکرده‌ای جدا، دل ز تعلقات تن

شماره ۵۱۵: حالیا خواهم فشاند از دامن جان گرد تن

شماره ۵۱۶: خواهم چو صبا گرد سر کوی تو گشتن

شماره ۵۱۷: سر گشته‌ام ز بخت نگونسار خویشتن

شماره ۵۱۸: من نه آن رندم که بنشینم به جای خویشتن

شماره ۵۱۹: چند چون غنچه به بوئی ز تو دل خوش کردن

شماره ۵۲۰: در جگر سوز تو دارم، دم نمی‌یارم زدن

شماره ۵۲۱: گر مرد راه عشقی، لاف وجود کم زن

شماره ۵۲۲: شب آخر زمان تیره است ساقی باده روشن

شماره ۵۲۳: بگیر ملک خراب دل و عمارت کن

شماره ۵۲۴: ساقی می باقی ده، عقل از سر ما کم کن

شماره ۵۲۵: در دیار غربتم، از درد یار اندیشه کن

شماره ۵۲۶: جز دهانش نیست در هر دو جهان مقصود من

شماره ۵۲۷: تابی ز رخت در دل ماهست ولیکن

شماره ۵۲۸: وفا نمی‌کند آن یار مهربان با من

شماره ۵۲۹: از عشق همچو آتشم و ناله دود من

شماره ۵۳۰: هر سحرگه در هوای ماه مهرافروز من

شماره ۵۳۱: ز زلفت دم زدم، دودی برآمد از دهان من

شماره ۵۳۲: می‌رفت جان ز بهر دل مبتلای من

شماره ۵۳۳: گفتی که چون باد صبا، هر دم میا در کوی من

شماره ۵۳۴: ما را دلیست چو ساغر گرفته خون

شماره ۵۳۵: در سرم سودای عشق است و جنون

شماره ۵۳۶: مرغ روانم می‌پرد، تا در هوای کیست این

شماره ۵۳۷: مگذار عاشقان را در انتظار چندین

شماره ۵۳۸: من رند و می‌ پرستم و فارغ ز کفر و دین

شماره ۵۳۹: پای از خانه برون نه که بروید گل و نسرین

شماره ۵۴۰: روز و شب بودند زلف و روی تو با هم قرین

شماره ۵۴۱: ای آرزوی جان من، ای عمر نازنین

شماره ۵۴۲: او آئینه است و هر طرفی روی‌ها دارد او

شماره ۵۴۳: بر در دل حلقه زد، زلف چو زنجیر او

شماره ۵۴۴: مایه مردست خدا، مرد بود سایه او

شماره ۵۴۵: ای بلای عاشقان بالای سروآسای تو

شماره ۵۴۶: گر به چمن بگذرد قامت رعنای تو

شماره ۵۴۷: از غصه بیماری آن نرگس جادو

شماره ۵۴۸: آرزو دارم که با او باده نوشم رو به رو

شماره ۵۴۹: بشکفت گل در گلستان، آن یار گل‌رخسار کو

شماره ۵۵۰: دل گرفت از مسجدم، خمار کو

شماره ۵۵۱: عکس جان گفتم لبش را، با دلم شد گفت و گو

شماره ۵۵۲: ای لوای مهتری بر لامکان افراخته

شماره ۵۵۳: آه که مشهور گشت، راز نهانم ز آه

شماره ۵۵۴: همسر گل می‌نشود هر گیاه

شماره ۵۵۵: در این زمانه به می دلق زرق رنگین به

شماره ۵۵۶: من آن مرغ غریبم خسته بسته

شماره ۵۵۷: ای خط شب مثالت از آفتاب زنده

شماره ۵۵۸: در آ دامن‌کشان ساقی و مستان را شرابی ده

شماره ۵۵۹: منم به دیده معنی همه خدا دیده

شماره ۵۶۰: حلقه حلقه زلف تو بسته است بر کارم گره

شماره ۵۶۱: بلبل نوائی می‌زند، ساقی بیار آن بلبله

شماره ۵۶۲: روی از تو بر نتابم، چون رانی‌ام چو خامه

شماره ۵۶۳: مگر باد صبا گوید حدیث جان به جانانه

شماره ۵۶۴: آغاز می‌کند دل، سر نامه نیازی

شماره ۵۶۵: گر دل فنا شد راضی‌ام، کارام در جان کرده‌ای

شماره ۵۶۶: جانا تو سوز خاطر پر غم ندیده‌ای

شماره ۵۶۷: ای یار نازنین، چو دل از ما رمیده‌ای

شماره ۵۶۸: من کی‌ام؟ سرگشته‌ای، بیچاره‌ای

شماره ۵۶۹: یا شفائی و یا دواء دائی

شماره ۵۷۰: نیست سرگشته‌تر از من به جهان باد صبائی

شماره ۵۷۱: سرو از پای در آید چو به بستان آئی

شماره ۵۷۲: جانا اگر به تنها، داری سر جدائی

شماره ۵۷۳: دوش می‌گفت پیر ترسائی

شماره ۵۷۴: عالم چو سراب است، طلب کن تو سر آبی

شماره ۵۷۵: هست از زلف کژت در دل من قلابی

شماره ۵۷۶: گر تو در دیده صاحبنظران ره یابی

شماره ۵۷۷: چون چشم تو هرگز نکنم توبه ز مستی

شماره ۵۷۸: شب‌ها من و کنج غمی، شمع‌ام کند غمخوارئی

شماره ۵۷۹: به دستان گر ز دست ما بجستی

شماره ۵۸۰: گر بیابد جان شیرین فرصتی

شماره ۵۸۱: به درد عاشقی خو کن، مجو درمان اگر مردی

شماره ۵۸۲: پیش آمدی در عیدگه، آتش به تکبیرم زدی

شماره ۵۸۳: بیامدم ز سفر باز جانب یاری

شماره ۵۸۴: به گوش یار پیغامی رساندن از سر یاری

شماره ۵۸۵: سخت سستی تو در وفا داری

شماره ۵۸۶: به تیغ از تو نبرگردم که روی دلستان داری

شماره ۵۸۷: خون دل هست اگر عزم شرابی داری

شماره ۵۸۸: ای بر رخ چون روزت شام خط زنگاری

شماره ۵۸۹: ای که در دیده خیال تو کند پرده‌دری

شماره ۵۹۰: مختار نبودم که فتادم ز تو دوری

شماره ۵۹۱: به دور چشم تو مستی خوش است و مخموری

شماره ۵۹۲: دوشینه می‌گفت نالان اسیری

شماره ۵۹۳: ضعیفان قوی چون مور دل دارند جان بازی

شماره ۵۹۴: به روز وصل از رویت، چو برقع می‌براندازی

شماره ۵۹۵: نیازی می‌کنم با بی‌نیازی

شماره ۵۹۶: بارها فکر کرده‌ایم بسی

شماره ۵۹۷: ای یار ز یاران خبر یار نپرسی

شماره ۵۹۸: لطف بود که سهو من، بینی و خط بر او کشی

شماره ۵۹۹: مرا هر دم فزاید درد و داغی

شماره ۶۰۰: نو بهار است و گل و عهد شباب ای ساقی

شماره ۶۰۱: نو بهار است و می موسم عید ای ساقی

شماره ۶۰۲: آمد نفس بهار ساقی

شماره ۶۰۳: ساقی بیار جامی زان باده حقیقی

شماره ۶۰۴: بکشت چشم تو ما را از عین بی باکی

شماره ۶۰۵: بربود دل ز دستم، صنمی ظریف و شنگی

شماره ۶۰۶: رند و قلندر شدم از سر دیوانگی

شماره ۶۰۷: درمان درد عاشقی پرسیدم از صاحبدلی

شماره ۶۰۸: ای یافته نبوت از ذات تو کمالی

شماره ۶۰۹: اگر جمال تو نبود فروغ جنت اعلی

شماره ۶۱۰: تا به چشمم ز خیال تو در‌آمد خیلی

شماره ۶۱۱: صبح الهدی تجلی من مشرق المدام

شماره ۶۱۲: سالی گذشت و نامد زان ماهرو سلامی

شماره ۶۱۳: از گلشن رویش اگر یکبارگی گل چیدمی

شماره ۶۱۴: ای خرده‌ای ز رشک عقیق تو جام می

شماره ۶۱۵: شب فراق تو دارم به ناله همدمیئی

شماره ۶۱۶: تو سروی ای صنم یا بوستانی

شماره ۶۱۷: کمال معنی انسان و صورت جانی

شماره ۶۱۸: مرا چون حلقه زلفت بر آتش چند پیچانی

شماره ۶۱۹: تا کی چو سگم از نظر خویش برانی

شماره ۶۲۰: مرا دشوار می‌آید که با رویت به آسانی

شماره ۶۲۱: روی دربست به ما ابرویت از پیشانی

شماره ۶۲۲: ای یاد تو غایب ز زبان و دل ما نی

شماره ۶۲۳: از روز ناتوانی اندیش تا توانی

شماره ۶۲۴: هر چند می‌شکافی تو موی در معانی

شماره ۶۲۵: پیک صبا اگر چه رنجور و ناتوانی

شماره ۶۲۶: ای ماه اگر به روزن او سر فروکنی

شماره ۶۲۷: تا چند در ابرو گره هر سو نگاهی می‌کنی

شماره ۶۲۸: من نکنم دیده باز تا ننمائی تو روی

شماره ۶۲۹: از حیای عارض تو گل برآمد سرخ روی

شماره ۶۳۰: در وفا من بر رهم، ای بی‌وفا بی‌ره توئی

شماره ۶۳۱: ترک لشکرشکن عشوه‌گر عربده‌جوی

شماره ۶۳۲: یار عزیز و یوسف کنعان ما توئی

شماره ۶۳۳: روزی که برد بادم چون خاک به هر سوئی

شماره ۶۳۴: راضی نمی‌شوم ز وصالت به گفت و گوی

شماره ۶۳۵: به چشمه‌های دو چشمم در آی چون ماهی

شماره ۶۳۶: ای حسن تو آئینه انوار الهی

شماره ۶۳۷: سپهر حسن را دانم که ماهی

شماره ۶۳۸: شرفی باشد اگر چون تو مبارک ماهی

شماره ۶۳۹: ای ز ما وصف تو در مستی خیال انگیختن