رندم و عاشق و دیوانه به آواز بلند
عیب معبود مکن زاهد و بر ریش مخند
ذوق دیرم نه چنان سلسله میجنباند
که توان داشتنم ساکن مسجد یک چند
گر من از نالهٔ خود دست فشانم چه عجب
که جَهَد ز آتش سوزنده به هر حال سپند
ور ببوسم لب ساقی به عداوت منشین
منع طوطی نتوان کرد که باز آی ز قند
واعظا گوش من از صوت مغنی پر شد
هرزه کم گوی دل ما چو نمیگیرد پند
عیب رندان مکن ای گبر مسلمان صورت
منکر ما مشو ای فاسق زاهد مانند
ناصر اندر ره عشق تو پیاده است هنوز
گر چه بیرون ز دو عالم بداوانید سمند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای شده چاکر آن درگه انبوه بلند
وز طمع مانده شب و روز بر آن در چو کلند
بر در میر تو، ای بیهده، بسته طمعی
از طمع صعبتر آن را که نه قید است و نه بند
شوم شاخی است طمع زی وی اندر منشین
[...]
اندرین شهر بسی ناکس برخاسته اند
همه خر طبع و همه احمق و بی دانش و دند
شمس تبریز! تو جانی و همه خلق تناند
پیش جان و تن تو صورت تنها چه تنند
برو ای زاهد مغرور و مده ما را پند
عاشقان را به خدا بخش ملامت تا چند
من دیوانه ز زنجیر نمیاندیشم
که کشیدهست مرا زلف مسلسل در بند
خسروان از پی نخجیر دوانند ولی
[...]
آن کداماند و کیاناند و کجا میباشند
کز خرد دور و برانگیخته با اوباشاند
گرچه آزرده و رنجور شود دلهاشان
از جفای دگران سینۀ کس نخراشند
برِ این کِشته گر ابلیس خورد گر آدم
[...]
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.